โพยมาน(ร) วันโกลาหล

ณ บ้านคุณหลวงศรีอนุทิน

ยามเมื่อบ่ายแก่ๆฝนตกโปรยปรายหนักฟ้ามืดครึ้ม ลมกระโชก

ณ.เรือนเล็ก

ปิ่นมณี

กรี๊ด

ปิ่นมณี

ฮือๆ

ปิ่นมณี

ฉันปวดท้อง

ปิ่นมณี

ช่วยด้วย

ปิ่นมณี

เเม่น้อย ช่วยฉันด้วย

ปิ่นมณี

ฉันปวดเหลือเกิน!

น้อย

คุณหญิงปิ่น...

น้อย

กลั่นใจไว้ก่อนนะเจ้าคะ

ปิ่นมณี

ไปเรียกคุณผู้ชายให้ฉันที

ปิ่นมณี

ฉันปวดเหลือเกิน ฮือๆ

ปิ่นมณี

กรี๊ด

ปิ่นมณีปัดป่ายเเขน มือกุมทองท้องเเน่น หล่อนเจ็บเเทบทุนไม่ไหว

ปิ่นมณี

ฮือฮือๆ

ปิ่นมณี

ช่วยด้วย!

ปิ่นมณี

กรี๊ดดดด!

✂️✂️ณ.เรือนใหญ่✂️✂️

เอี๊ยด~[เสียงเปิดประตูบานพับไม้]

ศรีสมร

อะไรกันอะไรกันเสียงอะไรโหวกเหวกโวยวายแต่เช้า

เดือน

//เหลือบมอง

เดือน

เช้าอะไรกันคะคุณหญิงย่า

เดือน

ตอนนี้บ่ายเสียเเล้ว

เดือน

คุณย่านอนกอนเดือนกินตะวันจะฟ้ามืดเสียเเล้ว

เดือน

//ทำหน้าไม่สนใจหันมาขึงสะดึงปักผ้าต่อ

ศรีสมร

//ทำหน้าตกใจ

ศรีสมร

ตายจริงแม่คนนี้!แม่หล่อนไม่สอนมารยาทผู้ดีกับหล่อนเลยหรือ

เดือน

//ทำเฉย

จันทร์เด่น

โถ่~คุณแม่อย่าไปสนใจแม่เดือนนักเลย

จันทร์เด่น

แม่เดือนเขาก็ขี้เย้าเล่นเช่นนี้มาตลอด

จันทร์เด่น

คุณแม่ใจเย็นแล้วลงมานั่งดื่มชาตรงนี้สิคะ

จันทร์เด่น

//ผายมือ

ศรีสมร

ฮึม//เดินลงไปนั้ง

จันทร์เด่น

//รินชา

ศรีสมร

เเม่จันทร์....เกิดอันใดขึ้น

ศรีสมร

เสียหวีดหวายของใครกันเมื่อครู

ศรีสมร

เสียงเเม่ปิ่นหรือไม่?

จันทร์เด่น

......//รินชา

เดือน

จะเสียงใครได้อีกเล่าเจ้าคะคุณย่า?ก็เสียงนางแม่มดลูกสะใภ้สุดรักของคุณย่านั่นแหละค่ะ

เดือน

เห็นหอนหวนตั้งเเต่มืด คงเรียกหาความสนใจจากคุณพ่อ เเต่โง่ไม่รู้เวลาว่าคุณพ่อติดราชการที่หัวเมือง//เค้นยิ้ม

ศรีสมร

แม่เดือน! ปากรึนั่น?!

เดือน

//ทำหน้าไม่สนใจ

จันทร์เด่น

ลูกเดือนคะ....ลูกเข้าไปปักผ้ากับน้องๆในหอนอนเสียเถิด

จันทร์เด่น

//จิบน้ำชา

จันทร์เด่น

คุณย่าเริ่มโกรธเเล้วนะคะ

เดือน

//นิ่ง

จันทร์เด่น

//มอง

เดือน

....

เดือน

//เก็บของ

เดือน

ก็ดีเหมือนกัน เหลือจะทนกับหน้างองๆง้ำๆของคุณย่าเต็มที

คุณเดือนลุกขึ้นปึงปังเดินเข้าหอนอนของตัวเอง

เพ็ญ

เอ่อ.....

