สุภาพบุรุษมาเฟีย
ร่าง
ตึก
ตึก
ตึก
( เสียงฝีเท้า )
พร้อมกับร่างชายหนุ่มเดิมเข้ามาพร้อมกับลูกน้องจำนวนนึงสีหน้าดูนิ่งดวงตาเย็นชาและดุดันดั่งราชสีห์เดินเข้ามาหยุดตรงฝ่ายตรงข้าม
ชายหนุ่มหันไปพยักหน้ากับลูกน้องให้เอากระเป๋าสินค้าออกมาพร้อมกับเปิดกระเป๋าให้เห็นสินค้าข้างใน
พชร ( พระเอก )
นี่คือยาล๊อตใหม่ที่อยู่ในสต็อกของเรา
พชร ( พระเอก )
ยังไม่เคยถูกปล่อยขายที่ไหน
คู่ค้า
ดี สินค้าล๊อตนี้ฉันจะเป็นเจ้าแรกที่ปล่อยสู่ตลาดเอง
ฝ่ายตรงข้ามพึงพอใจก่อนจะให้ลูกน้องส่งกระเป๋าเงินให้
พชร ( พระเอก )
การทำธุรกิจต้องมีความซื่อสัตย์ต่อกัน
พชร ( พระเอก )
แต่ถ้าถูกหักหลังเมื่อไหร่
พชร ( พระเอก )
ทางเดียวที่มันจะได้ไป
พชร ( พระเอก )
คือนรกเท่านั้น!!
แชะ แชะ แชะ
( เสียงเลนกล้อง )
ภาพทุกอิริยาบถของทั้งสองแก๊งค์ถูกบันทึกอยู่ในเฟรมกล้องของหญิงสาว
ที่ซุ่มแอบอยู่ในมุมนึงก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยนายรอดไปอีกแน่
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นายพชร!
คู่ค้า
เห้ย! ใครว่ะ //ชักปืน
ลูกน้องทั้งสองฝ่ายต่างชักปืนไปตามต้นเสียงนั้นอย่างระวังและป้องกันเจ้านายไว้
คู่ค้า
กูถามว่าใคร! //เล็งปืนไปทางนั้น
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ซวยแล้ว! ไอ้นันเอ๊ย!
เธอกระวนกระวายอย่างกลัวๆก่อนจะหันไปเห็นทางออกก่อนจะตัดสินใจวิ่งออกไปอย่างบ้าบิ่น
คู่ค้า
เห้ย! ไปตามจับมันมา!
คู่ค้า
มันจะพากันซวยทั้งหมดนี้เลยนะ!?
พชร ( พระเอก )
ธุรกิจของเราจบแล้ว เชิญกลับไปซะ!
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
เจ้านายของผมเชิญคุณกลับ
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
คุณก็ควรจะกลับนะครับ
คู่ค้า
แต่ถ้าเหตุการณ์วันนี้ มันทำให้ผมเดือดร้อนขึ้นมา
พชร ( พระเอก )
มันจะไม่มีอะไรจะสาวมาถึงตัว
คำพูดสั้นๆของเขาที่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป
เธอที่วิ่งหนีออกมาด้วยอาการที่บาดเจ็บที่แขนตอนที่หนีนั้นเธอกับโดนกระสุนเฉียดแขนเลือดอาบแต่ใช่ว่าเธอจะสนใจความบาดเจ็บของตัวเองซะที่ไหน
กับยื่นดูภาพที่บันทึกมาอย่างใจจดใจจ่อก่อนจะยิ้มอย่างพอใจกับผลงานที่ถ่ายมาได้
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ึคราวนี้โลกจะต้องรู้ก้นบึ้งของพวกแกแน่😏
ไม่ทันอะไรกล้องในมือก็ถูกกระชากไปทันทีก่อนจะหันมามองคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ
พชร ( พระเอก )
ถ่ายภาพได้สวยดีนี่ //กดดูภาพ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
พ...พชร!!!
พชร ( พระเอก )
หึ! ดูเหมือนชื่อเสียงฉันจะดังก้องกังวานนะ?
พชร ( พระเอก )
ถึงได้เรียกกันได้เต็มปากขนานนี้
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คนเลวๆอย่างนาย ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เอากล้องฉันคืนมา!
