(บังคับ)เกิดใหม่ในเรื่องอยู่ๆฉันก็กลายเป็นเจ้าหญิง
ตอนที่2
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เธอเมินๆไปเถอะ}
กาเบรียล
{ในสถานการณ์นี้มันสมควรเมินสินะ}
ลูคัส
เป็นใคร..//จ้องเขม็ง
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เมินๆต่อไปเถอะ!}
ลูคัส
ข้า...ถามว่าเจ้าเป็นใคร!
เอ่ยออกมาพร้อมเดินเข้าไปคว้าข้อมือ
ลูคัสเพิ่มแรงที่มือให้จับข้อมือแน่นขึ้น
กาเบรียล
{เฮ้ยๆ ซ่วยแล้วไง!}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เอาก้อนหินแถวๆนั้นปาหัวเลย แล้ววิ่ง!}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เร็วๆ!}
เธอมองเศษหินที่มีความให้เท่ามือเด็ก
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ไม่! เอาก้อนหินข้างๆ!}
เธอเหลือบมองก้อนหินใกล้ๆกันที่ใหญ่กว่าหัวเด็กทารกเล็กน้อย
กาเบรียล
{มันใหญ่ไป! เดียวก็หัวแตกกันพอดี!}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ไอ้เจ้านั้นเป็นนักเวทย์ที่อายุเกินหลัก100แล้ว! แค่นี้แทบไม่รู้สึกหรอก!}
ลูคัสมีสีหน้าสงสัยพร้อมเหลือบมองตามกาเบรียล
กาเบรียลที่ไม่ได้สนใจคนผมดำตาแดงที่กำลังมองเธออยู่ กำลังจะใช้มืออีกข้างที่ไม่ถูกจับไปหยิบ
ลูคัสแบมือแล้วกำเข้าด้วยกัน
ก้อนหินและเศษเสาแหลกละเอียดเป็นทราย
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{//สร้างลม}
จู่ๆอากาศโดยรอบก็เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นลมหมุนพัดเอาเศษหินที่แหลกเป็นทรายลอยขึ้นบดบังทัศนิยภาพโดยรอบ
เกิดเสียงตัดผ่านอากาศ ทัศนิยภาพกลับมาเป็นปกติ เพียงแต่ร่างเด็กผู้หญิงกลับหายไปไม่เหลือรองลอย
ลูคัสขยี้หัวตนเองด้วยแรงอารมณ์หงุดหงิดของตน ที่อะไรๆก็ไม่เป็นดั่งใจ
ส่งเสียงราวกับพึ่งรู้ตัว ข้างแก้มมีรองลอยเหมือนถูกของมีดคมเชียดแก้มไป
เขามองเลือดที่ตนพึ่งเช็ดอย่างอึ่งๆ
ลูคัส
มีแต่เรื่องที่ทำให้อารมณ์เสีย....
ว่ากล่าวพล่างเดินหายเข้าไปในป่า
บนเพดานรูปทรงครึ่งวงกลม มีสิ่งมีชีวิตกำลังเกาะเสาที่เชื่อมเป็นฐานห่อยอยู่
กาเบรียล
นี้มันเวรกรรมอะไรเนี่ย
กาเบรียล
มาเกิด....ไม่สิทะลุมาก็มีแต่เรื่อง....
