What Do You Want : 1

ประเทศสิงคโปร์

Hospital 🏥

: ไพลิน

ไหนวันนี้น้องดาว หายป่วยรึยังคะ

หนูหายเเล้วค่ะ//ยิ้ม

: ไพลิน

เเต่เอ๋ ไข้ยังมีอยู่เลย

: ไพลิน

หนูกินยาอันนี้หมด เดี๋ยวพี่จะมีของขวัญพิเศษให้

: ไพลิน

ดีไหมคะ//ยิ้ม

ดีค่ะ!

: ไพลิน

ถ้างั้นหนูต้องกินยาให้หมดนะคะ

ค่ะ//เริ่มกินยา

: ไพลิน

โอ้โหห กินหมดเลยเก่งมากค่ะ//ปรบมือเบาๆ

หนูจะรอของขวัญนะคะ

: ไพลิน

ได้เลยค่ะ//ลูบหัวเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป

- ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันได้เป็นเเพทย์ตามที่ฉันฝันเอาไว้ ตอนนี้อายุฉันก็ 25 ค่ะ ก็ถือว่าอายุเกือบจะน้อยที่สุด เพราะว่า จบมาฉันก็สอบเข้าทำงานเลยค่ะ เเทบจะไม่มีเวลาพักเลยก็ว่าได้ -

Home 🏠

: ไพลิน

วันนี้งานเยอะจริงๆ

: ไพลิน

เเทบไม่ได้นั่งเลย

กริ่งง 🔔

: ไพลิน

พึ่งจะพูดไปเมื่อกี้เองนะ//เดินไปเปิดประตู

: โอลิเวีย

สวัสดีค่ะ

: วิคตอเรีย

สาหวัดดีค่ะ

: ไพลิน

มายังไงกัน เข้ามาก่อน

: โอลิเวีย

เดินมามั้งงง

: วิคตอเรีย

ถามเเปลกๆ

: ไพลิน

ถามดีๆไหมไอ้บ้า

: ไพลิน

พึ่งจะกลับมาจากงานก็ปวดหัวเลย

: วิคตอเรีย

งานเยอะ?

: ไพลิน

ไม่เหนื่อยจากงานเเล้วต้องมาเหนื่อยกับพวกมึงอีก

: โอลิเวีย

ห้าห้าห้า สู้จ๊ะ

: ไพลิน

มาทำไม?

: โอลิเวีย

เอ้า ไม่อยากให้มาหรอ งั้นกลับก็ได้

: วิคตอเรีย

ป่ะ

: ไพลิน

เฮ้ยๆ อยู่ก่อนมีอะไรพัดมึงมา

: วิคตอเรีย

ไม่อ่ะ เบื่อๆเลยเเวะมา งานที่บริษัทก็ไม่มีอะไร

: วิคตอเรีย

เเล้วไอนี่ก็ให้กูไปรับถึงสนามบิน!

: วิคตอเรีย

ไม่น่าชวนมึงเลยจริงๆ//มองโอลิเวีย

: โอลิเวีย

ก็กูพึ่งบินเสร็จ!

: วิคตอเรีย

เเล้วตอนไปมึงไปยังไง?

