แคลร์ในอดีต (พาร์ท 1)
ณ ค่ำคืนที่แสนจะยาวนาน คฤหาสน์หลังงามที่ตั้งเด่นเป็นสง่า ถูกรายล้อมไปด้วยรั้วเหล็กกล้าที่แข็งแรงและทนทาน
รถสีดำคันหรูแล่นเข้ามาจอดบริเวณทางเข้าหน้าคฤหาสน์อย่างพอดิบพอดี
ทันทีที่ขาเรียวก้าวลงจากรถ สายตาคู่นี้ก็จดจ้องและมองตรงไปเบื้องหน้าไม่วอกแวก
เธอทอดถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่จะปรากฏร่างๆหนึ่งตรงหน้าของเธอ
บาสเตียน
ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ
ชายหนุ่มเอ่ยออกคำสั่งมาเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินจากไป
ตามหลังไปด้วยชายอีกคนที่ไม่พูดไม่จา เอาแต่เหลือบมองมาที่เธออยู่บ่อยครั้งในตอนที่นั่งอยู่บนรถด้วยกัน แต่ก็ไร้ซึ่งคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของเขา
แบรนเดอร์
วันนี้เธอทำให้พวกเราแปลกใจนะ
แบรนเดอร์
เตรียมคำแก้ตัวเอาไว้ด้วย
ใบหน้าหล่อเหลานั้นนิ่งสนิท ผิดกับคำพูดที่เอ่ยบอกเธอโดยสิ้นเชิง
ตลอดระยะทางที่นั่งอยู่บนรถ ไร้ซึ่งการสนทนาใดๆเกิดขึ้น
แต่นั่นก็ทำให้หญิงสาวได้สบโอกาส ลองสังเกตุท่าทีของทั้งสามอย่างละเอียดอีกครั้ง
จากความทรงจำของเจ้าของร่างคนเก่าที่แล่นเข้ามาเป็นระลอกคลื่นไม่มีหยุดพัก เธอก็ได้ตระหนักรับรู้ว่า...
(ไอซ์) : ร่างนี้มีชื่อว่าแคลร์...สินะ
เธอคิดในใจ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปภายในตัวคฤหาสน์หลังงามซึ่งถูกตกแต่งด้วยเครื่องประดับและเฟอร์นิเจอร์ที่ราบเรียบ แต่ดูหรูและอลังการในสายตาของผู้ที่พบเห็นเป็นอย่างมาก
หญิงสาวอายุน่าจะราวๆ18-19ปี ยืนห่างจากเธอไปพอสมควร แต่ท่าทีอ่อนน้อมและการพูดการจาอย่างมีมารยาทนั้นทำให้แคลร์ในเวอร์ชั่นคนใหม่ถึงกับปรับตัวไม่ถูก
สังคมแต่เดิมที่เธอเคยอยู่ มันไม่ต้องมาทำตัวน้อบน้อมถึงขนาดนี้เสียหน่อย
ขาเรียวสวยขยับไปด้านหน้า เดินนำสาวรับใช้ไปยังห้องนอนส่วนตัวของเธอ
ภาพความทรงจำต่างๆที่เธอเห็น พอจะทำให้เธอสามารถทำตัวกลมกลืนไปกับสถานการณ์ที่นี่ได้บ้าง
ถึงแม้ว่านิสัยของเธอจะไม่เหมือนเดิมก็ตามที..