ฉันพยายามแย่งกล้องจากเขาก่อนจะต้องชะงักหยุดนิ่งเมื่อกล้องตัวโปรดร่วงลงสู่พื้นดินแตกกระจาย
หนำซ้ำยังโดนเขาเหยีบมันจนเละเป็นโจ๊กเลย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เลว! นายมันเลว!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เลวทั้งโครตเลย! พ่อแม่นายก็เลว!
มือหนานั้นพุ่งเข้ามาบีบคอเธอจนสุดแรงเธอนั้นหายใจไม่ออกได้แต่ดิ้นและทุบตีมือนั้นด้วยแรงที่มี
พชร ( พระเอก )
เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าแม่ฉันว่าเลว!
พชร ( พระเอก )
เธอมันไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมาก! //สายตาโกรธ
เขาเพิ่มแรงบีบจนเธอตาเหลือกเหมือนจะตายให้ได้
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เอาเลย...ฆ..ฆ่าฉันให้ตายเลย //น้ำตาไหล
เธอหลับตาลงรู้ว่าคงจะไม่รอดแน่แต่ถเรามีปาฏิหาร์รอดออกไปได้เธอจะจองล้างจองผลาญเขาแน่คอยดู!
แต่ดูเหมือนคำขอของเธอจะสำเร็จร่างของเธอก็ถูกปล่อยเป็นอิสระจากเงื้อมือของเขาทันที
เขาย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเธอก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาพันแผลให้เธออย่างเบามือ
พชร ( พระเอก )
อย่ามายุ่งกับฉันอีก!
พชร ( พระเอก )
เพราะเธออาจจะไม่รอดอย่างวันนี้แน่
ลุกขึ้นจะเดินออกมาไปแต่ต้องชะงักกับคำพูดของเธอ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ขู่ แล้วฉันจะกลัวงั้นเหรอรู้จักฉันน้อยเกินไปล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คอยดูฉันนี่แหล่ะที่จะคอยจองล้างจองผลาญนายไปตลอด!
พชร ( พระเอก )
น่าสนุกดีนะ😏
พชร ( พระเอก )
แล้วฉันจะคอยดูว่าใครกันแน่ที่จะจองล้างจองผลาญ
พชร ( พระเอก )
ระวังตัวไว้ให้ดี ธิตินันท์
เขาก็เดินตรงไปที่รถทันทีนรุตที่เห็นเหตุการณ์ก็เอ่ยถามอย่างสงสัย
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ทำไมนายถึงไม่ฆ่าปิดปากนักข่าวคนนั้น?
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ถ้านายท่านรู้เข้าจะโกรธเอาได้นะครับ
พชร ( พระเอก )
มันเรื่องของเขา
พชร ( พระเอก )
ฉันไม่จำเป็นต้องทำเหมือนเขาทุกอย่าง
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ถ้านายไม่ทำ
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ผมทำเอง//จะเดิน
พชร ( พระเอก )
ถ้านายกล้าขัดคำสั่งฉัน
จ่อปืนไปที่หัวของนิรุตโดยที่ไม่ทันตั้งตัวด้วยสายตาที่นิ่ง
พชร ( พระเอก )
หัวนายนั้นแหล่ะที่จะแตกเป็นเสี่ยงๆ
พชร ( พระเอก )
ออกรถได้แล้ว! //สั่ง
นรุตได้แต่รับคำนิ่งๆก่อนจะขึ้นรถและขับออกไปทันที
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฮื่อออ😭
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ไอ้นัน
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ไม่น่าเลยอายุแกยังน้อยๆอยู่เลยไม่น่าด่วนรีบจากฉันไปแบบนี้เลยอ่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฮื่ออออ~
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นี่แน่ะ!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ไอ้เพื่อนปากเสีย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันยังไม่ตายโว้ย!
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ไม่ตายก็เกือบตายนั่นแหล่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฉันก็เลยร้องซ้อมไว้ก่อนไง
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แกนี่นะ ฉันเตือนอะไรแล้วทำไมไม่รู้จักฟังกันบ้างว่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฉันเป็นห่วงแกนะเว้ยถึงได้คอยเตือนตลอดแบบนี้
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ปล่อยให้เป็นน่าที่ของตำรวจจะดีกว่านะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ไม่ได้!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แกจะให้ฉันนิ่งดูดายโดยไม่ทำอะไรเลยงั้นเหรอ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันทำไม่ได้หรอก
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันจะต้องหาหลักฐานมาจับพวกมันเข้าคุกให้ได้!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันเกลียดพวกมัน!!
