What Do You Want
: 1
: ไพลิน
ไหนวันนี้น้องดาว หายป่วยรึยังคะ
: ไพลิน
เเต่เอ๋ ไข้ยังมีอยู่เลย
: ไพลิน
หนูกินยาอันนี้หมด เดี๋ยวพี่จะมีของขวัญพิเศษให้
: ไพลิน
ถ้างั้นหนูต้องกินยาให้หมดนะคะ
: ไพลิน
โอ้โหห กินหมดเลยเก่งมากค่ะ//ปรบมือเบาๆ
: ไพลิน
ได้เลยค่ะ//ลูบหัวเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป
- ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันได้เป็นเเพทย์ตามที่ฉันฝันเอาไว้ ตอนนี้อายุฉันก็ 25 ค่ะ ก็ถือว่าอายุเกือบจะน้อยที่สุด เพราะว่า จบมาฉันก็สอบเข้าทำงานเลยค่ะ เเทบจะไม่มีเวลาพักเลยก็ว่าได้ -
: ไพลิน
วันนี้งานเยอะจริงๆ
: ไพลิน
พึ่งจะพูดไปเมื่อกี้เองนะ//เดินไปเปิดประตู
: ไพลิน
มายังไงกัน เข้ามาก่อน
: ไพลิน
พึ่งจะกลับมาจากงานก็ปวดหัวเลย
: ไพลิน
ไม่เหนื่อยจากงานเเล้วต้องมาเหนื่อยกับพวกมึงอีก
: โอลิเวีย
ห้าห้าห้า สู้จ๊ะ
: โอลิเวีย
เอ้า ไม่อยากให้มาหรอ งั้นกลับก็ได้
: ไพลิน
เฮ้ยๆ อยู่ก่อนมีอะไรพัดมึงมา
: วิคตอเรีย
ไม่อ่ะ เบื่อๆเลยเเวะมา งานที่บริษัทก็ไม่มีอะไร
: วิคตอเรีย
เเล้วไอนี่ก็ให้กูไปรับถึงสนามบิน!
: วิคตอเรีย
ไม่น่าชวนมึงเลยจริงๆ//มองโอลิเวีย
: โอลิเวีย
ก็กูพึ่งบินเสร็จ!
: วิคตอเรีย
เเล้วตอนไปมึงไปยังไง?
: วิคตอเรีย
เนี่ย! พอไปไปได้กลับไม่ได้
: โอลิเวีย
มาชวนไปกินข้าวค่ะพี่
: วิคตอเรีย
เพื่อนๆไปทุกคนเลยนะ งานเลี้ยงรุ่น
: ไพลิน
เอ้า! ทำไมไม่เห็นรู้
: โอลิเวีย
มึงจะไปรู้ยังไง วันๆเอาเเต่ทำงาน
: วิคตอเรีย
งานล้นหัวขนาดนั้น ไม่มีวันจะรู้
: ไพลิน
งั้นรอสักครู่ เปลี่ยนชุดก่อน
: ไพลิน
กูไม่ใช่มึง ที่จะเปลี่ยนเป็นชั่วโมง//เดินออกไป
: วิคตอเรีย
ไม่ใช่ 18 เเล้วนะตัวเธอ
: ไพลิน
เดี๋ยวๆ กูใส่อันนี้เเล้วเกี่ยวอะไรกับมึงไปเถอะเร็ว เดี๋ยวคนอื่นรอ
: โอลิเวีย
อย่าลืมล็อคบ้าน
: ไพลิน
รู้เเล้วๆ ไปขึ้นรถรอไป
: ลูคัส
เชี่ย! พ่อหนุ่มหน้ามลมาเเล้ว
: ลูคัส
ว้าวว! มาเเปลกๆไปจากเดิมด้วย
: เจ้าสมุทร
มาทีไรก็บอกแปลก เเปลก
: เจ้าสมุทร
ไม่รู้เเปลกตรงไหน//นั่งที่เก้าอี้
: โนอาร์
มาช้านะเนี่ย งานจนจะเริ่มเเล้ว
: ลูคัส
มึงก็ต้องเข้าใจเขาด้วยงานเขาเยอะกว่ามึงจริงๆ
: ลูคัส
ไม่เหมือนมึง นั่งตากเเอร์อยู่บริษัทวันๆ
: โนอาร์
ด่าเเต่กู บอกมึงด้วยเถอะ
: โอลิเวีย
ขับก็ไวเกินไอ้เชี่ย! กูจะอ้วก
: ไพลิน
อ้วกสิมีถุงนะเอาไหม?
