ไวรัสซอมบี้ | kookv - 3

_________________

. . . . .

เวลาผ่านไป 2 อาทิตย์หลังจากเกิดไวรัสซอมบี้ขึ้น ตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้รอดชีวิตจะเหลือน้อยเต็มที ในเมืองที่มีแต่พวกซากศพเดินได้แบบนี้ การใช้ชีวิตในแต่ละวินาทีต้องหวาดระวังระแวงว่าจะโดนซอมบี้ลากไปกินตอนไหน

พายุ

ตอนนี้อาหารพวกเราเริ่มจะหมดแล้วนะ

พายุเดินเข้ามาบอกภาคินที่นั่งใช้ความคิดอยู่ ตอนนี้พวกเขาทั้ง 9 คน พักอยู่ในบ้านร้างหลังจากจัดการซอมบี้ที่อยู่บริเวณนั้น แล้วนำซากของพวกมันมาทิ้งไว้รอบบ้านเพื่ออำพรางกลิ่นมนุษย์ของพวกเขา

ภาคิน

กูกำลังคิดอยู่ว่าเราจะออกไปหาอาหารเพิ่ม

ภาคิน

แถวนี้ต้องมีร้านสะดวกซื้ออยู่

ภาคิน

เพราะที่นี่เป็นหมู่บ้าน

ภูผา

งั้นเราก็ควรแบ่งทีมออกไปหาอาหาร

ภูผาที่เดินมานั่งข้างภาคินพูดขึ้น

ภาคิน

เอาเป็นว่าเราแบ่งเป็น 3 ทีมแล้วกัน

ภาคิน

ทีมนึงพายุกับภูผานำทีม

ภาคิน

ให้ตินไปด้วย

ภาคิน

ส่วนกูจะไปกับมิกและเมฆ

ภาคิน

ที่เหลือลม หมอก กายสอดส่องดูบริเวณที่พักที่นี่

ภาคิน

เข้าใจมั้ย!

“ครับผู้กอง!”

ภาคินทำการแบ่งทีม เพื่อให้สะดวกต่อการค้นหาของที่ต้องการ แต่ก็ต้องระวังเพราะคนน้อย พวกซอมบี้เยอะกว่าพวกเขายิ่งแบ่งทีมยิ่งลำบาก

ภูผา

งั้นเราก็รีบไปกันเถอะ

ภูผา

เดี๋ยวจะมืดซะก่อน

ภูผาสรุปตามแผนของภาคินผู้เป็นหัวหน้าทีม

ภาคิน

อืม

ว่าแล้วภาคินก็นำทีมออกไปหาร้านสะดวกซื้อในหมู่บ้านทันทีแยกกันกับทีมภูผา พายุคนละทาง ภูผา พายุ ตินไปทางตะวันออกของหมู่บ้าน ส่วนภาคิน มิก เมฆไปทางตะวันตก

เมฆ

ผู้กองคิดว่ามันจะมีซุปเปอร์มาร์เก็ตจริงๆหรอครับ

เมฆเอ่ยถามในขณะเดินตามหลังภาคิน

ภาคิน

ทุกหมู่บ้านมันต้องมีร้านสะดวกซื้ออยู่แล้ว

ภาคินเอ่ยบอกเมฆสายตาก็ยังสอดส่องดูทางเผื่อมีซอมบี้โผล่มา

มิก

อีกไกลมั้ยครับ

มิก

กว่าจะถึงบ้านนายพล

ภาคิน

เราออกจากหมู่บ้านนี้ไปอีก 10 กิโลเมตรน่าจะได้

ภาคิน

ถ้าเราได้อาหารเพิ่มก็ออกเดินทางได้เลย

มิกพยักหน้ารับหัวหน้าทีม

เมฆ

นั่นมันร้านสะดวกซื้อนิครับ!

เมฆเอ่ยอย่างตื่นเต้นพลางชี้นิ้วไปทางร้านสะดวกซื้อ

ภาคิน

เบาๆอย่าเสียงดัง

ภาคิน

เผื่อซอมบี้มันอยู่แถวนี้

ภาคินเอ่ยบอกลูกทีมที่เสียงดัง

เมฆ

ขอโทษครับผู้กอง

เมฆ

ผมตื่นเต้นไปหน่อย

“โฮกกกกกกกก!!!!!”

