ภรรยาของแฝดสาม (4p) แคลร์ในอดีต (พาร์ท 2)

Enjoy reading

ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ที่เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นถูกตกแต่งไปด้วยโทนสีขาวเกือบทั้งหมด

ร่างบอบบางนอนลืมตามองเพดานห้องอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ด้วยนัยน์ตาเลื่อนลอย

ก่อนที่เปลือกตาบางจะหลับพริ้ม ซึมซับบรรยากาศและห้วงเวลานี้ที่กำลังเลยผ่านไป

แคลร์

ให้ฉันได้รู้เรื่องของเธอมากกว่านี้สิ

แคลร์

...แคลร์

เสียงแหบพร่าเอ่ยบอกกับความว่างเปล่า ภายในห้องที่ไร้ซึ่งแสงสว่าง มีเพียงความมืดคอยปกคลุมอยู่ทั่วบริเวณ

เสียงทอดถอนหายใจท่ามกลางความเงียบ ไม่ได้ทำให้จิตใจของเธอสงบลงเลยแม้แต่น้อย

แต่ไม่นาน เสียงลมหายใจเริ่มเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บ่งบอกให้รู้ว่าหญิงสาวกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว

ร่างบางนอนพลิกไปพลิกมาอยู่สักพัก ก่อนจะนิ่งไปเมื่อรู้สึกถึงความสบายตัวกับท่าที่นอนอยู่

และหลังจากนั้นไม่นาน...

ความฝันที่สะท้อนถึงชีวิตก่อนหน้าก็เริ่มฉายเข้ามาเป็นดั่งหนังม้วนหนึ่ง

[ ตัวแคลร์ในอดีต ]

บาสเตียน

วันนี้จะมีแขกมาที่บ้าน

ในระหว่างที่กำลังนั่งรับประทานอาหารเช้ากันอยู่นั้น บาสเตียนก็เปิดบทสนทนามาด้วยคำพูดที่ทำเอาแคลร์ถึงกับชะงักช้อนที่กำลังจะตักอาหารเข้าปาก

แคลร์

....

บาสเตียน

รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำตัวยังไง

แบรนเดอร์

จะทำอะไรล่ะ

แบรนเดอร์

ก็ให้อยู่แต่บนห้องเหมือนทุกทีนั่นแหละ

บาสเตียน

..ไม่ได้

บาสเตียน

แขกที่มาวันนี้อยากให้แคลร์อยู่ร่วมวงสนทนาด้วย

แบรนเดอร์

แขกที่ว่านี่ใคร

แบรนเดอร์

ทำไมต้องอยากเจอแคลร์

แบรนเดอร์วางช้อนลงบนจานอย่างเป็นระเบียบหลังจากที่ทานจนอิ่มแล้ว เขาเอ่ยถามพี่ชายคนโตด้วยความอยากรู้ แต่กลับได้รับสีหน้าเฉยชากลับมา

บาสเตียน

คุณอาท่านอยากเจอ

แบรนเดอร์

อาไหน

บาสเตียน

อาเคล

แบรนเดอร์

....

แบรนเดอร์

ตั้งแต่จบงานแต่งก็หายหน้าหายตาไปเลย

แบรนเดอร์

จะมาทำไม

บาสเตียน

เห็นบอกว่าจะมาเยี่ยมแคลร์

แบรนเดอร์

เหอะ!

แคลร์

....

แบรนเดอร์

อย่าพูดอะไรที่ทำให้พวกฉันเดือดร้อนล่ะ

แคลร์

ค่ะ

หญิงสาวทำเพียงแค่ตอบรับไปสั้นๆตามความเคยชิน และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาอีก

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เป็นดั่งเช่นทุกวัน เงียบกริบ ไร้ซึ่งเสียงสนทนาใดๆ ใครอิ่มก็ลุกออกไปทันที ไม่มีการรั้งรอหรือพูดคุยกันให้มากความ

และมันจะเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลง...