: โอลิเวีย
ไม่เป็นไรเกรงใจ
: ไพลิน
ใช่ๆ สำหรับกูก็ปกติ
: โอลิเวีย
ปกติพวกมึง เเต่ไม่ใช่กูไงไอ้บ้า
: วิคตอเรีย
ไปเถอะๆ คนเขารอ//เดินนำ
: โอลิเวีย
สุดท้ายก็ไม่รอกูนี่ไง!
: โนอาร์
เดี๋ยวนี้เป็นนักบิน ไปเที่ยวหลายประเทศเเล้วสิ
: โนอาร์
ก็มึงไง เเหมอยู่มอเดียวกันเเต่ไม่คิดจะทักทาย
: โอลิเวีย
โทษทีนะ พอดีไม่คุยกับหมา
: ลูคัส
เจ่เจ้!ไม่กลับบ้านนานเเล้วนะ
: ไพลิน
งานยุ่ง นานๆทีกลับอ่ะ
: ลูคัส
อ๋ออ เด็กน่ารักไหม
: โนอาร์
ก็น่ารักกว่ามึง ลินบอก
: โนอาร์
ไม่คุยอ่ะ//บอกเจ้าสมุทร
: เจ้าสมุทร
ไม่มีอะไรจะคุย
: ไพลิน
ก็ดี จะได้ไม่เห่า//พูดเบาๆ
: เจ้าสมุทร
ฉันถามเธอว่า พูดอะไรนะ
: ไพลิน
อ้าว มีปัญหาทางหูรึปล่าว?
: เจ้าสมุทร
อ๋อ สงสัยคุณคงต้องไปตรวจหมาในปากด้วยส่ะเเล้ว
: ไพลิน
บอกแต่คนอื่น ดูตัวเองก่อนนะ
: เจ้าสมุทร
//มองหน้าไพลิน
: ลูคัส
มาถึงก็กัดกัน จะอยู่รอดไหมเนี่ยกู
: วิคตอเรีย
เกียมสวดอภิธรรมเลย
- ทั้งหมดนั่งทานอาหารกันเเละถามไถ่การทำงานของเเต่ละคนว่าเป็นยังไง เเต่ที่จะไม่ถูกกันเเล้วขัดกันทุกทีก็น่าจะเป็นเจ้าสมุทรกับไพลินนี่เเหละ ทำให้เรื่องจากที่สั้นๆ ก็กลายเป็นยาว-
: ไพลิน
กลับก่อนนะ มีงานต่อ
: ไพลิน
อยู่ก็อยู่ กูกลับเอง
: โอลิเวีย
ให้ไปเป็นเพื่อนไหม ดึกแล้วนะ
: ไพลิน
ไม่ต้องหรอก มึงอยู่นี่เเหละกูกลับเองได้ เเล้วเจอกันนะ//เดินออกไป
: ลูคัส
ก็ใช่ น่าจะงานเยอะเเหละคงเครียด
: เจ้าสมุทร
กูไปนะ มีงานเช้า
: ไพลิน
อะไร เรื่องไร้สาระฉันไปล่ะ
: เจ้าสมุทร
คุณต้องฟังผมก่อน
: ไพลิน
มีเรื่องอะไร ทำไมฉันต้องฟัง//ยืนกอดอก
: เจ้าสมุทร
เพราะว่า ผมไม่เคย--
: ไพลิน
เก่งดีนะ เเต่ฉันไปล่ะ
: เจ้าสมุทร
ก็คุณไม่เคยรับฟังไง! เอาเเต่เดินหนี
: เจ้าสมุทร
เเล้วเรื่องทั้งหมดคือ ผมต้องรับใช่ไหม!
: เจ้าสมุทร
คุณมันไม่เคยรับฟัง
: เจ้าสมุทร
กับเเค่ผมจะอธิบายคุณยังไงคิดที่จะฟัง คุณก็เอาเเต่ความคิดคุณเป็นที่ตั้ง!