เพ็ญ

เพ็ญกราบค่ะคุณย่า

เเข

เเขกราบค่ะคุณย่า

ทั้งสองเดิมตามพี่สาวตนเองไปในหอนอน

ศรีสมร

.....

ศรีสมร

เเม่จันทร์

ศรีสมร

คราวหน้าคราวหลังอบรมลูกเต้าเสียบ้างนะ

ศรีสมร

ดูกริยาท่าทาง พาไปออกงานที่ไหนอายเค้าตายทีเดียว!

จันทร์เด่น

เจ้าค่ะ//ยิ้มอ่อน

จันทร์เด่น

หนูก็พยายามสอนหล่อนอยู่เหมือนกันนั่นแหละเจ้าค่ะ//ถอนหายใจ

จันทร์เด่น

แต่ตั้งแต่คุณแม่พาแม่ปิ่นเข้ามาหล่อนก็นิสัยเปลี่ยนไป

จันทร์เด่น

หล่อนคงกลัวโดนคนแย่งความรักจากคุณพี่น่ะเจ้าค่ะ

จันทร์เด่น

คุณแม่ก็อย่าไปถือสาหาความเเม่เดือนเขาเลยนะเจ้าคะ

จันทร์เด่น

//ลูบท้อง

ศรีสมร

//ถอนหายใจ

ศรีสมร

อืม....

ศรีสมร

ก็ดังว่า.....นะ

ศรีสมร

//หยิบชามาดื่ม

ศรีสมร

ฉันเองก็ไม่อยากทำดังนี้หรอก...

ศรีสมร

เเต่เเม่จันทร์ หล่อนก็พอเข้าใจฉันดี

ศรีสมร

ใช่....หรือไม่//มองตา

จันทร์เด่น

//พยักหน้า

จันทร์เด่น

ลูกรู้

จันทร์เด่น

ตั้งเเต่เเม่เดือนจนกระทั้งเเม่เเขเกิดดิฉันก็ให้กำเนิดเเต่เด็กผู้หญิง....

จันทร์เด่น

คุณเเม่ห่วงกลัวไม่มีคนสืบทอดวงศ์ตระกูลเทวารักษ์

ศรีสมร

.....

ศรีสมร

ใช่

ศรีสมร

หล่อนเข้าใจก็ดีเเล้ว

ศรีสมร

//จับมือ

ศรีสมร

ฉันเข้าใจว่าการเป็นหลวงและเห็นน้อยได้ดีกว่ามันเจ็บแค่ไหน

ศรีสมร

ฉันก็เคยเจอมาเหมือนหล่อนฉันก็เข้าใจ

ศรีสมร

......

จันทร์เด่น

......

จันทร์เด่น

ไม่ดอกเจ้าค่ะลูกไม่ได้รู้สึกอันใดเลย

จันทร์เด่น

กลับเห็นดีด้วยซ้ำหากจะมีคนทำหน้าที่แทนดิฉันได้ดีกว่า

จันทร์เด่น

......

ศรีสมร

......

ศรีสมร

อย่างนั้น....ก็นับว่าคุณพี่ของฉันเลือกหล่อนมาเป็นลูกสะใภ้ไม่ผิด

จันทร์เด่น

.....

ศรีสมร

เเล้วนี่เเม่ปิ่นร้องดังนั้นมาตั้งเเต่เวลาเท่าใดเเล้ว?

จันทร์เด่น

เช้ามืดตั้งเเต่บ่าวไพร่ลุกขึ้นทำครัวเจ้าค่ะ

จันทร์เด่น

ลูกให้ไอเฉิ่มพายเรือไปรับหมอตั้งเเต่เช้าเเล้ว....แต่ไม่รู้ว่าจะพายฝ่าฝนมาได้เมื่อใด

ศรีสมร

โถ่~

ศรีสมร

มาเจ็บท้องเอาวันนี้เสียด้วย

ศรีสมร

คุณหลวงศรีของฉันก็ไม่อยู่

ศรีสมร

เกิดเอากาลเอาเวลามาเเย่จริงๆ

ศรีสมร

เอ้า!//ลุกขึ้น

ศรีสมร

เเม่จะนั่งท่าตรงนี้หรือไปดูเเม่ปิ่นเสียกับฉันเล่า?

