นางร้ายที่นายหลงรัก | Ss2 |
ตอน 4
คืนนี้ฉันนอนคิดอยู่นานเลยทีเดียว
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เฮ้ย ตื่นหน่อยดิ
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
ฉันมาหาเฉยๆ เผื่อเธอมีอะไรจะถาม
โซเฟีย
เรื่อง.... เกี่ยวกับ.... ไอ้หมอนั่นน่ะ
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เขาไม่ได้เป็นหมอนะ
โซเฟีย
ทำไมเวลาฉัรอยู่ใกล้เขาใจถึงได้.. เต้นเเรงจัง
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เเหน่ะๆ ชอบเขาหรอ
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เออ ชอบก็บอกชอบ
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เเต่ทุกอย่างกำหนดไว้เเล้ว ชะตาของเธอกับของเขา
โซเฟีย
งั้นบอกฉันหน่อยสิ นิดนึง
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เเต่ฉันไม่สามารถบอกเธอได้หรอกนะ
โซเฟีย
เฮ้ย ไม่เอา! //สะดุ้งตื่น
โซเฟีย
เอ้า รีบส่งกลับมาทำไมวะ
โซเฟีย
ว่าไปฉันมีใจให้เขาหรอ ไม่จริงหรอก
โซเฟีย
เอิ่มม ถ้าโชคชะตาฉันกับเขาผูกพันกันขอให้ฉันเป็นอะไรก็ได้
เท้าของโซเฟียเตะเข้ากับขอบเตียงด้วยความแรง
โซเฟีย
อ..อู้ยย! นิ้วเท้าหักเเล้วมั้งนั่น
โซเฟีย
เชื่อเเล้วก็ได้! //นอนบ่นบนเตียง
ลินคอร์น
เออ ฉันจะลงไปเเล้ว
โซเฟีย
//วิ่งมาจับชายเสื้ออีกคน
ลินคอร์น
อย่าบอกนะว่าหลงรักฉันเข้าเเล้วน่ะสิ
ลินคอร์นขับเข้ามาใกล้ๆโซเฟียที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างช้าๆ
โซเฟีย
ฮ.. เฮ้ย ทำไรของนาย
ลินคอร์น
ก็วิ่งตามฉันต้อยๆ
ลินคอร์น
เเต่หนูหลงรักไม่ได้นะคะน้องสาว
Comments