เลี้ยงให้เชื่อง |Mu & Tan| 1/2
เนื้อหาต่อไปนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับอนิเมะหรือมังงะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เนื้อหาจะอยู่ในยุคปัจจุบันของญี่ปุ่น
ตัวละครจะมีการหักหลังกันเกิดขึ้น
คิบุตสึจิ มุซัน
จะบอกได้รึยังว่าใครส่งแกมาไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่บอก...อึก-..
ในขณะที่เด็กหนุ่มและชายหนุ่มกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เด็กหนุ่มก็มีท่าทางเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เพราะในตอนที่กำลังพูดคุย ไม่สิ ต้องบอกว่าเค้นคำตอบจากเจ้าตัวเด็กหนุ่มที่ปากแข็งพอควร
เด็กหนุ่มนั้นถูกล่ามตรึงไว้กับกำแพง พร้อมกับบาดแผลที่เต็มร่างกาย ไม่ว่าจะมีด หรือรอยกระสุนก็ตาม เด็กหนุ่มยังคงอดทนกับบาดแผลและเลือกที่จะไม่บอกข้อมูลให้กับศัตรูของเขาแน่นอน
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถึงแกจะทรมานฉันจนใกล้ตายฉันก็ไม่บอกแก...
คิบุตสึจิ มุซัน
เด็กแบบแกจะทนได้ซักกี่น้ำเชียว?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันเจออะไรมามากกว่าที่แกเห็นอีกนะไอ้หัวหงอก...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ตั้งแต่7ขวบก็ถูกพาไปที่ไหนไม่รู้เพื่อฝึกให้เป็นสปาย...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไหนจะต้องมารับภารกิจฆ่าคนโดยไม่เต็มใจ...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แถมทุกครั้งที่ได้ภารกิจก็เหมือนตายทั้งเป็น...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถ้าทำไม่สำเร็จก็โดนเก็บ...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ทำสำเร็จก็แค่รอด...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
โดนแค่นี้ถือว่าจิ๊บๆ...
ชายหนุ่มมีอาการตกตะลึงเมื่อได้ฟังสิ่งเด็กหนุ่มตรงหน้าเล่ามา เขาไม่อยากเชื่อว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าของเขานั้นจะไปเจออะไรมา ก่อนที่เขาจะเรียกลูกน้องของตนเองมาเพื่อให้ไปค้นข้อมูลของเด็กหนุ่ม
คิบุตสึจิ มุซัน
โคคุชิโบ ไปหาข้อมูลเจ้าเด็กนี่มา
คิบุตสึจิ มุซัน
โดมะมาทำแผลให้เจ้าเด็กนี่แล้วตอนทำแผลก็ล่ามไว้ด้วย
คิบุตสึจิ มุซัน
ส่วนอาคาสะ ไปเอาอาหารกับน้ำมาซะ
อาคาสะ
อาหารกับน้ำหรอครับ...?
คิบุตสึจิ มุซัน
อย่าถามมาก ไปเอามา
เรนโกคุ เคียวจูโร่
คิดจะทำอะไรของแกไอ้หัวหงอก...จะวางยาฉันรึไง..
โดมะ
มาๆ~ เดี๋ยวผมทำแผลให้~
เสียงกุญแจมือถูกปลดล็อกออกพร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มที่ร่วงลงหลังจากที่ลูกน้องของชายหนุ่มตรงหน้านั้นปลดล็อกเสร็จ แต่ดีที่รับตัวเด็กหนุ่มไว้ได้ทัน
เด็กหนุ่มถูกวางตัวลงบนพื้นพร้อมกับเสียงคุ้นเคยที่ดังข้างหู และเจ้าตัวจะถูกล่ามอีกแล้ว แต่ไม่ใช่ปัญหาเพราะเด็กหนุ่มนั้นได้ใช้สัญชาตญาณในการเอาตัวรอด เอื้อมหยิบมีดที่เหน็บอยู่ตรงต้นขา พร้อมง้างมีดในมือเพื่อที่จะแทงชายหนุ่มที่กำลังล่ามเจ้าตัวอยู่
แต่ก็ถูกชายหนุ่มนั้นปัดมีดกระเด็นไปไกล พร้อมที่เจ้าตัวเด็กหนุ่มนั้นยกขาขึ้นเตะหว่างขาของชายหนุ่มพอดี
ชายหนุ่มพูดพร้อมเอามือกุมเป้าตัวเองไว้ ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่
เรนโกคุ เคียวจูโร่
น้องชายแกคงสูญพันธุ์แล้วล่ะ
เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงภูมิใจ พร้อมกับที่เจ้าตัวนั้นจะพ่นน้ำลายที่มีเลือดปะปนอยู่ออกมา ก่อนที่จะยกมือขึ้นมาเช็ดปากอย่างลวกๆ
คิบุตสึจิ มุซัน
เก่งดีนี่ เป็นเด็กที่น่าสนใจดีว่ามั้ยโคคุชิโบ
โคคุชิโบ
จากที่ไปสืบข้อมูลเด็กคนนี้มา
โคคุชิโบ
ชื่อ เรนโกคุ เคียวจูโร่
อายุ 15 ปี
สูง 160 ซม.
