โพยมาน(ร)
วันโกลาหล
ยามเมื่อบ่ายแก่ๆฝนตกโปรยปรายหนักฟ้ามืดครึ้ม ลมกระโชก
ปิ่นมณี
เเม่น้อย ช่วยฉันด้วย
น้อย
กลั่นใจไว้ก่อนนะเจ้าคะ
ปิ่นมณี
ไปเรียกคุณผู้ชายให้ฉันที
ปิ่นมณี
ฉันปวดเหลือเกิน ฮือๆ
ปิ่นมณีปัดป่ายเเขน มือกุมทองท้องเเน่น หล่อนเจ็บเเทบทุนไม่ไหว
เอี๊ยด~[เสียงเปิดประตูบานพับไม้]
ศรีสมร
อะไรกันอะไรกันเสียงอะไรโหวกเหวกโวยวายแต่เช้า
เดือน
เช้าอะไรกันคะคุณหญิงย่า
เดือน
คุณย่านอนกอนเดือนกินตะวันจะฟ้ามืดเสียเเล้ว
เดือน
//ทำหน้าไม่สนใจหันมาขึงสะดึงปักผ้าต่อ
ศรีสมร
ตายจริงแม่คนนี้!แม่หล่อนไม่สอนมารยาทผู้ดีกับหล่อนเลยหรือ
จันทร์เด่น
โถ่~คุณแม่อย่าไปสนใจแม่เดือนนักเลย
จันทร์เด่น
แม่เดือนเขาก็ขี้เย้าเล่นเช่นนี้มาตลอด
จันทร์เด่น
คุณแม่ใจเย็นแล้วลงมานั่งดื่มชาตรงนี้สิคะ
ศรีสมร
เเม่จันทร์....เกิดอันใดขึ้น
ศรีสมร
เสียหวีดหวายของใครกันเมื่อครู
ศรีสมร
เสียงเเม่ปิ่นหรือไม่?
เดือน
จะเสียงใครได้อีกเล่าเจ้าคะคุณย่า?ก็เสียงนางแม่มดลูกสะใภ้สุดรักของคุณย่านั่นแหละค่ะ
เดือน
เห็นหอนหวนตั้งเเต่มืด คงเรียกหาความสนใจจากคุณพ่อ เเต่โง่ไม่รู้เวลาว่าคุณพ่อติดราชการที่หัวเมือง//เค้นยิ้ม
ศรีสมร
แม่เดือน! ปากรึนั่น?!
จันทร์เด่น
ลูกเดือนคะ....ลูกเข้าไปปักผ้ากับน้องๆในหอนอนเสียเถิด
จันทร์เด่น
คุณย่าเริ่มโกรธเเล้วนะคะ
เดือน
ก็ดีเหมือนกัน เหลือจะทนกับหน้างองๆง้ำๆของคุณย่าเต็มที
คุณเดือนลุกขึ้นปึงปังเดินเข้าหอนอนของตัวเอง
ทั้งสองเดิมตามพี่สาวตนเองไปในหอนอน
ศรีสมร
คราวหน้าคราวหลังอบรมลูกเต้าเสียบ้างนะ
ศรีสมร
ดูกริยาท่าทาง พาไปออกงานที่ไหนอายเค้าตายทีเดียว!
จันทร์เด่น
เจ้าค่ะ//ยิ้มอ่อน
จันทร์เด่น
หนูก็พยายามสอนหล่อนอยู่เหมือนกันนั่นแหละเจ้าค่ะ//ถอนหายใจ
จันทร์เด่น
แต่ตั้งแต่คุณแม่พาแม่ปิ่นเข้ามาหล่อนก็นิสัยเปลี่ยนไป
จันทร์เด่น
หล่อนคงกลัวโดนคนแย่งความรักจากคุณพี่น่ะเจ้าค่ะ
จันทร์เด่น
คุณแม่ก็อย่าไปถือสาหาความเเม่เดือนเขาเลยนะเจ้าคะ
ศรีสมร
ฉันเองก็ไม่อยากทำดังนี้หรอก...
ศรีสมร
เเต่เเม่จันทร์ หล่อนก็พอเข้าใจฉันดี
ศรีสมร
ใช่....หรือไม่//มองตา
จันทร์เด่น
ตั้งเเต่เเม่เดือนจนกระทั้งเเม่เเขเกิดดิฉันก็ให้กำเนิดเเต่เด็กผู้หญิง....
