มหาสงครามสาวกเทพเจ้า
บทที่ 1 สงครามทวยเทพ
นานมาแล้ว ในยุคของเหล่าทวยเทพ
เหล่าทวยเทพผู้ยิ่งใหญ่...ที่สถาปนาตนเองขึ้นบ้างก็จากการทำสงคราม บ้างก็จากการสรรสร้าง บ้างก็เกิดขึ้นมาจากความว่างเปล่า
มีเหล่าทวยเทพแล้วไซร้ก็ต้องมีปีศาจร้าย
ทุกอย่างจึงจะเสมอต้นเสมอปลาย
เมื่อมีทั้งสองอย่าง สองเผ่าพันธุ์จึงทำข้อตกลงกันเพื่อความเท่าเทียม
ฝ่ายปีศาจและทวยเทพจะไม่โจมตีกันและกันก่อนหากฝ่ายใดฝ่าฝืนกฎจะต้องเกิดสงคราม
แต่ก็มีปีศาจตนหนึ่งที่หยิ่งผยองไม่ยอมรับข้อตกลงนี้จึงบุกเข้าไปโจมตีเทพแห่งแสงในที่พำนัก อย่างไม่เกรงกลัวสงครามที่จะเกิดขึ้น
สงครามระหว่างเหล่าทวยเทพและปีศาจนั้นยาวนาน จนในที่สุดทวยเทพก็สามารถคว้าชัยชนะมาได้
เหล่าทวยเทพจึงตัดสินใจสร้างจักรวรรดิทั้งสี่ขึ้นมา
และจักรวรรดิมหาอำนาจอย่างอารีแอคเน่
โดยทั้งสี่จักรวรรดินี้จะมีศูนย์กลางอยู่ที่โรงเรียน แวรี่
โรงเรียนที่สอนเวทย์มนต์ ดาบ และมารยาททางสังคมของบุตรขุนางมากหน้าหลายตา
โดยพวกเขาเหล่านั้นถูกพร่ำสอนให้คว้าบางสิ่ง ที่หายสาบสูญ บางสิ่งที่ยังหาไม่พบ บางสิ่งที่อาจจะไม่มีอยู่จริง
น้ำตาแห่งท้องทะเล ตำราเวทย์มนต์ดำและศิลานักปราชญ์
แต่ก็ใช่ว่านักเรียนทุกคนจะได้รับการพร่ำสอนแบบนี้ จะมีก็แต่พวกนักเรียนที่ได้รับการคัดเลือกเพียงเท่านั้นที่จะสามารถได้สิ่งของที่ทรงพลังเช่นนั้นมาครอบครอง
นักเรียนที่มีสายเลือดและพลังของเหล่าทวยเทพผู้ยิ่งใหญ่
วิลเลียม
ท่านแม่ฮะเเล้วข้าสามารถครอบครองสิ่งของพวกนั้นได้หรือไม่ครับ?
แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)
ได้แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ
แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)
เพราะลูกมีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้างอยู่ยังไงล่ะจ๊ะ
วิลเลียม
เทพผู้สรรสร้างเหรอฮะ
แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)
//ยิ้ม
แกรนด์ดัชเชสส์ลิลลี่(มารดาของวิลเลียม)
จ๊ะ
วิลเลียม
ทำไมถึงชอบฝันแบบนี้ตลอดเลยนะ
วิเวียน(สาวใช้)
นายน้อยคะ//เคาะประตู
วิเวียน(สาวใช้)
ดิฉันขอเข้าไปนะคะ
วิเวียน(สาวใช้)
ท่านแกรนด์ดัชเชสส์บอกให้นายน้อยเตรียมตัว เพราะวันนี้จะเป็นวันที่นายน้อยต้องเข้าโรงเรียนแวรี่ค่ะ
วิเวียน(สาวใช้)
มะ...ไม่ดีใจเหรอคะ?
วิเวียน(สาวใช้)
มันเป็นความฝันของนายน้อยเลยนะคะ
วิลเลียม
...//มองหน้าวิเวียน
วิเวียน(สาวใช้)
ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ//เดินออกจากห้องไป
วิลเลียม
ข้าใช้เวทย์ไม่ได้เลยด้วยซ้ำไป
วิลเลียม
ข้ามีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้างไปทำไมกัน?