👤 : เดี๋ยวดิฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้อาบนะคะ
เด็กสาวคนนั้นมีท่าทีลุกลี้ลุกลน ซ้ำยังมีสีหน้าที่แตกตื่น ราวกับกำลังตกใจกับอารมณ์ของผู้เป็นนายของตัวเองอย่างไรอย่างนั้น
สายตาราบเรียบจ้องมองตามแผ่นหลังของเด็กคนนั้นที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะฉุกคิดได้ว่าทำไมสาวใช้เมื่อครู่ถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไป
แคลร์
แม้แต่กับสาวใช้ก็ไม่คิดจะตีสนิทด้วยเลยสักคน
เธอเอ่ยพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะจัดการเปลื้องผ้าที่เปียกชุ่มออกจากเรือนกายขาวผ่อง
มือและเท้าที่เริ่มเปื่อยและเหี่ยวย่นจากการแช่อยู่ในน้ำนานๆ สร้างความหงุดหงิดให้กับหญิงสาวไม่น้อย
เธอเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำที่วางพาดอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่มาสวมใส่อย่างเรียบร้อย ก่อนจะลงไปด้านล่างโดยไม่สนสิ่งใด
สองขามุ่งตรงไปยังห้องรับแขก ซึ่งตลอดทางแม้จะถูกมองด้วยสายตาแปลกๆจากเหล่าข้ารับใช้ทั้งหญิงและชาย
แคลร์
ต้องขอโทษด้วยที่ให้รอนาน
เป็นเจคอปที่เงยหน้าขึ้นมามองเธอก่อนใครเพื่อน ก่อนที่อีกฝ่ายจะเบือนหน้าหนี หลังจากที่ได้สำรวจร่างกายบอบบางที่อยู่ภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำอย่างละเอียดถี่ถ้วน
แบรนเดอร์
ใส่ชุดอะไรของเธอ
แบรนเดอร์
ทำไมไม่ไปแต่งตัวดีๆ
แคลร์
พอดีว่าฉันเป็นคนอาบน้ำค่อนข้างนาน
แคลร์
เกรงว่าถ้าอาบน้ำก่อนมาพบพวกคุณ
แคลร์
มันจะนานเกินไปน่ะค่ะ
น้ำเสียงที่ฟังดูสุขุมและเยือกเย็นนั้นดังมาจากแฝดคนพี่อย่างบาสเตียน
ทั้งๆที่พวกเขาอายุเท่ากัน แต่ความต่างของนิสัยและบุคลิกท่าทางที่แสดงออกนั้นดูไม่ยากเลยว่าใครมีความเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มนี้
แคลร์
มีอะไรจะคุยกับฉันหรอคะ
ไอซ์ที่อยู่ในร่างของแคลร์เอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง ท่าทีของเธอดูแปลกไปจากเดิมมาก
ใบหน้าที่ดูเศร้าหมองอยู่ตลอดเวลา บัดนี้กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของความเย้อหยิ่งอย่างเห็นได้ชัด
และทันทีที่เธอทิ้งสะโพกนั่งลงบนโซฟาตรงกันข้ามกับสามหนุ่ม ขาเรียวก็ตวัดยกขึ้นนั่งไขว่ห้างทันที
ไม่สนแม้ว่าเสื้อคลุมนั้นจะแหวกออกจนเผยให้เห็นเรียวขาสวยผิวพรรณเปล่งปลั่งจนยากที่จะละสายตา
แฝดสามที่เห็นภาพนั้นก็ถึงกับกลืนน้ำลายกันอึกใหญ่ ขนาดพี่ชายคนโตกับน้องชายคนรองที่ว่านิ่งเฉยต่อทุกสิ่ง ยังพ่ายแพ้ให้กับความเย้ายวนตาตรงหน้าได้
แคลร์
ตอนนี้ฉันเหนียวตัวจนอยากอาบน้ำจะแย่
แคลร์
มันไม่ใช่อุบัติเหตุค่ะ
แคลร์
เด็กคนนั้นเป็นคนผลักฉันตกน้ำ
แคลร์
แต่ถ้าพวกคุณจะไม่เชื่อก็แล้วแต่
แบรนเดอร์
เธอก็ไม่ควรไปทำแบบนั้นกับลาน่า
(ไอซ์) : ยัยเด็กคนนั้นที่ผลักเธอตกน้ำหรอ
แคลร์
แล้วทำไมฉันถึงต้องถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวด้วย?