น้ำหนัก 51 กก.
วัน/เดือน/ปีเกิด ไม่ทราบ
พ่อแม่และน้องชายหายสาบสูญ
โคคุชิโบ
เคยถูกจับไปฝึกในค่ายทหารตอนอายุ7ปี จนถึงอายุ 10ปี
โคคุชิโบ
ตอนอายุ11ปี ถูกพวกอุบุยาชิกิจับมาเป็นสปาย แต่ก็ถูกเปลี่ยนให้มาเป็นนักฆ่าในเวลาไม่นาน
โคคุชิโบ
ภารกิจที่ได้รับมอบหมายก็ทำสำเร็จทุกครั้ง ไม่ว่าจะสอดแนมหรือฆ่าก็ทำสำเร็จตลอด
โคคุชิโบ
มี1ภารกิจที่พรากดวงตาไป..คงเป็นข้างเดียวกับที่มีผ้าปิดตาอยู่นะครับ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
เหอะ แต่ฉันก็ไม่บอกหรอกนะว่าใครสั่งฉันมาน่ะ ตาแก่หัวหงอก
คิบุตสึจิ มุซัน
||ไอ้เด็กเวร||
ชายหนุ่มได้แต่คิด เพราะตรงหน้าของเขาก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่ถูกพรากชีวิตดีๆไป ก่อนเขาจะพยายามทำใจให้เย็นลง
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แกชื่อ คิบุตสึจิ มุซัน
อายุ 34 ปี
สูง 183 ซม.
น้ำหนัก 76 กก.
วัน/เดือน/ปีเกิด ไม่มีในข้อมูล
พ่อแม่ตายเพราะถูกฆาตกรรม
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ชอบเรียนภาษาต่างประเทศ ประกอบอาชีพค้าขายกับคู่ค้าต่างประเทศ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มีลูกน้องที่ไว้ใจอยู่3คน โคคุชิโบ โดมะ แล้วก็อาคาสะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ลูกน้องทั้ง3คนเปลี่ยนชื่อหลังเข้ามาเป็นลูกน้องของแก
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มีแค่โดมะที่ไม่ยอมเปลี่ยน
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อ้อแล้วก็ ฉันยังรู้มากกว่านี้อีกนะ
คิบุตสึจิ มุซัน
รู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แกคิดว่าฉันจะไม่สืบข้อมูลของคนที่เป็นภารกิจหรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถ้าฆ่าไปโดยไม่รู้ว่าเป็นใครก็คงน่าสมเพชน่าดู
คิบุตสึจิ มุซัน
ใครสอนแกพูดคำพวกนี้หรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
|จำมา..|
เด็กหนุ่มพูดอุบอิบก่อนจะขยับตัวนั่งลงและชันเข่าขึ้นมากอด พร้อมกับเจ้าตัวที่เหลือบสายตามองหน้าของชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยปากถามไป
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถามทำไม?
คิบุตสึจิ มุซัน
อย่าบอกนะ ไม่ได้เรียนหนังสือด้วยน่ะ?
โคคุชิโบ
ครับ ไม่ได้เรียนแต่ก็พูดได้
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ก็ฉันไม่ได้เป็นใบ้
โคคุชิโบ
อะแฮ่ม- เขียนกับอ่านไม่ได้ซักอย่าง อาศัยทักษะการฟังและจำเอาครับ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ในค่ายทหารใครให้มานั่งเรียนหนังสือล่ะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มีแต่จับปืนสู้ตลอด..
