บทที่01 -คุณฟรินคุณอชิและเพื่อนเจ-

เก้า อชิระ ไกรวิชญ์หนุ่มหล่อไทป์ลูกหมาตัวโต ผู้หญิงไม่จีบเพราะเอ็นดูเหมือนลูก เก้ามีมัมหมาเกือบทั้งคณะแล้ว ขนาดตอนไปคณะอื่นเก้าคิดว่าคงไปมีใครเรียกเขาว่า'หนูลูกอีก'

แต่เก้าคิดผิด ตอนเดินเอื่อยๆ ที่คณะวิศวะที่ผู้หญิงน้อยแสนน้อย

ผู้หญิงที่แทบหาไม่เจอในคณะก็เดินสวนมา พวกเธอโบกมือให้เก้าด้วยท่าทางเท่ๆ ด้วยความเป็นคนเฟรนลี่เก้าเลยส่งยิ้มน่ารักพร้อมโบกมือกลับ

เจ้าตัวคงไม่รู้เลยว่าคนที่เห็นกำลังจะตายเพราะรอยยิ้มนั้นอยู่แล้ว

"กรี๊ดดดมึง ลูกหมาส่งยิ้มให้มัมหมาแบบกูด้วย น่ารักจนใจเจ็บเบยย งื้อออ ทำไม่น่ารักงี้วะ"

ผู้หญิงที่เมื่อกี้โบกมือทักเก้าแบบเท่ๆ อยู่ๆกลับกรีดร้องออกมาด้วยสีหน้าฟิน พร้อมเอามือตบเพื่อนปักๆ เก้าคิดว่ามันคงเจ็บมาก เพราะเขายังได้ยินเสียงตีชัดเจนเลย

เพื่อนข้างๆไม่ได้แสดงหน้าเหยเกกับเสียงตีมหาศาล แต่กลับมีสีหน้าเพ้อๆเหมือนกัน ทำมือขย้ำอากาศ

'งื้อออ เก้างงไปหมดแล้วคุณฟริน'

"มึงง ยิ้มน่ารักมากเลย ดูดิยิ้มจนตาจะปิดอยู่แล้ว ดูแก้มป๋องๆที่ถูกดันเป็นก้อนกลมนั้นดิ โอ้ยใจเจ็บ อยากบีบแก้มจังเว้ยยย" อยากรู้จริงๆว่าแก้มกลมๆนั้น จะมีเสียงปิ๊บๆออกมาไหมถ้าบีบแรงๆ

"เมื่อกี้ยังยิ้มน่ารักอยู่เลย ตอนนี้ทำหน้าหมางงแล้ว ดูการเอียงคอน้อยๆนั้นดิ ลูกหมาน้อยของแม่" เก้าว่าเก้าควรรีบไปหาคุณฟรินได้แล้ว ควรไปให้เร็วที่สุดเลย

คิดเสร็จเก้าก็รีบวิ่งไปทันที แต่ด้วยความมารยาทดีติดตัว ผมเลยหันไปก้มหัวน้อยๆให้สองสาวเป็นการเอ่ยลา สับเท้ารีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

"ลูกแม่น่ารักจริงๆ"เพื่อนสาวข้างๆพยักหน้ารับ

"ลูกกูมารยาทดีที่สุดเลย"สองสาวคุณแม่ทิพย์ที่ตอนนี้ยังหาคุณพ่อให้คุณลูกไม่ได้ด้วยซ้ำ

"อยากไปขอถ่ายรูปด้วยจัง" สาวหมายเลขหนึ่งที่เมื่อกี้ตีเพื่อนปักๆพูด

"หยุด! มึงอยากโดนคุณกริฟฟินเล่นเหรอวะ" เจอคำเตือนของเพื่อนสาวหมายเลขสองเข้าไป หน้าฟินเมื่อกี้หายวับกลายเป็นหน้าหวาดๆแทน

"อ่าา ลืมไป"ตอบกลับเสียงแห้ง คนรักของลูกหมามันดุ มัมหมาไม่กล้าจริงๆ

ก็คุณกริฟฟินน่ากลัวน้อยที่ไหน เชื่อเถอะถ้ารู้ว่าพวกเธอไปยุ่งกับหนูเก้าขึ้นมาพวกเธอคงโดนเพ่งอีกยาว นึกสิ่งที่คุณเขาเคยทำกับคนที่วุ่ยวายลูกหมา แค่คิดขนก็ลุกพรึบอย่างพร้อมเพรียง