จันทร์เด่น

คุณเเม่ไปเถอะค่ะ ดิฉันท้องโย้เดินไม่สดวก จะก้าวลงบันไดเรือนท้องเปียกไปก็อันตรายเหลือเกิน...

ศรีสมร

ก็จริง...

ศรีสมร

งั้นฉันไปก่อนเเล้วกัน

จันทร์เด่น

เจ้าค่ะ//ไหว้

✂️✂️เรือนเล็ก✂️✂️

คุณหญิงศรีสมรอย่างลงมาที่เดือนเล็กจะเห็นร่างลูกสะใภ้คนรองนอนหอบหายใจอยู่บนฟูกที่นอน เห็นแล้วก็อดเวทนาสงสารไม่ได้

ศรีสมร

ตายเเล้วเเม่ปิ่นของฉัน.....

ปิ่นมณี

คุณเเม่ ฮือๆ

ปิ่นมณี

เจ็บเหลือเกินเจ้าค่ะ

ปิ่นมณี

ทำอย่างไรดี

ปิ่นมณี

ดิฉันเจ็บเหลือเกิน

ปิ่นมณี

เจ็บจวนจะทนมิไหว

ปิ่นมณีดิ้นไปมานอนงอตัวหงายตัว

ศรีสมร

โอ๋ๆไหนๆมาๆ

ศรีสมร

หนุนหัวบนตักเเม่นะ....//เดินลงมานั้งใกล้ๆ

ศรีสมร

เเม่ปิ่น.....

คุณหญิงศรีสมรหน้าเครียด มองหน้าลูกสะใภ้คนโปรดไม่วางตา

ศรีสมร

ขอคุณคุณเจ้ารักษานะเเม่ปิ่นนะ//ลูบหัว+เช็ดน้ำตาที่ข้างเเก้มเเม่ปิ่นมณี

ปิ่นมณี

คุณเเม่......

คุณศรีสมรมองหน้าลูกสะใภ้รองพลางก็นึกหนักใจหน่วงใจเป็นที่สุด ก็เพราะด้วยรักเเละเอ็นดูเเม่คนนี้ยิ่งกว่าใคร เปรียบเหมือนลูกสาวที่เสียไปตั้งเเต่เล็กๆ

ศรีสมร

.......

ศรีสมร

โถ่

ศรีสมร

เเม่ปิ่น ......

✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️

นักเขียน

ชี้เเจงเด้ออ้ายๆ

นักเขียน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการ

นักเขียน

อันเกิดมาจากไปดูศรีอโยธยากับอาญารักเเล้วผุดพล็อตขึ้นมา

นักเขียน

นักเขียนได้หยิบยกความจริงมาอิงเพียง20%ไม่มีความจริงอยู่เลยเเม้เเต่น้อยเรื่องนี้

นักเขียน

อาจมีหยิบยกชื่อสถานที่ตำเเหน่งขุนนางใดๆที่ไม่สอดคล้องกับความจริงใดๆก็ขอให้ทราบไว้ว่าคนเขียนอาจจะดัดแปลงหรือแต่งเสริมขึ้นมาเพื่อให้การดำเนินเนื้อเรื่องง่ายขึ้นหรือเป็นไปตามพล็อตที่วางไว้

นักเขียน

อย่างไรก็ตามคนเขียนต้องขอขอบคุณทุกนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านตอนนี้จนจบและได้อ่านถึงข้อความนี้นะคะส่วนผลงานนี้เป็นผลงานแรกที่ไม่รู้ว่าจะเขียนจบหรือเปล่าต้องขึ้นอยู่กับว่าจะมีคนอ่านหรือเปล่าแต่ก็จะพยายามนะคะ

นักเขียน

รู้จักหลงรักคุณอนันดามากต้องขออนุญาตภาพของคุณอนันดาด้วยนะคะติ่งมากจริงๆค่ะตั้งแต่ชั่วฟ้าดินสลายมาก็ติ่งคนอนันดามาตลอดนะคะรักคุณอนันดานะคะจุ๊บๆ

นักเขียน

ทูลหัวของบ่าว🥺❤️

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