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้วชอบรึไงล่ะ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถ้าไม่ทำก็โดนทุบ...ไม่ก็โดนจับกดน้ำ...
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันไม่ได้อยากทำซักหน่อย..
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้วตาแก..?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ที่จริงข้อมูลนั่นมันถูกแก้ ฉันยอมทำร้ายตัวเองเพื่อออกมาจากค่าย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ใครที่ไม่ครบ32จะถูกถีบออกมา
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แล้วอีกอย่าง ฉันจะไม่ยอมบอกว่าใครสั่งฉันมา
คิบุตสึจิ มุซัน
รู้แล้วน่า
คิบุตสึจิ มุซัน
เอาล่ะ โดมะเลิกแกล้งทำตัวน่าสมเพชแล้วจับเด็กนี่ทำแผลได้แล้ว
โดมะ
มาครับคุณหนูแสนซน~ ทำแผลกันดีกว่า~
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อยากโดนเตะอีกรึไง
โดมะ
ไม่เป็นไรครับ~ ผมทนได้น่ะครับ~
โดมะ
ก่อนอื่นถอดเสื้อออกก่อนดีกว่านะครับ~
โดมะ
หรือจะให้ผมตัดเสื้อนี่ทิ้งดี~?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ก็ลองสิ แต่ถ้าแกกล้าตัดเสื้อฉันฉันฆ่าแกแน่
โดมะ
อุ้ย~ น่ากลัวจังเลยนะครับ~
คิบุตสึจิ มุซัน
||ต้องยอมรับเลยว่าเด็กนี่ใจกล้าดีที่กล้าพูดแบบนี้||
คิบุตสึจิ มุซัน
||แต่ก็...น่าสงสาร?...ไม่สิฉันไม่ควรสงสารศัตรู บ้ารึเปล่าเนี่ยมุซัน!!||
ชายหนุ่มมีความคิดที่ตีกันในหัว ในขณะที่เด็กหนุ่มนั้นก็มองอย่างสงสัยและยอมถอดเสื้อออกในที่สุดเพื่อให้ทำแผลให้
แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มและลูกน้องของเขานั้นตกตะลึงอยู่ไม่น้อย เพราะผิวที่ควรเนียนไร้แผลของเด็กหนุ่มนั้น กลับมีแผลมากมายอยู่บนร่างกาย ไม่ว่าจะรอยกระสุนหรือรอยมีดเด็กหนุ่มมีมันบนร่างกายหมด
โดมะ
เธอเคยไปโรงพยาบาลมาด้วยหรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
โรงพยาบาล? ไอ้ที่มันชอบมีคนมีแผลเข้าไปนะหรอ?
คิบุตสึจิ มุซัน
||ไม่รู้จักแม้กระทั่งโรงพยาบาล-||
โดมะ
แล้วแผลนี่ใครเย็บให้หรอ เย็บซะสวยเลย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
เย็บเอง
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันเย็บแผลเอง
เรนโกคุ เคียวจูโร่
คำถามดูโง่ดีนะคุณโดมะ
เสียงกลั้นขำของลูกน้องอีกคนของชายหนุ่มดังในจังหวะที่ทั้งห้องนั้นเงียบกริบหลังจากเพื่อนของเขาโดนเด็กหนุ่มด่าไป
อาคาสะ
ขอโทษครับแต่มันอดไม่ได้จริงๆ
คิบุตสึจิ มุซัน
อืม ฉันเข้าใจอยู่
คิบุตสึจิ มุซัน
โดมะรีบๆทำแผลซะ จะได้ให้เจ้าเด็กนี่กินข้าว
โดมะ
งั้นมาผ่าเอากระสุนออกกันก่อนแล้วนะครับคุณหนู~
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่ล้างแผลก่อนหรอ..?
โดมะ
ล้างตอนนี้เธอน่าจะแสบนะครับ~
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แผลผ่าที่ไหนมันไม่แสบล่ะ
คิบุตสึจิ มุซัน
กลัวรึเปล่าไอ้หนู?
