สุภาพบุรุษมาเฟีย ร่าง

ประตูโกดังถูกเปิดขึ้น

ตึก ตึก ตึก ( เสียงฝีเท้า )

พร้อมกับร่างชายหนุ่มเดิมเข้ามาพร้อมกับลูกน้องจำนวนนึงสีหน้าดูนิ่งดวงตาเย็นชาและดุดันดั่งราชสีห์เดินเข้ามาหยุดตรงฝ่ายตรงข้าม

คู่ค้า

ไหนของล่ะ?

ชายหนุ่มหันไปพยักหน้ากับลูกน้องให้เอากระเป๋าสินค้าออกมาพร้อมกับเปิดกระเป๋าให้เห็นสินค้าข้างใน

พชร ( พระเอก )

นี่คือยาล๊อตใหม่ที่อยู่ในสต็อกของเรา

พชร ( พระเอก )

ยังไม่เคยถูกปล่อยขายที่ไหน

คู่ค้า

หึ!

คู่ค้า

ดี สินค้าล๊อตนี้ฉันจะเป็นเจ้าแรกที่ปล่อยสู่ตลาดเอง

ฝ่ายตรงข้ามพึงพอใจก่อนจะให้ลูกน้องส่งกระเป๋าเงินให้

คู่ค้า

ลองนับดูว่าครบไหม

พชร ( พระเอก )

ไม่จำเป็น

พชร ( พระเอก )

การทำธุรกิจต้องมีความซื่อสัตย์ต่อกัน

พชร ( พระเอก )

แต่ถ้าถูกหักหลังเมื่อไหร่

พชร ( พระเอก )

ทางเดียวที่มันจะได้ไป

พชร ( พระเอก )

คือนรกเท่านั้น!!

แชะ แชะ แชะ ( เสียงเลนกล้อง )

ภาพทุกอิริยาบถของทั้งสองแก๊งค์ถูกบันทึกอยู่ในเฟรมกล้องของหญิงสาว

ที่ซุ่มแอบอยู่ในมุมนึงก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า

ธิตินันท์ ( นางเอก )

หึ!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยนายรอดไปอีกแน่

ธิตินันท์ ( นางเอก )

นายพชร!

ตืด📱

คู่ค้า

เห้ย! ใครว่ะ //ชักปืน

ลูกน้องทั้งสองฝ่ายต่างชักปืนไปตามต้นเสียงนั้นอย่างระวังและป้องกันเจ้านายไว้

คู่ค้า

กูถามว่าใคร! //เล็งปืนไปทางนั้น

คู่ค้า

ออกมา!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ซวยแล้ว! ไอ้นันเอ๊ย!

เธอกระวนกระวายอย่างกลัวๆก่อนจะหันไปเห็นทางออกก่อนจะตัดสินใจวิ่งออกไปอย่างบ้าบิ่น

ปัง ปัง ปัง

คู่ค้า

เห้ย! ไปตามจับมันมา!

พชร ( พระเอก )

ไม่ต้อง!

คู่ค้า

ทำไม!?

คู่ค้า

มันจะพากันซวยทั้งหมดนี้เลยนะ!?

พชร ( พระเอก )

ธุรกิจของเราจบแล้ว เชิญกลับไปซะ!

คู่ค้า

แต่มัน!

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

เจ้านายของผมเชิญคุณกลับ

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

คุณก็ควรจะกลับนะครับ

คู่ค้า

ก็ได้!

คู่ค้า

แต่ถ้าเหตุการณ์วันนี้ มันทำให้ผมเดือดร้อนขึ้นมา

พชร ( พระเอก )

มันจะไม่มีอะไรจะสาวมาถึงตัว

คำพูดสั้นๆของเขาที่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป

| | |

เธอที่วิ่งหนีออกมาด้วยอาการที่บาดเจ็บที่แขนตอนที่หนีนั้นเธอกับโดนกระสุนเฉียดแขนเลือดอาบแต่ใช่ว่าเธอจะสนใจความบาดเจ็บของตัวเองซะที่ไหน

กับยื่นดูภาพที่บันทึกมาอย่างใจจดใจจ่อก่อนจะยิ้มอย่างพอใจกับผลงานที่ถ่ายมาได้

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ึคราวนี้โลกจะต้องรู้ก้นบึ้งของพวกแกแน่😏

ไม่ทันอะไรกล้องในมือก็ถูกกระชากไปทันทีก่อนจะหันมามองคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ

พชร ( พระเอก )

ถ่ายภาพได้สวยดีนี่ //กดดูภาพ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

พ...พชร!!!

พชร ( พระเอก )

หึ! ดูเหมือนชื่อเสียงฉันจะดังก้องกังวานนะ?