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{มันเป็นเพราะเธอโชคดีต่างหาก}
กาเบรียล
{โชคดีบ้าอะไร! ใครอยากได้!}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ตอนตื่นมาในร่างนี้ก็ไม่เห็นตกใจนิ}
กาเบรียล
{แค่ฟังนายพูดเองตกลงเองครั้งนั้นก็เตรียมใจละ}
กาเบรียล
{ยังไม่ได้ข้อพรเลยแหะ}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{โอ้ ใช้ๆลืมไปเลย!}
กาเบรียล
{เรื่องนั้นกลับห้องค่อยข้อเอาที่หลัง.....}
กาเบรียล
{เอ้....ดูเหมือนนายจะไม่ถูกกับลูคัสนะ!}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ไหงมันวกกลับมาเรื่องนี้ละ!}
กาเบรียล
{น้ำเสียงดูใส่อารมณ์จังเลยน่าาาา}
กาเบรียล
{นายรู้จักกับหมอนั้นด้วยหรอ?}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{.....จะว่ารู้จักไม่มันก็}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{หมอนั้นเคยพยายามติดต่อกับฉันอยู่นะ.....}
กาเบรียล
{ก็แปลว่ารู้จัก?}
เธอเดินต่อออกไปโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{คล้ายๆพิธีอันเชิญอะไรประมาณ}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ไม่ได้รู้จักอะไรมากหรอก}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ผมแค่ตอบรับการเรียกไปเฉยๆ ได้เจอกัน2ครั้ง}
กาเบรียล
{เท่ากับทำพิธี2รอบ?}
กาเบรียล
{เฮ~ งั้นเองหรอกหรอ}
กาเบรียล
{จะว่าไป รู้สึกเหมือนที่นี่แตกต่างจากที่ฉันอ่านเจอในหนังสือนั้นแฮะ}
กาเบรียล
{ดูเหมือนว่าหมอนั้นจะไม่รู้จักฉัน แถมที่นี่ดูจะเป็นราชวังร้างด้วย}
กาเบรียล
{ถึงพื้นที่แถวๆห้องของฉันจะดูปกติดี แต่พอเดินมาเรื่อยๆก็สภาพแย่ลงเรื่อยๆเลย}
กาเบรียล
{ไหนจะฐานข้อมูลของเด็กนี้อีก ไม่มีเลย}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{จะว่าไงละ.....}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เธอรู้แค่ว่าที่นี่มันแตกต่างจากเนื้อเรื่องต้นฉบับไปตั้งแต่ก่อนที่เธอจะเข้าร่างนี่แล้ว}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ผมส่งเธอมาแก้ไขปัญหานิดหน่อยแถมเนื่องในโอกาสวันเกิดผมพอดีด้วย}
กาเบรียล
{ถ้าเป็นคล้ายๆภารกิจ ก็ช่วยสรุปปัญหาให้หน่อยสิ!}
กาเบรียล
{ไม่ใช้ส่งมาแบบปุบปับโดยไม่รู้อะไร!}
เธอหยุดเดินพร้อมหันไปกระทืบหุนแถวๆนั้น
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{อือ~ เริ่มจากตรงไหนดีละ}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เนื่องจากว่ามีเทพในการปกครองของผมทำการแหกกฏ บ้างข้อ}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ฝืนกฏ ทำการส่งมนุษย์ลงมาตามอำเภอใจโดยไม่แจ้งมาทางผมก่อน}
กาเบรียล
{ไอ้เรื่องกฏๆนี่ มันสมควรเล่าให้ฉันฟังหรอ}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ก็ถ้าเธอเปิดปากพูดเรื่องนี้กับใคร ก็ตายไง?}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{เรื่องของเทพที่แหกกฏผมสั่งลงโทษไปแล้ว}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ส่วนเรื่องของมนุษย์ที่ลงมา อันนี้ผมจะให้คุณเป็นคนเคลียร์เอง}
กาเบรียล
{ฉันไม่รู้บรรดาศักดิ์หรือชนชั้นในโลกของเทพหรอกแต่นายเป็นพระเจ้านิ แค่ดีดนิ้วมนุษย์ก็หายไปแล้ว}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{มันมีกฏอยู่ด้วยนะ ถ้าแหกกฏไม่ว่าจะเป็นใครก็ถูกพิพากษาทั้งนั้นและ}
กาเบรียล
{อ้าว แล้วไอ้ที่นายส่งฉันมานี้?}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{ผมได้รับอนุญาตแล้ว}
กาเบรียล
{ฮืม ทำไหมต้องทำให้เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยากด้วยนะ}
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
{มันไม่ได้ง่ายเลยนะ}
กาเบรียล
{ช่างมันละ กลับไปที่ห้องดีกว่า}
กาเบรียล
ออกมานานขนาดนี้ น่าจะเคลียร์ห้องเสร็จแล้วมั้ง
กาเบรียล
//มองออกไปด้านนอก
ท้องฟ้าที่บัดนี้กลายเป็นสีทองอร่าม ดวงอาทิตย์ที่กำลังลาลับไป
แสงที่รอดผ่านเข้ามาเริ่มหมนแสงลง ลมหนาวพัดผ่านเข้ามา
เส้นผมสีทองสะบัดตามแรงลม
ดวงตาที่ส่องประกายราวเพรชเม็ดงาม หมนแสงลงมาในตอนที่ดวงอาทิตย์ลาลับไป
กาเบรียล
ทำเอาคิดถึงชีวิตก่อนเหมือนกันแฮะ
กาเบรียล
ถึงจะบัดสบ แต่ก็อบอุ่นในบางครั้ง....