แม้เด็กหนุ่มจะไม่ยอมพูดว่าตัวเองกลัว แต่ก็พยักหน้าหงึกๆเป็นการตอบรับแทน
ชายหนุ่มมองท่าทางของเด็กหนุ่มตรงหน้าของเขา เดิมทีเขาเป็นคนที่เย็นชาเป็นอย่างมากใครจะเป็นจะตายยังไงเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะสน แต่เด็กหนุ่มทำเขารู้สึกเห็นใจเพราะเจ้าตัวนั้นเป็นเด็กแต่ต้องทำงานแบบนี้
ชายหนุ่มคิดพร้อมดันตัวลุกออกจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินไปหาเด็กหนุ่มพร้อมที่เขาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ และยื่นมือไปให้เด็กหนุ่มที่หันมามองหน้าเขาด้วยใบหน้าที่สงสัย
คิบุตสึจิ มุซัน
จับซะ เจ็บก็บีบระบายความเจ็บ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ได้หรอ..?
คิบุตสึจิ มุซัน
ก็ถ้าให้จับก็แสดงว่าได้
โดมะ
งั้นจะเริ่มแล้วนะครับ~
ลูกน้องของชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมเริ่มลงมีดกรีดไปที่ผิวหนังของเด็กหนุ่มเพื่อผ่าเอากระสุนออก เด็กหนุ่มได้เอื้อมมือไปจับมือชายหนุ่มและบีบเต็มแรงเพื่อระบายความเจ็บ
คิบุตสึจิ มุซัน
||บีบซะเต็มแรงเลยแฮะ||
โดมะ
โอ๊ะ! เจอกระสุนแล้วครับ~
เรนโกคุ เคียวจูโร่
รีบเอามันออกมาซักทีเถอะ-! อ๊า-!! เจ็บ-!!
ชายหนุ่มและลูกน้องนั้นรีบหันหน้าหนีกันไปคนละทางเมื่อได้ยินเสียงร้องของเด็กหนุ่ม เสียงนี้ของเด็กหนุ่มทำเอาพวกเขาคิดดีแทบไม่ได้
ผ่านไปไม่ถึง10นาทีลูกน้องของชายหนุ่มก็ผ่าเอากระสุนออกให้เด็กหนุ่มได้สำเร็จ และได้ทำการเย็บแผลให้อย่างเรียบร้อย
คิบุตสึจิ มุซัน
อาคาสะเอาข้าวมา ส่วนโดมะแกก็เตรียมยาด้วย
คิบุตสึจิ มุซัน
กินเสร็จเด็กนี่จะได้กินยา
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มาทำดีกับฉันทำไม?
คิบุตสึจิ มุซัน
แก...ไม่สิ เธอยังเด็กอยู่ไอ้หนู
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันรู้สึกส-
คิบุตสึจิ มุซัน
ให้คนอื่นพูดให้จบก่อนแล้วค่อยพูด
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ปกติฉันก็พูดแบบนี้ตลอด
คิบุตสึจิ มุซัน
มันเสียมารยา-
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันไม่รู้จักมารยาทอะไรนั่น
คิบุตสึจิ มุซัน
ปกติเธอคุยกับคนที่เป็นภารกิจเธอแบบไหนไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฆ่าก่อนแล้วค่อยคุย
คิบุตสึจิ มุซัน
ไม่แปลกใจที่จะไร้มารยาท
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ปกติทุกคนก็ตายก่อนจะคุยด้วยตลอดเลย
คิบุตสึจิ มุซัน
คนตายที่ไหนมันคุยด้วยได้ล่ะ-
อาคาสะ
นี่หนูน้อย มากินข้าวมา
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่ได้ใส่ยาพิษใช่มั้ย?
อาคาสะ
ใครจะไปใส่ล่ะ- อย่าบอกนะเธอฆ่าพวกเขาด้วยวิธีนี้น่ะ-?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่ วิธีนี้เสียเวลา
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ใช้มีดฆ่าเองง่ายกว่าตั้งเยอะ
อาคาสะ
อ่ะนี่อาหารเธอ ฉันขึ้นไปสั่งพ่อครัวให้ทำให้ไวๆเลยนะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ขอบคุณ แต่ทีหลังไม่ต้อง
คิบุตสึจิ มุซัน
เอามาเดี๋ยวฉันป้อนเอง
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ทำไมต้องป้อนด้วยล่ะ?