: โอลิเวีย

นั่งรถไป

: วิคตอเรีย

เนี่ย! พอไปไปได้กลับไม่ได้

: ไพลิน

หยุดกัดกันๆ

: โอลิเวีย

มาชวนไปกินข้าวค่ะพี่

: วิคตอเรีย

เพื่อนๆไปทุกคนเลยนะ งานเลี้ยงรุ่น

: ไพลิน

เอ้า! ทำไมไม่เห็นรู้

: โอลิเวีย

มึงจะไปรู้ยังไง วันๆเอาเเต่ทำงาน

: วิคตอเรีย

งานล้นหัวขนาดนั้น ไม่มีวันจะรู้

: ไพลิน

งั้นรอสักครู่ เปลี่ยนชุดก่อน

: โอลิเวีย

ไวๆล่ะ

: ไพลิน

กูไม่ใช่มึง ที่จะเปลี่ยนเป็นชั่วโมง//เดินออกไป

: ไพลิน

ไปยัง

: โอลิเวีย

ย้อนวัยกรุบ

: วิคตอเรีย

ไม่ใช่ 18 เเล้วนะตัวเธอ

: ไพลิน

เดี๋ยวๆ กูใส่อันนี้เเล้วเกี่ยวอะไรกับมึงไปเถอะเร็ว เดี๋ยวคนอื่นรอ

: วิคตอเรีย

ไปจ๊ะไป

: โอลิเวีย

อย่าลืมล็อคบ้าน

: ไพลิน

รู้เเล้วๆ ไปขึ้นรถรอไป

: ลูคัส

เชี่ย! พ่อหนุ่มหน้ามลมาเเล้ว

: โนอาร์

ไหนๆ

: ลูคัส

ว้าวว! มาเเปลกๆไปจากเดิมด้วย

: เจ้าสมุทร

แปลกตรงไหน

: เจ้าสมุทร

มาทีไรก็บอกแปลก เเปลก

: เจ้าสมุทร

ไม่รู้เเปลกตรงไหน//นั่งที่เก้าอี้

: โนอาร์

มาช้านะเนี่ย งานจนจะเริ่มเเล้ว

: เจ้าสมุทร

พึ่งว่าง

: ลูคัส

มึงก็ต้องเข้าใจเขาด้วยงานเขาเยอะกว่ามึงจริงๆ

: ลูคัส

ไม่เหมือนมึง นั่งตากเเอร์อยู่บริษัทวันๆ

: โนอาร์

ด่าเเต่กู บอกมึงด้วยเถอะ

: โนอาร์

ไม่ต่างจากกูหรอก

: ลูคัส

//ไม่สนใจ

: วิคตอเรีย

//ลงจากรถ

: โอลิเวีย

ขับก็ไวเกินไอ้เชี่ย! กูจะอ้วก

: ไพลิน

อ้วกสิมีถุงนะเอาไหม?

: โอลิเวีย

ไม่เป็นไรเกรงใจ

: วิคตอเรีย

ปกตินะมึง

: ไพลิน

ใช่ๆ สำหรับกูก็ปกติ

: โอลิเวีย

ปกติพวกมึง เเต่ไม่ใช่กูไงไอ้บ้า

: วิคตอเรีย

ไปเถอะๆ คนเขารอ//เดินนำ

: ไพลิน

//เดินตาม

: โอลิเวีย

สุดท้ายก็ไม่รอกูนี่ไง!

ภายในงาน 🥂

: ลูคัส

โต๊ะนี้จ้า ไปไหน

: วิคตอเรีย

อ๋อ ไม่เห็น

: โอลิเวีย

//นั่งลง

: โนอาร์

เดี๋ยวนี้เป็นนักบิน ไปเที่ยวหลายประเทศเเล้วสิ

: โอลิเวีย

ใคร?

: โนอาร์

ก็มึงไง เเหมอยู่มอเดียวกันเเต่ไม่คิดจะทักทาย

: โอลิเวีย

โทษทีนะ พอดีไม่คุยกับหมา

: ลูคัส

อุ๊ยตายต๊าย!

: ลูคัส

เจ่เจ้!ไม่กลับบ้านนานเเล้วนะ

: ไพลิน

งานยุ่ง นานๆทีกลับอ่ะ

: ลูคัส

อ๋ออ เด็กน่ารักไหม

: โนอาร์

ก็น่ารักกว่ามึง ลินบอก

: ไพลิน

ใช่ ก็นั่นเเหละ

: โนอาร์

ไม่คุยอ่ะ//บอกเจ้าสมุทร

: เจ้าสมุทร

ไม่มีอะไรจะคุย

: ไพลิน

ก็ดี จะได้ไม่เห่า//พูดเบาๆ

: เจ้าสมุทร

ว่ายังไงนะ?

: ไพลิน

อะไร

: เจ้าสมุทร

ฉันถามเธอว่า พูดอะไรนะ

: ไพลิน

อ้าว มีปัญหาทางหูรึปล่าว?

: ไพลิน

ไปตรวจบ้างก็ดี

: เจ้าสมุทร

อ๋อ สงสัยคุณคงต้องไปตรวจหมาในปากด้วยส่ะเเล้ว

: ไพลิน

บอกแต่คนอื่น ดูตัวเองก่อนนะ

: เจ้าสมุทร

//มองหน้าไพลิน

: โนอาร์

//มองบน

: ลูคัส

มาถึงก็กัดกัน จะอยู่รอดไหมเนี่ยกู

: วิคตอเรีย

เกียมสวดอภิธรรมเลย

: โอลิเวีย

//ส่ายหัวเบาๆ

- ทั้งหมดนั่งทานอาหารกันเเละถามไถ่การทำงานของเเต่ละคนว่าเป็นยังไง เเต่ที่จะไม่ถูกกันเเล้วขัดกันทุกทีก็น่าจะเป็นเจ้าสมุทรกับไพลินนี่เเหละ ทำให้เรื่องจากที่สั้นๆ ก็กลายเป็นยาว-

