SYAMACIA ศึกพิภพมนตรา อาจารย์ฮาเดส

ณ กระท่อมแห่งหนึ่งกลางป่าลึก

อาจารย์ฮาเดส

"ทั้งหมดนี่ก็คือที่มาของความสงบสุขในปัจจุบัน เจ้าเข้าใจไหม?"

ข้อมูลตัวละคร ชื่อ : ฮาเดส เอสเซปาล อายุ : 70 ปี ระดับพลัง : S ธาตุเวทย์ : ดิน,น้ำ,ลม,ไฟ อาวุธ : ดาบล่าวิญญาณ ความสามารถพิเศษ : รอบรู้ทุกแขนงเวมนต์

มอร์โอดอร์

"ท่านอาจารย์ ท่านเล่าให้ข้าฟังเป็นร้อยรอบแล้ว ข้าต้องรู้สิ"

ข้อมูลตัวละคร ชื่อ : มอร์โอดอร์ โฮอินไฮนซ์ อายุ : 18 ปี ระดับพลัง : D อาวุธ : ดาบสนิม ความสามารถพิเศษ : ลบล้างผลของเวทมนตร์

มอร์โอดอร์

"แต่นิทานของท่านมีช่องโหว่อยู่นะ จักรพรรดิเวทย์มนต์ ทำไมถึงใช้เวทย์ผนึกวิญญาณได้ทั้งที่ เมจิกซีโร่ยัง ทำงานอยู่"

อาจารย์ฮาเดส

"เพราะเมจิกซีโร่คือเวทย์ทางสายเลือด จึงไม่มีผลต่อตัวผู้ใช้"

มอร์โอดอร์

"ถ้าอย่างนั้น เวทย์เมจิกซีโร่ก็สืบทอดมาในลูกหลานของจักรพรรดิเวทย์มนต์ทุกคนน่ะสิ"

อาจารย์ฮาเดส

"ไม่ใช่แบบนั้น ลูกหลานของจักรพรรดิเวทย์มนต์ไม่มีใครได้รับความสามารถนี้มานับพันปี"

มอร์โอดอร์

"แล้วที่ท่านสอนข้าหล่ะ ทำไมข้าถึงใช้เมจิกซีโร่ได้"

อาจารย์ฮาเดส

"ก็เพราะเจ้าก็คือสายเลือดจักรพรรดิเวทย์มนต์"

มอร์โอดอร์

"ท่านอาจารย์ ท่านนี่จะโม้เกินไปแล้ว วิชาดาบที่ท่านสอนก็บอกว่าเป็นวิชาดาบที่ใช้ยุติสงครามได้ถึงพันปี แล้วนี่ยังจะบอกว่าบรรพบุรุษของข้าคือบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในตำนานอีก"

อาจารย์ฮาเดส

"ทุกคนรู้จักท่านผู้นั้นในนามจักรพรรดิเวทย์มนต์ แต่ชื่อจริงของท่านคือ ซาลาดิน โฮอินไฮนซ์"

มอร์โอดอร์

"ข้าคือลูกหลานของจักรพรรดิเวทย์มนต์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่กลับไม่สามารถใช้เวทย์มนต์ใดๆได้ นอกจากเมจิกซีโร่ ระดับพลังเวทย์ของข้าก็เป็นแค่ระดับ D เท่านั้น"

อาจารย์ฮาเดส

"ระดับเวทย์มนต์แบ่งเป็น5ระดับ"

อาจารย์ฮาเดส

"ระดับ D คือ ผู้เริ่มใช้เวทย์ ระดับ C คือ ผู้ใช้เวทย์ชั้นพื้นฐาน ระดับ B คือ ผู้ใช้เวทย์ชั้นกลาง ระดับ A คือ ผู้ใช้เวทย์ชั้นสูง ระดับ S คือ ผู้ใช้เวทย์ขั้นสุดยอด"

อาจารย์ฮาเดส

"แม้ระดับเวทย์ของเจ้าจะเป็นชั้นต่ำสุด แต่เวทย์มนต์ในตำนานกลับเลือกเจ้าเป็นผู้ใช้ เจ้าควรดีใจนะ"

มอร์โอดอร์

"ท่านไม่ต้องปลอบข้าหรอก ข้าไม่ใช่เด็กแล้ว ทุกวิชาที่ท่านสอน ข้าฝึกฝนอย่างเต็มที่ทุกอย่าง"

อาจารย์ฮาเดส

"เจ้าทำดีแล้ว สักวันเจ้าอาจจะได้ค้นพบวิธีที่สามารถใช้เวทย์มนต์ได้"

มอร์โอดอร์

"วิธีใดกัน ที่จะทำให้ข้าใช้เวทย์มนต์ได้"

อาจารย์ฮาเดส

"เจ้าต้องเดินทางไปยังกรุงอัลคาร์เรีย เมืองหลวงแห่งเวทย์มนต์ของแดนมนุษย์ ที่นั่นอาจจะมีวิธี"

มอร์โอดอร์

"กรุงอัลคาร์เรีย?"

