โรคใบนี้ชั่งโหดร้าย ชีวิตของทุกคน

ตอน นางเอกไร้ค่ามากในชีวิตเเต่ถูกชายคนนึงดึงสติเอาไว้อยู่หมัด เลยสติกลับคืนมาสู่พบพานำ ทางเขามาเจอเรื่องดีเพราะพระเอก

โจจิ(นางเอก)

เอ๊ะ!!

โจจิ(นางเอก)

ทำไมเจอเเต่เรื่องร้ายนะ

โจจิ(นางเอก)

เห้อ..

โจจิ(นางเอก)

ดื่มเหล้า///

โจจิ(นางเอก)

พ่อก็ทิ้ง เเม่ก็ทิ้ง โถ่เว้ย

โจจิ(นางเอก)

ชีวิตเเม่งไร้ค่า

โจจิ(นางเอก)

นั่งบนสะพาน

โจจิ(นางเอก)

กินเหล้า

โจจิ(นางเอก)

กำลังจะกระโดด//

มีชายรูปนึงโพลามาจากไหนไม่รู้ มาอุ้มตัวนางเอก

คุณน้าเดช(พระเอก)

เอ๊ะคุณ!!ทำไมเเบบนี้

คุณน้าเดช(พระเอก)

รู้มั้ยมันเสี่ยงชีวิตคุณ

คุณน้าเดช(พระเอก)

คุณมีชีวิตเดียวนะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

อย่าลืมสิครับ

คุณน้าเดช(พระเอก)

โถ่ๆ

โจจิ(นางเอก)

อย่ามายุ่ง//

โจจิ(นางเอก)

พลักพระเอกออกไป

คุณน้าเดช(พระเอก)

ดื้อจริง!

คุณน้าเดช(พระเอก)

มานี้

โจจิ(นางเอก)

ตัวฉันได้เข้าไปอยู่ใกล้ชิดกับพระเอก.

คุณน้าเดช(พระเอก)

หืม!! ที่หลังทำอะไรอย่าทำเเบบนี้

คุณน้าเดช(พระเอก)

ว่าเเต่คุณอยู่พักอาศัยที่ไหน

คุณน้าเดช(พระเอก)

ผมจะพาไปส่งที่นั้น

โจจิ(นางเอก)

ไม่เอา ฮึก..ร้องไห้ ตระโกน.

คุณน้าเดช(พระเอก)

โอ๋ๆนะ กอดตอบ

โจจิ(นางเอก)

ทำไมนายถึงมาก่อกวนฉันกำลังจะ กระโดดสะพาน

คุณน้าเดช(พระเอก)

ผมไม่อยากให้คุณต้องเป็นอะไรครับ

คุณน้าเดช(พระเอก)

อย่าทำเเบบนี้อีกเลยครับ มันจะทำให้คุณเจ็บยิ่งกว่าอะไรสักอีกครับ

โจจิ(นางเอก)

ทำไมน..นายถึงเอาชีวิตมาช่วยฉันล่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

เห้อ...ตอบยังไงดีน่ะ ผมน่ะ มีเเต่ ซวยกับซวยผมอยากจะเป็นคนไร้ค่าเเบบคุณเเต่ไม่ดีกว่า กลายเป็น เเบบงี้เเหละดีเเล้ว

โจจิ(นางเอก)

อื้อ..อย่างงี้นี่เอง

โจจิ(นางเอก)

ไม่น่าล่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

เชื่อผมชีวิตคุณยังมีค่านะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าคิดเเบบนี้เด็ดขาด

โจจิ(นางเอก)

อื้ออ

โจจิ(นางเอก)

เข้าใจล่ะ...

