[Fic Reborn] รักอลวนของวองโกเล่ ณ คฤหาสน์สยองขวัญ
2-1 ห้องอาหาร
ขณะที่ทุกคนตกอยู่ในความวุ่นวาย
เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง
เสียงชายปริศนา
ตอนนี้ได้เวลาอาหารเย็นพอดี
เสียงชายปริศนา
ขอเชิญแขกทุกท่านร่วมรับประทานมื้อเย็นที่ห้องอาหารทางทิศตะวันตก
ทุกคนหันมองไปทางทิศตะวันตกตามเสียง
มื้ออาหารเย็นหอมกรุ่นถูกจัดวางบนโต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อย
แรมโบ้เป็นคนแรกที่วิ่งไปนั่งบนโต๊ะ
สึนะที่ตอนนี้ต้องรับหน้าที่พี่เลี้ยงจำเป็นจำใจวิ่งตามแรมโบ้ไป
ซาซางาวะ เคียวโกะ
แรมโบ้คุง ระวังนะจ้ะ
เคียวโกะอุ้มตัวแรมโบ้เอาไว้
มิอุระ ฮารุ
จะกินของมั่วซั่วไม่ได้นะคะแรมโบ้จัง
เอเบิร์ต โมนิกา
ฮะๆ เห็นแบบนั้นแล้วนึกถึงน้องสาวเลยล่ะค่ะ
เอเบิร์ต โมนิกา
พอเห็นของอร่อยทีไรก็ตาเป็นประกายทุกทีเลย
โมนิกาว่าพร้อมนั่งลงบนหนึ่งในเก้าอี้ของโต๊ะอาหาร
มิอุระ ฮารุ
มีน้องสาวด้วยเหรอคะ
เอเบิร์ต โมนิกา
อื้ม เป็นน้องต่างพ่อน่ะ
เอเบิร์ต โมนิกา
จริงสิ ลืมแนะนำตัวไปเลย
เอเบิร์ต โมนิกา
ฉันชื่อเอเบิร์ต โมนิกา
มอนเต้ ลอรี่
อ้ะ ว่าแต่...
โรคุโด มุคุโร
ถามชื่อคนอื่นโดยไม่ชื่อของตัวเองก่อนแบบนั้นมันเสียมารยาทนะครับ
มุคุโรยิ้มอ่อนขัดกับคำพูดเสียดแทงของตน
มอนเต้ ลอรี่
ฉันมอนเต้ ลอรี่
มอนเต้ ลอรี่
พวกนายล่ะ ชื่ออะไรกัน
ยามาโมโตะ ทาเคชิ
ฉันยามาโมโตะ ทาเคชิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ
ซาซางาวะ เรียวเฮ
ฉันซาซางาวะ เรียวเฮ อยู่ชมรมมวย
ซาซางาวะ เรียวเฮ
ฝากตัวด้วย
มอนเต้ ลอรี่
นายต่อยมวยด้วยเหรอ
ลอรี่ลุกขึ้นถามพร้อมทำท่าชกในอากาศประกอบอย่างตื่นเต้น
ซาซางาวะ เรียวเฮ
ใช่เลย! มวยน่ะเจ๋งแบบสุดขั้ว!
ซาซางาวะ เคียวโกะ
ฉันซาซางาวะ เคียวโกะจ้ะ
ซาซางาวะ เคียวโกะ
เด็กคนนี้คือแรมโบ้คุง
มิอุระ ฮารุ
ส่วนฉันชื่อมิอุระ ฮารุ
มิอุระ ฮารุ
เรามาสนิทกันไว้นะคะ!
เอเบิร์ต โมนิกา
ไว้มาสนิทกันนะคะ
โมนิกาฉีกยิ้ม ตอบรับความสดใสของเพื่อนใหม่
ซาวาดะ สึนะโยชิ
อ่า... ฉันซาวาดะ สึนะโยชิ
โกคุเทระ ฮายาโตะ
โกคุเทระ ฮายาโตะ
ฮิบาริเหลือบมองกลุ่มคนที่ทยอยนั่งลงบนโต๊ะอาหารพร้อมแนะนำตัวกัน
ฮิบาริ เคียวยะ
ฉันชื่อฮิบาริ เคียวยะ
มอนเต้ ลอรี่
แล้วนายล่ะว่าไง? พ่อคนมีมารยาท
ลอรี่เท้าคางผายมือไปหามุคุโรที่ยังนั่งนิ่ง
โรคุโด มุคุโร
โรคุโด มุคุโร ถึงจะไม่ได้มาจากใจจริงแต่ก็ยินดีที่ได้พบนะครับ
เสียงหญิงปริศนา
หากทุกท่านรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ขอเชิญกลับไปยังโถงด้านหน้าด้วย
โกคุเทระ ฮายาโตะ
เจ้าเสียงนี่มันน่าโมโหชะมัด!