อาจารย์ฮาเดส

"กรุงอัลคาร์เรียคือเมืองหลวงแห่งเวทย์มนต์ ที่นั่นมีสถานศึกษาเวทย์มนต์ที่มีชื่อเสียงรวมตัวกัน"

มอร์โอดอร์

"บ้านของท่านอาจารย์ก็อยู่ที่นั่นใช่ไหม"

อาจารย์ฮาเดส

"ใช่แล้วบ้านของข้าเองก็อยู่ที่นั่น ตอนนี้เป็นเวลาที่เจ้าจะต้องออกไปสู่โลกกว้างแล้ว"

มอร์โอดอร์

"ข้าไม่เคยออกจากป่าแห่งนี้ แม้แต่ผู้คนก็มีแค่อาจารย์ที่เป็นมนุษย์คนเดียวที่ข้าเคยพบเจอ"

มอร์โอดอร์

"เวทย์มนต์อะไรข้าก็ใช้ไม่ได้"

อาจารย์ฮาเดส

"เจ้าไม่ต้องกังวลไป ทุกสิ่งที่เจ้าจำเป็นต้องใช้ข้าเคยสอนไปหมดแล้ว"

อาจารย์ฮาเดส

"การใช้เวทย์มนต์มีการใช้อยู่ สามอย่าง"

อาจารย์ฮาเดส

"หนึ่งคือการร่ายคาถา เรียกว่า นักเวทย์คาถา"

อาจารย์ฮาเดส

"สองคือการใช้อักษรเวทย์ เรียกว่า นักเวทย์อักขระ"

อาจารย์ฮาเดส

"สามคือการใช้อาวุธเวทย์มนต์ เรียกว่า นักเวทย์ศาสตราวุธ"

อาจารย์ฮาเดส

"สำหรับเจ้าในตอนนี้สามารถเป็นนักเวทย์ศาสตราวุธได้"

มอร์โอดอร์

"แต่ข้าไม่มีอาวุธเวทย์มนต์นะท่านอาจารย์"

อาจารย์ฮาเดส

"เจ้ารอช้าอยู่ตรงนี้ก่อน"

อาจารย์ฮาเดสหายไปครู่หนึ่งแล้วกลับเข้ามาพร้อมกล่องไม้กล่องหนึ่ง

มอร์โอดอร์

"มันคืออะไรหรือท่านอาจารย์?"

อาจารย์ฮาเดส

"อาวุธในตำนาน"

มอร์โอดอร์

"ท่านนี่มีอะไรที่เป็นของธรรมดาปกติทั่วไปบ้างไหมนี่ อะไรๆก็บอกว่าระดับตำนานตลอดเลย"

อาจารย์ฮาเดสไม่พูดอะไร แล้วเปิดกล่องไม้ให้ดู

ข้างในกล่องปรากฏว่ามีดาบเก่าที่ผุพังขึ้นสนิมสองเล่ม

มอร์โอดอร์

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านอาจารย์ท่านแกล้งข้าอีกแล้วนะ อาวุธตำนานของท่านคือเศษเหล็กขึ้นสนิมแบบนี้"

อาจารย์ฮาเดส

"ดาบสองเล่มนี้เป็นสมบัติของเจ้าแล้ว พรุ่งนี้เจ้าเริ่มออกเดินทางไปอัลคาร์เรียได้แล้ว"

มอร์โอดอร์

"ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น"

อาจารย์ฮาเดส

"ผนึกวิญญาณของจักรพรรดิเวทย์มนต์ใกล้จะคลายมนต์ออกแล้ว"

มอร์โอดอร์

"แล้วท่านอาจารย์หล่ะจะไปด้วยกันไหม"

อาจารย์ฮาเดส

"แน่นอนข้าต้องไปส่งเจ้าอยู่แล้ว เด็กโง่อย่างเจ้า ปล่อยไปคนเดียว เดี๋ยวก็ได้หลงทางกันพอดี"

มอร์โอดอร์

"ท่านอาจารย์ ข้าขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา"

อาจารย์ฮาเดสไม่พูดอะไร เพียงแค่ส่งยิ้มที่อบอุ่นกลับมา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