เหตุการณ์​ก่อนหลุดไปต่างโลก1::โดนไล่ออกจากบริษัท​

...ณ.ที่ทำงาน...

หัวหน้างาน: นี้เมลแกทำงานผิดพลาดอีกแล้วนะฉันเคยบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าถ้าแกทำพลาดอีกมันจะเกิดผลเสียต่อบริษัท​นะ!

เมล: ผมขอโทษ​ครับ! //ก้มหัวให้อีกฝ่าย

หนุ่มน้อยพรางพูดและก้มหัวให้กับอีกฝ่ายผู้เป็นหัวหน้าอย่างรู้สึกผิดและกล่าวคำขอโทษ​และในมือที่ถือเอกสารอยู่ชุดนึงที่กำไว้แน่น ทั้งตัวสั่นกับการที่จะโดนหัวหน้าตำหนิ

หัวหน้า: เมลฉันเคยบอกแกแล้วว่าฉันจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากนี้จะไม่มีคำว่ายกโทษให้​อีกแล้ว

เมล: แต่ว่—!

หัวหน้า: ฉันขอไล่แกออกเพราะประสิทธิภาพ​การทำงานของแกมันด้อยมากสำหรับบริษัท​ของเราเพราะฉะนั้น​ฉันคงไม่ได้มานั้งให้แกมาทำงานที่จะตายดีไม่ตายดีแบบนี้! //โยนเอกสารไส่อีกฝ่าย

เมล: .......

หนุ่มน้อยไม่แม้แต่จะขยับตัวด้วยความช็อคและตกใจกับสิ่งที่ได้ยินมือที่กำเอกสารอยู่ค่อยๆปล่อยให้กระดาษ​นั้นหลุดออกจากมือไปทีละแผ่นๆ

เมล: หัวหน้าผมขอโอกาส! ผมโอกาสแก้ตัวอีกครั้งครับครั้งนี้ผมจะไม่พลาดขอร้องละครับ!!

หัวหน้า: โอกาสงั้น? ฉันให้โอกาสแกไปกี่ครั้งแล้วหลังจากนี้จะไม่มีอีกต่อไปสำหรับโอกาส!

หัวหน้า: ฉันไล่แกออก!

เมล: ........

...ฟุ่บ! ...

ทันไดนั้นหนุ่มน้อยที่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดทำให้เกิดอาการช็อคและหมดสติไปบวกกับความเครียดที่มีอยู่แล้วทำให้เกิดความเครียดสะสมร่างกายอ่อนแรงหมดแรงที่จะยืนร่างผอมและบางได้ล้มฟุบลงไปนอนกองลงกับผื้นคนที่อยู่ใกล้ๆได้พุ่งเขามาช่วยปฐมพยาบาล

แต่ก็มีสายตาคู่นึงที่มองหนุ่มน้อยด้วยความสมเพช

หัวหน้า: เหอะ.. สวะจริงๆ//เดินออกไป

...พูดจบชายร่างเตี้ยอ้วนได้เดินออกไปพรางพูดดูถูกฝ่ายก่อนที่ประตูห้องนั้นจะปิดลง...

...ปึง! ...

พี่พนักงาน: เมลเป็นไรไหมจ้ะ เจ็บตรงไหนอีกรึปล่าว?

เมล:ไม่ครับผมโอเค...

...หนุ่มน้อยพรางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูหมดแรง...

พี่พนักงาน: แต่พี่ว่าเราดูไม่โอเคเลยนะเดี๋ยวไปส่งนะ

เมล:ไม่รบกวนดีกว่าครับ

พี่พนักงาน: ไม่เป็นไรจ่ะ วันนี้พี่ลาพักร้อนครึ่งวันนะ

เดี๋ยว​พี่ไปส่งนะ

เมล:ขอบคุณ​ครับพี่

หนุ่มน้อยได้พูดขอบคุณ​ผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่ที่เป็นพนักงานที่ทำงานอยู่ด้วยกัน

พี่พนักงาน: จ่ะ ค่อยๆลุกนะ//พยุงอีกฝ่าย

เมล: //ค่อยๆลุกขึ้น

...ทั้งสองได้ค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นและค่อยๆเดินออกจากห้องไป...

...ปึง!...

...ณ.บ้านของเมล...

พี่พนักงาน: พี่ส่งเมลแค่นี้นะ

เมล: ครับ

พี่พนักงาน:ว่าแต่เมลโอเคนะจ้ะ เรื่องงานนะ....

เมล: ครับผมโอเค

พี่พนักงาน: แล้วเมลจะทำงานที่ไหนต่อจ้ะ

เมล: คงต้องดูก่อนครับ พี่ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ

พี่พนักงาน: จ่ะๆๆ งั้นพักพ่อนเยอะๆนะจ้ะ

เมล: ครับ

...หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายพูดจบ ผู้หญิงที่เผ็นพี่พนักงานได้เดินออกจากบ้านไปเหลือแต่เพียงหนุ่มน้อยที่นั่งอยู่ที่โซฟาคนเดียวในบ้านที่เงียบสงัด​...

เมล: ทำไมละ ทำไมเราถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย อึก!

หนุ่มน้อยที่พรางบ่นคนเดียวและมีท่าทีเหมือนจะร้องให้ออกมาได้แต่กัดฟันเพราะไม่อยากที่จะร้องไห้

เมล: อึก! ฮืออ! ฮรึกก!

สุดท้ายหนุ่มน้อยก็เก็บกดความเศร้าและความเจ็บปวดเอาไว้ไม่อยู่ทำให้ได้ปล่อยให้น้ำใสออกมาจากตาอย่างหยุดยั้งไม่ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***