: ไพลิน
เเล้วสิ่งที่ฉันเห็นมันผิดตรงไหน!
: เจ้าสมุทร
มันผิดทุกอย่างเลย!
: เจ้าสมุทร
ผมไม่เคยคิดที่จะบอกเลิกคุณ เเต่ก็มียัยตัวหนึ่งสาระเเน เข้ามายุ่งกับโทรศัพท์ผม
: เจ้าสมุทร
แล้วมันก็ส่งข้อความนั้นไป
: เจ้าสมุทร
ตั้งเเต่วันนั้น ผมก็ไม่ได้จับโทรศัพท์อีกเลย
: เจ้าสมุทร
เพราะผมติดการเรียน คุณก็น่าจะรู้
: ไพลิน
เเค่นี้ สำหรับความรู้สึกฉันล่ะ
: ไพลิน
ที่คนรักเราไปเดินกับผู้หญิงคนไหนไม่รู้เเล้วมายิ้มเยาะใส่!
: ไพลิน
ความรู้สึกนั้น ฉันเหมือนโดนมืดเเทงข้างหลัง
: ไพลิน
ฉันถามว่า สนุกใช่ไหม!//เสียงดัง
: ไพลิน
นายตอบมาสิ! ฉันบอกให้ตอบมาไง
: ไพลิน
เเค่คำถามง่ายๆยังตอบไม่ได้ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด//เดินออกไป
: เจ้าสมุทร
มันเปลี่ยนไปหมดเเล้วจริงๆ
: 2
: ไพลิน
โอ๊ย! ฉันว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ อะไรมันพัดมาอีกล่ะ!
: ไพลิน
นอนเถอะ งานเช้าพรุ่งนี้ยังรออยู่//คลุมโปง
: เจ้าสมุทร
หึ๊ สุดท้ายเราก็ได้เจอกันอีกนะ
: เจ้าสมุทร
อย่าลืมสัญญาที่เราเคยให้กันไว้ล่ะ
: เจ้าสมุทร
เเล้วเราจะได้เจอกันอีกไม่นาน
: วาคีน
: วันนี้ตอนเย็นกลับมาที่บ้านด้วยนะคะ
: จันทร์เจ้า
: มีธุระนิดหน่อยค่ะ เป็นเรื่องในครอบครัว อยากให้หนูมาฟังด้วย
: ไพลิน
: อ๋อค่ะ ตอนเย็นเดี๋ยวหนูเข้าไป
: ไพลิน
ไปทำงานดีกว่า//ลุกจากที่นอน
: ไพลิน
เอ๊ะ! วันนี้ฉันมีเวรตอนเย็นนี่
: ไพลิน
ตายล่ะ จะบอกป๊ายังไงล่ะเนี่ย!
: ไพลิน
นัดตอนเย็นด้วย! เดี๋ยวค่อยคิดล่ะกัน//หยิบเสื้อก่อนที่จะออกจากบ้าน
?
คุณหมอคะ มีคนไข้มาพบค่ะ//ยื่นเอกสารให้
?
ฉันอยากจะเเก้ตรงจมูกค่ะ มันเเปลกๆไป
: เจ้าสมุทร
หมอขอดูหน่อยนะครับ
: เจ้าสมุทร
อ๋อ ตรงนี้ได้ไปทำที่ไหนมาก่อนไหมเอ่ย?
: เจ้าสมุทร
ถ้าอย่างงั้น คงต้องเอาอันเก่าออกก่อนนะครับ เเล้วใส่อันใหม่
: เจ้าสมุทร
ขอตัวอย่างด้วยนะครับ//กระซิบผู้ช่วยข้างๆ
?
ได้ค่ะ สักครู่นะคะ//เดินออกไป
?
นี่คือแบบที่ทางคลินิกเรานะคะ
: เจ้าสมุทร
อยากได้เเบบไหนเป็นพิเศษรึปล่าวครับ
?
