พระรอง...ของตัวประกอบ บทที่1 นิยายเรื่องดัง

สวัสดีดีค่ะฉันชื่อพริ้มปัจจุบันอายุ35ปีแล้วแต่ก็ไร้แววของคู่ครอง

ง่ายๆก็คือขึ้นคาน ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอาแต่เป็นฉันที่ติดนิยายมากเกินไปดีกว่า

ตัวฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนในบริษัทแห่งหนึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการ แต่ก็เงินเดือนไม่พอใช้เช่นเดิมเพราะเอาไปเปย์นิยายหมดแล้ว

ห้องกาแฟในบริษัท

ตัวประกอบ

แกดูซิ เฉิ่มขนาดนี้เป็นถึงผู้จัดการ

ตัวประกอบ

//กระซิบกระซาบ

ตัวประกอบ

ใช่ๆ เฉิ่มกับแว่นตาหนาเตอะ

ตัวประกอบ

สมแล้วที่ถูกเรียกว่าผจก.เฉิ่ม

ตัวประกอบ

แฟนก็ไม่มี เหอะ!

ตัวประกอบ

//จงใจให้ได้ยิน

ตัวประกอบ

ชื่อดีแต่...เฉิ่มอ่ะแก

จากนั้นก็หัวเราะคิกคักสนุกสนานกับการติฉินนินทาผู้อื่น

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

นี่พวกเธอ ระวังจะถูกเจ้านายตัดเงินเดือนเอานะ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//เดินเข้ามา+ได้ยินทั้งหมด

ตัวประกอบ

ค่ะ

ตัวประกอบ

ทราบค่ะ

ตัวประกอบ

//เดินออกไป

ตัวประกอบ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

ฮู่วววว

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//ถอนหายใจ

ก็เป็นอย่างที่เห็น เฉิ่มก็จริงแต่สไตล์การแต่งตัวก็ยังคงมีอยู่แต่ก็ไร้เนื้อคู่

นี่คือตัวฉันเอง ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่มันก็มีความสวยระดับนึง

เราหลีกเลี่ยงจากการโดนบูลลี่ไม่ได้แต่เราสามารถทำให้มันดีกว่าเดิมได้

ชุดที่ใส่

ตัวประกอบชาย

พี่ครับ ประธานเรียกเข้าพบ

ตัวประกอบชาย

//เดินเข้ามา

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//หลุดออกจากภวังค์

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

อ๋อ..ได้จะรีบไป

ตัวประกอบชาย

ครับ //เดินออกไป

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//เดินออกไป

ภายในบริษัท

และนี่คือห้องส่วนตัวของฉัน

ตัดมาที่ปัจุบันกำลังเดินเข้าไปหาท่านประธาน

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//เคาะประตู

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//เปิดเข้าไป

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

เรียกดิฉันมีเรื่องอะไรหรือคะ

ประธานบริษัท(ตัวประกอบ)

คืออยากจะให้คุณพริ้มไปซื้อนิยายที่กำลังดังในโลกโซเชียลมาหน่อยครับ

ประธานบริษัท(ตัวประกอบ)

เราจะเอามาเป็นแบบกับงานของเรา

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

คะ?

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

(นิยายเนี่ยนะ?)

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

(แต่ก็ดีฉันก็จะไปตำเรื่องใหม่เหมือนกัน)

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

ได้ค่ะ

ประธานบริษัท(ตัวประกอบ)

ออกไปได้//บอก

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//ออกไป

จากนั้นก็เดินออกจากบริษัทไปด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มปนสงสัยแต่ก็ปล่อยผ่านไป

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

สวัสดีค่ะ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

ซื้อนิยายเรื่องจับแต่งงานหน่อยค่ะ

ชื่อก็คงรู้แล้วว่าพล็อตเป็นแบบไหน

คนขายนิยาย(ลึกลับ)

ได้จ่ะ

คนขายนิยาย(ลึกลับ)

นี่จ่ะ 546บาทจ่ะ

//ยื่นให้

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

อ้าวคุณยายขายหนังสือนิยายเหรอคะ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//รับมา

คนขายนิยาย(ลึกลับ)

ใช่จ้ะ

คนขายนิยาย(ลึกลับ)

ขอให้หนูเจอเนื้อคู่ที่ดีนะจ้ะ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

ค่ะคุณยาย//ก้มเก็บตังที่หล่นลงพื้น

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

แล้วคุณยาย...อ้าวหายไปไหนแล้ว

จู่ๆคุณยายคนนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยร้านนิยายก็หายไปเช่นกัน

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ยยย!

หลังจากกลับมาบ้านก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนี้เจอแต่เรื่องแปลกๆ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

อ่านนิยายดีกว่า

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//เอนตัวล้มลงกับเตียง

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//หมอนรองใบหน้าเอาไว้

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//เปิดอ่าน

เริ่มอ่านจนจบก็เหมือนว่าถูกนิยายเล่มนี้ดึงดูดโดยไม่รู้สาเหตุ

ผ่านไปสักพัก

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

โถ่ พระรองไม่น่าเลย

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

ทำเพื่อนางเอก แต่นางเอกก็เลือกพระเอกอยู่ดี

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

อย่างว่าล่ะน้า ทำดีแทบตายยังไงเขาก็เลือคนที่เขารักอยู่ดี

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//สงสาร

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//ร่ำไห้ยาวยืด

ในใจพริ้มรู้สึกสงสารตัวละครนี้มาก แต่ก่อนมันก็เหมือนกับเธอนะ แล้วก็อีกเรื่องนึงที่แปลกใจตลอดจนจบเรื่องคือตัวประกอบหญิงบ้านรวยล้นฟ้าเป็นเศรษฐีรายใหญ่ดันชื่อเหมือนกะบเธอแถมลักษณะใบหน้าก็ออกจะคล้ายกับเธอ

เพร่ะในนิยายบรรยายเอาไว้แบบนั้น แต่เธอดันเป็ตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้งคือช่วยให้นางเอกกับพระเอกรักกันเร็วขึ้น จากนั้นก็ถูกนักเขียนลืมไปเลยว่ามีตัวประกอบชื่อพริ้มอยู่

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

เหอะ!//เค้นเสียงหัวเราะ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//ปิดหนังสือ

พรึ่บ!:เสียงปิดหนังสือ

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

โอ้ย...อะไรเนี่ย!

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

แสบตาจัง

พริ้ม(นางเอก+ร่างเก่า)

//สลบไป

จู่ๆก็มีแสงสว่างวาบออกมาจากหนังสือเล่มนั้นจากนั้นเธอก็สลบไปกับเตียง