โคคุชิโบ
มันร้อนน่ะ เธอน่าจะทำมันหกใส่ตัวเองคุณมุซันเลยจะป้อน
เรนโกคุ เคียวจูโร่
งั้นหรอ แล้วมันคืออะไรอ่ะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ดูน่ารักจัง
เด็กหนุ่มมองหน้าตาของอาหารด้วยสายตาที่ตื่นเต้น อย่างที่ชายหนุ่มว่าไว้มันคือความจริงเจ้าตัวก็แค่เด็กคนนึงที่ถูกพรากช่วงชีวิตดีๆไป
คิบุตสึจิ มุซัน
อ่ะ อ้าปาก
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อ้าา งั่ม~
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อร่อยอ่ะ!
คิบุตสึจิ มุซัน
อร่อยก็กินเยอะๆ ตัวเธอผอมหมดแล้วไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ก็ฉันได้รับอนุญาตให้กินได้แค่2วันต่อมื้อนี่
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ส่วนมากก็กินเศษอาหารจากพวกหัวหน้า
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แต่ก็กินได้
คิบุตสึจิ มุซัน
เดี๋ยวเธออยู่กับฉัน ฉันจะให้พ่อครัวทำของอร่อยให้กินทุกวันเลยดีมั้ย?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
พูดจริงหรอ!
คิบุตสึจิ มุซัน
จะโกหกทำไมล่ะ?
คิบุตสึจิ มุซัน
||ถึงจะจะพูดจาแก่แดดไปหน่อยก็เถอะ แต่เด็กก็คือเด็กนั่นแหละ||
คิบุตสึจิ มุซัน
อ่ะ อ้าปากเร็ว
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อ้าา อ้ามม~!
เด็กหนุ่มเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ยๆก่อนจะพูดออกมา พร้อมกับชายหนุ่มนั้นที่มองเจ้าตัวอย่างเอ็นดู
เวลาผ่านไปไม่นานชายหนุ่มก็ได้ป้อนข้าวให้เด็กหนุ่มนั้นกินจนหมด ก่อนชายหนุ่มจะเอื้อมมือหยิบแก้วน้ำมาให้เด็กหนุ่มนั้นดื่ม
คิบุตสึจิ มุซัน
ค่อยๆดื่มล่ะไอ้หนู เดี๋ยวสำลัก
คิบุตสึจิ มุซัน
||บทจะพูดง่ายก็ง่ายแฮะ||
หลังจากที่เด็กหนุ่มนั้นดื่มน้ำเสร็จก็มีท่าทางเหมือนอยากพูดหรืออยากถามอะไรซักอย่าง แต่ชายหนุ่มนั้นดันชิงถามเสียก่อน
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันขอถามเธอหน่อยไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถามอะไรอ่ะ?
คิบุตสึจิ มุซัน
เธอรู้จักคนนี้มั้ย?
ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมหยิบรูปใบหนึ่งขึ้นมาให้เด็กหนุ่มนั้นดู เจ้าตัวนั้นมองดูโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่รู้จัก
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แต่ต่างหูคุ้นๆแฮะ..
เรนโกคุ เคียวจูโร่
|เหมือนต่างหูนัมเบอร์001เลย|
เรนโกคุ เคียวจูโร่
คนที่ส่งฉันมาฆ่านายครั้งที่แล้วก็ใส่ต่างหูแบบนี้
คิบุตสึจิ มุซัน
ครั้งที่แล้ว?