- - - - -

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงช่วงเที่ยงวัน

แคลร์ที่มายืนรออยู่ที่ประตูหน้าบ้านชะเง้อคอมองหาผู้ที่ออกปากว่าจะมาหาเธอในวันนี้

แม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ซ้ำหล่อนยังเป็นคุณอาของแฝดสาม แต่อีกฝ่ายก็นึกเอ็นดูหญิงสาวอยู่เสมอมา

เคลลี่

งายย~

เคลลี่

หลานรักของอา~

รอยยิ้มบางเบาถูกจุดขึ้นบนใบหน้าสวยทันทีที่เห็นร่างเพรียวระหงส์ปรากฏอยู่ด้านหน้าของเธอ

ร่างทั้งร่างถูกรวบเข้าไปกอดอย่างแนบแน่นจนแทบหายใจไม่ออก แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะกอดกลับไปด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน

เคลลี่

เป็นไงบ้าง

เคลลี่

ไม่ได้เจอกันซะนานเลย

แคลร์

สบายดีค่ะ

เคลลี่

แต่หน้าหนูดูหมองๆนะลูก

เคลลี่

ใครรังแกหลานอา

เคลลี่

ไหนบอกมา

เคลลี่

เดี๋ยวอาไปจัดการให้

แคลร์

ไม่มีค่ะ

เคลลี่

แน่ใจหรอ

เคลลี่

แคลร์คิดว่าอาจะเชื่อมั้ย

แคลร์

....

แคลร์รีบก้มหน้าหลบสายตาเฉี่ยวคมที่มองมาอย่างจับผิด

หัวใจดวงน้อยพลันเต้นแรงอย่างหวาดหวั่น เธอกลัวว่าคนอายุมากกว่าจะล่วงรู้ถึงความผิดปกติเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตัวเธอกับแฝดสาม

แคลร์

เที่ยงแล้ว

แคลร์

รีบเข้าไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ

แคลร์

ทั้งสามคนกำลังรออยู่ด้วย

แคลร์พยายามบ่ายเบี่ยง สีหน้าที่ดูเศร้าหมองพลันปรับให้ดูสดใสขึ้นทันตาเห็น

ซึ่งเคลลี่ก็ไม่ได้มีท่าทีขัดใจหลานสะใภ้คนนี้แต่อย่างใด กลับกัน หล่อนยิ้มรับอย่างเอ็นดู พร้อมทั้งเดินจูงมือแคลร์เข้าไปในบ้านโดยไม่คิดถามไถ่อะไรเธออีก

- - - - -

บนโต๊ะอาหารที่ซึ่งประกอบไปด้วยตัวของแคลร์ คุณอาเคลลี่ที่นั่งอยู่ข้างๆกัน และแฝดสามอย่างบาสเตียน เจคอป แบรนเดอร์ นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม

บรรยากาศในยามนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบเหมือนอย่างทุกครั้ง แต่ไม่บ่อยนักที่แคลร์จะได้รับประทานอาหารกับสามีทั้งสามในช่วงกลางวันเช่นนี้

หากเป็นปกติ พวกเขามักจะออกไปทำธุระกันข้างนอกเสียส่วนใหญ่ จะกลับมาอีกทีก็ตอนเย็น หรือบางวันก็ไม่กลับมาทานข้าวที่บ้านด้วยซ้ำ

เหตุผลที่พวกเขามาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันในเวลาแบบนี้ ก็มีอยู่อย่างเดียว

คือคนในครอบครัวหรือญาติคนสนิทกลับมาเยี่ยมเยือนถึงที่บ้านหลังใหญ่

เคลลี่

เป็นการทานอาหารที่น่าเบื่อจริงๆ

แคลร์

....

ประโยคราบเรียบนั้นเรียกให้ทุกคนในที่นี้หยุดชะงักไปทันที โดยเฉพาะแคลร์

ใบหน้าสวยแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ากำลังรู้สึกเป็นกังวลกับสิ่งที่คนเป็นอาพูดออกมา

ใจจริงอยากจะเอ่ยพูดอะไรสักอย่างเพื่อแก้ต่างให้บรรยากาศในตอนนี้มันดีขึ้น แต่พอเงยหน้าขึ้นมาปะทะเข้ากับนัยน์ตาคมกริบดุจดั่งราชสีห์ของบาสเตียนเข้า ร่างบางก็ถึงกับต้องหยุดปากตัวเองเอาไว้โดยพลัน

เธอรีบก้มหน้าลงเพื่อหลบเลี่ยงเขา แต่ถึงอย่างนั้น สายตาอีกสองคู่ก็มองกดดันกันอย่างถึงที่สุด

