Beast Inside Me ปีศาจในตัวฉัน
เหตุขวัญผวาของนักเรียน
ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า "มารานพวิทยา"
เป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนมัธยมที่เป็นปีศาจและมนุษย์ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขหลายร้อยชีวิต
แต่แล้ว...เช้าตรู่ในวันหนึ่งได้เกิดข่าวที่ทำให้นักเรียนต้องขวัญผวาไปตามกัน
เมื่อมีนักเรียนมนุษย์คนหนึ่งถูกปีศาจกัดกินตายอย่างสยดสยองในหอประชุมเมื่อช่วงดึกที่ผ่านมา
นักเรียนต่างจับกลุ่มพูดคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและคาดเดาตัวคนร้ายที่ก่อคดีฆาตกรรมนี้
จอย
ว่ามีนักเรียนมนุษย์ถูกปีศาจกินตายในหอประชุมอะ
มีน
แล้วเธอรู้มั้ยว่าเป็นใคร
จอย
ฉันได้ข่าวมาว่าเป็นพี่คิมที่อยู่ม.5 อะ
มีน
อย่าบอกนะว่าเป็นพี่คิมที่เป็นพี่รหัสของฉันอะ
ฝ้าย
พึ่งรับน้องกับไปเมื่อวานนี้เอง
มีน
แล้วพวกเธอรู้มั้ยว่าใครเป็นคนร้ายอะ
จอย
เพราะขนาดตำรวจยังไม่เจอเบาะแสคนร้ายเลย
มีน
ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับคนใกล้ตัวตลอดเลยอะ
ฝ้าย
ฉันว่าพี่รหัสกับน้องรหัสต้องผิดใจอะไรกันแน่เลย
จอย
เมื่อวานนี้ดูๆ แล้วพี่เขาเล่นกับน้องกันแรงมากเลยนะ
มีน
มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้
มีน
เดี๋ยวรอฟังข่าวจากตำรวจน่าจะชัวร์กว่า
ฝ้าย
งั้นเรารีบไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า
จอย
ฉันขอไปเป็นเพื่อนเธอเฉยๆ แล้วกันนะ
จอย
ได้ยินข่าวอะไรแบบนี้แล้วฉันกินข้าวไม่ลงเลย
เวลาได้ล่วงเลยมาถึงช่วงหัวค่ำประมาณหกโมงเย็นครึ่ง
วันนี้นักเรียนต่างรีบกลับหอกันเร็วกว่าปกติ
เพราะเหตุการณ์ฆาตกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวานทำให้โรงเรียนต้องเพิ่มมาตรการที่เข้มงวดขึ้นมา
นั่นคือห้ามนักเรียนทุกคนกลับหอช้ากว่าหนึ่งทุ่ม
ถ้านักเรียนคนไหนไม่ทำตามมาตรการที่กำหนด นักเรียนคนนั้นต้องโดนพักการเรียน 1 สัปดาห์
วันนี้นักเรียนสาวทั้งสามจึงเดินจับกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่น
เพราะตั้งแต่มีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้น บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ทั้งเปลี่ยว มืด และวังเวงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มีเพียงต้นไม้ และโคมไฟริมทางที่ส่องแสงสว่างให้พอได้เห็นทางเดิน
จอย
จะมีใครมาดักฆ่าเรามั้ยเนี่ย
ฝ้าย
ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้เลย
ฝ้าย
อย่าพูดอะไรให้เป็นลางสิ
มีน
ถ้าใครจะมาทำอะไรพวกเรา เราตะโกนเรียกรปภ.ก็ได้
จอย
เหมือนมีใครมองเราอยู่ก็ไม่รู้
มีน
ไม่มีหรอกน่า ใจเย็นๆ หน่อย
แต่แล้ว...ขณะที่ทั้งสามกำลังเดินอยู่นั้น
ฝ้ายก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนแอบลับๆ ล่อๆ อยู่หลังต้นไม้ข้างทางในมุมมืด
ฝ้ายจึงเตือนทั้งสองด้วยความวิตกกังวล
ฝ้าย
มีใครก็ไม่รู้ยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ต้นนั้นอะ
มีน
เดี๋ยวเรารีบเดินกันเถอะ
มีน
ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีละ
ทั้งสามจึงรีบเดินจ้ำกันอย่างรวดเร็ว
แต่เหมือนว่ายิ่งพวกเธอเดินเร็วมากขึ้นเท่าไร ชายปริศนาคนนั้นก็ยิ่งเดินเร็วขึ้นเท่านั้น
จนตอนนี้พวกเธอรีบวิ่งกันอย่างไม่คิดชีวิต
แต่ชายปริศนาคนนั้นวิ่งไวกว่าพวกเธอมากจนวิ่งตามพวกเธอจนทันและรีบวิ่งไปดักหน้าพวกเธอทันที
พวกเธอจนมุมและหมดหนทางหนี
ด้วยสภาพแวดล้อมที่มืดสลัวจนมองแทบไม่เห็นว่าชายปริศนาคนนั้ยคือใคร
พวกเธอทำได้เพียงยืนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
ฝ้าย
นี่แกจะทำอะไรพวกฉันเนี่ย
ฝ้าย
ปล่อยพวกฉันไปเดี๋ยวนี้นะ
จอย
ปล่อยพวกหนูไปเถอะนะคะ พวกหนูยังไม่อยากโดนกินตาย
มีน
ไม่งั้นฉันจะเรียกรปภ.ให้มาจัดการแกนะ
ชายปริศนาคนนั้นกลัวว่าจะถูกเรียกให้รปภ.มาลากตัวไป จึงรีบพูดขึ้นมาว่า...
Comments