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันโดนเธอลอบฆ่ากี่ครั้งแล้วไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ถ้านับครั้งนี้ก็ครั้งที่2 เขาให้โอกาสฉันแก้ตัว
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้ว001นี่ใครหรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
รุ่นพี่ที่ค่ายน่ะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ต้องเรียกนัมเบอร์แทนชื่อ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่สินัมเบอร์คือชื่อของทุกคนในค่าย
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้วเธอชื่ออะไรล่ะในค่าย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ยิ่งเลขน้อยเท่าไหร่ก็แสดงว่าคนๆนั้นแข็งแกร่งสุดๆ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แล้วนัมเบอร์001ก็เก่งที่สุดในค่ายด้วย
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้วเธอให้คนอื่นเรียกชื่อจริงๆของเธอจะดีหรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่รู้สิ แต่ถ้าใครพูดชื่อตัวเองในค่ายคนๆนั้นจะถูกทุบ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แล้วถ้าใครหันตอนถูกเรียกชื่อแทนนัมเบอร์จะโดนจับกดน้ำจนกว่าคนๆนั้นจะพอใจ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
นัมเบอร์001นั่นแหละ เป็นคนเดียวที่พอขึ้นเป็น001ได้ก็ไล่ฆ่าคนที่ทำร้ายเขาจนหมดเลย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มีแค่ไม่กี่คนที่รอด
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไม่โดน ทุกครั้งที่ฉันทำผิดคนอื่นจะโดนแทนฉันเพื่อให้เป็นบทเรียนว่าถ้าฉันทำผิดจะโดนแบบนั้น
คิบุตสึจิ มุซัน
||เรื่องนี้มันแหม่งๆแฮะ||
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันเคยเห็นเจ้านี่มาที่นี่ครั้งนึง บอกว่าจะส่งเด็กคนนึงมาหา
คิบุตสึจิ มุซัน
ไม่รู้ว่าใช่เธอรึเปล่าที่เจ้านั่นส่งมา
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันออกมาจากค่ายนั่นตั้งนานแล้วนะ แล้วฉันก็ลืมหน้าเขาไปแล้วด้วย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
จำได้แค่ต่างหู
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้วเธอรู้มั้ยว่าเจ้านั่นอายุเท่าไหร่
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่รู้สิ น่าจะมากกว่าประมาณ4ปี
คิบุตสึจิ มุซัน
||อายุ19สินะ แต่ถ้าทำถึงขนาดนี้ฉันคงต้องให้โคคุชิโบไปสืบมาให้แล้ว||
คิบุตสึจิ มุซัน
โคคุชิโบ ไปสืบเรื่องของไอ้เด็กต่างหูลายไพ่นี่มา
ชายหนุ่มได้ออกคำสั่งกับลูกน้องของเขาก่อนจะชันตัวลุกขึ้นยืนดีๆ แล้วหันไปปลดโซ่ที่ล่ามขาเด็กหนุ่มนั้นออก
โดมะ
อ้าว- แล้วจะให้ผมล่ามไว้ทำไมตั้งแต่แรกล่ะครับ-
คิบุตสึจิ มุซัน
เรื่องของฉัน บางทีแกก็ปากมากนะโดมะ
คิบุตสึจิ มุซัน
ที่ฉันให้แกล่ามเพราะฉันกลัวเจ้าเด็กนี่หนีตอนแกทำแผล แล้วที่ฉันถอดออกเพราะฉันจะ-
เรนโกคุ เคียวจูโร่
จะฆ่าหรอ?
คิบุตสึจิ มุซัน
ให้ฉันพูดให้จบซักครั้งเถอะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
งั้นจะอะไรล่ะ
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันจะเลี้ยงเธอ เธอต้องการอะไรฉันให้หมดเลย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
งั้นขอมีด
คิบุตสึจิ มุซัน
นั่นไม่นับ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แล้วจะเลี้ยงฉันไปถึงเมื่อไหร่ล่ะ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันต้องมีเจ้านายน่ะหรอ?
คิบุตสึจิ มุซัน
ไม่ใช่เจ้านายซักหน่อยไอ้หนู
คิบุตสึจิ มุซัน
แต่ฉันจะเลี้ยงเธอไปจนกว่าฉันจะไม่ชอบขี้หน้าเธอไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แต่ฉันไม่ชอบขี้หน้าแก
คิบุตสึจิ มุซัน
||ไอ้เด็กนี่มันปากแจ๋วจริงๆ||
คิบุตสึจิ มุซัน
เธอคงไม่ชอบขี้หน้าฉันอีกนานไอ้หนู แต่เดี๋ยวก็ชิน
คิบุตสึจิ มุซัน
จะว่าไปคนต้องขุนเธอให้อ้วนหน่อยแล้วล่ะ ผอมจนไม่รู้จะผอมยังไงแล้ว
เรนโกคุ เคียวจูโร่
คงเพราะไม่ได้กินข้าวล่ะมั้ง?