ทั้งๆที่เธอยังไม่ทันได้ทำอะไรให้พวกเขาเดือดร้อนเลยแท้ๆ

เคลลี่

บรรยากาศชวนอึดอัดใจแปลกๆ

เคลลี่

พวกเธอเคยคุยกันบ้างมั้ย

หล่อนเอ่ยถามพลางไล่สายตามองหลานชายทั้งสามคนด้วยสายตากดดัน

บาสเตียน

ปกติเวลาทานอาหาร

บาสเตียน

พวกเราไม่มีใครคุยกันหรอกครับ

เคลลี่

ไม่สิ

เคลลี่

เราเหมือนเป็นคนแปลกหน้าที่มาทานข้าวด้วยกันเลย

เคลลี่

ปกติก็เป็นแบบนี้หรอ

แบรนเดอร์

ก็เป็นแบบนี้ตลอดนะครับ

แบรนเดอร์

ถ้าจะให้พูดกันตอนทานข้าวนี่ผมว่ามันเสียมารยาทเกินไปรึเปล่า

เคลลี่

นี่แกจะบอกว่าอาเสียมารยาทหรอ

แบรนเดอร์

.....

แบรนเดอร์

ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น

เคลลี่

ให้ตายสิ

เคลลี่

ฉันไม่มีอารมณ์ทานต่อแล้ว

หล่อนพูดอย่างหัวเสีย ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืน และหันมามองหน้าของหลานสะใภ้ด้วยสายตาที่อ่อนลง

เคลลี่

แคลร์

เคลลี่

ทานเสร็จแล้วไปหาอาที่ห้องนั่งเล่นนะ

แคลร์

ท..ทานเสร็จพอดีเลยค่ะ

แคลร์

เดี๋ยวแคลร์เดินไปด้วยเลย

เคลลี่

อิ่มเร็วจังเลยล่ะ

เคลลี่

อาเห็นหลานทานไปนิดเดียวเอง

แคลร์

แคลร์ไม่ค่อยหิวค่ะ

เคลลี่

ไม่ค่อยทานอะไรแบบนี้ไง

เคลลี่

ถึงได้ผอมขนาดนี้

แคลร์ยกยิ้มอ่อน เพราะไม่อาจเถียงอีกฝ่ายได้ ก่อนจะถูกจับจูงมือให้เดินตามกันไปที่ห้องนั่งเล่นเงียบๆ

ทิ้งให้สามหนุ่มมองตามไปด้วยสายตายากจะคาดเดา

[ กลับมาปัจจุบัน ]

แคลร์

.....

แคลร์

ฝันหรอ?

แคลร์

หรือว่าความทรงจำ

นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลสุดแสนจะล้ำลึกนั้นกวาดมองเพดานห้องอย่างใช้ความคิด เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาดูเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอ

ก่อนจะต้องขมวดคิ้วยุ่งเมื่อตอนนี้เริ่มเข้าสู่วันใหม่เข้าไปแล้ว

แคลร์

ตื่นสายซะแล้วสิ

เธอพึมพำกับตัวเองเสียงค่อย ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงนอน และบิดขี้เกียจไปด้วยความเคยชิน

แคลร์

ทั้งๆที่หลับไปตั้งแต่หัวค่ำ

แคลร์

แถมยังตื่นสายอีก

แคลร์

แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าตัวเองนอนไม่พอกันนะ

ความสงสัยทำให้ไอซ์ที่อยู่ในร่างของแคลร์คิดหนัก

เธอล้มตัวลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงอีกครั้งอย่างคนหมดเรี่ยวแรง เปลือกตาบางหลับลง เตรียมพร้อมเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แต่เพราะมีเสียงกวนใจ ร่างบอบบางจึงต้องยอมลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

แคลร์

ใคร

น้ำเสียงของเธอฟังดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด และไม่แน่ว่าคนที่อยู่ด้านนอกห้องก็คงรับรู้ถึงเรื่องนั้นเช่นกัน

👤 : น...นายท่านทั้งสามคนกำลังรอทานข้าวอยู่ค่ะ

แคลร์

....

แคลร์

ฉันไม่หิว

แคลร์

บอกให้พวกเขาทานไปก่อนเลย

👤 : คะ?

👤 : ปกตินายหญิงไม่เคยพลาดที่จะทานข้าวเช้ากับนายท่านทั้งสามเลยนะคะ

เมื่อความง่วงงุนเริ่มครอบงำ ยิ่งส่งผลทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกอยากจะวีนตามแบบฉบับนิสัยของเธอ

แต่เพราะนึกขึ้นได้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเธอจะสามารถทำอะไรตามใจได้ จึงได้ยั้งปากที่กำลังจะโวยวายของตัวเองเอาไว้ทัน

แคลร์

ฉันคิดว่าพวกเขาคงจะดีใจเสียอีก

แคลร์

ที่ฉันไม่ได้ไปร่วมทานอาหารด้วย

มีแวบหนึ่งที่ภายในน้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจจนไอซ์จับจุดได้ถึงบางอย่างเกี่ยวกับร่างนี้

คงไม่ใช่ว่าเธอรักสามคนนั้นหรอกใช่มั้ย?