อยากให้สันโด่งเเล้วก็ปลายเหมือนหยดน้ำค่ะ
: เจ้าสมุทร
งั้นหมอขอเเนะนำตัวนี้นะครับ//ชี้
: เจ้าสมุทร
ครับ งั้นหมอนัดผ่าตัดวันพรุ่งนี้ช่วงเช้านะครับ//เขียนใบสั่ง
: เจ้าสมุทร
อ้าว! ช่วงบ่ายผ่าตัดนิ รีบเลยเรา//เก็บของ
: เจ้าสมุทร
พี่ช่วยปิดร้านด้วยนะครับ ผมมีงานต่อขอบคุณครับ//เดินออกไป
: เจ้าสมุทร
//ขับรถออกจากคลินิก
: ไพลิน
จะบอกป๊ายังล่ะเนี่ย!
: ไพลิน
สะเพร่าอีกแล้วเรา!//นั่งกุมขมับ
: ไพลิน
เปลี่ยนเวรทันไหมนะ
: ไพลิน
โอเคลองถามดีกว่านะ
: ไพลิน
: ฮัลโหลค่ะพี่เดือน
?
: ค่ะ น้องลินมีอะไรรึปล่าวคะ
: ไพลิน
: ช่วงเย็นลินมีเวรเเล้วลินมีธุระนิดหน่อยค่ะ พี่เดือนพอจะว่างไหมคะ
?
: อ๋อช่วงเย็น ได้จ๊ะพี่ว่าง
: จันทร์เจ้า
คุณคะ ลูกจะจำได้ไหมคะ
: วาคีน
ผมว่า ลูกน่าจะจำได้อยู่นะ
: วาคีน
เขาก็ได้ยินทั้งสองฝ่าย
: จันทร์เจ้า
เเต่ถ้าลูกไม่ชอบเราจะทำยังไงคะคุณ
: วาคีน
ถ้าอย่างงั้นเราก็ทำอะไรไม่ได้เเล้วค่ะ
: จันทร์เจ้า
หนูจะโอเคไหมนะ
: วาคีน
ลูกโตเเล้วนะคุณ เขารู้ว่าอะไรควรไม่ควร
: วาคีน
ผมว่าเค้ารู้ //กอดอีกคน
: ไพลิน
//เดินไปตามทางเดิน
: ไพลิน
มีอะไรติดหน้าฉันรึปล่าวคะ?
: เจ้าสมุทร
//หยิบเศษขนตาออกให้
: เจ้าสมุทร
ทำอะไร ก็เช็คความเรียบร้อยด้วยนะครับ
: ไพลิน
ขอบคุณความหวังดี เเต่ฉันไม่ต้องการ//เดินออกไป
: เจ้าสมุทร
อะไรของเค้านะ//มองไพลินที่เดินไป
: ไพลิน
อ๋อ พี่ก็ไปหาของขวัญมาให้น้องดาวอยู่นี่ไงคะ//ย่อตัวลงให้พอดีกับตัวเด็ก
: ไพลิน
น้องดาวชอบไหมคะ//ยิ้ม
: เจ้าสมุทร
//มองการกระทำของอีกคน
?
ชอบมากค่ะ ขอบคุณมากนะคะ//ยิ้ม
: ไพลิน
ไปค่ะ เราไปที่ห้องกันดีกว่านะ//อุ้มอีกคน
: ไพลิน
วันนี้เล่นเอาเหนื่อยเลย
: ไพลิน
//เดินขึ้นรถเเล้วขับออกไป
: ไพลิน
//เดินเข้ามาในบ้าน
: จันทร์เจ้า
เป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยไหม//เดินเข้ามากอด
: ไพลิน
เหนื่อยมากกค่ะ//กอดตอบ
: จันทร์เจ้า
ไปค่ะ เขารอเรานานเเล้วนะ
: ไพลิน
//มาทำอะไรอ่ะ อย่าบอกนะ
: เจ้าสมุทร
สวัสดีครับ คุณผู้หญิง
: ไพลิน
มีอะไรคะ ถึงได้นัดลินมา
: วาคีน
จำก่อนที่คุณย่าจะเสียได้ไหมคะ?
?
ถ้าหนูอายุ 25 เเล้วย่าขออย่างนึงได้ไหมลูก
?
อายุ 25 หนูต้องหมั้นกับคนที่หนูคิดว่าเขาจะสืบทอดตระกูลเราได้ เพื่อที่จะสืบต่อ เข้าใจไหมลูก
: ไพลิน
คะ คุณย่า! คุณย่าคะ//ร้องไห้
: ไพลิน
ป๊ามี๊! ช่วยด้วยค่ะ//พูดเสียงดัง
: จันทร์เจ้า
ไม่ๆๆ คุณเเม่คะ!!
