หลุดอยู่ในเกมส์กับระบบสุดเเกร่ง
EP.2
ยาเมะ (พนักงาน)
ยินดีต้อนรับค่ะ
ยาเมะ (พนักงาน)
วันนี้ทำไมกลับเร็วกว่าทุกครั้งล่ะคะเนี่ย
คุเร (ปีศาจ)
//เงียบไม่ตอบ
เมฮิเมะ
นี่ๆพี่เค้าถามตอบหน่อยเถอะ//กระซิบจากข้างหลังคุเร
ยาเมะ (พนักงาน)
//ยังไม่เห็นเมฮิเมะ
คุเร (ปีศาจ)
ข้ามีธุระ//ยอมตอบเพราะเมฮิเมะใช้
ยาเมะ (พนักงาน)
ธุระอะไรหรอคะบอกข้าได้มั้ย
คุเร (ปีศาจ)
ข้าบอกอย่าวุ่นวาย
คุเร (ปีศาจ)
มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า
เมฮิเมะ
(ครั้งหลังมาเงียบๆหน่อย)
คุเร (ปีศาจ)
ตามมาสเตอร์ของที่นี่มา
คุเร (ปีศาจ)
อย่าให้ข้าพูดซ้ำ
ยาเมะ (พนักงาน)
ค่ะๆจะรีบไปตามให้นะคะ
ธรณ์ (มาสเตอร์)
ใครเรียกพบข้า
ธรณ์ (มาสเตอร์)
ก็นึกว่าใคร
ธรณ์ (มาสเตอร์)
ที่แท้ก็เจ้าเองรึคุเรสหายรักก
ยาเมะ (พนักงาน)
ทั้งสองท่านเป็นสหายกันหรอคะ
คุเร (ปีศาจ)
อย่าอยากรู้อยากเห็นมาก
ธรณ์ (มาสเตอร์)
ใจเย็นๆก่อน
ธรณ์ (มาสเตอร์)
ส่วนเจ้ายาเมะ
ธรณ์ (มาสเตอร์)
ไปทำงานของเจ้าซะอย่าให้เห็นว่าเกาะแกะสหายข้า
ธรณ์ (มาสเตอร์)
สหายข้าไม่ชอบพวกมักใหญ่ใฝ่สูง
ธรณ์ (มาสเตอร์)
เท่าไหร่นะ^^
เมฮิเมะ
(อุ้ยเเรงนะเเรงนะ)
เมฮิเมะ
นี่คือว่า...//ดึงเสื้อคุเร
คุเร (ปีศาจ)
หือ?//หันมองเมฮิเมะ
ธรณ์ (มาสเตอร์)
//มองตามคุเร
ยาเมะ (พนักงาน)
(ยัยนั่นมันใครเนี่ย!!?)
ยาเมะ (พนักงาน)
(แล้วทำไมไปยืนเกาะเสื้อคุณคุเรแบบนั้น!!)
คุเร (ปีศาจ)
มีอะไรหรอ?//พูดดีด้วย
ธรณ์ (มาสเตอร์)
(โอ้ หายากแห่ะ)
ยาเมะ (พนักงาน)
(แล้วทำไมคุณคุเรถึงไปพูดดีกับมันเนี่ย!!!)
ยาเมะ (พนักงาน)
(ฉันไม่ยอมแน่นังเด็กแก่แดด)
เมฮิเมะ
(เสียงในใจมันเหมือนข้าฟังไม่ได้ยินอ่ะนะ!)
เมฮิเมะ
คือว่าที่พักของฮิเมะล่ะ//มองคุเร
คุเร (ปีศาจ)
เดี๋ยวข้าจัดการหาให้
ยาเมะ (พนักงาน)
ให้ข้าจัดการหาให้ดีมั้ยคะ!
ยาเมะ (พนักงาน)
(ข้าจะหาให้มีแต่บ้านพังทั้งหลังตายๆคาบ้านนั่นไปเลย)
คุเร (ปีศาจ)
จำที่ข้าพูดไปตอนแรกไม่ได้หรือ?
ยาเมะ (พนักงาน)
ข ข้าแค่หวังดี
คุเร (ปีศาจ)
หวังดีที่ว่าเนี่ย
คุเร (ปีศาจ)
จะหาบ้านพังๆเสร็จแล้วจะสร้างอุบัติเหตุให้ตายคาบ้านงี้หรอ?
ยาเมะ (พนักงาน)
ม..ไม่ใช่นะคะ
Comments