เครื่องจับเท็จในโลกแห่งหายนะ
ชีวิตประจำวัน
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมาจากความเพ้อของผู้แต่งล้วนๆ
สถานที่ในเรื่องเป็นเพียงความเพ้อของผู้แต่งล้วนๆ
ชื่อตัวละครที่มาจากประเทศที่ต่างกันเก็เพียงความขี้เกียจ+ความเพ้อของผู้แต่งล้วนๆ
ชื่อตัวละครบางตัวอาจถูกเปลี่ยนภายหลัง
คิคาคุ
เฮ้อออออ......//นั่งฟุบโต๊ะอยู่หลังห้อง
คิคาคุ
ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะได้มาเรียนอะไรแบบนี้
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
ปกติน่าาา
คิคาคุ
ปกติก็บ้าแล้ว!!!//ลุกพรวด
คิคาคุ
พวกเราอยู่ชั้นมัธยมนะ!!
คิคาคุ
แต่ไอครูบ้านั่นสอนอะไร????
คิคาคุ
ทฤษฎีการต่อสู้ระหว่าง[อุลตร้าแมน]กับ[ก็อตซิลล่า]สู้กันใครจะชนะ???
ริน [เพื่อนสมัยเด็กซัง]
ใจเย็นก่อนนนน่าาาาา
ริน [เพื่อนสมัยเด็กซัง]
ถึงมันจะน่าโมโหจริงๆก็เถอะ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
เขาอาจจะแค่อยากให้ผ่อนคลายก็ได้
แต่ถึงจะเห็นแบบนั้นแต่จริงๆเป็นคนเงียบๆนะ
ถ้าไม่ได้อยู่กับเพื่อนน่ะ
ผลการเรียนของผมอยู่ระดับกลางๆ
ถูกรังแกจากพวกนักเลงในโรงเรียน
แม้ว่าเพื่อนของผมจะช่วยแต่มันก็ไร้ประโยชน์
ไม่ว่าจะครู รปภ หรือสภานักเรียนก็ตาม
เป็นความสามารถที่ผมไม่เคยบอกใครเลย
ฉีกกระดาษให้ตรงเหมือนใช้เครื่องมือได้
ผมสามารถรับรู้อันตรายที่จะเกิดขึ้นกับผมได้
คิคาคุ
(ต้องรีบ...หนี..)//เดินไปตรงทางแยก(ทางออก)ด้านขวา
คิคาคุ
อะ....//ชนใครก็ไม่รู้แต่ตัวเองล้ม
รุย [นักเลง]
เฮ้ยย...*ึงไม่มีตาเอาไว้มองทางอ้อวะ???
รุย [นักเลง]
เหอะ...นึกว่าใคร
รุย [นักเลง]
ไอกากคาคุนี่หว่า..
รุย [นักเลง]
ไว้ซื้อข้าวมาดิ!!
รุย [นักเลง]
ถ้าไม่ไปคงจะรู้ใช่ไหมว่าจะเป็นยังไง???//เตะคิคาคุจนล้ม
คิคาคุ
อัก....//นอนอยู่ที่พื้น
หลังจากนั้นพวกของรุยก็เข้ามาและเตะผมคนละที่และไปนั่งที่ประจำ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
โอเคไหม?//ก้มมองคิคาคุ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
ไปบอกครูกันเถอะ
คิคาคุ
บอกไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอก
คิคาคุ
อย่ายุ่งเลย....เดี๋ยวก็โดนเหมารวมไปด้วยหรอก
รุย [นักเลง]
เร็วดิ้!!!!//ตะโกน
คิคาคุ
ไม่ต้องสนฉันหรอก//ลุกขึ้น
ที่ผมโดนแบบนี้ก็เพราะผมรวยน่ะ...
มันเป็นเงินประกันของพ่อแม่ผม
แล้วเรื่องมันดันมาถึงโรงเรียน
ก็เลยมีพวกที่หวังเงินจากผมอยู่มาก
แต่วิธีการของเขาต่างจากคนอื่นที่เป็นการตีสนิท
แต่คุยใช้ความรุนแรงแทน...