: จันทร์เจ้า
หนูจำได้ใช่ไหมคะ ว่าสัญญาอะไรกับคุณย่าไว้
: ไพลิน
เเต่หนูกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะคะ!
: วาคีน
เเต่สมุทรคือคนที่ป๊ากับมี๊ไว้ใจมากที่สุดนะคะ
: ไพลิน
เเต่ป๊ากับมี๊บอกเคารพการตัดสินใจหนูไงคะ
: วาคีน
ป๊าจะให้เวลาหนู 3 เดือนได้ดูใจกับเจ้าสมุทร ถ้าหนูไม่ชอบจริงๆ ป๊าก็จะไม่ห้ามหนูเลย
: จันทร์เจ้า
แล้วเรื่องทั้งหมดก็จะจบลง
: คาร์เทีย
ถ้าหนูลินไม่รับปากก็ไม่เป็นไรนะลูก ป้าเข้าใจ
: ไพลิน
ถ้าภายใน 3 เดือนไม่มีอะไรหนูก็จะไม่เกี่ยวข้องอะไรอีกใช่ไหมคะ
: ไพลิน
ได้ค่ะ! หนูจะรอดูวันที่เขาทำให้หนูเปลี่ยนใจให้ได้
: ไพลิน
เเค่นี้นะคะ ลินขอตัวก่อน!!//เดินออกไป
: ไพลิน
//ไม่สนใจเเละรีบเดินออกไป
: จันทร์เจ้า
ลูกจะโอเคไหมนะ
: วาคีน
คุณ ถ้า 3 เดือนมันไม่มีอะไรเขาก็จะจบเรื่องทั้งหมดค่ะ
: ไพลิน
โอ๊ย!! ทำไมมันต้องย้อนมาอีก
: ไพลิน
ชักจะทนไม่ไหวเเล้วนะ//เปิดประตู
: วิคตอเรีย
ห้ามวีนใส่กูนะ
: ไพลิน
//เล่าให้ทั้งสองฟัง
: โนอาร์
: โอ้โหห ผีตัวไหนเข้ามึง
: ลูคัส
: ค้างเอกสารครับพี่ ไม่เคลียร์วันนี้พ่อกับเเม่ฆ่ากูตาย
: เจ้าสมุทร
: มาเจอที่บ้านกู 2 ทุ่ม
: โนอาร์
: แล้วมีเรื่องอะไรทำไมต้องไป
: เจ้าสมุทร
: มาถึงเดี๋ยวมึงก็รู้
: 3
: ไพลิน
เรื่องก็เป็นอย่างงี้
: วิคตอเรีย
เอ้า! ไหนบอกไม่บังคับ
: โอลิเวีย
เดี๋ยวๆ มีสักประโยคไหนยังที่บังคับอ่ะ
: โอลิเวีย
เขาให้เวลาตั้ง 3 เดือน
: โอลิเวีย
ถ้ามึงไม่ชอบก็เเค่บอก
: โอลิเวีย
จบค่ะ ตีโจทย์ไม่เเตก
: ไพลิน
ก็ใช่เเต่ถ้า 3 เดือนนี้เขามาวนเวียนอยู่บ้านกูทำไงเนี่ย!
: ไพลิน
โอ๊ยย! สมองก็เลยจะเเตก
: วิคตอเรีย
มันก็ต้องมีขอบเขตไหม
: โอลิเวีย
ห้องมึงมีตั้งหลายห้องไอ้บ้า ไม่ได้มีห้องเดียว
: โอลิเวีย
ก็นั่นเเหละ ปากไม่ตรงกับใจเถอะมึงอ่ะ
: วิคตอเรีย
เพื่อนกูเป็นเเบบนี้มาเเต่ไหนเเต่ไร
: วิคตอเรีย
ก็เเค่เนี้ยอ่ะเจ๊!
