เข้ามาเป็นวิญญาณในวันสิ้นโลกซะแล้วสิ!
โลกใบใหญ่ที่ไม่คุ้นเคย
น้ำหอม
มึงงงง~ ยินดีด้วยที่เรียนจบนะ
ออมสิน
เออ กูก็ดีใจที่ตัวเองเรียนจบได้
ออมสิน
นึกว่าจะไม่จบแล้วซะแล้ว55+
น้ำหอม
ก็ใครให้มึงเรียนแพทย์ทหารอ่ะอีควย
ออมสิน
เอ้า!~ก็กูชอบอ่ะอีควาย
น้ำหอม
ไม่ใช่เพราะอยากเรียนตามใครหรอกนะ
ออมสิน
บ้าปะ! อนาคตกู กูก็เป็นคนเลือกดิจะให้กูเรียนตามคนอื่นทำไหมอ่ะ
ออมสิน
แล้ววันนี้มึงจะมางานรับปริญญากูปะเนี่ย
น้ำหอม
ไปจ้าา ใกล้จะถึงแล้ว
ออมสิน
เออดี ขอของขวัญเป็นพวงมาลัยใหญ่ๆนะ
น้ำหอม
เอาเป็นพวงหลีดก่อนได้ปะ
ออมสิน
กูยังไม่ตาย อีเพื่อนเวร
ออมสิน
อีเนรคุณ กูอุสาห์ให้ลอกการบ้านตอนม.ปลายนะ
น้ำหอม
นานขนาดนั้นมึงก็ยังจำได้น้อ
ออมสิน
ทั้งเงินที่มึงยืมกู รุ่นพี่ที่มึงแอบชอบ แล้วกูที่มึงแอบไปเอาหมากฝรั่งไปติดกางเกงอาจารย์
น้ำหอม
กูอุสาลืมไปแล้วเชียว
น้ำหอม
มึงจะรือฟื้นมาเพื่อ
ออมสิน
โธ่~ขัดทำไมกำลังเผามันเลย
ออมสิน
กูรอจะมึงหน้าโรงอาหารนะ
น้ำหอม
เย็นนี้เราจะไปฉลองร้านไหนดีวะ
ออมสิน
ถ้าฉลองก็ต้องชาบูปะมึงง
น้ำหอม
เออก็ได้แต่อยากกินกุ้งดองวะ
น้ำหอม
แต่กูฝากพวกหลีด เอ๊ย! พวงมาลัยเงินไว้ให้พวกอีพริมแล้ว
ออมสิน
เออๆ งั้นไว้เจอกันที่เนื้อนัวนะ
ออมสิน
มึงต้องไปให้ได้นะ ไปฉลองที่กูเรียนจบ
ออมสิน
ถ้ามึงไม่มานะ วันรับปริญามึงกูจะไม่ไปแน่
น้ำหอม
ขอโทษนะ กูจบแล้วค่ะเพื่อน
ออมสิน
เออวะ กูเรียน6ปี มึงเรียน4ปีนิหว่า
น้ำหอม
จ้ากูเรียนคณะศิลปกรรมน้อ
ออมสิน
กูลืมไม่ได้หรอไงหา!?
ออมสิน
มาด้วยเย็นนี้ ห้ามสายย!!
น้ำหอม
วันนี้เมนต์มึงมาเหรอ
หลังจากจบงานรับปริญาแล้ว ออมสินก็เตรียมตัวพร้อมที่จะไปร้านชาบูที่นัดกับน้ำหอมไว้
เสียงกรี๊ดร้องของคนรอบข้าง เผยให้เห็นร่างของออมสินที่กำลังนอนจมอยู่กองเลือด
เสียงแผ่วเบาของออมสินลอดออกมาจากริมฝีปาก ก่อนที่สติจะหลุดลอยไป
พอออมสินลืมตาขึ้นมา ความรู้สึกแรกที่รู้สึกก็คือกลิ่นเหม็นที่ไม่รู้ที่มา
ก่อนที่จะค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นม้านั่ง สายตาค่อยๆปรับโฟกัสให้คุ้นกับสถานที่
ออมสิน
ถ้าเราจำไม่ผิดเราโดนรถชนไม่ใช่หรอ?
ออมสินค่อยๆลุกขึ้นเดินไปสำรวจรอบๆ
ปรากฏว่าที่ที่ออมสินนอนอยู่นั้น เป็นบ้านธรรมดาๆหลังหนึ่ง เเถมสถานที่แห่งนี้ยังโดนปล่อยร้างไว้หลายปีอีกด้วย
ออมสิน
สัญญาณโทรศัพท์มือก็ไม่มี
ออมสิน
ถ้าจำไม่ผิดฉันโดนรถชนไม่ใช่เหรอ?
ออมสิน
ปกติแล้วฉันก็ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลไม่ใช่อ่อ
ออมสิน
แล้วมานอนอยู่ที่บ้านเนี่ยนะ!?
ออมสิน
เอาเป็นว่าออกจากที่นี่ก่อนดีกว่า แล้วค่อยหาทางที่หลัง
พอออมสินเดินออกมาแล้ว ก็ยิ่งทำให้งงมากกว่าเดิม
ซึ่งสถานที่ดูเหมือนกับเมืองร้างยังไงยังงั้น
ออมสิน
ไอ้เหี้ยเอ๊ย..ทำไมกูยิ่งเดินกูยิ่งงงวะ
ออมสิน
ใช่ต้องโดนแกล้งแน่ๆเลย
พอออมสินคิดได้อย่างมั่นใจแบบนั้น ก็พยายามเดินหาอะไรที่มันผิดสังเกต อย่างกล้องโกโปรที่ชอบแอบถ่าย แต่มันก็ดูธรรมชาติมาก
ออมสิน
ทั้งๆที่ฉันออกจะดูพวกรายการแบบนี้บ่อยแท้ๆ ทำไมไม่เห็นมีกล้องเลยซักตัวเลยฟะ!!
ออมสิน
หรือว่ามันเป็นเรื่องจริงวะ
ออมสิน
หรือว่าจริงๆแล้วฉันจะทะลุมิติมาเหมือนในนิยาย?
ออมสิน
นั้นมันแค่เรื่องในนิยายไม่ใช่เหรอวะ มันจะเกิดขึ้นได้ยังไง ใช่ไหม?
ออมสิน
ออกไปถามคนแถวนี้ก่อนดีกว่า
พอออมสินเดินออกมาจากบ้านร้างแล้ว ก็ยิ่งสร้างความช๊อกโลกให้กับออมสินเข้าไปใหญ่
เมื่อภาพตรงหน้าควรจะเห็นตึกรามบ้านช่อง แต่กับเป็นบรรยากาศของเมืองร้างที่ดูยังไงๆก็ไม่ใช่ประเทศไทยแน่ๆ แถมผู้คนก็ยังดูแต่งตัวกันแปลกๆ
ทั้งคนที่กำลังแบกอาวุธในที่โล่ง..
ออมสิน
ที่นี่คงไม่ใช่ประเทศที่ฉันเกิดแล้วล่ะ (T-T)
Comments