แคลร์
ที่เด็กคนนั้นโดนมันก็สมควรได้รับแล้วไม่ใช่หรอ
การตอบโต้ของหญิงสาวสร้างความประหลาดใจให้กับแฝดสามอีกครั้ง เพราะถ้าเป็นปกติ หากเธอถูกต่อว่าหรือตักเตือนสิ่งใด ก็จะเอาแต่ก้มหน้ารับและเป็นฝ่ายขอโทษ ทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำ
แต่คราวนี้อะไร มันเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงที่ชื่อแคลร์กันแน่?
แคลร์
พวกคุณเองก็เหมือนกัน
แคลร์
เป็นสามีประสาอะไรถึงได้ปล่อยให้ภรรยาของตัวเองถูกคนอื่นรังแกแบบนี้
แคลร์
แล้วแทนที่จะเข้ามาช่วย กลับยืนอยู่เฉยๆ
ทั้งสามคนถึงกับนั่งนิ่ง ได้แต่รับฟังแคลร์พูดออกมาเงียบๆ ไม่มีใครกล้าที่จะพูดขัดเธอเลยสักคนเดียว
ความรู้สึกที่ไม่สามารถต่อกรกับร่างบางตรงหน้าได้นี่มันคืออะไร
เพียงแค่เธอปรายตามอง ก็ส่งให้รู้สึกเสียวสันหลังจนเหมือนกับถูกทิ่มแทงด้วยของมีคมนับไม่ถ้วน
บาสเตียน
ขอโทษด้วยที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดี
บาสเตียน
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นแล้ว..
บาสเตียน
ก็ให้มันแล้วกันไป
แคลร์
ฉันต้องการให้เด็กคนนั้นมาขอโทษฉัน
แบรนเดอร์
ฝ่ายนั้นเขาไม่เอาเรื่องเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว
แบรนเดอร์
ก่อนจะทำอะไรเคยคิดบ้างมั้ย
แบรนเดอร์
เธอทำคนอื่นเขาเดือดร้อนกันไปหมด
แคลร์
ใครมันจะกล้ามาเอาเรื่องจากฉัน
แคลร์
ที่เป็นถึงภรรยาของพวกคุณ
(ไอซ์) : แคลร์....ยัยเจ้าของร่างคนเก่า
(ไอซ์) : หล่อนรู้ความลับบางอย่างของพวกเขาที่ตั้งใจปกปิดเธอ
แคลร์
ฉากหน้าเป็นทายาทนักธุรกิจชื่อดัง
เสียงหวานหยุดเว้นวรรคไว้แต่เพียงเท่านั้น ก่อนจะยกยิ้มอย่างเหนือกว่า
เรียกให้ใบหน้าหล่อของบาสเตียนผู้เฉยชาคนนั้นถึงกับหน้าตึงกันเลยทีเดียว
แคลร์
ยังไงเด็กนั่นก็ต้องมาขอโทษฉัน
แคลร์
ถ้าพวกคุณไม่จัดการให้
แคลร์
ฉันจะไปหาหล่อนด้วยตัวฉันเอง
แบรนเดอร์
ถ้ากล้านักก็ไปสิ
แบรนเดอร์
ยัยผู้หญิงที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้าน
แบรนเดอร์
ไม่ยอมออกงานสังคม
แบรนเดอร์
จะไปตามโลกนี้ทันได้ยังไง
แคลร์
ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง
แคลร์
แล้วพวกคุณก็ห้ามเข้ามายุ่งด้วย
กล่าวจบ เธอก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินจากไปในทันที
ทิ้งให้ทั้งสามคนนั่งเหม่อ นึกถึงแต่ประโยคที่หญิงสาวผู้เป็นภรรยาพูดกับพวกเขาไว้ก่อนหน้านี้
อีกทั้งท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปนั่นอีก แปลกมาก..