พชร ( พระเอก )

ถึงได้เรียกกันได้เต็มปากขนานนี้

ธิตินันท์ ( นางเอก )

คนเลวๆอย่างนาย ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

เอากล้องฉันคืนมา!

ฉันพยายามแย่งกล้องจากเขาก่อนจะต้องชะงักหยุดนิ่งเมื่อกล้องตัวโปรดร่วงลงสู่พื้นดินแตกกระจาย

หนำซ้ำยังโดนเขาเหยีบมันจนเละเป็นโจ๊กเลย

เพี๊ยะ!

เขาหน้าหันไปตามแรงตบ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

เลว! นายมันเลว!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

เลวทั้งโครตเลย! พ่อแม่นายก็เลว!

มือหนานั้นพุ่งเข้ามาบีบคอเธอจนสุดแรงเธอนั้นหายใจไม่ออกได้แต่ดิ้นและทุบตีมือนั้นด้วยแรงที่มี

พชร ( พระเอก )

เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าแม่ฉันว่าเลว!

พชร ( พระเอก )

เธอมันไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมาก! //สายตาโกรธ

เขาเพิ่มแรงบีบจนเธอตาเหลือกเหมือนจะตายให้ได้

ธิตินันท์ ( นางเอก )

เอาเลย...ฆ..ฆ่าฉันให้ตายเลย //น้ำตาไหล

เธอหลับตาลงรู้ว่าคงจะไม่รอดแน่แต่ถเรามีปาฏิหาร์รอดออกไปได้เธอจะจองล้างจองผลาญเขาแน่คอยดู!

แต่ดูเหมือนคำขอของเธอจะสำเร็จร่างของเธอก็ถูกปล่อยเป็นอิสระจากเงื้อมือของเขาทันที

เขาย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเธอก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาพันแผลให้เธออย่างเบามือ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

???

พชร ( พระเอก )

อย่ามายุ่งกับฉันอีก!

พชร ( พระเอก )

เพราะเธออาจจะไม่รอดอย่างวันนี้แน่

ลุกขึ้นจะเดินออกมาไปแต่ต้องชะงักกับคำพูดของเธอ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ขู่ แล้วฉันจะกลัวงั้นเหรอรู้จักฉันน้อยเกินไปล่ะ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

คอยดูฉันนี่แหล่ะที่จะคอยจองล้างจองผลาญนายไปตลอด!

พชร ( พระเอก )

น่าสนุกดีนะ😏

พชร ( พระเอก )

แล้วฉันจะคอยดูว่าใครกันแน่ที่จะจองล้างจองผลาญ

พชร ( พระเอก )

ระวังตัวไว้ให้ดี ธิตินันท์

เขาก็เดินตรงไปที่รถทันทีนรุตที่เห็นเหตุการณ์ก็เอ่ยถามอย่างสงสัย

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

ทำไมนายถึงไม่ฆ่าปิดปากนักข่าวคนนั้น?

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

ถ้านายท่านรู้เข้าจะโกรธเอาได้นะครับ

พชร ( พระเอก )

มันเรื่องของเขา

พชร ( พระเอก )

ฉันไม่จำเป็นต้องทำเหมือนเขาทุกอย่าง

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

ถ้านายไม่ทำ

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

ผมทำเอง//จะเดิน

พชร ( พระเอก )

ถ้านายกล้าขัดคำสั่งฉัน

จ่อปืนไปที่หัวของนิรุตโดยที่ไม่ทันตั้งตัวด้วยสายตาที่นิ่ง

พชร ( พระเอก )

หัวนายนั้นแหล่ะที่จะแตกเป็นเสี่ยงๆ

พชร ( พระเอก )

ออกรถได้แล้ว! //สั่ง

นรุตได้แต่รับคำนิ่งๆก่อนจะขึ้นรถและขับออกไปทันที

| | |

ณ โรงพยาบาล

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ฮื่อออ😭

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ไอ้นัน

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ไม่น่าเลยอายุแกยังน้อยๆอยู่เลยไม่น่าด่วนรีบจากฉันไปแบบนี้เลยอ่ะ

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ฮื่ออออ~

เพี๊ยะ! ( ตบหัว )

ธิตินันท์ ( นางเอก )

นี่แน่ะ!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ไอ้เพื่อนปากเสีย

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ฉันยังไม่ตายโว้ย!