จันทร์เด่น
คุณเเม่ห่วงกลัวไม่มีคนสืบทอดวงศ์ตระกูลเทวารักษ์
ศรีสมร
หล่อนเข้าใจก็ดีเเล้ว
ศรีสมร
ฉันเข้าใจว่าการเป็นหลวงและเห็นน้อยได้ดีกว่ามันเจ็บแค่ไหน
ศรีสมร
ฉันก็เคยเจอมาเหมือนหล่อนฉันก็เข้าใจ
จันทร์เด่น
ไม่ดอกเจ้าค่ะลูกไม่ได้รู้สึกอันใดเลย
จันทร์เด่น
กลับเห็นดีด้วยซ้ำหากจะมีคนทำหน้าที่แทนดิฉันได้ดีกว่า
ศรีสมร
อย่างนั้น....ก็นับว่าคุณพี่ของฉันเลือกหล่อนมาเป็นลูกสะใภ้ไม่ผิด
ศรีสมร
เเล้วนี่เเม่ปิ่นร้องดังนั้นมาตั้งเเต่เวลาเท่าใดเเล้ว?
จันทร์เด่น
เช้ามืดตั้งเเต่บ่าวไพร่ลุกขึ้นทำครัวเจ้าค่ะ
จันทร์เด่น
ลูกให้ไอเฉิ่มพายเรือไปรับหมอตั้งเเต่เช้าเเล้ว....แต่ไม่รู้ว่าจะพายฝ่าฝนมาได้เมื่อใด
ศรีสมร
มาเจ็บท้องเอาวันนี้เสียด้วย
ศรีสมร
คุณหลวงศรีของฉันก็ไม่อยู่
ศรีสมร
เกิดเอากาลเอาเวลามาเเย่จริงๆ
ศรีสมร
เเม่จะนั่งท่าตรงนี้หรือไปดูเเม่ปิ่นเสียกับฉันเล่า?
จันทร์เด่น
คุณเเม่ไปเถอะค่ะ ดิฉันท้องโย้เดินไม่สดวก จะก้าวลงบันไดเรือนท้องเปียกไปก็อันตรายเหลือเกิน...
ศรีสมร
งั้นฉันไปก่อนเเล้วกัน
คุณหญิงศรีสมรอย่างลงมาที่เดือนเล็กจะเห็นร่างลูกสะใภ้คนรองนอนหอบหายใจอยู่บนฟูกที่นอน เห็นแล้วก็อดเวทนาสงสารไม่ได้
ศรีสมร
ตายเเล้วเเม่ปิ่นของฉัน.....
ปิ่นมณี
เจ็บเหลือเกินเจ้าค่ะ
ปิ่นมณี
ดิฉันเจ็บเหลือเกิน
ปิ่นมณีดิ้นไปมานอนงอตัวหงายตัว
ศรีสมร
หนุนหัวบนตักเเม่นะ....//เดินลงมานั้งใกล้ๆ
คุณหญิงศรีสมรหน้าเครียด มองหน้าลูกสะใภ้คนโปรดไม่วางตา
ศรีสมร
ขอคุณคุณเจ้ารักษานะเเม่ปิ่นนะ//ลูบหัว+เช็ดน้ำตาที่ข้างเเก้มเเม่ปิ่นมณี
คุณศรีสมรมองหน้าลูกสะใภ้รองพลางก็นึกหนักใจหน่วงใจเป็นที่สุด ก็เพราะด้วยรักเเละเอ็นดูเเม่คนนี้ยิ่งกว่าใคร เปรียบเหมือนลูกสาวที่เสียไปตั้งเเต่เล็กๆ
นักเขียน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการ
นักเขียน
อันเกิดมาจากไปดูศรีอโยธยากับอาญารักเเล้วผุดพล็อตขึ้นมา
นักเขียน
นักเขียนได้หยิบยกความจริงมาอิงเพียง20%ไม่มีความจริงอยู่เลยเเม้เเต่น้อยเรื่องนี้
นักเขียน
อาจมีหยิบยกชื่อสถานที่ตำเเหน่งขุนนางใดๆที่ไม่สอดคล้องกับความจริงใดๆก็ขอให้ทราบไว้ว่าคนเขียนอาจจะดัดแปลงหรือแต่งเสริมขึ้นมาเพื่อให้การดำเนินเนื้อเรื่องง่ายขึ้นหรือเป็นไปตามพล็อตที่วางไว้
นักเขียน
อย่างไรก็ตามคนเขียนต้องขอขอบคุณทุกนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านตอนนี้จนจบและได้อ่านถึงข้อความนี้นะคะส่วนผลงานนี้เป็นผลงานแรกที่ไม่รู้ว่าจะเขียนจบหรือเปล่าต้องขึ้นอยู่กับว่าจะมีคนอ่านหรือเปล่าแต่ก็จะพยายามนะคะ
นักเขียน
รู้จักหลงรักคุณอนันดามากต้องขออนุญาตภาพของคุณอนันดาด้วยนะคะติ่งมากจริงๆค่ะตั้งแต่ชั่วฟ้าดินสลายมาก็ติ่งคนอนันดามาตลอดนะคะรักคุณอนันดานะคะจุ๊บๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