ช่วงดึกๆ🌌

: ไพลิน

กลับก่อนนะ มีงานต่อ

: ไพลิน

อยู่ก็อยู่ กูกลับเอง

: วิคตอเรีย

กลับไหวนะ

: ไพลิน

ไหวสิ

: โอลิเวีย

ให้ไปเป็นเพื่อนไหม ดึกแล้วนะ

: ไพลิน

ไม่ต้องหรอก มึงอยู่นี่เเหละกูกลับเองได้ เเล้วเจอกันนะ//เดินออกไป

: ลูคัส

เจอกันเจ๊

: โนอาร์

เจ๊กูเเปลกๆไป

: ลูคัส

ก็ใช่ น่าจะงานเยอะเเหละคงเครียด

: โนอาร์

อ๋อ

: เจ้าสมุทร

กูไปนะ มีงานเช้า

: ลูคัส

ขับรถดีๆ

: เจ้าสมุทร

//เดินออกไป

: ไพลิน

//เดินออกมาจากงาน

: เจ้าสมุทร

คุณ

: ไพลิน

//ไม่สนใจ

: เจ้าสมุทร

ไพลิน!

: ไพลิน

//หันมามอง

: ไพลิน

อะไร เรื่องไร้สาระฉันไปล่ะ

: เจ้าสมุทร

คุณต้องฟังผมก่อน

: ไพลิน

มีเรื่องอะไร ทำไมฉันต้องฟัง//ยืนกอดอก

: เจ้าสมุทร

เพราะว่า ผมไม่เคย--

: ไพลิน

อ๋อ //ปรบมือเบาๆ

: ไพลิน

เก่งดีนะ เเต่ฉันไปล่ะ

: เจ้าสมุทร

ก็คุณไม่เคยรับฟังไง! เอาเเต่เดินหนี

: เจ้าสมุทร

เเล้วเรื่องทั้งหมดคือ ผมต้องรับใช่ไหม!

: ไพลิน

นายว่ายังไงนะ!

: เจ้าสมุทร

คุณมันไม่เคยรับฟัง

: เจ้าสมุทร

กับเเค่ผมจะอธิบายคุณยังไงคิดที่จะฟัง คุณก็เอาเเต่ความคิดคุณเป็นที่ตั้ง!

: ไพลิน

เเล้วสิ่งที่ฉันเห็นมันผิดตรงไหน!

: เจ้าสมุทร

มันผิดทุกอย่างเลย!

: เจ้าสมุทร

ผมไม่เคยคิดที่จะบอกเลิกคุณ เเต่ก็มียัยตัวหนึ่งสาระเเน เข้ามายุ่งกับโทรศัพท์ผม

: เจ้าสมุทร

แล้วมันก็ส่งข้อความนั้นไป

: เจ้าสมุทร

ตั้งเเต่วันนั้น ผมก็ไม่ได้จับโทรศัพท์อีกเลย

: เจ้าสมุทร

เพราะผมติดการเรียน คุณก็น่าจะรู้

: ไพลิน

//กระตุกคิ้วขวา

: ไพลิน

เเค่นี้งั้นหรอ?

: เจ้าสมุทร

ก็ใช่

: ไพลิน

เเค่นี้ สำหรับความรู้สึกฉันล่ะ

: ไพลิน

มันน้อยไปงั้นหรอ!

: ไพลิน

ที่คนรักเราไปเดินกับผู้หญิงคนไหนไม่รู้เเล้วมายิ้มเยาะใส่!

: ไพลิน

ความรู้สึกนั้น ฉันเหมือนโดนมืดเเทงข้างหลัง

: ไพลิน

สนุกใช่ไหม!

: ไพลิน

ฉันถามว่า สนุกใช่ไหม!//เสียงดัง

: เจ้าสมุทร

//เงียบ

: ไพลิน

นายตอบมาสิ! ฉันบอกให้ตอบมาไง

: ไพลิน

เเค่คำถามง่ายๆยังตอบไม่ได้ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด//เดินออกไป

: เจ้าสมุทร

ความรู้สึกลิน

: เจ้าสมุทร

มันเปลี่ยนไปหมดเเล้วจริงๆ

✂️✂️✂️

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