ชีวิตใหม่ที่ไม่ใช่สาวเรือ
หางานทำ
เธอได้มองเบียร์ซึ่งเป็นแฟนหนุ่มเดินออกจากบ้านไปทำงานในตอนเช้า
ในขณะเดียวกันเธอได้มองกลุ่มเด็กนักเรียนที่ได้เดินเกาะกลุ่มกันไปโรงเรียน
"เป็นเช้าที่ทุกคนขยันขันแข็งสินะ" คากะคิดในใจก่อนที่จะทำความสะอาดภายในบ้านจนเสร็จเรียบร้อย
เธอได้นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
สักพักคากะก็คิดเรื่องบางอย่าง
"จะปล่อยให้เบียร์ทำงานหาเงินส่งให้คุณพ่อคุณแม่ของเบียร์แบบนี้ดีแล้วหรอ" คากะได้คิดในใจ
"แต่ว่าถ้าวันไหนเบียร์ไม่สบายหนักจนทำงานไม่ได้หลายวันคงไม่มีเงินส่งให้คุณพ่อคุณแม่ของเบียร์" คากะได้คิดในใจ
"และฉันก็คงเป็นคนที่ทำให้เบียร์ลำบากอีก" คากะได้คิดในใจก่อนที่จะเก็บหนังสือ
คากะ
ฉันต้องหางานพาร์ทไทม์ทำเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระแล้วหละ
คากะได้ตัดสินใจเปลี่ยนชุดและออกไปสมัครงานพาสไทม์
เนื่องจากคากะเป็นชาวต่างชาติทำให้สถานที่ที่ประกาศรับสมัครงานพาสไทม์ไม่กล้าให้คากะเข้าทำงาน
เพราะกลัวเรื่องกฏหมายแรงงาน
"ถ้าเป็นแบบนี้แย่แน่เลย" คากะนั่งคิดในใจที่ป้ายรถเมล์
ในขณะเดียวกันได้มีหญิงวัยกลางคนมาชวนคุยกับคากะ
น้าวันเพ็ญ
หนูใช่แฟนของเบียร์ที่บ้านอยู่ในซอยวังหลัง2 รึเปล่า
น้าวันเพ็ญ
มีอะไรให้น้าช่วยมั้ย
คากะ
คือว่าอยากจะสมัครงานพาสไทม์ค่ะ
คากะ
อย่างน้อยจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระให้เบียร์ค่ะ
คากะได้พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ในขณะเดี๋ยวกันหญิงวัยกลางคนพึ่งนึกบางอย่าง
น้าวันเพ็ญ
น้าต้องการให้คนมาทำงานพาสไทม์ที่ร้านหนังสือพอดี
น้าวันเพ็ญ
หนูสนใจรึเปล่าจ๊ะ
น้าวันเพ็ญ
เดี๋ยวตามน้ามานะ
ทั้งคู่ได้เดินไปที่ร้านหนังสือที่ตั้งอยู่ที่หัวมุมสี่แยกศิริราช
บรรยากาศภายในร้านหนังสือเต็มไปด้วยหนังสือหลากหลายชนิดทั้งหนังสือปรัชญา หนังสือเรียนและนิยายต่างๆมากมาย
น้าวันเพ็ญ
น้าจะให้หนูเป็นคนจัดหนังสือในชั้นวางหนังสือและช่วยแนะนำลูกค้า
น้าวันเพ็ญ
ส่วนค่าจ้างชั่วโมงละ60บาท ตกลงมั้ย
คากะ
แล้วปกติร้านหนังสือจะเปิดกี่โมงคะ
น้าวันเพ็ญ
ปกติก็เปิดตอนเจ็ดโมงครึ่งและปิดตอนหนึ่งทุ่ม
คากะได้ทำงานพาร์ทไทม์ในร้านหนังสืออย่างเต็มที่ตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงบ่ายสามโมง
ในขณะเดียวกันหญิงวัยกลางคนได้ซื้อน้ำชาเขียวมาให้คากะ
คากะได้รับน้ำชาเขียวจากหญิงวัยกลางคน
น้าวันเพ็ญ
คือว่าน้าขอถามได้มั้ย
น้าวันเพ็ญ
ทำไมถึงได้ออกมาทำงานพาสไทม์หละ
คากะ
คือว่าฉันอยากช่วยแบ่งเบาภาระเบียร์เรื่องค่าใช้จ่ายค่ะ
น้าวันเพ็ญ
ช่วงนี้ฐานะการเงินของเบียร์ขัดสนหรอ
คากะ
ถึงตอนนี้จะมีเงินพอใช้
คากะ
แต่ในอนาคตถ้าเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินจนจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก
คากะ
มันจะทำให้เงินเหลือน้อยจนไม่พอใช้ค่ะ
เมื่อหญิงวัยกลางคนได้ยินดังนั้นจึงเข้าใจความรู้สึกคากะที่เป็นห่วงเบียร์
น้าวันเพ็ญ
พอพูดถึงเบียร์นะ
น้าวันเพ็ญ
สมัยก่อนเบียร์เป็นคนที่ชอบทำหนังสือเรียนหายบ่อยมาก
น้าวันเพ็ญ
แทบจะพูดเต็มปากเต็มคำได้ว่า เข้าออกร้านน้าเป็นว่าเล่นเลยหละ
คากะ
แสดงว่าเบียร์เขาเป็นลูกค้าประจำใช่มั้ยคะ
น้าวันเพ็ญ
จะตอบแบบนั้นก็ใช่นะ
น้าวันเพ็ญ
แต่ว่าหนูชื่ออะไรหละ
คากะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
น้าวันเพ็ญ