: ไพลิน
หิวข้าวอ่ะ กินด้วยไหมจะทำให้
: โอลิเวีย
โหยย! ของเเบบนี้ไม่เคยพลาด
: วิคตอเรีย
รอกินนะไม่ช่วย
: ไพลิน
เอาที่สบายใจ เเต่ได้กิน 6 ทุ่มก็อย่าว่านะ//เดินออกไป
: วิคตอเรีย
โอเคๆ ช่วยก็ได้
: โอลิเวีย
ช่วยป่วนว่างั้น
: วิคตอเรีย
เฮ้ย! พูดมั่ว ทำอาหารเป็นอยู่เเค่ไหม้เเค่นั้นเอง//เดินไป
: โอลิเวีย
กูจะได้กินข้าวที่สุกใช่ไหม;-;
: โนอาร์
มันจะสร้างอะไรใหญ่ขนาดนี้
: โนอาร์
กูก็ไม่อยากเดินเยอะนะ
: ลูคัส
โธ่!ไอ้เเก่//เดินลงจากรถ
: ลูคัส
อะไรมาเก๊กอะไรตรงนี้
: เจ้าสมุทร
ก็รอพวกมึงเนี่ย//เดินเข้าบ้าน
: ลูคัส
พูดมาสิ เกิดอะไรขึ้นทำไมพวกกูต้องมา
: เจ้าสมุทร
คือว่า ฝ่ายนั้นอ่ะเขามีสัญญาก่อนคุณย่าเสีย เเล้วลินเขาก็รับปากว่าอายุ 25 เขาต้องหมั้นเพื่อสืบทอดตระกูล
: ลูคัส
โธ่เอ๊ย! นึกว่าเรื่องอะไรใหญ่โต
: ลูคัส
ถ้าจะมาเเค่นี้ไลน์มานะ
: โนอาร์
มึงจะไปไหน! นั่งลง
: เจ้าสมุทร
เเล้วกูควรเอาไงต่อ?
: โนอาร์
ยังจะถามอีกยังไงต่อ!
: ลูคัส
ทำตามนี่//ชี้ไปที่หน้าอกข้างซ้าย
: เจ้าสมุทร
เเต่มันยากมากเลยนะ ลินเขาเปลี่ยนไปเยอะมากเลย
: โนอาร์
เอ้า! ไอ้นี่มึงก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจสิ
: ลูคัส
เจ่เจ๊กูปากไม่ตรงกับใจ
: ลูคัส
ถ้ามึงจะทำอะไร ก็พิสูจน์ให้เขาเห็น
: โนอาร์
เพราะกูรู้ว่า มึงทำให้เขาเปลี่ยนได้ งั้นมึงก็ต้องทำให้ใจเขาเปลี่ยนได้
: ลูคัส
หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องเหี้ยๆเเบบนั้นขึ้นอีกนะ
: เจ้าสมุทร
กูหวังว่าจะไม่เกิดขึ้น
: เจ้าสมุทร
ใช่ กลับเถอะมึงอ่ะ
: โนอาร์
โอ้โห! กูขับรถมาตั้งเกือบ 20 นาทีคุยเเค่ 5 นาทีเปลืองน้ำมันรถกูชิบหาย!
: ลูคัส
คราวหน้าไปรับกูนะถ้ามึงจะพูดเเค่นี้อ่ะ//มองบน
: เจ้าสมุทร
หยอกเล่นครับพี่ เเล้วนี่กินข้าวมากันยัง
: ลูคัส
ก็กูพึ่งมาจากงานเนี่ย! จะเอาเวลาไหนกินอ่ะ
: เจ้าสมุทร
ไปเดี๋ยวเลี้ยงข้าว
: โนอาร์
ป่ะเพื่อน! เรามีเสี่ยเลี้ยงเเล้ว
: ลูคัส
ไปก่อนนะจ๊ะ//เดินออกไป
: เจ้าสมุทร
จริงๆเลย//ส่ายหัวเบาๆ
: ไพลิน
ตักข้าวเสร็จเเล้วค่า
: วิคตอเรีย
ได้เลยค่าเเม๊!
: โอลิเวีย
ไวก็เเต่เรื่องนี้อ่ะมึง
: วิคตอเรีย
ก็กูไม่รู้จะช่วยอะไรนี่
: โอลิเวีย
ตักมาให้หมดนะ 3 คน
: วิคตอเรีย
ค่ะเเม่!//มองบน
: ไพลิน
//ยกอาหารมาวางบนโต๊ะ
: วิคตอเรีย
ถามจริง! มึงกินกันกี่คน//วางจานข้าว
: โอลิเวีย
กินไม่หมดทำไงเนี่ย?
