โลหิตสลายวิญญาณ [Broken Soul Blood]
[1]เริ่มต้นทุกสิ่ง
เรื่องราวย้อนไปเมื่อหมื่นปีก่อน
เผ่าเทพและมาร ต่างมีองค์หญิง
องค์ชายถือกำเนิดในเวลาเดียวกัน
นั่นคือรัชทายาทสวรรค์เสวียนหลิง
และองค์หญิงเผ่ามารอันเยว่
อันเยว่ในวัยเยาว์มักฝันถึงคงสรามเทพมารเมื่อ9หมื่นปีก่อน ครั้งหนึ่งนางได้บังเอิญพบกับชายลึกลับรูปงาม อาภรณ์ขาว เกศาเงิน หลังจากนั้นนางก็ไม่เคยฝันถึงสงคราม9หมื่นก่อนอีก
2พันปีต่อมานางได้พบกับรัชทายาทสวรรค์
แม้พบกันครั้งแรกแต่ทำให้เสวียนหลิงจดจำนางมาตลอด ....
วันเวลาผ่านไปชั่วพริบตานางก็โตเป็นสาวงาม เขาและนางได้พบกันอีกคราในงานเลี้ยงครบรอบวันประสูติหมื่นปีของเสวียนหลิง และแน่นอนว่าวันนี้ก็เป็นวันเกิดนางเช่นกัน
// การกระทำ
() ความคิด
[] การกระซิบ
.. การโดนพูดแทรก
อันเยว่
ไม่คิดเลยว่าจะได้มีโอกาศเช่นนี้
เสวียนหลิง
เชิญท่านตามสบายเถิด//😊
เสวียนหลิง
ข้ารู้สึกดียิ่งนักที่ท่านมาร่วมอวยพรวันเกิด
อันเยว่
ท่านอุส่าไปเชิญข้ามาด้วยตนเอง
อันเยว่
ผู้ใดจะกล้าปฏิเสธกัน//😆
เสวียนหลิง
ข้าคงไม่ได้ทำให้ท่านลำบากใจ..
อันเยว่
ท่านคิดมากเกินไปแล้ว
อันเยว่
วันนี้ก็เป็นวันเกิดข้าเช่นกัน
อันเยว่
ถือว่าออกมาเที่ยวเล่นด้วย//😊
เสวียนหลิง
ข้าคงจะคิดมากไปเองจริงๆ//😆
.
องค์รัชทายาทราชาสวรรค์เชิญท่านไปพบ พะยะค่ะ
อันเยว่
ท่านไปเถอะ ข้าเองก็จะกลับแล้ว
เสวียนหลิง
อืม เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน//เดินออกไป
อันเยว่
(เที่ยวเล่นก่อนค่อยกลับคงไม่เป็นไรมั้ง)
ระหว่างทางนางเดินผ่านเหล่าเซียน
เซียนหญิง
[นี่ๆเจ้าดูสิ หญิงผู้นั้นเป็นใครกัน]
เซียนหญิง
[ก็แค่องค์หญิงเผ่ามาร หน้าตาก็ธรรมดาไม่รู้ว่าเหตุใดองค์รัชทายาทจึงให้ความสำคัญนางถึงเพียงนี้]
อันเยว่
(หน้าตาธรรมดา)😒//เดินไปหาเซียน2คนนั้น
อันเยว่
นี่ท่านเซียนกำลังพูดคุยอะไรกันอยู่หรอ
เซียนหญิง
อ๋อ.อพวกข้ากำลังพูดคุยเรื่องทั่วไป
เซียนหญิง
พเอิญพวกข้าไม่เห็นองค์หญิงเลยไม่ได้เข้าไปทักทาย
อันเยว่
หากเป็นเช่นนั้นจริง..
อันเยว่
เรื่องก่อนหน้านี้ที่พวกท่านนินทาข้า
เซียนหญิง
องค์หญิงโปรดอภัย
เซียนหญิง
องค์หญิงโปรดอภัย
อันเยว่
ข้าไม่เอาความพวกท่านหรอก
อันเยว่
ข้าขอตัวก่อน//เดินออกไป
เซียนหญิง
องค์หญิงทรงมีเมตตายิ่งนัก
จางเหว่ย
ท่านมายืนทำอันใดตรงนี้ผู้เดียว
อันเยว่
ว่าแต่ท่านเป็นผู้ใดกัน
จางเหว่ย
เอ่อ.อข้ามีนามว่าจางเหว่ย
อันเยว่
ท่านเป็นบุตรคนรองของเจ้าสมุทรจิ้งเจี้ยน
อันเยว่
ไม่คิดว่าจะได้พบกับท่าน//😊
จางเหว่ย
ไม่คิดว่าแม่นางรู้จักข้าด้วย
อันเยว่
เหตุใดข้าจะไม่รู้จัก
อันเยว่
ข้าชื่นชมท่านมานาน
อันเยว่
ท่านอย่าได้เข้าใจผิด
อันเยว่
ข้าเพียงได้ยินว่าท่านเล่นหมากล้อมได้เก่งยิ่งนัก
จางเหว่ย
แม่นางชมเกินไปแล้ว
อันเยว่
ข้ามีนามว่าอันเยว่
อันเยว่
หากว่าท่านไม่มีอะไร..
จางเหว่ย
อันเยว่..ท่านคงจะไม่ใช่องค์หญิงผู้นั้น
อันเยว่
ข้าเององค์หญิงผู้นั้นที่ท่านหมายถึง
จางเหว่ย
ชั่งแตกต่างจากคำลํ่าลือพวกนั้นเสียจริง
จางเหว่ย
เช่นนั้นพวกเราไปเดินหมากล้อมสักตาหาพูดเรื่องคุยกันเถอะ
หยงหนิง
พวกเราต้องกลับแล้ว
จางเหว่ย
วันนี้คงจะไปเล่นหมากล้อมเป็นเพื่อนท่านไม่ได้
อันเยว่
ไม่เป็นไร หากมีโอกาสคงได้พบกันอีก
หยงหนิง
ข้าตามหาท่านตั้งนาน
หยงหนิง
ที่แท้ก็มาแอบมาพบกับหญิงงาม
จางเหว่ย
ข้าเพียงแค่บังเอิญพบกัน
จางเหว่ย
แอบมาพบอะไรกัน//ดีดหน้าผากน้อง
หยงหนิง
นี่!กลับไปข้าจะฟ้องท่านพ่อ
Comments