ข้ารักท่านจนโงหัวไม่คืน
ปฐมบท
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
นับตั้งแต่โบราณตำหนักในไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับราชสำนัก
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
ในเมื่อเจ้าเป็นถึงแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินแห่งแคว้นต้าเยียน
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
จึงไม่อาจดำรงตำแหน่งฮองเฮาควบคู่ได้
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
เช่นนั้นแล้ว..//หยุดพูดเล็กน้อย
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
จงไปที่กรงพิธีการแล้วคืนตราหงส์ซะ
ขุนนางทุกคนที่อยู่ในโถงต่างตกใจและเริ่มซุบซิบนินทา
ตอนนี้ขุนนางทุกคนต่างจ้องไปที่ผู้ที่คุกเข่าอยู่กลางห้องโถง ด้วยดวงตาที่บ่งบอกถึงความสมเพชเวทนา
กงกง : แม่ทัพจั่วโปรดคืนตราหงส์
กงกงข้างกายฮ่องเต้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม แต่ดวงตากับเต็มเปี่ยมไปด้วยความสมเพชและรังเกียจ
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//หยิบตราหงส์ออกมาจากอกแล้วส่งคืนให้กับกงกง
สิ่งนี้อยู่กับนางมาหลายปีนางมักพบตราหงส์ไว้กับตัวอยู่เสมอรักษาสิ่งนี้ยิ่งกว่าชีวิต
แต่เมื่อผู้เป็นฮ่องเต้ต้องการให้นางคืนตาหงส์นางก็ย่อมทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ
ผู้เป็นฮ่องเต้จ้องมองไปที่คนที่คุกเข่าอยู่กลางห้องโถงด้วยหวังว่านางจะมีปฏิกิริยาโศกเศร้าเสียใจบ้าง
ผู้ที่อยู่กลางห้องโถงยังคงก้มหน้าคุกเข่าอย่างนอบน้อม ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆหรือหรือความรู้สึกใดๆ
ผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรเห็นดังนั้นก็มีความผิดหวังแลนเข้ามาในดวงตา แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
จบการประชุม
แม่ทัพจั่วเป็นคนสุดท้ายที่เดินออกจากห้องโถง
มีขุนนางคนหนึ่งจงใจรอให้คุณนางคนอื่นๆเดินออกไปแล้วขุนนางคนนี้ก็อยู่แถวด้านหลัง
ขุนนางคนนี้จงใจรออยู่แถวด้านหลังเพื่อที่จะพูดคุยกับท่านแม่ทัพจั่ว
ขุนนางคนหนึ่ง : ฮองเฮา..เอิ่ม..ท่านแม่ทัพจั่ว
เสียงเรียกของขุนนางท่านนี้ทำให้ท่านแม่ทัพจั่วหยุดอยู่กับที่เพื่อรอฟังคำพูด
ขุนนางคนหนึ่ง : ข้าต้องทำความเสียใจกับท่านด้วย
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ไม่เป็นไร//พูดจบก็เดินออกไป
ขุนนางคนนั้นนิ่งค้างครู่หนึ่งแล้วก็ได้สติจากนั้นก็เดินออกไปต่อ
ผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรจ้องมองไปที่แผ่นหลังของท่านแม่ทัพจั่วนิ่งจนรับสายตาถึงค่อยถอนสายตากลับมา
1.
องค์ชายรองเย่หงทียนได้ทำการก่อกบฏ สถาปนาตัวเองขึ้นเป็นฮ่องเต้คนถัดไป
ส่วนท่านแม่ทัพหญิงคู่กายก็สั่งให้ไปค่าล้างทั้งตำหนักใน กวาดล้างสังหารทุกคนไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
อาจั่ว
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
พะย่ะค่ะ//ก้มหน้าคุกเข่าอย่างนอบน้อม
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
จงไปหาตัวพระชายาองค์รัชทายซะ
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แล้วพานางมาหาข้า
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
เจ้าจงจำเอาไว้ว่าเจ้าจะต้องพานางมาอย่างไม่มีรอยขีดข่วน
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แม้แต่เส้นผมสักเส้นของนางก็ห้ามให้หลุด
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
น้อมรับคำบัญชา
ณ หน้าผาหลังหุบเขาวังหลวง
เจียงปี้หลัน
//หันหลัง+อยู่ตรงริมหน้าผา
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
แม่นางเจียง...