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แกเป็นแค่นักข่าวธรรมดาจะไปสู้รบกับพวกมันได้ไง?
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ขนานตำรวจเองจะทำอะไรไม่ได้เลย
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฉันว่าแกอย่างเอาตัวเองไปเสี่ยงอีกเลยนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แต่ฉันเชื่อว่าผู้กำกับศดายุและสารวัตเควินกับสารวัตรไตรเมฆทำได้แน่!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
และอีกอย่างฉันก็จะทวงความยุติธรรมให้กับพ่อแม่ฉันด้วย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ท่านทั้งสองจะต้องไม่ตายเปล่าในเหตุการณ์นี้
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันจะต้องหาหลักฐานมามัดตัวพวกมันให้ได้คอยดู!!
พชร ถึงกับหน้าหันไปตามแรงตบของประมุขทรงอำนาจ
กลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งแตะจมูกเขาใช้ลิ้มดันแก้มลิ้มรสชาติของเลือดตัวเองก่อนจะหัวเราะในลำคอ
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
แกมันบ้านไปแล้วหรือไงห๊ะ!! //อารมณ์ฉุนเฉียว
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ถึงได้ปล่อยนังนักข่าวนั้นไป!
พชร ( พระเอก )
บ้างั้นเหรอ!?
พชร ( พระเอก )
คงไม่เท่าคุณหรอกมั้ง
พชร ( พระเอก )
บ้าอำนาจ ไร้ความยุติธรรม!
พชร ( พระเอก )
ฆ่าได้กระทั่งเมียตัวเอง!
พชร ( พระเอก )
ผมยังเลวได้ไม่เท่าคุณเลยด้วยซ้ำ!
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ไอ้เพชร! //ชี้หน้า
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
แม้แต่แกฉันก็สามารถฆ่าได้เหมือนกัน
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ุถ้าแกไม่ไปจัดการนังนักข่าวจอมยุ่งยากนั้นซะ!
พชร ( พระเอก )
ผมไม่เลือดเย็นที่จะฆ่าผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้แม้แต่ร้องขอชีวิต เหมือนคุณ
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ได้!
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ถ้าแกไม่ทำฉันจะลงมือเอง
พชร ( พระเอก )
คนที่เป็นขยะสังคมมันคือคุณไม่ใช่ผม!
พชร ( พระเอก )
คนที่ตายไปมันควรควรจะเป็นคุณไม่ใช่แม่!
หิมวัตรบีบคอลูกชายอย่างเลือดเย็นพร้อมกับน้ำเสียงเยือกเย็น
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ฉันก็น่าจะฆ่าแกตายตามแม่แกไปซะ
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
จะได้ไม่ต้องมายืนอวดดีกับฉันแบบนี้!
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
แต่เพราะแกเป็นลูกฉันถึงไม่ฆ่า
พชร ( พระเอก )
ลูกงั้นเหรอ!?
พชร ( พระเอก )
มันไม่ใช่เหตุผล
พชร ( พระเอก )
ถ้าใช้คำว่าเชลยยังฟังขึ้นมากกว่าอีก
ปัดมือออกจากการถูกบีบคอก่อนจะใช้สายตาเกลียดชัง
พชร ( พระเอก )
คุณไม่เคยเห็นผมเป็นลูก
พชร ( พระเอก )
ลูกที่คุณรักคือไอ้เหมันต์
พชร ( พระเอก )
ไม่ใช่ผม! //เดินออกไป
หิมวัตร ได้แต่ยืนมองพชรที่เดินออกไปจากห้องก่อนจะหันไปสั่งนรุต
หิมวัตร ( พ่อพระเอก )
ไปจัดการนังข่าวนั่นซะ!
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ครับ นายท่าน //รับคำ
EP.2
ธิตินันท์ นั่งมองผ้าเช็ดหน้าของพชรรู้สึกเจ็บใจกับเหตุการณ์เมื่อกลางวันเธอขย้ำผ้าเช็ดหน้านั้นทิ้งซะก่อนจะหันไปมองรูปพ่อกับแม่
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นันสัญญาว่าจะต้องหาหลักฐานจับไอ้ฆาตกรสารเลวนั้นเข้าคุกให้ได้!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เสียงอะไร!?