วิเวียน(สาวใช้)
ถึงโรงเรียนแล้วค่ะนายน้อย//เปิดประตูรถม้า
วิลเลียม
อืม//เดินลงจากรถม้า
มาดามเอดิสัน
ยินดีต้อนรับค่ะท่านวิลเลียมบุตรชายเพียงคนเดียวของท่านแกรนด์ดยุคแห่งจักรวรรดิอารีแอคเน่
มาดามเอดิสัน
ฉันจะพาท่านชายไปที่ห้องพักนะคะ
ทั้งสองคนเดินไปตามโถงทางเดินด้วยกันโดยที่ไม่มีการสนทนาใดๆ
วิลเลียมกวาดตามองไปพื้นที่รอบๆอย่างเงียบๆ
โถงทางเดินเก่าแก่ที่สภาพดีดูเรียบง่ายแต่หรูหรา บรรยากาศแบบนี้ทำให้ขายหนุ่มพอใจเย็นขึ้นมาได้เล็กน้อย
ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องห้องหนึ่ง
มาดามเอื้อมมือไปเปิดประตูอย่างใจเย็น เธอดูมีอายุแต่ทุกท่วงท่าของเธอนั้นช่างสมบูรณ์แบบ
มาดามเอดิสัน เปิดประตูเข้าไปก่อนที่จะพบกับชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในห้อง หน้าตาหล่อเหลาผมสีดำสนิทที่ตัดกับดวงตาสีแดงทับทิมมันช่างดูหน้าดึงดูดอย่างเหลือเชื่อ
มาดามเอดิสัน
ทักทายสิคะคุณวิลเลียม คนคนนี้คือเอลวินบุตรชายของท่านเคาท์แมเรีย
เอลวิน
เช่นกันครับท่านชายวิลเลียม
วิลเลียม
เรียกวิลเลียมเฉยๆก็ได้ครับยังไงเราก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกันแล้ว
เอลวิน
ต่อจากนี้เราก็มาเป็นเพื่อนกันเถอะครับ
บทที่ 2 ห้ามเข้าใกล้
มาดามเอดิสัน
ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะเข้ากันได้ดี ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องขอตัวก่อน
มาดามเอดิสัน
//เดินออกจากห้องไป
มาดามเอดิสัน
...//หันมามอง
เอลวิน
ทำตัวตามสบายได้เลยนะ
เอลวิน
ฉันไม่ค่อยชอบพูดซ้ำสักเท่าไหร่
เอลวินมองวิลเลียมด้วยสายตาคาดคั้นก่อนที่จะเดินตรงไปยังเตียงนอนของตัวเอง
วิลเลียม
ขอโทษที//ยิ้มแห้งๆ
วิลเลียม
มันจะดีมากเลยนะถ้าต่างคนต่างอยู่น่ะ
เอลวิน
สองมาตรฐานจังเลยนะนายน่ะ
วิลเลียม
นายเองก็คงไม่ต่างกันหรอกจริงมั้ย
ทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะส่งรอยยิ้มแบบฝืนๆให้กันและกัน
วิลเลียม
//หันไปมองที่ประตู
วิลเลียม
//เดินไปเปิดประตู
?
มาดามเอดิสันฝากให้ผมเอามาให้นาย
?
ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับใช้บุตรชายเพียงหนึ่งเดียวของแกรนด์ดยุคของจักรวรรดิมหาอำนาจ
เอ็ดเวิร์ด
ผมชื่อเอ็ดเวิร์ดเป็นรุ่นพี่นายหนึ่งปีนะ
เอ็ดเวิร์ด
นายโชคดีมากเลยนะที่ได้อยู่ห้องเดียวกับเอลวินน่ะ
วิลเลียม
...//หันไปมองเอลวิน
วิลเลียม
เปล่าครับไม่มีอะไร
เอ็ดเวิร์ด
เห็นแบบนั้นหมอนั่นก็ตัวท็อปของปีสองเลยนะ
เอ็ดเวิร์ด
คะแนนเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเชียวล่ะ
เอลวิน
ขอบคุณที่ชมนะเอ็ด//เดินไปอยู่ข้างๆวิลเลียม
เอ็ดเวิร์ด
ไม่มีอะไรแล้วงั้นของตัวก่อนนะบาย
เอ็ดเวิร์ด
เอลตอน6โมงตรง อย่าลืมไปประชุมด้วยล่ะ
เอ็ดเวิร์ด
นายเป็นประธานนักเรียนนะอย่าลืมตำแหน่งของตัวเองด้วย
สิ้นเสียงของเอ็ดเวิร์ดเขาก็เดินออกไปอย่างเร่งรีบโดยทีไม่หันกลับมาอีก แววตาของเขาตอนที่พูดกับเอลวินนั้นมันดูเยือกเย็น แถมยังน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
เอลวิน
ฉันจะพานายไปทานข้าว
เอลวิน
แล้วพรุ่งนี้นายต้องเตรียมตัวสอบคัดแยกห้องแถมลำดับชั้นของนายจะสูงตามความสามารถ
วิลเลียม
//เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ
เอลวิน
//ลุกออกจากโซฟา+เดินออกจากห้อง
วิลเลียม
//เดินตามเอลวินไป
เอลวิน
ตอนหกโมงตรงฉันมีประชุมนายกลับห้องคนเดียวได้ใช่มั้ย?