โกคุเทระ ฮายาโตะ
เอาแต่สั่งให้ทำโน่นนี่อยู่ได้
ยามาโมโตะ ทาเคชิ
เรื่องมันก็มาเป็นแบบนี้แล้ว โมโหไปจะได้อะไรขึ้นมาล่ะ
ซาวาดะ สึนะโยชิ
นั่นสิ โกคุเทระคุงทำใจร่มๆก่อนดีกว่านะ
โกคุเทระ ฮายาโตะ
จิ้– ถ้ารุ่นที่ 10 พูดแบบนั้นมันก็ไม่ได้...
โกคุเทระ ฮายาโตะ
อ่ะ จะว่าไปแล้ว...
โกคุเทระ ฮายาโตะ
หลังกินเสร็จมันก็ต้องเก็บอาหารใช่มั้ยครับ
โกคุเทระก้มลงมาพูดกับสึนะด้วยเสียงกระซิบ
โกคุเทระ ฮายาโตะ
งั้นคนที่มาเก็บอาหารไปอาจจะเป็นพวกเดียวกับที่จับเรามาไว้ที่นี่ก็ได้
โกคุเทระ ฮายาโตะ
เราลองกลับไปดูกันเถอะครับ!
ซาวาดะ สึนะโยชิ
เอ๋? มันก็ใช่อยู่หรอกนะ...
ซาวาดะ สึนะโยชิ
(แต่จะถ้าเป็นพวกอันตรายขึ้นมาจะทำยังไงดี)
ซาวาดะ สึนะโยชิ
(แต่ถึงอย่างนั้นมันก็น่าสงสัยจริงๆนั่นแหละ)
ซาวาดะ สึนะโยชิ
(เอาเถอะ มีโกคุเทระอยู่ด้วยทั้งคนก็อุ่นใจขึ้นแล้วล่ะ)
ระหว่างทางพวกสึนะก็พบกับเคียวโกะและฮารุ
ซาวาดะ สึนะโยชิ
เคียวโกะจัง?
ซาวาดะ สึนะโยชิ
มาทำอะไรเหรอ
ซาซางาวะ เคียวโกะ
ฉันกับฮารุจังว่าจะมาช่วยเค้าเก็บจานน่ะ
มิอุระ ฮารุ
ก็แหม... ให้กินอย่างเดียวมันก็เกรงใจออกนี่คะ
ซาซางาวะ เคียวโกะ
สึนะคุงก็เหมือนกันเหรอ
โกคุเทระยังไม่ทันจบประโยคดีสึนะก็ปิดปากไว้แล้วแทรกขึ้นมาก่อน
ซาวาดะ สึนะโยชิ
ช– ใช่แล้วล่ะ!
ซาซางาวะ เคียวโกะ
อย่างนี้นี่เอง งั้นเราเดินไปด้วยกันเลยเนอะ?
แต่ในขณะที่ทั้ง 4 คนกำลังจะเข้าไปในห้องอาหารก็มีบางอย่างโผล่มาซะก่อน
เงาตะคุ่มที่มีหน้าตาสยดสยอง!
มิอุระ ฮารุ
มะ มะ เมื่อกี้...
มิอุระ ฮารุ
เมื่อกี้มัน...
ซาซางาวะ เคียวโกะ
ฮ... ฮารุจังก็เห็นเหมือนกันใช่มั้ย
ซาวาดะ สึนะโยชิ
ผ.. ผ.. ผ.. ผี!!!
ซาวาดะ สึนะโยชิ
ผีหลอก!!!!!!
ด้วยความกลัว ความซุ่มซ่ามหรือจงใจอะไรก็ไม่ทราบ
สึนะผวาเข้ากอดกับเคียวโกะที่กำลังกอดกับฮารุ
พอรู้ตัวสึนะก็เด้งออกมาทันที
ซาวาดะ สึนะโยชิ
เหวอ! ขะ ขอโทษนะเคียวโกะจัง
ซาวาดะ สึนะโยชิ
แบบว่า... เมื่อกี้มันเผลอ ก็เลย...
มิอุระ ฮารุ
แม้ในเวลาแบบนี้ก็ยังยืนหยัดปกป้องพวกเรา...
มิอุระ ฮารุ
ฮึก– เท่มากเลยล่ะค่ะ
ดูเหมือนกับว่าฮารุจะตกใจกลัวจนร้องไห้
ซาซางาวะ เคียวโกะ
ขอบคุณนะ สึนะคุง
ซาวาดะ สึนะโยชิ
(โชคดีไปที่ทั้งสองคนไม่ทันสังเกตุว่าเราแค่กลัวจนพุ่งไปกอดทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัว)
ซาวาดะ สึนะโยชิ
(ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ขายขี้หน้าไปมากกว่านี้)
Comments