มหาสงครามสาวกเทพเจ้า บทที่ 1 สงครามทวยเทพ

นานมาแล้ว ในยุคของเหล่าทวยเทพ

เหล่าทวยเทพผู้ยิ่งใหญ่...ที่สถาปนาตนเองขึ้นบ้างก็จากการทำสงคราม บ้างก็จากการสรรสร้าง บ้างก็เกิดขึ้นมาจากความว่างเปล่า

แต่

มีขาวย่อมมีดำอยู่เสมอ

มีเหล่าทวยเทพแล้วไซร้ก็ต้องมีปีศาจร้าย

ทุกอย่างจึงจะเสมอต้นเสมอปลาย

เมื่อมีทั้งสองอย่าง สองเผ่าพันธุ์จึงทำข้อตกลงกันเพื่อความเท่าเทียม

ฝ่ายปีศาจและทวยเทพจะไม่โจมตีกันและกันก่อนหากฝ่ายใดฝ่าฝืนกฎจะต้องเกิดสงคราม

แต่ก็มีปีศาจตนหนึ่งที่หยิ่งผยองไม่ยอมรับข้อตกลงนี้จึงบุกเข้าไปโจมตีเทพแห่งแสงในที่พำนัก อย่างไม่เกรงกลัวสงครามที่จะเกิดขึ้น

สงครามระหว่างเหล่าทวยเทพและปีศาจนั้นยาวนาน จนในที่สุดทวยเทพก็สามารถคว้าชัยชนะมาได้

เหล่าทวยเทพจึงตัดสินใจสร้างจักรวรรดิทั้งสี่ขึ้นมา

จักรวรรดิคาเรนเทีย

จักรวรรดิเอเรีย

จักรวรรดิโรเซลล์

และจักรวรรดิมหาอำนาจอย่างอารีแอคเน่

โดยทั้งสี่จักรวรรดินี้จะมีศูนย์กลางอยู่ที่โรงเรียน แวรี่

โรงเรียนที่สอนเวทย์มนต์ ดาบ และมารยาททางสังคมของบุตรขุนางมากหน้าหลายตา

โดยพวกเขาเหล่านั้นถูกพร่ำสอนให้คว้าบางสิ่ง ที่หายสาบสูญ บางสิ่งที่ยังหาไม่พบ บางสิ่งที่อาจจะไม่มีอยู่จริง

นั้นก็คือ

น้ำตาแห่งท้องทะเล ตำราเวทย์มนต์ดำและศิลานักปราชญ์

แต่ก็ใช่ว่านักเรียนทุกคนจะได้รับการพร่ำสอนแบบนี้ จะมีก็แต่พวกนักเรียนที่ได้รับการคัดเลือกเพียงเท่านั้นที่จะสามารถได้สิ่งของที่ทรงพลังเช่นนั้นมาครอบครอง

นักเรียนผู้มีความวิเศษ

นักเรียนที่มีสายเลือดและพลังของเหล่าทวยเทพผู้ยิ่งใหญ่

วิลเลียม

ท่านแม่ฮะเเล้วข้าสามารถครอบครองสิ่งของพวกนั้นได้หรือไม่ครับ?

แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)

ได้แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ

แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)

เพราะลูกมีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้างอยู่ยังไงล่ะจ๊ะ

วิลเลียม

เทพผู้สรรสร้างเหรอฮะ

แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)

//ยิ้ม

แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)

จ๊ะ

เฮือก

วิลเลียม

//สะดุ้งตื่น

วิลเลียม

ฝันแบบนี้อีกแล้ว

วิลเลียม

ทำไมถึงชอบฝันแบบนี้ตลอดเลยนะ

วิเวียน(สาวใช้)

นายน้อยคะ//เคาะประตู

วิเวียน(สาวใช้)

ดิฉันขอเข้าไปนะคะ

วิลเลียม

...

วิลเลียม

เข้ามาสิ

วิลเลียม

//มองนอกหน้าต่าง

วิเวียน(สาวใช้)

ท่านแกรนด์ดัชเชสส์บอกให้นายน้อยเตรียมตัว เพราะวันนี้จะเป็นวันที่นายน้อยต้องเข้าโรงเรียนแวรี่ค่ะ

วิลเลียม

...

วิเวียน(สาวใช้)

มะ...ไม่ดีใจเหรอคะ?

วิเวียน(สาวใช้)

มันเป็นความฝันของนายน้อยเลยนะคะ

วิลเลียม

...//มองหน้าวิเวียน

วิลเลียม

(ใครอยากไปกัน)

วิลเลียม

ดีใจสิ//ยิ้ม

วิเวียน(สาวใช้)

ค่ะ

วิเวียน(สาวใช้)

ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ//เดินออกจากห้องไป

วิลเลียม

ดีใจงั้นเหรอ?

วิลเลียม

ข้าใช้เวทย์ไม่ได้เลยด้วยซ้ำไป

วิลเลียม

//นั่งลง

วิลเลียม

เฮ้อ

วิลเลียม

ข้ามีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้างไปทำไมกัน?

วิเวียน(สาวใช้)

ถึงโรงเรียนแล้วค่ะนายน้อย//เปิดประตูรถม้า

วิลเลียม

อืม//เดินลงจากรถม้า

มาดามเอดิสัน

ยินดีต้อนรับค่ะท่านวิลเลียมบุตรชายเพียงคนเดียวของท่านแกรนด์ดยุคแห่งจักรวรรดิอารีแอคเน่

วิลเลียม

ครับ

มาดามเอดิสัน

ฉันจะพาท่านชายไปที่ห้องพักนะคะ

วิลเลียม

ครับ

ทั้งสองคนเดินไปตามโถงทางเดินด้วยกันโดยที่ไม่มีการสนทนาใดๆ

วิลเลียมกวาดตามองไปพื้นที่รอบๆอย่างเงียบๆ

โถงทางเดินเก่าแก่ที่สภาพดีดูเรียบง่ายแต่หรูหรา บรรยากาศแบบนี้ทำให้ขายหนุ่มพอใจเย็นขึ้นมาได้เล็กน้อย

ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องห้องหนึ่ง

มาดามเอื้อมมือไปเปิดประตูอย่างใจเย็น เธอดูมีอายุแต่ทุกท่วงท่าของเธอนั้นช่างสมบูรณ์แบบ

มาดามเอดิสัน เปิดประตูเข้าไปก่อนที่จะพบกับชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในห้อง หน้าตาหล่อเหลาผมสีดำสนิทที่ตัดกับดวงตาสีแดงทับทิมมันช่างดูหน้าดึงดูดอย่างเหลือเชื่อ

มาดามเอดิสัน

ทักทายสิคะคุณวิลเลียม คนคนนี้คือเอลวินบุตรชายของท่านเคาท์แมเรีย

วิลเลียม

สายัณห์สวัสครับ