👤 : น...นายหญิงคะ

แคลร์

เดี๋ยวฉันลงไป

แคลร์

ถ้าพวกเขารอได้ก็รอ

แคลร์

ถ้ารอไม่ได้ก็ให้ทานก่อนเลย

เธอเอ่ยตัดปัญหาไปแบบนั้นดื้อๆ และจงใจล้มตัวลงไปนอนต่อโดยไม่สนว่าตนเองควรจะรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อลงไปทานข้าวกับแฝดสามหรือไม่

_ _ _ _ _

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

แคลร์

อื้อ~

เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวถูกก่อกวนด้วยเสียงเคาะประตูห้อง

แต่คราวนี้มันผิดแปลกไปจากเดิม เนื่องจากน้ำหนักมือและแรงในการเคาะนั้นดูจะไร้มารยาทเสียเหลือเกิน

แบรนเดอร์

ลงไปกินข้าวเดี๋ยวนี้!

เสียงนั้นเรียกให้สติของแคลร์กลับมาจากห้วงแห่งนิทราได้เป็นอย่างดี

มือบางยกขึ้นลูบหน้าตัวเองลวกๆ ก่อนจะเดินนวยนาดไปเปิดประตูออกอย่างอ้อยอิ่ง

ตรงหน้าปรากฏเป็นชายหนุ่มซึ่งคือแฝดคนเล็กกำลังยืนมองเธอด้วยสายตาแปลกประหลาด

นัยน์ตาคมกริบไล่มองร่างบางในชุดนอนสายเดี่ยวลายลูกไม้สีดำด้วยความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก

เขานึกแปลกใจเมื่อเห็นว่าเธอออกมาเจอกันในสภาพแบบนี้

เพราะถ้าเป็นปกติ เธอจะสวมใส่เสื้อผ้าที่ปิดมิดชิดจนแทบไม่เห็นเนื้อหนังเสียด้วยซ้ำ

ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่เธอดูแปลกไปหลังจากตกลงไปในสระน้ำ

แคลร์

ฉันไม่หิว

แคลร์

พวกคุณทานกันไปก่อนเถอะ

คิ้วหนากระตุกเมื่อได้ยินแบบนั้น และด้วยเพราะอารมณ์ที่เลือดร้อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาเลยพูดออกไปอย่างหัวเสีย

แบรนเดอร์

อย่ามาเรื่องมาก

แบรนเดอร์

ปกติเธอเคยอดอาหารเช้าที่ไหนกัน

แคลร์

แค่นี้บอกเรื่องมาก?

แบรนเดอร์

....

แคลร์

ฉันไม่ได้อดอาหาร

แคลร์

ฉันแค่ไม่หิว

แคลร์

พูดครั้งเดียวก็น่าจะเข้าใจนะ

แบรนเดอร์แอบผงะถอยหลังไปอย่างลืมตัวเมื่อหญิงสาวโต้กลับทันทีด้วยใบหน้าเฉยชา

แบรนเดอร์

เธอโกหก

แคลร์

ฉันเบื่อหน้าพวกคุณค่ะ

แคลร์

ไม่อยากไปร่วมโต๊ะทานอาหารด้วย

แบรนเดอร์

....

ไม่รู้เพราะด้วยความง่วงหรือเพราะโมโหกับสิ่งที่พวกเขาเคยปฎิบัติกับร่างนี้ เธอถึงรู้สึกอยากเอาคืนด้วยการตอบกลับไปแบบนั้นบ้าง

แบรนเดอร์

นี่เธอกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง

แคลร์

มีปากก็แค่พูดออกไปค่ะ

แคลร์

ฝากไปบอกพี่ชายอีกสองคนของคุณด้วยนะ

แคลร์

ว่าฉันหมดความอดทนกับพวกคุณแล้ว

To be continued...

พาร์ทอดีตของแคลร์ยังต้องมีมาอีกค่ะ จะได้รู้ว่าทำไมไอซ์ที่อยู่ในร่างแคลร์ตอนนี้ถึงได้โกรธเจ้าแฝดสามนัก

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