ริน [เพื่อนสมัยเด็กซัง]
งั้นไปก่อนนะ~~~
ริน [เพื่อนสมัยเด็กซัง]
แฟนฉันรออยู่
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
ไว้เจอกันพรุ่งนี้ล่ะ
ริน [เพื่อนสมัยเด็กซัง]
อืม..ไว้เจอกัน//เดินออกจากห้อง
เหมือนว่าแฟนของรินจะเป็นคยหล่อๆจากห้องข้างๆ
เขาเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เป็นแชมป์ระดับเขตด้วย
ทุกๆวันจะมีผู้หญิงรายล้อมด้วย
คิคาคุ
....//มองนอกหน้าต่างต่าง
คิคาคุ
(ไปไว้กินไปไหม?)//มองริน
ริน [เพื่อนสมัยเด็กซัง]
....//เดินไปหาชิระ
ชิระ [ไอหน้าหล่อตัวตึง]
...//ยืนรอริน
ผมไม่ได้คิดอะไรกับรินแบบนั้นหรอกนะ
พวกเราก็แค่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันแค่นั้นเอง
แต่หลังจากขึ้นม.ปลายหรือก็คือเมื่อ1ปีก่อนเธอก็ไม่ค่อยสนใจผมเลย
เพราะตอนนั้น[ริน]ไปคบกับ[ชิระ]คนนั้นพอดีด้วยล่ะนะ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
วันนี้เวรใครนะ?
คิคาคุ
ฉัน...กับ .ใครอีกไม่รู้
คิคาคุ
แต่ว่าคนทำคงมีแค่ฉันคนเดียวล่ะนะ
เป็นแบบนี้ทุกครั้งนั่นแหละ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
ฉันช่วยไหม
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
นั่นสินะ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
ถึงจะขอช่วยขนาดไหนยังไงนายก็ไม่ให้ทำอยู่ดี
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
งั้นไปก่อนนะ
เชน [เพื่อนร่วมห้อง?]
ไว้เจอกันพรุ่งนี้ล่ะ//เดินออกจากห้อง
ตอนนี้ในห้องเหลือแค่ผมคนเดียว
คงจะต้องเริ่มทำความสะอาดแล้วล่ะ
สโนว์ [รุ่นพี่]
อ้าว...ยังไม่กลับอีกหรอ คาคุ?
คิคาคุ
ยังไม่กลับครับรุ่นพี่
สโนว์ [รุ่นพี่]
ทำเวรคนเดียวอีกแล้วหรอ?
คิคาคุ
เดี๋ยวคนที่เหลือบอกจะมาทำน่ะครับ
สโนว์ [รุ่นพี่]
ครั้งก่อนนายก็พูดอย่างนี้
สโนว์ [รุ่นพี่]
ไม่เห็นจะมีใครมาเลย
คิคาคุ
ครั้งก่อนผมพูดอย่างงั้นหรอ?
สโนว์ [รุ่นพี่]
อืมมม...อย่าคิดว่าฉันจำไม่ได้ล่ะ
คิคาคุ
รุ่นพี่ใส่ใจคนอื่นดีจังเลยนะครับ
สโนว์ [รุ่นพี่]
อะไรล่ะนั่น..
รุ่นพี่สโนว์คือคนที่ผมมักจะเจอทุกครั้งหลังเลิกเรียนตอนอยู่คนเดียว
ครั้งหนึ่งพวกของรุยกำลังมาหาเรื่องผมอยู่แล้วรุ่นพี่มาเจอพอดี
เหมือนว่าหนึ่งในพวกของรุยจะโดนรุ่นพี่เตะจนกระดูกหักเลยล่ะ
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมระวังเธออยู่
เธออาจจะเตะผมเป็นรายต่อไปก็ได้
คิคาคุ
รุ่นพี่จะไม่เตะผมใช่ไหม?
Comments