พระรอง...ของตัวประกอบ บทที่2 ทะลุมิติ

บ้านตระกูลพิมพ์พิมาย

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

โอ้ยย

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

ทำไมปวดหัวแบบนี้

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//บ่นเจ็บ

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//ลุกขึ้นนั่งบนเตียง

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//สายตาสำรวจรอบๆ

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//คิ้วขมวดมุ่น

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

(ฉันอยู่ที่ไหน?)

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

ที่นี่ไม่ใช่บ้านฉัน

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//มองชุดตัวเอง

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

และฉันไม่มีทางใส่ชุดคุณหนูไฮโซแบบนี้

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

ไหนจะเตียงนี่อีก หรูหราเอาการ

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

ที่นี่ที่ไหนกันแน่

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//พึมพำพูดซ้ำๆ

ตัดสินใจเดินไปที่ห้องน้ำ

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

โหว นี่มันบ้านใครกันเนี่ย

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//สายตาวิบวับ

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//ส่องกระจก

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//ตาเบิกโพลง

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

นี่ใครกัน

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

นี่ไม่ใช่ฉัน

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

เธอเป็นใคร?

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//ถามกับกระจก

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//ไร้เสียงตอบรับ

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

นี่มันฉันแต่ก็ไม่ใช่ฉัน

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

โอ้ยยย สับสนไปหมดแล้ว

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//ปวดหัว

จู่ๆอาการปวดหัวก็เข้ามาอีกครั้งพร้อกับความทรงจำของใครบางคน

ความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาทั้งหมดทำให้ร่างกายของเธอรับไม่ไหว

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

โอ้ยยยยปวดหัว มีใครอยู่ไหม

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

โอ้ยยย ไม่ไหว ทรมาน

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

กรี้ดดด

พริ้ม(นางเอกร่างใหม่+ตัวประกอบ)

//สลบไป

เธอสลบไปทั้งที่อยู่ในห้องน้ำ

เสียงเคาะประตู:ก็อก ก็อก ก็อก

ตัวประกอบ(สาวใช้)

คุณหนูเล็กคะ

ตัวประกอบ(สาวใช้)

ได้ยินฉันมั้ยคะ?

ตัวประกอบ(สาวใช้)

คุณหนูเล็ก

ตัวประกอบ(สาวใช้)

//ไร้เสียงตอบรับ

ตัวประกอบ(สาวใช้)

//เปิดประตูเข้าไป

ตัวประกอบ(สาวใช้)

//มองรอบๆแต่ก็ไม่เห็นใคร

ตัวประกอบ(สาวใช้)

//เข้าไปในห้องน้ำ

ตัวประกอบ(สาวใช้)

ว้ายยยตายแล้ว

ตัวประกอบ(สาวใช้)

//โพล่งด้วยความตกใจ

ตัวประกอบ(สาวใช้)

คุณหนูเล็กคะ

ตัวประกอบ(สาวใช้)

อย่าเป็นอะไรนะคะ

ตัวประกอบ(สาวใช้)

//เขย่าตัว

ตัวประกอบ(สาวใช้)

ใครก็ได้ไปตามหมอที

สาวใช้

ได้ค่ะ

หลังจากนั้นร่างบางก็ถูกหามไปไว้บนเตียงและได้เรียกหมอมาดูอาการ

คุณหญิง พิมพิพ์พัตและนายท่านไชยวัฒน์ต่างก็แห่กันมาดูลูกสาวคนเล็ก

ทั้งสองเป็นห่วงและรักลูกสาวคนนี้มากทั้งสองเลยตามใจเป็นพิเศษเลี้ยงดูราวไข่ในหิน อย่างกับจงอางหวงใข่

แต่ก็ลืมลูกสาวคนโตไปแต่การเลี้ยงดูนั้นดีเหมือนเดิมพวกท่านทั้งสองแค่เอาใจใส่คนน้องมากกว่า

เร็วๆนี้ก็มีการนัดดูตัวเพื่อจับแต่งงานให้กับลูกสาวคนโต ธุรกิจกิจต่างๆที่เคยมอบหมายให้ลูกสาวคนโตคงต้องตกทอดมาถึงคนเล็กในไม่ช้า

กลับเข้าเรื่อง

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

//เปิดประตูเข้ามา

ไชยวัฒน์(พ่อนางเอก)

พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

ลูกฉันเป็นยังไงบ้างคะหมอ

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

//ถามด้วยสีหน้ากันงวลึ

ไชยวัฒน์(พ่อนางเอก)

คุณใจเย็นๆก่อนนะ

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

นี่ลูกสลบไปทั้งคนนะ

พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)

น้องเล็กไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ

พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)

คุณแม่ใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวน้องก็ฟื้น

พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)

//เสียงอ่อนโยน

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

//พยักหน้า+สายตายังคงมองไปที่ร่างบาง

ตัวประกอบ(หมอ)

คุณหนูไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ

ตัวประกอบ(หมอ)

มีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงแต่หมอได้ให้ยาไปแล้วครับ

ตัวประกอบ(หมอ)

อักสักพักคงฟื้น

ตัวประกอบ(หมอ)

ผมขอให้อย่าพึ่งมาเยี่ยมตอนนี้นะครับ ให้คุณหนูได้พักผ่อน

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

//พยักหน้า

ไชยวัฒน์(พ่อนางเอก)

พราว(นางเอกในนิยาย+พี่สาวของพริ้ม)

พิมพิพ์พัต(แม่นางเอก)

ได้ค่ะ ขอบคุณหมอมากนะคะ

หมอคนนี้เป็นหมอประจำตระกูลพิมพ์พิมาย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