กลับชาติมารักกัน การพบกัน

ณ ชนบทแห่งหนึ่ง

มีเด็กสาวคนหนึ่งมีนามว่า" ริน "เธอนั้นอายุได้ประมาณ 10 ขวบ เธอมีเพื่อนที่แสนรู้อยู่ตัวหนึ่ง นั้นคือ" เจ้าขาว "

6.00 น.

แม่(ริน)

ริน ตื่นได้แล้วลูก//พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ริน

ขอ5นาทีค่ะ แม่~

ริน

//หลับต่อ

แม่(ริน)

ลูกคนนี้ละจริงๆเลย

แม่(ริน)

//ทำอาหารเช้า

6.10 น.

แม่(ริน)

ริน!! ตื่นยัง

ริน

ค่าาา

ริน

//ลุกขึ้นทำกิจวัตร

พ่อ(ริน)

ป๊าไปทำงานแล้วนะริน

แม่(ริน)

เดินทางปลอดภัยนะคะคุณ

ริน

เดินทางปลอดภัยนะคะป๊า//โบกมือ

แม่(ริน)

//ทำสวนผัก

ริน

แม่คะ รินไปเล่นข้างนอกกับเจ้าขาวได้ไหมคะ

เจ้าขาว

เหมียว~

แม่(ริน)

ได้สิจ๊ะ แต่อย่าไปไกลนะละ

ริน

ค้าาา//เดินไปพร้อมเจ้าขาว

ริน

//เดินไปจนเจอต้นไม้ใหญ่

ริน

เอ๋! ตรงนี้มีต้นไม้ใหญ่แบบนี้ด้วยหรอ

เป็นต้นไม้ใหญ่ที่แตกกิ่งก้านได้กว้างใหญ่ราวกับก้อนเมฆและใบไม้ที่ร่วงโรยลง พัดปลิวไปตามกระแสลม เป็นต้นไม้ที่ให้ความรู้สึกร่มรื่น รู้สึกสงบและให้ความรู้สึกเป็นอิสระเสียจริง เป็นความรู้สึกที่หาที่ไหนมิได้

ริน

//นอนลงบนพื้นหญ้าใต้ต้นไม้ใหญ่

พื้นหญ้าที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ตามพื้นหญ้านั้นมีดอกไม้นานาชนิดหลายหลายแบบ พร้อมกับเจ้าขาวแมวตัวโปรดของริน

รินได้หลับไปนานพอสมควร

ในฝันของริน

ริน

ที่นี้ที่ไหน

ในตอนนี้ที่ที่รินอยู่คือ โทริอิ หรือซุ้มประตูทางเข้าศาลเจ้าแห่งหนึ่ง

รินได้กวาดตามองไปรอบๆและได้เห็นเงาดำรางๆ ร่างหนึ่งอยู่หลังต้นไม้

และร่างเงาดำนั้นก็ได้พูดกับรินว่า

เงาดำ

อะกิ~~~

เงาดำ

ข้ารอเจ้ามานานนะ

เงาดำ

เหตุใดเจ้าต้องทิ้งข้าไปด้วย

เงาดำ

ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน

เงาดำ

อะกิ~~~~

ตามด้วยเสียงร้องไห้สะอึก สะอื้น เสียงนั้นดังก้องไปทั่วทั้งป่า

รินรู้สึกกลัวและสับสนมาก เสียงของผู้หญิงคนนั้นได้ก้องอยู่ในหูรินแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา

จนรินตกใจและตื่นขึ้นมา แต่สถานที่ที่รินตื่นมานั้นไม่ได้อยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ที่รินเคยนอนแต่กลับเป็นต้นใหญ่ที่เหี่ยวเฉาเหลือแต่ซากต้นไม้ใหญ่ที่ตายไปแล้ว รอบๆบริเวณที่เคยอุดมสมบูรณ์กลับกลายเป็นป่ารกร้าง บรรยากาศโดยรอบดูวังเวง ให้ความรู้สึกที่น่าขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

ส่วนเจ้าขาวที่มาด้วยกันกลับหายไป

รินรวบรวมสติได้แล้ววิ่งกลับบ้านไปขณะวิ่งไปก็ร้องไห้ไประหว่างทาง

ริน

อือ.....อือ..........