โจจิ(นางเอก)

🖤😢

คุณน้าเดช(พระเอก)

โอ๋นะ//

คุณน้าเดช(พระเอก)

อุ้มนางเอก//ไปอยู่บ้าน

คุณน้าเดช(พระเอก)

เชื่อผมคุณจะได้เห็นสิ่งที่ดีมากด้วย

โจจิ(นางเอก)

ค..ค่ะ

ยายของพระเอก

ลูกพาใครมาย่ะ

ยายของพระเอก

อ๋อ..พาเพื่อนมาเหรอย่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ใช่ครับเเม่

ยายของพระเอก

ตบหน้าลูก// หนอยเเกนะ มีเเต่เที่ยวไม่ดูเเม่หน่อยหรอย่ะ มีเเต่เสียกับเสียเว้ย เหนื่อยจริง ที่ต้องมาเลี้ยงดูเเก

คุณน้าเดช(พระเอก)

อืม..เเม่ทำเลยก็ไปทำเถอะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

เอาเงินให้เเม่//

ยายของพระเอก

เออ เเบบนี้สิดี

ยายของพระเอก

เดินไปช้อบปี้

คุณน้าเดช(พระเอก)

เห้อ..เห็นอย่างที่ผมเห็นมั้ยครับ

โจจิ(นางเอก)

เห็นค..ค่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

นั้นล่ะผม ก็ทนกับท่านมานานครับ

โจจิ(นางเอก)

อ่อ...

โจจิ(นางเอก)

ทำเเผลให้พระเอก

คุณน้าเดช(พระเอก)

ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะ

โจจิ(นางเอก)

ฉันชื่อโจจิ

โจจิ(นางเอก)

อายุ20ปีค่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ผมชื่อน้าเดช อายุ22ปีครับ

โจจิ(นางเอก)

โห นายห่างกับฉันเเค่2ปีเอง

คุณน้าเดช(พระเอก)

ใช่ครับ

โจจิ(นางเอก)

เเล้วทำไมนายถึงโดนเเม่ตีล่ะ

โจจิ(นางเอก)

เเล้วก็บ่นด้วยอ่ะ

พระเอกจึงเล่าให้นางเอกฟัง ชีวิตเขาเเย่กว่านางเอกอีก พ่อตาก็เสียเเม่ตัวจริงก็เสีย มีเเต่ยายที่อยู่ด้วยกัน เเล้วก็เเฟนก็ทิ้งไปมีคนอื่น

โจจิ(นางเอก)

โห...

โจจิ(นางเอก)

เเบบนี้นี้เอง

โจจิ(นางเอก)

นายนี้รำบากกว่าฉันอีกนะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

จริงดิ

โจจิ(นางเอก)

จริง

โจจิ(นางเอก)

ฉันนี้นะ

โจจิ(นางเอก)

เห้อ..

โจจิ(นางเอก)

ท้อใจ

นางเอกจึงเล่าทุกอย่างให้ฟัง เขาก็ถูกเเฟนทิ้งภาระเป็นของเขา พ่อเเม่ก็เสีย เงินทองก็หายาก

คุณน้าเดช(พระเอก)

โห้ว คุณนี้ต่างจากผมอีกนะครับ

โจจิ(นางเอก)

งั้นหรอค่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ใช่

โจจิ(นางเอก)

ค่ะ..

โจจิ(นางเอก)

ไม่นานก็ถูกทิ้งให้ไปอยู่กับชาย โรคจิตค่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ไม่งั้นคุณก็จะเกิดมาโดนขายตัวสินะ ผมเข้าใจครับ ชีวิตมันเเย่มากด้วย ดีนะ คุณมาเจอผมนะครับ ผมก็ชีวิตเเย่มากด้วย

โจจิ(นางเอก)

ฉันนี่สิเเย่กว่า

โจจิ(นางเอก)

ถ้าอย่างงั้นเรามาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมั้ยค่ะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ก็ได้ครับ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ถ้าอย่างงั้นก็ช่วยไม่ได้ล่ะครับ

โจจิ(นางเอก)

ต่อจากนี้ไปนายคือเเฟนฉันนะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ครับๆ ต่อจากนี้คือผมจะจริงจังกับคุณ อย่าคิดจะทำเเบบนั้นที่ผมมาเจอคุณอีกนะครับ ผมเป็นห่วงรู้มั้ย

พระเอกได้กอดนางเอก จึงนางเอกปลดปล่อยความทุกข์

โจจิ(นางเอก)

ขอบใจนายนะ

คุณน้าเดช(พระเอก)

ครับด้วยความยินดี

คุณน้าเดช(พระเอก)

ไม่ว่าสิ่งไหนจะเกิดขึ้นกับคุณ ผมจะช่วยคุณเองครับ

โจจิ(นางเอก)

ค่ะ ขอให้มันจริงน่ะค่ะ

คอยพบตอนต่อไปนะครับทุกคน!!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