พูดยังไม่ทันขาดคำซอมบี้ 2 ตัวก็พุ่งมาทางเขาภาคินผลักซอมบี้ออกให้พ้นตัว แล้วถีบเข้าที่ตัวของซอมบี้ ชายหนุ่มดึงมีดออกมาจากขากางเกงปักเข้าที่หัวของพวกมัน เจ้าซากศพเดินได้แน่นิ่งไปอีกตัวนึงมิก กับเมฆก็ช่วยกันจัดการพอดี

ภาคิน

รีบเข้าไปเอาของเถอะ

ภาคิน

เดี๋ยวพวกมันมาอีกเราจะลำบาก

ภาคินเอ่ยบอกลูกน้องถ้านานกว่านี้มีหวังพวกซอมบี้ได้แห่กันมาอีกแน่

ภายในร้านสะดวกซื้อเต็มไปด้วยคราบเลือด พวกเขา 3 คนช่วยกันหยิบพวกอาหารกระป๋องพวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปลงในกระเป๋าให้ได้มากที่สุดแล้วรีบออกมา

______________

. . . . .

ทางด้านภูผา พายุ ติน พวกเขาสำรวจไปเรื่อยๆว่ามีอะไรที่ใช้ป้องกันตัวได้รึเปล่า

ติน

น้่นมันสถานีตำรวจนี่ครับ

ภูผา

มีรถด้วย...

ภูผา

กูว่าเราคงไม่ต้องเดินแล้วล่ะ

ภูผาเอ่ยบอกพรางมองดูรถคนคุกคันสีดำไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป พวกเขาเก้าคนนั่งคนได้สบายเลย

พายุ

ใช่ รีบไปดูเถอะ

พายุเอ่ยบอกแล้วยกปืนขึ้นมาค่อยๆเดินเข้าไป

“โฮกกกกกกก!!!”

ภูผา

แม่งเอ้ยตกใจหมด!

ภูผาสถบออกมาพรางกระโดดถีบซอมบี้โดยสัญชาตญาณของทหารที่ถูกฝึกมา แล้วใช้ด้ามปืนฟาดไปที่หัวจากนั้นพายุก็ใช้มีดปักลงไปที่หัวของมัน

พายุ

เกือบไปแล้วนะมึง

พายุ

โผลมาจากไหนว่ะ!

พายุเอ่ยบอกกับภูผาพรางหันซ้ายหันขวา

ภูผา

มึงไม่ต้องถามหรอก

ภูผา

มึงมองเข้าไปข้างในดิ

ภูผาชี้นิ้วไปทางตัวโรงพัก พวกซอมบี้ที่อยู่ข้างในเริ่มเอามือมาทุบกระจกเมื่อมองเห็นพวกเขา

พายุ

กูว่าเรารีบขึ้นรถเถอะ

พายุ

ดีนะซอมบี้เปิดประตูไม่เป็น

พายุ

ไม่งั้นได้แห่มาหาเราแน่

พายุรีบเปิดประตูฝั่งคนขับก็เจอกุญแจเสียบอยู่ อะไรจะโชคดีขนาดนี้ เขารีบตรวจดูรถปรากฏว่ามันใช้ได้

พายุ

ขึ้นมาเลย

พายุ

รถคันนี้พร้อมใช้งาน

พายุขวักมือให้ภูผา และตินให้ขึ้นมา แล้วออกรถไปจากตรงนั้น ถ้าขืนอยู่นานกว่านั้นกระจกอาจจะแตกออกมาก็ได้ ในเมื่อไอ้พวกนั้นเล่นเอามือทุกกระจกอย่างบ้าคลั่ง

_______________

. . . . .

“ปัง! ปัง! ปัง!”

เสียงปืนดังรัวๆอยู่หน้าบ้านของชา พร้อมกลับคนกลุ่มนึงเปิดประตูเข้ามา

น้ำมนต์

ทำไมเสียงดังขนาดนี้

น้ำมนต์

เกิดอะไรขึ้น!

น้ำมนที่เดินลงมาจากบนบ้านเอ่ยถาม

ม่านฟ้า

ม่านเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ

ม่านฟ้า

ม่านทำอาหารกับพี่ชาอยู่ในครัว

ม่านฟ้า

ได้ยินเสียงเลยเดินออกมาดู

ม่านฟ้าหันมาพูดกับน้ำมนต์ เขาเองก็สงสัยเหมือนกัน

ทหาร

คุณหนูครับ!