เธอลุกจากเตียงก่อนจะคว้าหาอะไรเพื่อป้องกันตัวก่อนจะเดินลงไปข้างล่างทางต้นเสียงที่ได้ยิน
เธอค่อยๆเดินมาก็เจอกับเศษแก้วแตกกระจัดกระจายไปทั่ว
เงาดำเคลื่อนตัวผ่านข้างหลังเธอไปอย่างรวดเร็วทำให้เธอรีบหันไปมองแต่ก็ไม่พบอะไรเลย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
หรือว่าเราตาฝาด?
เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วจึงก้มลงเก็บเศษแก้วแต่จู่ๆก็มีใครมายืนอยู่ข้างหลังและกำลังยื่นเจ้ามังจุราชสีดำตรงมาที่เธอ
เธอรู้สึกหวิวๆที่ข้างหลังก่อนจะหันไปมองก็พบกับชายชุดดำที่เล็งปืนมาพร้อมกับกระสุนปลิดชีพ
เธอนั้นหลบได้อย่างชุกระหุกก่อนจะหาอะไรฟาดไปที่ชายผู้นั่น
พร้อมกับวิ่งหนีออกมาอย่างรวดเร็วแต่เจ้ากรรมดันมาสะดุดล้มกองอยู่กลางบ้าน
ชายคนนั้นก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอก่อนจะเล็งปืนไปที่เธอ
???
หมดเวลาของแกแล้วนังนักข่าวจอมจุ้น
???
อยู่ดีไม่ว่าดีคงอยากจะตายสินะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แกเป็นคนของพชร!?
???
แกเองก็ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆเลย
???
บอกลาโลกใบนี้ได้เลย //เล็งปืน
ธิตินันท์ ( นางเอก )
//หลับตาลงอย่างจำนน
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นี่ฉันจะตายจริงๆเหรอ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฮื่อออ
กระสุนปริศนานั้นก็ดังขึ้นทำให้ร่างของเธอถึงกับสะดุ้งและชะงักไปทันที
ธิตินันท์ ( นางเอก )
หมดเวลาของฉันแล้วจริงๆเหรอเนี่ย //พูดในใจ
เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบกับร่างของชายคนนั้นนอนแน่นิ่งจมกองเลือดต่อหน้าเธอ
ทำให้เธอถึงกับร้องกรี๊ดและถอยออกมาอัตโนมัติทันทีอย่างกลัวๆ
ก่อนจะมองไปรอบๆบ้านว่ามีใครแปลกๆเข้ามาอีกแต่ก็มีแต่ความเงียบก่อนที่เธอจะกดโทรเรียกตำรวจมาทันที
สารวัตรไตรเมฆ
คุณบอกว่าคุณได้เข้าไปทำข่าวของไอ้พชร?
สารวัตรไตรเมฆ
นั้นคือเหตุผลที่ทำให้คุณกำลังถูกฆ่าจากฝีมือของไอ้พชร
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ใช่ค่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันมั่นใจว่าคนที่มาเก็บฉันวันนี้เป็นฝีมือของนายพชร
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เพราะฉันไม่เคยมีศัตรูที่ไหนเลย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
และนายนั่นก็ทำลายหลักฐานที่ฉันถ่ายมาได้จนพังเละกล้องตัวโปรดฉันด้วย😤
สารวัตรไตรเมฆ
มันอันตรายมากคุณไม่น่าไปเสี่ยงเองแบบนั้น
สารวัตรไตรเมฆ
น่าจะแจ้งให้ทางเราทราบ!
สารวัตรไตรเมฆ
ไม่ใช่ทำอะไรเองแบบนั้นคุณอาจจะไม่รอดมาได้ตั้งสองครั้งแบบวันนี้แน่!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เอ๊ะ!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นายพชรนั่นก็เป็นศัตรูกับฉันเหมือนกันนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันก็อยากจับมันเข้าคุกด้วยมือฉันเองเหมือนกัน!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ถ้าสอบปากคำฉันเสร็จแล้วงั้นขอตัว //ลุกขึ้น
เธอก็รีบลุกออกไปจากห้องสอบสวนทันทีด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
พาที ( เพื่อนนางเอก )
นัน แกเป็นอย่างไรบ้างยังอยู่ดีใช่ไหม?
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เอ่อ ฉันยังอยู่ดีไม่ตายง่ายๆหรอก
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แกนะแก
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่ามันอันตราย
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ถึงแกรอดมาได้ครั้งนี้แต่พวกมันก็เอาแกตายแน่!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คนอย่างฉันไม่ตายก่อนแน่จนกว่าจะจับพวกมันเข้าคุกให้ได้!