เจคอป
แคลร์หัวกระแทกรึเปล่า
คำถามนั้นดังมาจากเจคอปที่เอาแต่นั่งเงียบตั้งแต่หญิงสาวเริ่มบทสนทนา เขาเอาแต่จับสังเกตุร่างบางตรงหน้าโดยที่หูก็คอยรับฟังไปด้วยอย่างตั้งใจ
แบรนเดอร์
หัวกระแทกอะไรจะทำให้คนๆนึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
เจคอป
เรียกหมอมาตรวจอาการของเธอดีมั้ยครับ
เจคอปไม่แม้แต่จะสนใจเสียงพูดของแฝดน้องคนเล็กเลยสักนิด กลับกัน เขาหันไปออกความเห็นกับแฝดคนพี่แทน
บาสเตียน
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเรียกหมอมาแล้วกัน
ในขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูก็ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะหยิบมันขึ้นมาเปิดดูรายชื่อบนหน้าจอ พลางคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันอย่างวิตก
แบรนเดอร์
หมอนั่นคงรู้เรื่องแล้ว
แบรนเดอร์
ไม่งั้นคงไม่โทรมาแบบนี้
บาสเตียน
พวกนายแยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นเถอะ
แบรนเดอร์
งั้นผมไปดูร้านแล้วนะ
แบรนเดอร์พูดอย่างอารมณ์ดี ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังมีท่าทางไม่พอใจในตอนที่พูดคุยกับแคลร์อยู่เลย
คล้อยหลังร่างสูงออกไปได้ไม่นาน บาสเตียนก็กดรับสายนั้น ก่อนจะกรอกเสียงลงไป
📞คาร์ดอส : กี่ครั้งแล้วที่เกิดเรื่องแบบนี้
บาสเตียน
ฉันห้ามไม่ให้มันเกิดได้รึไง
📞คาร์ดอส : ถึงพวกนายจะไม่รู้สึกอะไรกับน้องฉัน แต่ก็ช่วยใจดีกับเธอหน่อย
📞คาร์ดอส : ถ้าครบสัญญา5ปีของเราเมื่อไหร่ ฉันจะไปเอาตัวแคลร์กลับมาทันที
📞คาร์ดอส : ในระหว่างนี้ ก็ช่วยดูแลเธอด้วย
บาสเตียน
นี่พึ่งผ่านไปปีเดียว...
บาสเตียน
แต่เหมือนจะมีปัญหาอื่นเข้ามาให้ปวดหัวอีกแล้ว
📞คาร์ดอส : หมายความว่าไง?
บาสเตียน
เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง
📞คาร์ดอส : ฉันไว้ใจนายนะบาสเตียน
บาสเตียน
แต่หลังจากหมดสัญญา5ปี
บาสเตียน
ฉันจะส่งเธอกลับคืนให้นายทันที
📞คาร์ดอส : ตามนั้นก็แล้วกัน
สายถูกตัดไปแล้ว ร่างสูงได้แต่ทอดถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับภาระอันหนักอึ้ง นอกจากคิดเรื่องงานแล้วยังมีเรื่องของภรรยาให้ต้องคิดหนักอีก
บาสเตียน
ทำไมนายยังไม่ไปอีก
เจคอป
เราแค่ต้องอดทนใช่มั้ยพี่
ชายหนุ่มเอนกายพิงไปด้านหลังกับผนักโซฟา ก่อนจะหลับตาลงเพื่อคลายความอ่อนล้า
พร้อมด้วยแขนแกร่งที่ยกขึ้นมาก่ายหน้าผากตนเองไปด้วย
บาสเตียน
วันนี้งานในส่วนของนายหมดแล้ว
บาสเตียน
ส่วนฉันจะอยู่ตรงนี้สักพัก
เจคอปกล่าวเพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องพัก ทิ้งบาสเตียนให้จมอยู่กับความคิดของตนเองอยู่อย่างนั้น
เดี๋ยวได้เห็นหน้าพี่ชายแน่คะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้🤣
Comments