เอลวิน
หึ...ก็ดีแต่อย่าไปไกลกับหอประชุมใหญ่ก็แล้วกัน
ทั้งสองคนทานอาหารจนเสร็จก่อนที่จะแยกย้านกันไปตามทางของตัวเอง
วิลเลียม
มืดแล้วน่ากลัวเหมือนกันแฮะ
ชายหนุ่มเดินไปตามโถงทางเดินเรื่อยๆอย่างเหม่อลอยรู้ตัวอีกทีตนก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหอประชุมใหญ่ที่เอลวินย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าเดินมาแถวๆนี้จนได้
วิลเลียม
มาอยู่ตรงนี้จนได้
วิลเลียม
ช่างมันเถอะไหนๆก็ไหนๆแล้ว
วิลเลียม
เข้าไปแอบดูก็คงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง
บทที่ 3 จับได้
วิลเลียม
ทั้งๆที่บอกว่าห้ามเข้าใกล้แต่ทำไมมันถึงไม่มีอะไรเป็นพิเศษเลยล่ะ
วิลเลียม
ธรรมดากว่าที่คิดซะอีก
"นั้นสินึกว่าจะไม่มาซะแล้ว"
เอ็ดเวิร์ด
เอาน่าหมอนี่มาได้ก็ดีแค่ไหนแล้วพวกนายก็อย่าไปแซวนักเลย'แอล' 'แจสเปอร์'
แจสเปอร์
ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา
เอลวิน
เรื่องนั้นช่างมันเถอะเรามาคุยเรื่องของพวกสาวกกันดีกว่า
แจสเปอร์
แมลงพวกนั้นกำลังตามหาตัวของผู้ที่มีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้างอยู่ยังไงล่ะ
แจสเปอร์
ให้แอลอธิบายเถอะขี้เกียดแล้ว//ยิ้ม
แอล
พวกนั้นต้องการจะใช้ตัวของ คนที่มีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้าง ตามหา'น้ำตาแห่งท้องทะเล'
เอ็ดเวิร์ด
ถ้าอย่างนั้นคนพวกนั้นก็คงต้องการที่จะทำสงครามกับพวกเรา
วิลเลียม
อยากจะบ้าตายกว่าจะหาทางเข้าเจอ
"พวกนั้นต้องการจะใช้ตัวของ คนที่มีสายเลือดของเทพผู้สรรสร้าง ตามหาน้ำตาแห่งท้องทะเล"
วิลเลียม
(น้ำตาแห่งท้องทะเล)
"ถ้าอย่างนั้นคนพวกนั้นก็คงต้องการที่จะทำสงครามกับพวกเรา"
วิลเลียมที่กำลังสับสนไม่รู้ตัวเลยว่ามีบางอย่างอยู่ข้างหลัง
ก่อนที่เด็กหนุ่มจะหันหลังไปเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
แอล
นั้นใครน่ะ?!!//หันไปตามที่มาของเสียง
ทั้งสองคนวิ่งหนีมาได้ไกลพอสมควรก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่สวนขนาดย่อมแห่งหนึ่ง
วิลเลียม
เราชื่อวิลเลียม อยู่ปีหนึ่ง
อลัน
อยู่ชั้นเดียวกันเลยหวังว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกันนะ
วิลเลียม
เช่นกัน//ทำหน้านิ่งๆ
วิลเลียม
ขอบคุณที่มาช่วยนะ
วิลเลียม
ว่าแต่ทำไมนายถึงมาช่วยล่ะ?
อลัน
เราเห็นนายทำตัวลับๆ ล่อๆ อยู่ตรงแถวๆหน้าหอประชุม
อลัน
แถมวันนี้เราได้ยินมาว่าพวกสภานักเรียนจะไปประชุมที่นั้น
อลัน
เราแค่คิดว่าพวกเขาอาจจะไม่อยากให้ใครรู้
อลัน
แถมในกฎของโรงเรียนข้อที่ 103 ได้บอกเอาไว้อย่างชัดเจนว่าห้ามผู้ใดเข้าไปขัดขวางหรือแทรกแซงงานของสภานักเรียน
แจสเปอร์
นั้นสินะหาเจอจนได้
แจสเปอร์
ไม่ให้หนีหรอกนะเด็กน้อย//จับคอเสื้ออลัน
ทั้งสองคนโดนของแข็งฟาดเข้าตรงท้ายทอยก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป
แจสเปอร์
หวัดดีเด็กน้อย//ยิ้ม
แจสเปอร์
ไม่อ่ะ ทำไมต้องปล่อย?
แจสเปอร์
ทั้งๆที่พวกนายทำผิดกฎ
แจสเปอร์
เอาล่ะเด็กน้อยผู้น่าสงสารเตรียมตัวรับบทลงโทษได้เลย~
เอลวิน
เลิกแกล้งเด็กสักทีเถอะแจส
แอล
ขอโทษที่ให้รอนะ//เปิดประตู
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
