Fall In Love With The Doctor
Ep16
แบม//เพื่อนร่วมงานน.อ
หมอพักพิงคะเคสนี้อาการน่าเป็นห่วงมากค่ะ
พักพิง//นางเอก
อาการเบื้องต้นเป็นไงบ้างคะ?
แบม//เพื่อนร่วมงานน.อ
เพศชาย อายุ42ปี ถูกแทงที่ชายโครงด้านซ้าย
แบม//เพื่อนร่วมงานน.อ
ความดันตํ่า ชีพจรเต้นเร็ว หายใจถี่ มีเลือดออกในช่องท้องค่ะ
พักพิง//นางเอก
รีบนำเข้าห้องฉุกเฉินเตรียมเครื่องอัลตราซาวด์ด่วน!!
แบม//เพื่อนร่วมงานน.อ
ค่ะ!
พยาบาลช่วยกันเข็นเตียงเข้ามา ในขณะที่หมอพักพิงรีบก้มลงตรวจ คนไข้ตัวเย็น หน้าซีด มือสั่นเหงื่อออก
พักพิง//นางเอก
คุณรู้สึกเวียนหัวหรือแน่นหน้าอกบ้างไหมคะ?
ตัวประกอบ
มึนหัว หน้ามืด//เสียงแผ่ว
พักพิง//นางเอก
ให้ออกซิเจน10ลิตรต่อนาที//เดินตาม
พักพิง//นางเอก
เปิดสายนํ้าเกลือสองเส้น เตรียมเลือดสำรองด่วน!
พยาบาลใช้เครื่องตรวจอัลตราซาวด์ตรวจหาภาวะเลือดออกภายใน ผ่านไปไม่กี่วินาที ภาพบนจอก็ต่างทำให้หมอและพยาบาลชะงักไปตามๆกัน
แบม//เพื่อนร่วมงานน.อ
มีเลือดออกในช่องท้องค่ะ!
พักพิง//นางเอก
ให้เลือดคนไข้สองถุงตอนนี้เลย!!
พักพิง//นางเอก
//เดินออกมา
ร่างใหญ่ยืนพิงกำแพง แขนไขว้กันอยู่ตรงอก ใบหน้าคมเข้มของเขายังคงนิ่งสนิทเหมือนเดิม ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มหรือความเป็นมิตรในแววตา
พักพิง//นางเอก
เอ่อ..เป็นอะไรหรอคะถึงได้มาโรงพยาบาล?
ขุนเขา//พระเอก
คุณย่าให้ฉันมารับเธอไปทานข้าวที่บ้าน//เสียงนิ่ง
พักพิง//นางเอก
//มองชุดตัวเอง
ขุนเขา//พระเอก
รีบเข้าไปเปลี่ยนเถอะ//เดินหนี
พักพิงเปลี่ยนจากชุดกาวน์เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สบายๆ ก่อนจะเดินออกมาหาขุนเขาที่กำลังนั่งรอในรถอยู่พร้อมกับสตาร์รถรอ ท่าทางเขายังดูนิ่งเย็นชาเหมือนเดิม
พักพิง//นางเอก
//เปิดประตูรถ
พักพิง//นางเอก
//เข้าไปนั่ง
ขุนเขา//พระเอก
ฉันพึ่งเคยรู้ว่าหมอเขาเปลี่ยนชุดกันนานขนาดนี้//มองนาฬิกา
พักพิง//นางเอก
เอ่อ..แต่ฉันเปลี่ยนแค่10นาทีเองนะคะ?
ขุนเขา//พระเอก
10นาทีสำหรับฉันมีค่ามากที่สุด//ขับรถ
พักพิง//นางเอก
งั้นฉันขอโทษนะคะ..
เธอยังคงสงสัยนิดหน่อยกับคำพูดของเขา แต่ต่อมาบรรยากาศในรถก็เงียบสนิท มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และลมหายใจของทั้งสอง
รถจอดสนิทที่หน้าบ้าน ร่างหนาถอดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูลงจากรถทันทีโดยไม่พูดอะไร เขาก้าวเดินเข้าบ้านอย่างไม่รีบร้อน ไม่แม้แต่จะเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
ขุนเขา//พระเอก
//เดินเข้าไป
พักพิง//นางเอก
//ยังคงหยิบของอยู่
พักพิง//นางเอก
//เดินตามไป
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
มากันแล้วหรอ?//ยิ้ม
เสียงคุณย่าดังขึ้น แต่ยังไม่ทันพูดจบ ดวงตาของท่านก็เหลือบไปเห็นร่างบางที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมของพะรุงพะรัง
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
หนูพักพิงทำไมถือของมาคนเดียวล่ะจ๊ะ?//ขมวดคิ้ว
พักพิง//นางเอก
อ๋อ..ไม่เป็นไรค่ะคุณย่า//ยิ้มตอบ
คุณย่าหันขวับไปทางหลานชายตัวดีที่ยืนทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
ขุนเขาแกนี้มัน!?
ขุนเขา//พระเอก
//ชะงักเล็กน้อย
ขุนเขา//พระเอก
โธ่..คุณย่าค้าบเธอไม่ได้บอกให้ผมช่วยหนิครับ
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
นี่แกเป็นผู้ชายประเภทไหนกันถึงให้ผู้หญิงแบกของพะรุงพะรังแบบนี้ตาขุน!!
พักพิง//นางเอก
เอ่อ..ไม่เป็นไรจริงๆค่ะคุณย่า//ยิ้มอ่อน
ขุนเขา//พระเอก
เห้อ..//เดินไป
ขุนเขา//พระเอก
//หยิบของเอาไปวางไว้ให้
พักพิง//นางเอก
เอ่อ..ขอบคุณค่ะ
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
จิ๊..หลานชายคนนี้มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
ทำงานวันนี้เหนื่อยไหมลูก?//เดินไปลูบหัว
พักพิง//นางเอก
นิดหน่อยค่ะ//ยิ้ม
คุณหญิงนิษา//ย่าพระเอก
ป่ะ..ย่าพาไปทานข้าวให้หายเหนื่อยเนอะ//จับมือ
ขุนเขา//พระเอก
เหอะ!//มองทั้งสองคน
Comments