น้าชื่อน้าวันเพ็ญ
น้าวันเพ็ญ
ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็มาหาน้าได้ตลอด
น้าวันเพ็ญ
บ้านน้าอยู่ข้างบ้านเบียร์เอง
คากะได้มองดูนาฬิกาพบว่าถึงเวลาบ่ายสามสิบห้า
คากะ
ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ
น้าวันเพ็ญให้ค่าจ้างงานพาสไทม์เป็นเงิน400บาทและได้ฝากหนังสือกฏหมายข้าราชการให้คากะ
น้าวันเพ็ญ
น้าฝากหนังสือเล่มนี้ให้เบียร์ด้วยนะ
คากะได้เดินออกจากร้านหนังสือและเดินกลับบ้าน
ในขณะที่เดินกลับบ้านคากะได้มองดูรองเท้าคัชชูในร้านขายรองเท้าทำให้คากะนึกบางอย่าง
เบียร์ได้นั่งขัดรองเท้าคัชชูอยู่ที่หน้าบ้าน
ในขณะเดียวกันคากะพึ่งจะเก็บเสื้อผ้าที่ตากแดดไว้ได้เห็นสภาพรองเท้าคัชชูที่มีสภาพเก่าและส้นรองเท้ามีรู
คากะ
รองเท้าคัชชูคู่นี้เก่ามากแล้วนะ
เบียร์
มันยังพอใส่ได้อยู่น่ะ
คากะ
แต่ว่าส้นรองเท้ามันสึกจนมีรูแล้วนะ
เบียร์
เมื่อมันพังจนใส่ไม่ได้เราค่อยไปซื้อใหม่
"รองเท้าคัชชูเธอโทรมมากแล้วนะ ฉันซื้อให้เธอแล้วกัน เบียร์" คากะคิดในใจก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านรองเท้า
เจ้าของร้าน : มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ
คากะ
ซื้อรองเท้าคัชชูให้แฟนค่ะ
คากะได้เลือกรองเท้าคัชชูในร้านให้เบียร์
เจ้าของร้าน : ผมลดให้แล้วกันนะ และก็แถมถุงเท้าให้คู่นึง ราคาสองร้อยบาท
คากะได้จ่ายเงินซื้อรองเท้าคัชชูก่อนที่จะเดินกลับบ้าน
หนึ่งทุ่มครึ่งที่ซอยวังหลัง2
คากะได้นั่งอ่านหนังสือพลางมองนาฬิกาในขณะที่ฝนตกลงมาอย่างหนัก
"วันนี้ทำไมเบียร์กลับบ้านช้าจัง" คากะคิดในใจพลางมองหน้าต่างก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์โทรหาเบียร์
คากะได้หยิบคันธนูยิงธนูเพื่อส่งเครื่องบินขับไล่ไปสอดแนมตามหาเบียร์
ซึ่งเหตุการณ์ดังกล่าวน้าวันเพ็ญได้บังเอิญเห็นเข้าพอดีแต่กลับคิดว่าตัวเองตาฝาด
ฐานชินชุฟุ เวลาสามทุ่มครึ่งของญี่ปุ่น
อาคากิ
คุณโอโยโดะอยู่มั้ยคะ
หญิงสาวได้เดินเข้าห้องที่เป็นห้องตรวจจับอากาศยานและวิทยุ
ในขณะเดียวกันสัญญาณได้ตรวจจับเครื่องบินขับไล่ของคากะ
อาคากิ
นี่มันเครื่องบินของคากะนิ
เธอได้มองดูเครื่องบินของคากะที่ปรากฏบนหน้าจอเรดาร์ก่อนที่จะดับไป
เธอได้ดูแผนที่เทียบกับจอเรดาร์
โอโยโดะ
คุณอาคากิมาทำอะไรหรอคะ
เมื่อได้ยินเสียนโอโยโดะ อาคากิได้เก็บแผนที่ทันที
อาคากิ
คือว่าจะมาถามเรื่องปฏิบัติการณ์ค้นหาคากะค่ะ
โอโยโดะ
ตอนนี้ทุกคนที่เข้าค้นหาทั่วน่านน้ำยังค้นหาไม่เจอเลย
โอโยโดะ
แต่ว่าช่วงนี้เรดาร์ยังค้นพบเครื่องบินของคากะเป็นระยะ
"ถ้าจำไม่ผิด คากะอยู่ที่กรุงเทพ ยังปลอดภัยดีสินะ" อาคากิคิดในใจ
ซอยวังหลัง2 หนึ่งทุ่มครึ่ง
เบียร์
พื้นรองเท้าพังจนได้
เบียร์ได้เดินเท้าเปล่าถือรองเท้าคัชชูที่พื้นรองเท้าหลุดจนไม่สามารถใส่ได้
ในขณะเดียวกันคากะได้กางร่มเดินมาหาเบียร์พอดี
คากะ
ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจัง
เบียร์
คือว่าพื้นรองเท้าพัง
เบียร์
พอจะไปซื้อที่ร้านขายรองเท้าร้านดั้นปิดอีก
เบียร์
สงสัยคงได้ใส่รองเท้าผ้าใบไปทำงานแล้วหละ
คากะได้มองสภาพรองเท้าคัชชูของเบียร์
คากะ
เอาเป็นว่ารีบกลับเข้าบ้านก่อน
ทั้งคู่ได้เดินกลับเข้าบ้าน
คากะ
วันนี้ฉันได้ซื้อของให้เธอด้วยนะ
คากะได้หยิบกล่องรองเท้าคัชชูใหม่ให้เบียร์
ไม่รอช้าเบียร์ได้ลองใส่รองเท้าคัชชูคู่ใหม่ที่คากะซื้อให้ซึ่งเบียร์ใส่ได้พอดี
Comments