ทหาร

หนีไปครับ!

ทหารที่คอยดูแลพวกเขาจากพวกซอมบี้ วิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น

ม่านฟ้า

เกิดอะไรขึ้นครับ

ม่านฟ้า

ทำไมพวกเราต้องหนี

ม่านฟ้าที่ยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหนี

ชา

นั่นซิครับ

“ปัง!!!!ๆๆ”

ไม่ทันที่ทหราคนนั้นจะได้เอ่ยบอกร่างของเขาก็ถูกผู้บุกรุกยิงจนร่างร่วงลงพื้น ท่ามกลางความตกใจของทั้งสามหนุ่ม

น้ำมนต์

พวกแกเป็นใคร

น้ำมนต์

ต้องการอะไร

น้ำมนต์เอ่ยถาม เพราะดูเหมือนว่าคนพวกนี้ไม่น่าไว้ใจ

โจร1

ก็ไม่มีอะไรมาก

โจร1

พวกเราต้องการอาหารที่พวกแกมี...

โจร1

แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว

โจร1

เอาผู้ชายหน้าสวยอย่างพวกนายไปด้วยดีกว่า

โจร1

นายคงชอบแน่

ม่านฟ้าขยับเข้าหาน้ำมนต์ กับชาทันทีที่ผู้ชายคนนั้นมองมาทางเขา

โจร1

เอาตัวไป

ผู้ชายที่เอ่ยตอนแรกบอกลูกน้องเข้ามาจับตัวของม่านฟ้า น้ำมนต์ และชาเอาไว้

ชา

นี่ปล่อยพวกเรานะ!

ชาโวยวายเสียงดัง แต่สายตาของม่านฟ้าหันไปเห็นธันวายืนอยู่ในห้องน้ำพอดี

ม่านฟ้า

ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ย

ร่างบางเอ่ยขอผู้ชายที่คิดว่าเป็นหัวหน้า

โจร1

ได้ แต่อย่าตุกติกนะ

โจร1

ไม่งั้นฉันจะยิงเพื่อนนาย

เขายังคงขู่ร่างบางพร้อมกับเอาปืนจ่อตัวร่างบางไปห้องน้ำ เมื่อมาถึงห้องน้ำม่านฟ้าก็จับน้องชายเข้าไปในห้องน้ำ ร่างบางชะโงกดูชายคนนั้นก่อนแล้วหันกับมาคุยกับน้องชาย

ม่านฟ้า

ฟังพี่นะธัน

ม่านฟ้า

พวกมันจะจับตัวพวกพี่ไป

ม่านฟ้า

ธันต้องอยู่ที่นี่รอพี่คินมารับ

ม่านฟ้า

แล้วบอกพี่คินว่าพวกพี่โดนจับตัวไป

ร่างบางเอ่ยบอกน้องชาย

ธันวา

พี่ม่านผมเป็นห่วงพี่

ม่านฟ้า

ไม่ต้องห่วงพี่นะ

ม่านฟ้า

พี่มีพี่น้ำมนต์ กับพี่ชาอยู่

ม่านฟ้า

ส่วนอาหารที่พี่เก็บไว้ในกระเป๋าในห้อง

ม่านฟ้า

ยังเหลือเยอะพวกมันไม่เห็น

ม่านฟ้า

ถ้าพี่ออกไปแล้วรีบปิดประตูเลยนะ

ม่านฟ้า

ระวังตัวด้วย

ธันวา

ไม่ต้องห่วงนะ

ธันวา

ธันจะรอพี่คิน

ธันวา

แล้วบอกให้ไปช่วยพี่ม่านให้ได้

ม่านฟ้าพยักหน้า

ม่านฟ้า

พี่ต้องไปแล้ว

หนุ่มน้อยพยักหัวรับพี่สาวอย่างเป็นห่วง ม่านฟ้าออกจากห้องน้ำเดินไปรวมกับรุ่นพี่ทั้งสอง

โจร1

กลับฐาน

ผู้ชายคนที่เป็นหัวหน้าเอ่ยบอกลูกน้องให้พาพวกม่านฟ้าออกไปจากบ้าน

________________

. . . . . . .

โปรดติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