หยดน้ำตารินไหลออกมาจากดวงตางาม รอบข้างกลับมาหมนแสงลง เหมือนใบหน้าของเธอ
จุดที่เธอเคยยืนอยู่ เกิดอากาศบิดเบี้ยวความดันโดยรอบสั้นเล็กน้อย
จนเวลาผ่านมาไม่นานก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ร่างโปร่งใสสวมใส่ผ้าคลุมสีขาวปรากฏตัวในจุดๆนั้น
ดวงตาสีแดงสดเหลือบมองต้นไม้ที่ห่างออกไปไม่มาก
เสียงเหยียบและเสียงวิ่งผ่านพุ่มไม้ค่อยๆดังไปไกล
เขายื่นมือออกไปหวังสร้างสิ่งที่คุมขังได้
ออร่าสีทองส่งออกมาจากร่างที่วิ่งหายไปเล็กน้อย
คลุมทับอีก3ชั้นเป็นบาเรียเสริมสีฟ้าอ่อน
บาเรียที่คุมอยู่แตกออกเพียง2ชั้นเท่านั้น
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
(ไม่นึกว่าเรื่องมันจะยุ่งยากขนาดนี้)
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
ให้ตายสิ ผมเริ่มเกลียดกฏพวกนี้แล้วนะ
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
ข้อจำกัดในโลกมนุษย์เนี่ย
เพียงแค่สะบัดผ้าคลุม ร่างทั้งร่างก็หายวับไป
? ? ?
ไอ้เจ้าคนใส่ผ้าคลุมนั้น!
ระบบ:ไม่พบฐานข้อมูลไม่พบฐานข้อมูล
? ? ?
ไม่เห็นจะรู้เลยว่าท่านพ่อมีลูกอีกคน
? ? ?
ในเรื่อง"อยู่ๆฉันก็กลายเป็นเจ้าหญิง"ก็ไม่มีการใบ้ตัวละครลับอย่างนี้นิ
ในห้องสีขาวที่มีเครื่องเทคโนโลยีล่ำสมัย กองกระดาษขาวกระจัดกระจายตามพื้น กลมกลืนไปกับพื้นห้อง ดีไซน์ห้องตัดกับผมสีดำและดวงตาสีแดงที่กำลังมองโฮโลแกรมฉายภาพด้านหน้าตน
โทนเสียงผู้ชายเอ่ยออกมาเจือยแจ๋วเสียงดัง
ดังออกมาจากภาพโฮโลแกรมบอกเล่าเรื่องราวบ้างอย่าง
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
อือๆ อืม
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
เข้าใจแล้ว
หลังจากตัดสายฝังนั้นไป เพราะความรำคาญ
มิเกล⊰เทพพระเจ้า⊱
รึควรแหกกฏประทวงไปเลยดี?
Comments