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ล้มเลิกเถอะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจเถอะนะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฉันเป็นห่วงแกว่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันรู้ และฉันจะระวังตัวเองให้ดีเลยล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ไม่ต้องห่วง😊
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แต่หน้าแปลก?
พาที ( เพื่อนนางเอก )
อะไรที่ว่าแปลกนอกจากแกแล้ว?
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ไอ้ที เดี๋ยวโดน
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันแค่สงสัยว่าใครที่เป็นคนมาช่วยฉันจากไอ้มือปืนนั้น?
พาที ( เพื่อนนางเอก )
จะใครก็ช่างแกรอดมาได้ก็ดีล่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
กับเถอะยิ่งดึกยิ่งอันตราย
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ยิ่งตอนนี้แกตกเป็นเป้าสายตาล่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ระวังตัวก็ดีนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เอ่อๆ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
รู้แล้วๆ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
บอกอยู่ได้
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันกับก่อนนะไว้เจอกันพรุ่งนี้
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แล้วแกจะกับไปนอนที่บ้านเหรอ?
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ก็ใช่นะสิจะให้ฉันไปนอนไหนได้ล่ะ?
พาที ( เพื่อนนางเอก )
บ้านฉันไง
พาที ( เพื่อนนางเอก )
มันอันตรายถ้ากับไปที่เดิมฉันเป็นห่วง
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันว่าอยู่กับแกก็อันตรายเหมือนนั้นแหล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันไปล่ะ
เธอรีบเดินไปยังรถคู่ใจของตัวเองก่อนจะขับออกไปทันที
หัวหน้าชิน ( คนของพระเอก)
คุณ! เข้ามาไม่ได้นะครับ
หัวหน้าชิน ที่เป็นผู้ดูแลบ่อนแห่งนี้ถึงกับรีบห้ามปรามเมื่อเธอกำลังจะพุ่งตรงไปที่ห้องเจ้านายตน
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ปล่อยนะ!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
พชร! นายมันเลว!
เธอตะโกนด่าออกไปท่ามกลางสายตาลูกค้ามากมายที่กำลังสนุกกับสิ่งที่ตนกำลังเล่นก็ต้องหันเป็นเดียวทันที
หัวหน้าชิน ( คนของพระเอก)
ผมขอร้อง
หัวหน้าชิน ( คนของพระเอก)
คุณกับไปเถอะครับ
หัวหน้าชิน ( คนของพระเอก)
ตอนนี้เจ้านายผมยังไม่อยากพบใคร
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ไม่อยากพบหรือว่ากำลังหนีความผิดอยู่กันแน่!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นายพชร!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แน่จริงก็ออกมาสิ!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันรู้ว่านายรู้ว่าฉันมาที่นี่ทำไม
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ออกมาสิ!
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ถ้าเจ้านายผมไม่อยากพบ
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
คุณก็ควรจะออกไปดีๆ
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ก่อนจะเหลือแค่วิญญาณออกไป
ธิตินันท์ ( นางเอก )
พวกนายนี่มันเลวทั้งแก๊งค์จริงๆเลยนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันจะไม่ไปไหนจนกว่าจะพบเจ้านายของพวกนาย!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เรามีเรื่องต้องคุยกัน!
พชร ( พระเอก )
น่าแปลกที่นักข่าวอย่างเธอมีเรื่องที่จะคุยกับคนเลวๆอย่างฉันด้วย?
//เดินลงมา
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นายพชร!
ทันทีที่เห็นหน้าเธอก็ปรี่เข้าไปตบหน้าเขาอย่างแรงด้วยความโกรธกับสิ่งที่เธอเจอเมื่อคืน
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันไม่รู้จะหาคำไหนว่าด่าคนอย่างนายแล้วนะ!
พชร ( พระเอก )
งั้นก็เงียบปากและอยู่ในที่ของเธอไปซะ!