เจียงปี้หลัน
ให้เจ้ามาตามหาข้าหรือ..
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
อืม//เสียงแพวเบา
เจียงปี้หลัน
เขาช่างรักข้ามากจริงๆ
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//เจ็บที่หัวใจแปลบๆ
เจียงปี้หลัน
ถ้าข้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าเขาจะทำอย่างนี้..
เจียงปี้หลัน
ข้าก็คงไม่หมั่นหมายกับองค์รัชทายาทหรอก..
เจียงปี้หลัน
ตอนนี้ข้าไม่บริสุทธิ์แล้ว..
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//ตลึง
เจียงปี้หลัน
//หันหน้ากลับมา
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
งดงาม//พึมพำ
เจียงปี้หลัน
เจ้าเข้าใจไหม..
เจียงปี้หลัน
ตอนนี้ข้าไม่บริสุทธิ์แล้ว!//ยิ้มขมขื่น
เจียงปี้หลัน
ถ้าเขารู้เรื่องนี้ล่ะก็../น้ำตาไหล
เจียงปี้หลัน
เขาอาจไม่รักข้าอีก!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ฝ่าบาทรักท่านแต่เพียงผู้เดียว//กัดฟันพูด
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ไม่งั้นฝ่าบาทคงไม่ทำการอุกอากเช่นนี้หรอก
เจียงปี้หลัน
ข้ารู้ๆ//พึมพำกับตัวเอง
เจียงปี้หลัน
แต่เขาจะรับได้หรือ?
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//เงียบ
2.
เจียงปี้หลัน
ข้าจะกระโดดลงไป
เจียงปี้หลัน
//พูดจบก็กระโดดลงไป
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
แม่นางเจียง!!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//คว้าไหวไม่ทัน
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
บัดซบ!
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
//รีบเร่งเดินเข้ามาแถวๆหน้าผา
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
//เดินมาพร้อมกับทหาร30นาย
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
จั่วฉางลาง!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ขอประทานอภัยโทษ//คุกเข่า
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
ข้าบอกเจ้าแล้วใช่หรือไม่ว่าห้ามให้นางมีรอยขีดข่วน
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แต่นึ่ยิ่งกว่ามีรอยขีดข่วนอีก
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
ทำไมเจ้าถึงไม่ลงไปช่วยนาง!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ข้าน้อยลองลงไปดูแล้ว
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แล้วนางล่ะ!..
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
นางอยู่ไหน!
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
ตอนนี้นางเป็นเช่นไรบ้าง!
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
พวกเจ้าก็ด้วยลงไปสำรวจค้นหาเจียงปี้หลันเดียวนี้!!
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
อาจั่วบอกข้ามาว่าตอนนี้หลันเออร์เป็นอย่างไรบ้าง
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//เจ็บตรงหัวใจแปลบๆ
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
แม่นางเจียง..นาง
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
//สายตาน่ากล้ว
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
นาง..นางโดดงูพิษกัด-
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ใช่วิชาดูดพิษเข้าสู่ร่างกายล่ะ!!ห้ะ!
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
ทำไมเจ้าถึงไม่เป็นอะไรแต่นางกลับ//พึมพำ
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
//ได้ยิน
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แล้วตอนนี้นางอยู่ไหน!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ข้าน้อยไร้ความสามารถไม่อาจพาแม่นางเจียงปีนขึ้นมาได้
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
แต่ฝ่าบาทไม่ต้องกังวนไป..
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ข้าน้อยได้ใช้ผงยาที่เอาไว้ไล่พวกสัตว์เลื้อยคลานแล้ว
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ตอนนี้ไม่มีสัตว์เลื้อยคลานใดกล้าเข้าไปใกล้แม่นางเจียงได้
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ถอนผิดให้นาง!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
งูที่กัดแม่นางเจียงนั้นเป็นสายพันธุ์ที่หายากและมีพิษรุนแรง
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
ข้าน้อยไร้ความสามารถไม่อาจทอนพิษออกได้
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
ไร้ประโยชน์!
เย่หงเทียน(ฮ่องเต้)
กลับไปแล้วข้าจะลงโทษเจ้าอย่างหนัก!
จั่วฉางลาง(แม่ทัพหญิง)
น้อมรับบัญชา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