คิบุตสึจิ มุซัน
งั้นหรอ อยู่นี่ฉันจะขุนเธอเองไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่เอาอ่ะ ตัวใหญ่แล้วทำภารกิจยาก
คิบุตสึจิ มุซัน
แต่เธออยู่กับฉัน ฉันจะขังเธอไว้ที่นี่
คิบุตสึจิ มุซัน
จนกว่าเธอจะอ่านกับเขียนได้
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อย่างน้อยฉันก็พูดได้นี่?
คิบุตสึจิ มุซัน
ไม่ๆ เธอเข้าใจผิดไอ้หนู
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันจะสอนให้เธอเรียนรู้มารยาทแล้วก็เรียนหนังสือซะ
คิบุตสึจิ มุซัน
เธอจะได้อ่านและเขียนเป็น
คิบุตสึจิ มุซัน
ต่อไปนี้ฉันจะเลี้ยงเธอเองไอ้หนู
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันเชื่อใจแก...ได้หรอ?
คิบุตสึจิ มุซัน
ฉันสัญญาฉันจะไม่ทำร้ายเธอแม้แต่ปลายเล็บ
คิบุตสึจิ มุซัน
แต่เล็บเธอน่ะ ต้องตัด
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ทำไมล่ะ? มันเอาไว้ปาดคอคนได้เลยนะ
คิบุตสึจิ มุซัน
ที่นี่เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น
คิบุตสึจิ มุซัน
||จะเลี้ยงให้เชื่องเลย||
หลังจากที่เด็กหนุ่มนั้นถูกจับมาเลี้ยงดูอย่างดี ชายหนุ่มนั้นกับชับให้ลูกน้องของเขานั้นดูและถนุถนอมเจ้าตัวอย่างดีที่สุด ยังดีที่เจ้าตัวนั้นหลังจากถูกสอนอะไรต่างๆก็ดูเชื่อฟังเขามากขึ้น(หรอ?)
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มุซันๆ!
คิบุตสึจิ มุซัน
บอกแล้วไงให้มีคุณนำหน้าด้วย เดี๋ยวคนอื่นได้ยินก็หาว่าเป็นเด็กแก่แดดหรอก
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่เอา อยากเรียกแบบนี้
คิบุตสึจิ มุซัน
ว่าแต่มีอะไรหรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันเขียนหนังสือได้แล้ว! ตั้ง2หน้าแน่ะ!
คิบุตสึจิ มุซัน
หืม เก่งจังนะ
คิบุตสึจิ มุซัน
เดี๋ยวฉันให้รางวัล เธออยากได้อะไร?
โคคุชิโบ
คุณมุซันนี่ทำพวกผมเหมือนเป็นพี่เลี้ยงเด็กเข้าไปทุกทีนะครับ-
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันอยากไปข้างนอกกับมุซันด้วย!
คิบุตสึจิ มุซัน
ห๊ะ- จะไปข้างนอกกับฉันเนี่ยนะ-?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ก็มุซันไม่เห็นจะอยู่เล่นกับฉันบ้างเลยนี่
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มีแต่พวกโคคุชิโบที่อยู่เล่นกับฉันนี่
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มุซันชอบหนีฉันไปทำงานตลอดเลย
คิบุตสึจิ มุซัน
||น้อยใจตามประสาเด็กสินะ||
คิบุตสึจิ มุซัน
งั้นก็ได้ แต่ออกไปกับฉันห้ามดื้อเข้าใจมั้ย?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
แล้วมุซันจะไปที่ไหนหรอ?