พชร ( พระเอก )
อย่างมายุ่งกับฉัน
พชร ( พระเอก )
ฉันเตือนไปแล้วนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คิดว่าคำขู่แค่นี้มันจะทำให้ฉันกลัวงั้นเหรอ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นายคิดผิดล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เมื่อคืนนายก็ส่งคนมาฆ่าฉันสินะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แต่โทษทีนะที่ดวงฉันยังไม่ถึงฆาต
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เพราะว่านรกมันต้องการคนเลวๆอย่างนายมากกว่าฉัน
พชร ( พระเอก )
เธอนี่มันไม่เคยกลัวอะไรจริงๆสินะ
พชร ( พระเอก )
แบบนี้ก็ค่อยน่าสนุกหน่อย
พชร ( พระเอก )
ฉันจะคอยดูว่าเธอมันจะรอดเงื้อมัจจุราชไปได้ถึงไหนกัน
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันเกลียดคนอย่างนายที่สุด!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
นายมันเลว
ธิตินันท์ ( นางเอก )
พวกนายฆ่าพ่อแม่ฉัน!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันจะล้างแค้นพวกนายไปให้หมด!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คอยดู!
เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาเกลียดชังก่อนจะเดินออกไปทันที
พชรที่คอยมองเธอจนลับตาไปก่อนจะหันกับขึ้นไปข้างบนแต่ไม่วายสั่งนรุต
พชร ( พระเอก )
สืบประวัตินักข่าวคนนั้นมาให้ละเอียดด้วย
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ครับนาย //รับคำ
ทันใดโทรศัพท์ของนรุตก็ดังขึ้นจึงกดรับ
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
มีไร
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
อะไรนะ!
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ได้ เดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้เลย //วางสาย
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
นายครับ
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ที่โกดังเก็บสินค้าเราเจอใส้ศึกครับ
ชายหนุ่มที่ถูกซ้อมจนสะบักสะบอมด้วยฝีมือของนรุตลูกน้องของเขาเอง
พชร ได้แต่นั่งมองความเจ็บนั้นอย่างนิ่งๆก่อนจะต่อสายไปหาใครบางคน
พชร ( พระเอก )
ผู้กำกับศดายุ
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
ไอ้พชร!!
พชร ( พระเอก )
ผมมีอะไรให้ผู้กำกับดูด้วย😏
หันกล้องไปทางที่ลูกน้องกำลังซ้อมใครบางคนอยู่
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
แก!!
พชร ( พระเอก )
ผมเคยเตือนไปแล้วนะครับว่าให้ต่างคนต่างอยู่
พชร ( พระเอก )
แต่ดูเหมือนจะไม่ฟังกันเลย
พชร ( พระเอก )
เล่นลอบกัดแบบนี้ผมไม่ชอบเอาซะเลยนะครับ
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
แกต้องการอะไร!?
พชร ( พระเอก )
ผมรู้ว่ายังมีคนของผู้กำกับอยู่ในนี้อยู่
พชร ( พระเอก )
ถ้าไม่อยากให้ลูกน้องผู้กำกับทิ้งลมหายใจไว้ที่นี่
พชร ( พระเอก )
รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง
เขาพยักหน้าให้ลูกน้องซ้อมคนของศดายุต่อจนกว่าเขาจะสั่งหยุดเอง
ศดายุที่เห็นแบบนั้นก็ทนไม่ไหว
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
ก็ได้!
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
ฉันจะทำตามที่แกบอก
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
ขอแค่ให้คนของฉันออกมาอย่างปลอดภัยก็พอ
พชร ( พระเอก )
แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย
พชร ( พระเอก )
ปล่อยมัน //สั่งลูกน้อง
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
แต่ว่า
พชร ( พระเอก )
ฉันสั่งก็ทำ!
นรุต( ลูกน้องพระเอก )
ครับนาย
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
โธ่เว่ย! //ทุบโต๊ะอย่างโมโห
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
ไอ้พชร!
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
ฉันต้องจับพวกแกเข้าคุกให้ได้ คอยดู!!
สารวัตรเควิน ( ตำรวจ )
ทำไมผู้กำกับถึงถอนกำลังออกมา!?
สารวัตรไตรเมฆ
นี่ผู้กำกับคิดว่ากำลังเล่นขายของอยู่หรือไง!?
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
คิดว่าผมอยากจะทำอย่างนั้นเหรอ!
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
เพราะไอ้พชรมันจับคนของเราและรู้แผนการจับกุมของเราไง
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
มันขู่ว่าจะกำจัดคนของเราถ้าขวางทางของมัน!
สารวัตรเควิน ( ตำรวจ )
แล้วเราจะทำไงต่อ?
