ข้ารักท่านจนโงหัวไม่คืน ปฐมบท

ปฐมบท

เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)

นับตั้งแต่โบราณตำหนักในไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับราชสำนัก

เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)

ในเมื่อเจ้าเป็นถึงแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินแห่งแคว้นต้าเยียน

เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)

จึงไม่อาจดำรงตำแหน่งฮองเฮาควบคู่ได้

เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)

เช่นนั้นแล้ว..//หยุดพูดเล็กน้อย

เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)

จงไปที่กรงพิธีการแล้วคืนตราหงส์ซะ

ขุนนางทุกคนที่อยู่ในโถงต่างตกใจและเริ่มซุบซิบนินทา

ตอนนี้ขุนนางทุกคนต่างจ้องไปที่ผู้ที่คุกเข่าอยู่กลางห้องโถง ด้วยดวงตาที่บ่งบอกถึงความสมเพชเวทนา

กงกง : แม่ทัพจั่วโปรดคืนตราหงส์

กงกงข้างกายฮ่องเต้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม แต่ดวงตากับเต็มเปี่ยมไปด้วยความสมเพชและรังเกียจ

จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)

//หยิบตราหงส์ออกมาจากอกแล้วส่งคืนให้กับกงกง

สิ่งนี้อยู่กับนางมาหลายปีนางมักพบตราหงส์ไว้กับตัวอยู่เสมอรักษาสิ่งนี้ยิ่งกว่าชีวิต

แต่เมื่อผู้เป็นฮ่องเต้ต้องการให้นางคืนตาหงส์นางก็ย่อมทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

ผู้เป็นฮ่องเต้จ้องมองไปที่คนที่คุกเข่าอยู่กลางห้องโถงด้วยหวังว่านางจะมีปฏิกิริยาโศกเศร้าเสียใจบ้าง

ผู้ที่อยู่กลางห้องโถงยังคงก้มหน้าคุกเข่าอย่างนอบน้อม ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆหรือหรือความรู้สึกใดๆ

ผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรเห็นดังนั้นก็มีความผิดหวังแลนเข้ามาในดวงตา แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)

จบการประชุม

ขุนนางทุกคนต่างทยอยออกไป

แม่ทัพจั่วเป็นคนสุดท้ายที่เดินออกจากห้องโถง

มีขุนนางคนหนึ่งจงใจรอให้คุณนางคนอื่นๆเดินออกไปแล้วขุนนางคนนี้ก็อยู่แถวด้านหลัง

ขุนนางคนนี้จงใจรออยู่แถวด้านหลังเพื่อที่จะพูดคุยกับท่านแม่ทัพจั่ว

ขุนนางคนหนึ่ง : ฮองเฮา..เอิ่ม..ท่านแม่ทัพจั่ว

เสียงเรียกของขุนนางท่านนี้ทำให้ท่านแม่ทัพจั่วหยุดอยู่กับที่เพื่อรอฟังคำพูด

ขุนนางคนหนึ่ง : ข้าต้องทำความเสียใจกับท่านด้วย

จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)

ไม่เป็นไร//พูดจบก็เดินออกไป

ขุนนางคนนั้นนิ่งค้างครู่หนึ่งแล้วก็ได้สติจากนั้นก็เดินออกไปต่อ

ผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรจ้องมองไปที่แผ่นหลังของท่านแม่ทัพจั่วนิ่งจนรับสายตาถึงค่อยถอนสายตากลับมา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี