รักที่ถูกลืม ep.2

09:50 น.

สายตาที่ดูคาดหวังจ้องมองรถทุกคันที่คับเข้ามา

ไม่นานนักรถสีขาวทรงเหลี่ยมก็ขับเข้ามา

สายตาเฉียบคมมองตามรถคันนั้นอย่างใจจดใจจ่อ

. .

ก็อกๆๆๆ

เมื่อเสียงดังขึ้น ร่างสูงก็นั่งเก้าอี้ให้ดูเรียบร้อยเท่าที่เขาจะทำได้

ธรต์[พระเอก]

เข้ามา

ประตูบานใหญ่สีดำเปิดกว้าง

ปรากฎเป็นชายหนุ่ม 2 พี่น้อง

ณะ

พี่ธรต์//วิ่งเข้ามา

ธรต์[พระเอก]

นั่งก่อนสิ

ณะ

พี่เองก็เข้ามาสิครับ

เมื่อหนุ่มพูดจบก็เดินไปนั่งโซฟาสีเทาที่ตั้งคู่กับโต๊ะทรงเหมี่ยมทันที

มีน[นายเอก]

อืม....//เดินมานั่ง

ณะ

คนนี้พี่ธรต์นะครับ//ผายมือ

ณะ

เป็นพี่ที่รู้จักในมหาลัยนะครับ

ณะ

ตอนนี้พี่เขาเรียนจบแล้ว

ณะ

เลยวานพี่ธรต์ให้พี่อยู่ด้วย//ยิ้ม

ตาหวานสบสายตาเฉียบคมเพื่อสื่อให้ตามน้ำไป

ธรต์[พระเอก]

ตามนั้นแหละ

ใบหน้าของคนที่ได้ฟังก็ไม่เชื่อนนัก แต่พอได้มองหน้าหวานๆ ของน้องชายก็ปักใจเชื่อ

มีน[นายเอก]

อืม

ณะ

ค่าใช้จ่ายพี่ธรต์จะจ่ายให้พี่เอง

ธรต์[พระเอก]

( เรื่องนี้ไม่ได้คุยกันไว้นิ่ )

มีน[นายเอก]

โอเค...

ณะ

งั้นเดี๋ยวผมไปมหาลัยแล้วนะครับ

ณะ

บ๊ายบายครับ😊//โบกมือ

ธรต์[พระเอก]

......

ผู้เป็นน้องเดินออกจากห้องพร้อมลอยยิ้ม

บรรยกาศภายในห้องเงียบกริบ

ต่างฝ่ายต่างไม่รู้จะใช้บทสนทนาแบบไหนกับอีกฝ่าย

ธรต์[พระเอก]

เออ...มี-...คุณครับ

ธรต์[พระเอก]

คุณต้องการชาหรือกาแฟมั้ยครับ

มีน[นายเอก]

ไม่

ธรต์[พระเอก]

( ทำไงดีวะเนี้ย )//พูดไม่เก่ง

ก็อกๆๆๆ

:ออมเองค่ะ

ธรต์[พระเอก]

เชิญ

ออม[เลขา]

//เปิดประตู

ริน่า

//เดินตามา

ธรต์[พระเอก]

//มอง

มีน[นายเอก]

//มอง

ออม[เลขา]

ท่านประธาน

ออม[เลขา]

เธอคือเลขาคนใหม่ของท่านค่ะ//ผายมือ

ริน่า

สวัสดีค่ะ//นอบน้อม

หลังจบประโยคเธอเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับเจ้านายตน

ธรต์[พระเอก]

เสียมารยาท//พูดเสียงนิ่ง

ริน่า

อ่ะ..ขอโทษค่ะ//ก้มหัว

สายตาเฉียบคมหันไปมองชายที่นั่งอยู่บนโซฟา

สิ่งที่เห็นทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มใช้สายตาที่อยากได้สิ่งนั้นมาครอบครองกับรีน่า

ธรต์[พระเอก]

.....//อารมณ์เสีย

มีน[นายเอก]

//ยิ้ม+มองรีน่า

การกระทำของมีนทำเอาธรต์แทบนั่งไม่อยู่

ธรต์[พระเอก]

ออกไป

ออม[เลขา]

ค่ะ//กวักมือเรียกรีน่า

ริน่า

//เดินตาม

ประตูเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวทั้ง 2 ที่ออกไปจากห้อง

ธรต์[พระเอก]

กลับ!

ร่างสูงรุกขึ้นยื่นพร้อมกับมองร่างบาง

มีน[นายเอก]

คุณหมายถึงอะไร

ธรต์[พระเอก]

ผมจะกลับบ้านแล้ว

ธรต์[พระเอก]

คุณก็ต้องกลับไปกับผม

ทั้งคู่ออกมาจากบริษัทและจึ้นรถคันหรูของร่างสูงไป

. .

ใช้เวลาเพียง 1 อึดใจ ก็มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่แถวเมือง

รถสีดำมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังนี้

ร่างบางได้เห็นก็รู้สึกประทับใจจนความรู้สึกนั้นมันแสดงออกมาทางใบหน้าของเขา

มีน[นายเอก]

( มันเป็นบ้านที่เราชอบมาก )

แต่สึกที่น่าประหลาดคือร่างบางที่คิดว่าตนเคยมาครั้งนี้เป็นครั้งแรกแต่เหมือนรู้เส้นทางและคุ้นเคย

ธรต์[พระเอก]

//มอง

ร่างสูงมองบ้านที่เขาและร่างบางช้วยกันออกแบบในอดีต

และอยู่อาศัยกันมาเกือบเดือน

ธรต์[พระเอก]

//เศร้า

ความรู้สึกที่ผสมปนเปจนสมองแทบจะระเบิด

ทั้งเศร้า ทั้งโกรธ ทั้งอบอุ่น

ถึงเป็นแบบนั้นน้ำตามันก็เหมือนจะไหลออกมาทุกที

ธรต์[พระเอก]

//กลั้นน้ำตา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