สารวัตรเควิน ( ตำรวจ )
เราทำอะไรๆก็คงยากที่จะเข้าถึงตัวของพวกมัน
ทั้งสามตำรวจนั่งคิดวิตกหาทางออกที่จะจับกุมอาชญากรอย่างพชรให้ได้
สารวัตรไตรเมฆ
ถ้าเราใช้คนในไม่ได้
สารวัตรไตรเมฆ
เราก็ใช้คนนอกแทนสิ
สารวัตรเควิน ( ตำรวจ )
ใครเขาจะกล้าเอาตัวเองมาเสี่ยงกับเรื่องแบบนี้กัน?
สารวัตรเควิน ( ตำรวจ )
???
ผู้กำกับศดายุ ( ตำรวจ )
???
ซองขาววางตรงโต๊ะของเธอด้วยอารมณ์เศร้าหมองจนพาทีเพื่อนสนิทต้องเอ่ยทักอย่างเป็นห่วงและสงสัย
พาที ( เพื่อนนางเอก )
เป็นอะไรว่ะ?
พาที ( เพื่อนนางเอก )
บก.เรียกแกไปทำอะไรอ่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น?
เธอไม่ตอบอะไรได้แต่ก้มหน้าก้มตาเก็บของทำงานและทุกอย่างบนโต๊ะใส่กล่องทันที
พาที ( เพื่อนนางเอก )
เฮ้ยๆ!
พาที ( เพื่อนนางเอก )
นี่แกทำอะไรเนี่ย!
พาที ( เพื่อนนางเอก )
เก็บของทำไม?
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันถูกไล่ออกแล้ว😭
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ห๊ะ!!!
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ว...ว่าไงนะ!!!
เธอไม่ตอบอะไรกับยัดซองขาวนั่นใส่มือของพาทีก่อนจะยกลังของเดินออกไปจากสำนักข่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
พาที เห็นเช่นนั้นก็รีบวิ่งตามมาแทบไม่ทัน
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แกจะไปจริงๆเหรอ?
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แล้วฉันจะทำงานกับใครล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันไม่รู้😔
ธิตินันท์ ( นางเอก )
แกก็ดูแลตัวเองให้ดีๆล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เดี๋ยวบก.ก็หาทีมใหม่ให้แกเองนั้นแหล่ะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แกถูกไล่ออกเพราะแกไปยุ่งข้องเกี่ยวกับไอ้พชรนั่นใช่ไหม?
ธิตินันท์ ( นางเอก )
อืมมมม //พยักหน้า
ธิตินันท์ ( นางเอก )
บก.กลัวติดร่างแหไปกับฉันด้วย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ก็เลยตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไล่ฉันออก
พาที ( เพื่อนนางเอก )
งั้นฉันจะไปบอกบก.ว่าฉันก็มีส่วนผิดเหมือนกัน
พาที ( เพื่อนนางเอก )
ฉันจะไม่ปล่อยให้แกไปคนเดียวหรอก
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เฮ้ย! ไม่ได้นะ!
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คือเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะฉันแกอย่าให้อนาคตแกต้องดับไปกับฉันเลยนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เชื่อฉันสิ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แต่ว่าแก...
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันไม่เป็นไร //ฝืนยิ้ม
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เดี๋ยวสักวันบก.ก็จะเรียกฉันกับเองแหล่ะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
เพราะว่าไม่มีใครทำข่าวได้ถึงพริกถึงขิงได้เท่าฉันแล้ว
ธิตินันท์ ( นางเอก )
จริงไหม
พาที ( เพื่อนนางเอก )
งั้นฉันก็ได้
พาที ( เพื่อนนางเอก )
เดินทางปลอดภัยนะ
พาที ( เพื่อนนางเอก )
แกไม่ต้องเครียดนะฉันเป็นห่วง
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ขอบใจนะ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันไปล่ะ
เธอก็เดินไปขึ้นรถทันทีแล้วขับออกไปด้วยท่าทีร่าเริ่งกว่าเมื่อกี้อย่างคนละคน
พอขับไปได้สักพักเธอก็ต้องจอดข้างทางก่อนจะกรี๊ดออกมาอย่างดีใจ
ธิตินันท์ ( นางเอก )
กรี๊ด~~~
ธิตินันท์ ( นางเอก )
ฉันจะได้ร่วมงานกับตำรวจแล้ว
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คราวนี้ฉันนี่แหล่ะจะตามจับนายให้ได้คามือเลย
ธิตินันท์ ( นางเอก )
คอยดู
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
