นางร้ายที่นายหลงรัก | Ss2 |
ตอน 3
พยาบาลส่วนตัวเข็นวิชแชร์เข้ามาภายในบ้าน
โซเฟีย
บ้านสวยจังเลยนะคะ //ยิ้ม
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
จ่ะ
ลินคอร์น
//เดินลงมาจากชั้นบน
ลินคอร์น
มาเเล้วงั้นหรอ นั่งวิชเเชร์มาซะด้วย
โซเฟีย
พี่อยากลองนั่งดูมั้ยคะ หนูอยากรู้จังว่าถ้าพี่นั่งบ้างจะเป็นไง
ลินคอร์น
ฉันป่าวเป็นอะไรสักหน่อย
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ป๊าว่าก็ถูกของน้อง
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ถ้าเเกขาหักจะออกไปเที่ยวได้หรือป่าวนะ
ลินคอร์น
พ่อก็พูดเกินไป ผมออกไปไม่ถึงสิบครั้ง
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
ต่อวัน
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
ว่าเเต่หนูลุกไหวมั้ย
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
เเต่ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะ
โซเฟีย
เดี๋ยวลองลุกเดินดู //ยิ้มให้ทั้งคู่
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
งั้นมาม๊าช่วย //พยุง
โซเฟียลุกขึ้นเดินอย่างชำนาญ
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
งั้นฝากเเกดูเเลน้องด้วยนะ
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ป๊าม๊าต้องไปบริษัทด่วน
ลินคอร์น
ครับ ไว้ใจผมได้เลย //ยิ้มเจ้าเล่ห์
ทั้งคู่เดินออกไปอย่างเร่งรีบ
ลินคอร์น
พูดดีๆหน่อย ฉันอายุเยอะกว่าเธอนะ
ลินคอร์น
อ่า หัดเดินไปนะ ไปเอาขนมก่อน
จู่ๆโซเฟียสะดุดขาตัวเองทำให้เธอล้มลงไปนอนกองที่พื้น
ลินคอร์น
อะไร!! //วิ่งออกมา
โซเฟีย
เจ็บ! ฉันเจ็บ! //งอเเง
ลินคอร์นเดินมายืนใกล้ๆโซเฟียก่อนจะนั่งย่อลง
ลินคอร์น
เฮ้อ ภาระ //อุ้มขึ้น
โซเฟีย
อ..เอ่อ.. ขอโทษแล้วกัร//เขินเเต่เก็บทรง
ลินคอร์น
อะไรของเธอเนี่ย มารยาทพึ่งมาเอาทำไมตอนนี้
ลินคอร์นเดินมาอุ้มโซเฟียมาที่โซฟารับเเขก
ลินคอร์น
หายเจ็บหรือยัง //นอนกินขนมบนโซฟาอีกตัว
ลินคอร์น
เออ รีบหายเเล้วกันขี้เกียจดูเเล
Comments