ชีวิตนี้ฉันขอใช้ให้คุ้มเถอะ
ซึน
เธอหลับตาเเละดื่มด่ำไปกับบรรยากาศ
จู่ๆภาพในหัวของเธอก็ปรากฏเป็นภาพของสวนดอกกุหลาบ พร้อมทั้งมีกลิ่นที่เหมือนกับกลิ่นน้ำที่เธอกำลังอาบอยู่
หลิน
คงเป็นเพราะกลิ่นมันหอมจนฉันจินตนาการไปเองละมั้ง..
เธออาบน้ำจนเสร็จเเละออกจากห้องน้ำเพื่อไปเเต่งตัว
เเต่เธอก็ต้องตกใจเพราะ...??
หลิน
หรือฉันมาอยู่ในร่างของคนอื่นงั้นหรอ
หลิน
ไม่หน่าา ฉันคงไม่ปัญหาอ่อนใช่มั้ยเนี่ย
หลิน
555 อยู่ในร่างคนอื่นเนี่ยนะ!?
หลิน
ฉันเชื่อได้มั้ยเนี่ย..
หลิน
เเต่ฉันคิดอย่างอื่นไม่ได้เเล้วว
เสียงของหลินดังออกมาจากห้องเเต่งตัว
เเม่บ้าน ปินปิน
คุณหนูไม่ได้เป็นไรใช่ไหมนะ..เเหะๆ
หลิน
ฉันจะลองเชื่อสักครั้งเเล้วกัน
หลิน
ไหนๆฉันฉันก็สามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง
หลิน
ฉันจะตัองเเต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเเบบนี้จริงๆใช่มั้ยเนี่ยย มันก็ดูหรูดูเเพงอยู่หรอก
หลิน
ลองถามปินปินดูก่อนเเล้วกันว่ามีชุดอื่นอีกไหม
หลิน
เอ่อ ปินปิน..มีชุดที่เป็นสีอื่นไหมคะ?ที่ใส่สบายๆกว่านี้ด้วย
หลิน
เธอสงสัยฉันเเน่ๆเลย ฉันต้องชิงหาข้ออ้างก่อนก็เเล้วกัน
หลิน
เอ่อ คือว่าฉันอยากเปลี่ยนลุคขึ้นมาหน่ะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เดี๋ยวดิฉันลองหาให้นะคะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เอ่อ คุณหนูคะ มีเเต่ชุดนี้หน่ะค่ะ พอได้ไหมคะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เป็นชุดของเเม่คุณหนูหน่ะค่ะ
เเม่บ้าน ปินปิน
//กังวลนิดหน่อย
เเม่บ้าน ปินปิน
จริงหรอคะ ปกติคุณหนูไม่ชอบเห็นชุดเเม่ตัวเองเลย
เเม่บ้าน ปินปิน
คุณหนูชอบบอกว่ามันเชยเกินไป
หลิน
ฉันว่ามันดูดีมากเลย ดูเรียบๆด้วย
หลังจากนั้นหลินก็สวมใส่ชุดที่ปินปินนำมาให้
เเม่บ้าน ปินปิน
ว้าว คุณหนูคะ สวยมากเลยค่ะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เหมาะกับคุณหนูมากๆเลย
เเม่บ้าน ปินปิน
//มองนาฬิกา
เเม่บ้าน ปินปิน
อ่าา ได้เวลาทานอาหารเช้าเเล้วหล่ะค่ะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เดี๋ยวฉันพาคุณหนูไปทานอาหารนะคะ
ปินปินก็นำพาหลินไปห้องทานอาหาร
ที่ห้องทานอาหารก็มีชายคนหนึ่งอยู่ที่นั่นด้วย
เเม่บ้าน ปินปิน
เชิญค่ะ คุณหนู
เเม่บ้าน ปินปิน
ไม่เลยค่ะๆ มันเป็นหน้าที่ของดิฉัน
หลิน
เอ่อ..เเล้วนั่นใครหรอ..//มองไปที่ชายคนนั้น
เเม่บ้าน ปินปิน
เอ๊!!?คุณหนู
เเม่บ้าน ปินปิน
จำพ่อตัวเองไม่ได้หรอคะ?!!//กระซิบ
หลิน
อ่าาา ช่วงนี้เบลอๆหน่ะ เเหะๆ
หลิน
พ่อหรอกหรอ..ฉันนี้เหมือนคนไม่ปกติเลยเเหะ
เเม่บ้าน ปินปิน
//ตักข้าวให้ทั้ง2คน