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ไม่ตายก็เกือบตายนั่นแหล่ะ

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ฉันก็เลยร้องซ้อมไว้ก่อนไง

พาที ( เพื่อนนางเอก )

แกนี่นะ ฉันเตือนอะไรแล้วทำไมไม่รู้จักฟังกันบ้างว่ะ

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ฉันเป็นห่วงแกนะเว้ยถึงได้คอยเตือนตลอดแบบนี้

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ปล่อยให้เป็นน่าที่ของตำรวจจะดีกว่านะ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ไม่ได้!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

แกจะให้ฉันนิ่งดูดายโดยไม่ทำอะไรเลยงั้นเหรอ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ฉันทำไม่ได้หรอก

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ฉันจะต้องหาหลักฐานมาจับพวกมันเข้าคุกให้ได้!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ฉันเกลียดพวกมัน!!

พาที ( เพื่อนนางเอก )

แกเป็นแค่นักข่าวธรรมดาจะไปสู้รบกับพวกมันได้ไง?

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ขนานตำรวจเองจะทำอะไรไม่ได้เลย

พาที ( เพื่อนนางเอก )

ฉันว่าแกอย่างเอาตัวเองไปเสี่ยงอีกเลยนะ

ธิตินันท์ ( นางเอก )

แต่ฉันเชื่อว่าผู้กำกับศดายุและสารวัตเควินกับสารวัตรไตรเมฆทำได้แน่!

ธิตินันท์ ( นางเอก )

และอีกอย่างฉันก็จะทวงความยุติธรรมให้กับพ่อแม่ฉันด้วย

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ท่านทั้งสองจะต้องไม่ตายเปล่าในเหตุการณ์นี้

ธิตินันท์ ( นางเอก )

ฉันจะต้องหาหลักฐานมามัดตัวพวกมันให้ได้คอยดู!!

20.50น.

ณ คฤหาสน์ชัชวาลย์พาณิชน์

เพี๊ยะ

พชร ถึงกับหน้าหันไปตามแรงตบของประมุขทรงอำนาจ

กลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งแตะจมูกเขาใช้ลิ้มดันแก้มลิ้มรสชาติของเลือดตัวเองก่อนจะหัวเราะในลำคอ

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

แกมันบ้านไปแล้วหรือไงห๊ะ!! //อารมณ์ฉุนเฉียว

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ถึงได้ปล่อยนังนักข่าวนั้นไป!

พชร ( พระเอก )

บ้างั้นเหรอ!?

พชร ( พระเอก )

คงไม่เท่าคุณหรอกมั้ง

พชร ( พระเอก )

บ้าอำนาจ ไร้ความยุติธรรม!

พชร ( พระเอก )

ฆ่าได้กระทั่งเมียตัวเอง!

พชร ( พระเอก )

ผมยังเลวได้ไม่เท่าคุณเลยด้วยซ้ำ!

พชร ( พระเอก )

เพี๊ยะ

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ไอ้เพชร! //ชี้หน้า

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

แม้แต่แกฉันก็สามารถฆ่าได้เหมือนกัน

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ุถ้าแกไม่ไปจัดการนังนักข่าวจอมยุ่งยากนั้นซะ!

พชร ( พระเอก )

ผมไม่ทำ!

พชร ( พระเอก )

ผมไม่เลือดเย็นที่จะฆ่าผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้แม้แต่ร้องขอชีวิต เหมือนคุณ

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ได้!

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ถ้าแกไม่ทำฉันจะลงมือเอง

พชร ( พระเอก )

คนที่เป็นขยะสังคมมันคือคุณไม่ใช่ผม!

พชร ( พระเอก )

คนที่ตายไปมันควรควรจะเป็นคุณไม่ใช่แม่!

หิมวัตรบีบคอลูกชายอย่างเลือดเย็นพร้อมกับน้ำเสียงเยือกเย็น

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ฉันก็น่าจะฆ่าแกตายตามแม่แกไปซะ

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

จะได้ไม่ต้องมายืนอวดดีกับฉันแบบนี้!

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

แต่เพราะแกเป็นลูกฉันถึงไม่ฆ่า

พชร ( พระเอก )

ลูกงั้นเหรอ!?

พชร ( พระเอก )

หึ

พชร ( พระเอก )

มันไม่ใช่เหตุผล

พชร ( พระเอก )

ถ้าใช้คำว่าเชลยยังฟังขึ้นมากกว่าอีก

ปัดมือออกจากการถูกบีบคอก่อนจะใช้สายตาเกลียดชัง

พชร ( พระเอก )

คุณไม่เคยเห็นผมเป็นลูก

พชร ( พระเอก )

ลูกที่คุณรักคือไอ้เหมันต์

พชร ( พระเอก )

ไม่ใช่ผม! //เดินออกไป

หิมวัตร ได้แต่ยืนมองพชรที่เดินออกไปจากห้องก่อนจะหันไปสั่งนรุต

หิมวัตร ( พ่อพระเอก )

ไปจัดการนังข่าวนั่นซะ!

นรุต( ลูกน้องพระเอก )

ครับ นายท่าน //รับคำ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