ไดอารี่ถึงคุณแม่ผู้น่ากลัว ไดอารี่วันที่5 อาหารของคุณแม่

ไดอารี่วันที่5 อาหารของคุณแม่

คาญ

ถึงไดอารี่: สองวันมานี้เสียงแปลกๆจากห้องของคุณแม่หายไปแล้ว ว่าแต่เจ้าโนโน่หายไปไหนกันนะ ฉันไม่เห็นมันมาหลายวันแล้ว พวกสุนัขเนี่ยมันมีนิสัยที่จะหายไปจากบ้านแบบไม่กลับมาเลยแบบนี้หรอ?

คาญ

สงสารคุณแม่จัง พันผ้าพันแผลไว้เต็มมือไปหมดเลย แผลนั่นน่าจะเจ็บมาก

คาญ

แต่สตูวว์เนื้อที่แม่ทำคืนนี้อร่อยมาก เนื้อแทบจะเปื่อยเข้าไปในปาก รสชาติเข้มข้น แต่กลับอร่อยกล่มกล่อมกำลังดีในเวลาเดียวกัน ปกติฉันไม่ค่อยชอบอาหารที่คุณแม่ทำหรอก แต่สำหรับอาหารในวันนี้มันพิเศษมาก ฉันกินไปตั้ง 4จาน!

คาญ

จะว่าไปตอนที่กินอยู่ฉันได้สังเกตเห็นบางอย่าง...

คาญ

ไม่เห็นชัดมากหรอก แต่มันเป็นรอยสีแดงเล็กๆบนพื้นใต้โต๊ะอาหาร คือรอบข้างพื้นแฉะเหมือนพึ่งถูมาด้วย คุณแม่คงจะทำความสะอาดไม่หมด ทำให้มันมีรอยคราบแห้งๆเหลือไว้แบบนี้

คาญ

เหมือนกับรอยเลือดในหนังเลย...หวังว่าจะไม่ใช่..โนโน่..

คาญ

ทำไมทุกอย่างมันถึงลงล็อคไปหมดล่ะ

คาญ

เหตุการณ์มันเริ่มขึ้นจากที่เจ้าโนโน่หายตัวไปหลายวัน.. มีรอยเลือดที่ใต้โต๊ะอาหาร อีกอย่างคือวันนี้เป็นวันที่ได้กินสตูวว์เนื้อ แถมฉันยังเห็นคุณแม่พันแผลไว้ที่มือเหมือนกับพึ่งได้แผลมาด้วย

คาญ

ถ้าสนัขตัวหนึ่งถูกจับตัวไปเพื่อฆ่าทำอาหาร มันคงจะกัดคนร้ายเพื่อป้องกันตัวเป็นปกติอยู่แล้ว จริงมั้ย...

คาญ

โนโน่...อย่าบอกนะว่า..

คาญ

ฉันขอไปอ้วกก่อนนะ! ไดอารี่สำหรับวันนี้คงต้องจบตรงนี้แหละ