: ไพลิน
ก็กินให้หมด นี่ไงตัวกิน//ชี้ไปที่วิคตอเรีย
: วิคตอเรีย
ขอขยะหน่อยครับ//ดัดเสียง
: โอลิเวีย
ก็เล่นเอาส่ะเหมือนเชียว
: ไพลิน
กินเถอะเย็นเเล้วเดี๋ยวไม่อร่อย
: วิคตอเรีย
//ตักข้าวใส่ปาก
: วิคตอเรีย
เออ ถ้าเขาทำให้มึงเปลี่ยนใจได้มึงจะทำยังไง
: ไพลิน
รอให้วันนั้นมาถึงก่อน
: โอลิเวีย
โอ้โห! มงลงเเล้วค่ะ
: โอลิเวีย
ก็กินอยู่นี่ไงง
- ทั้งสามกินไปคุยกันไปตามภาษาวัยรุ่น อาจจะไม่มีสาระ เเต่ว่าเป็นการผ่อนคลายที่ดีมากๆ เลยล่ะ ทำให้เราไม่เครียดจนเกินไป ถ้าฉันไม่มีพวกเขาสองคนป่านนี้ สมองฉันคงเเตกไปเเล้วค่ะ -
: โนอาร์
มึงพากูมากินอะไร?
: เจ้าสมุทร
กูต้มกินที่บ้านก็ได้เถอะ
: ลูคัส
อย่านะ เจ้านี้อ่ะอร่อยมาก! กูมากินบ่อย
: ลูคัส
ก็รอคนมากินด้วยอยู่ พวกมึงสองตัวจะได้ออกจากชีวิตกูไป
: โนอาร์
โธโธ่! ก่อนที่มึงจะมีอ่ะ เลิกขอตังค์พ่อกับเเม่ก่อน
: โนอาร์
ได้ข่าวว่าไม่นานนี้ โดนตัดบัตรมาไม่ใช่ไง
: ลูคัส
นี่หยุดเลยมึง! ก็เเค่เติมเกมไปนิดเดียวเอง
: ลูคัส
เเต่มันสนุกจริงๆนะมึง
: โนอาร์
สนุกก็จริง เเต่เลิกเล่นเเล้วไปทำงานส่ะ!
?
อาหารมาเเล้วค่ะ//ยกมาเสิร์ฟ
: ลูคัส
เห็นม่ะ! ข้าวต้มเจ้านี้อ่ะ อร่อยเเบบออกข่าวมาหลายช่องเเล้วนะ
: ลูคัส
เออ ก็มึงไม่หัดดูข่าวบ้าง
: เจ้าสมุทร
อร่อยอ่ะ!//ตักเข้าปาก
: เจ้าสมุทร
พูดก่อนเลยนะ กูกินก่อนล่ะ
: ลูคัส
มีเเต่มึงอ่ะ พูดมาก
: โนอาร์
มากๆ พร้อมนอนเเล้วนะ
: ลูคัส
เดี๋ยวๆขับรถกลับบ้านด้วย
: โนอาร์
พากูกลับบ้านที ไม่อยากขับรถแล้ว
: ลูคัส
มีเเต่เขาจะทิ้งไว้ข้างถนน
: เจ้าสมุทร
ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ//เดินไปคิดเงิน
: เจ้าสมุทร
นี่ครับ ไม่ต้องทอนนะครับ//ยื่นเงินให้
: เจ้าสมุทร
เเยกย้ายกลับเถอะ ดึกแล้ว
: ลูคัส
เค้าหยอกเล่นตะเอง!
: โนอาร์
หยี้! อย่ามายุ่งกับกู ไปไป๊!
: เจ้าสมุทร
กูคบเพื่อนสติดีใช่ไหม//มอง
: ไพลิน
ถึงเเล้วทักมาด้วยนะ
: ไพลิน
ได้เวลาพักผ่อน//เดินไปปิดไฟ
: ไพลิน
ที่นอนจ๋า พี่มาเเล้ว//รีบวิ่งขึ้นห้อง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