คิบุตสึจิ มุซัน
จะไปบริษัทน่ะ มีคนเยอะหน่อยนะเธอชอบหรอ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไม่เป็นไร ฉันเคยเข้าไปฆ่าคนในที่พลุกพล่านมาแล้ว
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ที่บริษัทมุซันคงไม่เยอะหรอก
คิบุตสึจิ มุซัน
ห้ามไปพูดเรื่องนี้บริษัทล่ะ เขาจะหาว่าเธอเป็นเด็กไม่ดีนะ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ก็ได้ ไม่พูดก็ได้ )-(
คิบุตสึจิ มุซัน
แล้วก็ต้องพูดเพราะๆพูดมีหางเสียงด้วยเข้าใจมั้ย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
กระดากปากจะตาย
คิบุตสึจิ มุซัน
||สุดท้ายก็กลับมาเป็นเจ้าเด็กหัวดื้ออยู่ดี-||
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไปด้วยนะ
เด็กหนุ่มคว้าแขนของชายหนุ่มมาเขย่าๆเบา พร้อมกับน้ำเสียงพูดอ้อนๆของเจ้าตัวที่ทำเอาชายหนุ่มนั้นใจอ่อนฮวบเลยทีเดียว
คิบุตสึจิ มุซัน
||อ้อนขนาดนี้ฉันก็ใจอ่อนสิไอ้หนู||
คิบุตสึจิ มุซัน
แต่ห้ามอยู่ห่างจากฉัน โคคุชิโบ โดมะ แล้วก็อาคาสะ เข้าใจมั้ย
เรนโกคุ เคียวจูโร่
เข้าใจแล้วน่า
คิบุตสึจิ มุซัน
งั้นไปขึ้นรถกันไอ้หนู
คิบุตสึจิ มุซัน
แหงสิ มีเป็น10ชั้น
คิบุตสึจิ มุซัน
เข้าไปข้างในกันเถอะไอ้หนู
คิบุตสึจิ มุซัน
ตามทันใช่มั้ยไอ้หนู?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
มุซันเดินเร็วอ่ะ ฉันไปให้โคคุชิโบจูงมือแทนดีกว่า
คิบุตสึจิ มุซัน
ไม่ ฉันจะจูงมือเธอเอง
นางประกอบ
โอ๊ะ ท่านประธานสวัสดีค่ะ
คิบุตสึจิ มุซัน
อ๊ะ สวัสดีครับ
คิบุตสึจิ มุซัน
วันนี้ฝากเคร่งครัดเรื่องการเข้าออกบริษัทหน่อยนะครับ
นางประกอบ
ได้ค่ะ ว่าแต่เด็กคนที่คุณจูงมืออยู่คือใครหรอคะ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
|ฉันต้องตอบว่ายังไงหรอ?|
เด็กหนุ่มกระตุกชายเสื้อของชายหนุ่มพร้อมเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียงกระซิบ
คิบุตสึจิ มุซัน
|ตอบว่าเป็นลูกบุญธรรมฉันก็ได้|
เรนโกคุ เคียวจูโร่
เป็นลูกบุญธรรมของ..คุณมุซัน..ครับ
เรนโกคุ เคียวจูโร่
|กระดากปากสุดๆเลย|
คิบุตสึจิ มุซัน
|ทนหน่อยน่า- อยากตามมาเองไม่ใช่หรอ-|
นางประกอบ
แล้วอายุเท่าไหร่แล้วหรอจ๊ะ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ฉันอายุเท่าไหร่นะ?
เรนโกคุ เคียวจูโร่
อ๋อ 15ปี..ครับ
นางประกอบ
คุณมุซันรับเลี้ยงเด็กโตแบบนี้จะไม่มีปัญหาทีหลังหรอคะ?
คิบุตสึจิ มุซัน
ไม่ต้องถามหรอกครับ มีเกือบทุกวันอยู่แล้ว
คิบุตสึจิ มุซัน
ผมเน้นย้ำเรื่องการเข้าออกบริษัทนะครับ ถ้าไม่ใช่พนักงานหรือลูกค้าห้ามเข้าเด็ดขาด
คิบุตสึจิ มุซัน
ไปกันเถอะเคียวจูโร่
เรนโกคุ เคียวจูโร่
ไปไหนอ่ะ?
คิบุตสึจิ มุซัน
ไปห้องทำงานฉันไง ตามมาเร็ว
เรนโกคุ เคียวจูโร่
โคคุชิโบ มุซันจะลากฉันอีกแล้ว
โคคุชิโบ
คุณมุซันรอเคียวจูโร่ด้วยสิครับ- ถ้าผมโดนเรียกอีกรอบผมจะอุ้มเคียวจูโร่แล้วนะครับ
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้นเด็กหนุ่มก็ถูกจ้องมองจากที่ๆนึง ซึ่งเจ้าตัวเด็กหนุ่มนั้นก็รู้ตัวแต่พยายามไม่ใส่ใจเพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรมาก
เรนโกคุ เคียวจูโร่
||คงไม่ใช่หรอกมั้ง?||
Comments