"นี่ เจ้าหนู..."
"ตามข้ามาหลังร้าน มีเรื่องที่จะอยากบอก"
"ค-ครับ"เสียงของเลเว่นสั่นเล็กน้อย เขากังวลกับสีหน้าเจ้าของร้านที่แสดงออกมา แต่สุดท้ายเขาก็ตามไป
ในประตูหลังร้านเป็นห้องทำงานที่ดูสุดแสนธรรมดาไม่มีอะไรให้น่าสงสัยเลย เขาเดินตรงไปตรงชั้นหนังสือ ดึงหนังสือเล่มที่ สิบแถวสามเป็นหนังสือที่เกี่ยวกับการทำอาวุธพื้นฐานออกมา
จากนั้นเขาหลับตาลง พลังในร่างกายของเขากำลังรวบรวมกันอยู่ที่ฝ่ามือข้างขวา ออร่าสีฟ้าคงตัวเป็นรูปร่างกุญแจน้ำ
เอากุญแจนั้นแทงเข้าไปในอากาศ ที่เดียวกับหนังสือที่เขาพึ่งเอาออก "ติ้ง" เขาหมุนกุญแจแล้วดึง แล้วเขาก็เดินตรงไปในชั้นหนังสือจากนั้นตัวเขาหายเข้าไปในชั้นหนังสือ
"เอ๋ออ.."
เขายืนหน้าออกมาจากชั้นหนังสือก่อนพูด"ทำอะไรอยู่ล่ะเข้ามาสิ"ชักชวนให้ตัวเลเว่นเข้าำปข้างใน
ตัวของเลเว่นตกใจเล็กน้อยก่อนตัดสินใจเข้าไปตามตัวเจ้าของร้านข้างในเป็นทางเดินตรงยาวจนมองไม่เห็นปลายทาง
ในระหว่างการเดินตัวของเลเว่นก็ตัวสั่นนิดหน่อย เขาสังเกตเห็นอย่างนั้นก่อนถอนหายใจ
"อ่าา... คงทำให้เธอตกใจสินะเจ้าหนู"
"นิดหน่อยนะครับ"
"ขอโทษที่นะ ที่ทำให้เธอกลัว"
"ไม่เป็นไรครับ"
"ในระหว่างทางเดิน ข้าอยากเล่าเรื่องให้เจ้าฟังหน่อยได้ไหม"
"ได้ครับ"
เขาเล่าเรื่องต่างๆมากมาย ว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทกับผู้นำตระกูลบารอสคนปัจจุบันมาตั้งแต่เด็กๆ เรียนโรงเรียนที่เดียวกัน ตอนเป็นนักผจญก็ไปด้วยกัน
จนถึงปัจจุบันพวกเขาก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและกันอยู่เสมอ ถึงตอนแรกเขาจะดูน่ากลัวแต่ตอนนี้ ตัวของเลเว่นสัมผัสได้ถึงความสุขจากคำพูดของเขา
พวกเราคุยเพลินจนเดินมาถึงปลายทางเดิน เป็นประตูบานหนึ่ง เขาเปิดเข้าไปข้างในเป็นเหมือนห้องวิจัยเล็กๆ
"เข้ามาสิ เข้ามาในห้องวิจัยของฉัน"ในห้องเต็มไปด้วยสิ่งของเคลื่อนมือ อยู่เต็มไปหมด
หลังจากที่เข้ามาเขาเปิดอ่านจดหมายอยู่ซักพักหนึ่งจนอ่านจบ "เป็นไปตามที่คาดไว้จริงด้วย"
"เธออยากรู้รึป่าวว่าสิ่งที่อยู่ในจดหมายมันคืออะไร"
"ถึงผมจะอยากรู้มากแค่ไหน แต่ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ได้ขอรับ เพราะผมเป็นแค่พ่อบ้าน"
"เอาน่า จะเป็นพ่อบ้นพ่อบ้านยังไงก็ชั่ง ข้าแค่อยากบอกเจ้าเฉยๆ"
"แต่ว่า.."
"ไม่มีแต่!"
ตัวเขาชะงักไปซักพักหนึ่งก่อนตัดสินใจรับฟังคำในจดหมาย
ในโลกนี้น่ะไม่ได้มีแต่มนุษย์ที่ดำรงชีวิตอยู่มันมีทั้ง ปีศาจ มอนสเตอร์ต่างหลากหลายสายพันธุ์อาศัยอยู่มากมายในโลกนี้
แล้วเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดคือเผ่าพันธ์ปีศาจ ที่เคยปกครองโลกใบนี้ด้วยความหวาดกลัว ถึงในปัจจุบันมนุษย์ของเราจะสามารถเอาชนะสงครามเมื่อพันปีก่อน จนได้รับความเป็นอิสระภาพอีกครั้ง
ทั้งสี่อาณาจักรจะร่วมมือช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาโดยตลอดจนอยู่รอดมาได้ตลอดพันปี จากสงครามนั้นครั้งไม่ทั่ว
ตลอดเวลาหลายร้อยปีพวกเผ่าปีศาจมักบุกเข้าโจมตีมนุษย์ อยู่เสมอแต่ในช่วงเวลากว่าเกือบร้อยปีให้หลัง การทำสงครามกับเผ่าปีศาจลดลงอย่างเห็นได้ชัด จนแถบไม่มีเลย
บางคนก็กล่าวว่า พวกปีศาจยอมแพ้ไปแล้ว บางก็กล่าวว่า มนุษย์ในตอนนี้แข็งแกร่งจนปีศาจกลัวจนต้องหลบหนี
แต่เขาและผู้นำตระกูลบารอสกลับไม่หลงเชื่อในคำพูดของผู้คน พวกเขาเชื่อมั่นมาโดยตลอดว่า ที่พวกมันยังทำตัวสงบอยู่เพราะกำลังรวบรวมขุมพลังอยู่และบุกมาอีกครั้ง
ซึ่งทั้งคู่ก็เฝ้าสังเกตการณ์มาตลอดจน สุดท้ายก็พบเบาะแสจนได้จากจดหมายที่ส่งมา เนื้อความในจดหมายมีความว่า
ถึงเพื่อนอันเป็นที่รัก ตัวเรานั้นพอเห็นพวกปีศาจเข้ามาป้วนเปี้ยนอยู่ในเมืองช่วงหนึ่งสัปดาห์นี้หลายครั้งดูเหมือนว่าพวกมันกำลังเฝ้าสังเกตเมืองของเราอยู่ ตอนนี้พวกมันยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆที่ผิดสังเกต ที่ข้าให้ตัวของพ่อบ้านไปแทนเพื่อไม่ให้เจ้าพวกนั้นสงสัยว่าพวกเราเจอพวกมันแล้ว
ถึงสุดท้ายนี้ ก็ขอให้ระวังตัวไว้ด้วยล่ะจากเพื่อนที่รัก
โปรดติดตามตอนต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 17
Comments