ระหว่างที่ปินปินกำลังตักข้าวนั้น ชายคนนั้น(พ่อของหลิน)ก็พูดขึ้น
เฉินอี้
วันนี้ตื่นเร็วดีนี่//ไม่สบตา
เฉินอี้
เเล้วคิดไงวันนี้ถึงใส่ชุดเเม่หล่ะ
เฉินอี้
ปกติเห็นเเต่เลี่ยงนักไม่ใช่หรอ อะไรที่เกี่ยวกับเเม่หน่ะ//ไม่มองหน้า
หลิน
ทำไมเขาดูไม่ชอบฉันเลยนะ//คิด
เฉินอี้
วันนี้คงโวยวายเรื่องอาหารอีกเช่นเคยสินะ//พูดเบาๆเเต่พอได้ยิน
หลิน
หึ เขาเป็นพ่อจริงๆใช่มั้ยเนี่ยย//คิด
หลังจากนั้นทั้ง2ก็เริ่มทานอาหาร
หลิน
ว้าวดูดีจัง น่ากินทั้งนั้นเลย//คิด
หลิน
ลองกินผักดูก่อนเเล้วกัน
ระหว่างที่หลินกำลังกินพ่อของเธอก็เเอบมองเธออยู่
หลิน
อื้มม สดชื่นดีจัง อร่อยมากเลย
หลิน
ฉันไม่ได้รับรสชาติมานานได้มากินอาหารอีกครั้งรู้สึกดีจังง
พ่อของหลินได้เห็นหลินกินก็รู้สึกสบายใจ
เเต่ก็เเปลกใจที่หลินไม่โวยวาย
หลิน
ลองกินเนื้อนี่ดูเเล้วกัน
เฉินอี้
//วิ่งไปดูหลินทันที
หลิน
ค คุณพ่อคะ หลินไม่เป็นไร
หลิน
เเค่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยหน่ะค่ะ
หลิน
อาหารไม่ได้มีปัญหาเลย
เฉินอี้
//มองหลินด้วยความเป็นห่วง
เฉินอี้
ไม่ได้เป็นไรก็ดีเเล้ว คิดว่าจะตายเเล้วซะอีก
เฉินอี้
//เมินเเล้วไปที่ของตัวเองทันที
หลิน
เอ๋..เมื่อกี๊ยังดีอยู่เลย..
เฉินอี้
ไปพักก่อนเถอะ ฉันไม่อยากมาเห็นคนป่วยอยู่ต่อหน้าฉัน
เฉินอี้
เดี๋ยวให้ปินปินเอาอาหารไปให้ทีหลัง//ไม่มองหน้า
หลิน
หึ ฉันก็ไม่ได้ป่วยอะไรสักหน่อย//คิด
เฉินอี้
วันนี้เธอดูเเปลกๆไป หรือฉันคิดไปเอง
เฉินอี้
ดูเชื่อฟังเเละเรียบร้อยขึ้น ไม่เอาเเต่ใจ..
เเม่บ้าน ปินปิน
คะ คุณท่าน
เเม่บ้าน ปินปิน
จะถามเรื่องคุณหนูใช่ไหมคะ
เฉินอี้
เอ่อ..อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากรู้หรอกนะ
เฉินอี้
เเต่เมื่อเธอพูดมาเเล้วก็พูดมาเลยเเล้วกัน
เเม่บ้าน ปินปิน
คุณท่านนี่ซึนสะจิงเลย//พูดในใจ
เเม่บ้าน ปินปิน
เห็นว่าคุณหนูตื่นมาก็ทีท่าทางเเปลกๆเเล้วหล่ะค่ะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เห็นบอกว่าเบลอๆ
เเม่บ้าน ปินปิน
ฉันคิดว่าคุณหนูเป็นเเบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เเถม บอกให้ฉัน..ยิ้มบ่อยๆอีกด้วย😳
เฉินอี้
เเปลกจริงด้วยเเหะ//คิด
เฉินอี้
ถ้าไม่มีอะไรเเล้วก็เตรียมอาหารไปให้คุณหนูของเธอเถอะ
เเม่บ้าน ปินปิน
เเหมม คุณท่าน
เเม่บ้าน ปินปิน
ชอบทำท่าทีไม่สนใจเเต่ก็เป็นห่วงคุณหนูไม่น้อยเลยนะคะ
เฉินอี้
ฉันไม่อยากเห็นใครป่วยตายในบ้านฉัน
เเม่บ้าน ปินปิน
เอ่อ..ค่ะๆ
ผู้ไร้นาม
ซึนสะจริงเลยนะฮ่ะ
ผู้ไร้นาม
เป็นห่วงกะบอกกมาา
ผู้ไร้นาม
เเต่นางเอกของเราเป็นอะไรไปนะ?
ผู้ไร้นาม
อยากรู้ ไปอ่านต่อเลย~
Comments