เก้าที่วิ่งไปหาคุณฟรินก็ถอนหายใจเบาๆ ผมไม่นึกว่าจะมีคนเป็นมัมหมาของผมที่คณะคุณฟรินด้วย

ปกติเจอแต่สายที่ดูเอ็นดูแปลกๆ แต่ผมนึกว่าคงคิดมากไปเอง ไม่เคยเจอเหตุการณ์ชัดเจนแบบนี้เลย ถ้าคณะบริหารที่เรียนอยู่ เก้าเจอจนชินแล้ว

"คุณฟริน!!"เก้าที่เห็นคนรักของเขานั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนที่โต๊ะประจำ ส่งเสียงเรียกเสียงดัง โบกมือหยอยๆส่งรอยยิ้มแสนน่าเอ็นดูไปให้คนรัก หูหางทิพย์สะบัดไปมาแรงๆเป็นพร๊อพประกอบส่วนตัว

คุณฟรินคนเย็นชาของคนอื่นส่งยิ้มบางๆไปให้คนรัก แววตาดุที่ปกติมองเหมือนจะฆ่ากันให้ตายอ่อนลงจนดูอ่อนโยน สิทธิพิเศษที่มีแค่เก้าเท่านั้นที่ได้รับ

เจคอปที่เห็นเพื่อนสนิทแสดงอาการคลั่งรักก็กรอกตาหน่ายๆ ก็รู้แหละว่าเพื่อนหลงเด็กมันสุด เขารู้ว่าเด็กมันน่ารัก แต่เจอมึงเวอร์ชั่นนี้ก็ขนลุกสัสๆเลย

เก้าเดินเร็วๆ เข้ามากอดคุณฟริน ออดอ้อนให้คุณฟรินลูบหัวเหมือนทุกครั้ง กริฟฟินลูบหัวเด็กขี้อ้อนด้วยความเอ็นดู 'คุณฟริน หรือ กริฟฟิน เอลฮาซาส' สุดที่รักของลูกหมาเก้า

"คุณอชิเหนื่อยไหม" เจคอปที่ดื่มน้ำอยู่แทบสำลัก

'แม่งเฮ้ยย ได้ยินสักพันรอบก็ไม่ชิน' ไอ้คนเย็นเย็นชาไม่สนหัวใคร เรียกแฟนว่าคุณอชิ! จะน่ารักตะมุตะมิกิ่งก้องแก้วเกินไปป่ะ

"ม่ายยย แค่เจอคุณฟรินก็หายเหนื่อยแล้ว" เก้าส่งยิ้มอ้อนๆไปให้ คุณฟรินลูบแก้มกลมๆนั้นเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยื่นขึ้น เก้ารีบลุกขึ้นตาม

เด็กดีมีมารยาทหันไปก้มหัวเป็นการลาเพื่อนของคนรักเบาๆ ก่อนจะรีบวิ่งไปหาคุณฟรินที่ยืนรออยู่ 

"เด็กมันมีมารยาทจริง"เฟยพูดขึ้นมาเบาๆ ทุกคนพยักหน้าตอบรับ

"ไม่รู้ไปได้กันยังไง"เจคอปพูดต่อเพื่อนทันที ผองเพื่อนที่เห็นด้วยก็พยักหน้าตอบ

"แล้วกูอยากถามจริงๆ ว่าทำไมถึงเรียกแทนตัวกันว่าคุณฟรินกับคุณอชิ!!?" เจคอปยังคงพูดระบายออกมาด้วยความไม่เข้าใจ  เพื่อนทุกคนที่เห็นด้วยสุดๆก็พยักหน้าตอบรับแรงๆ

"กับพวกกูล่ะเย็นชานัก กูเป็นเพื่อนซี้มาตั้งนาน ยังไปโดยไม่คิดลาสักคำ ถามก็ไม่ค่อยจะตอบ" 

"พอเป็นไอ้เด็กนั้นยิ้มให้ตลอด กูรู้ว่าเด็กมันน่ารักน่าเอ็นดู แต่กูก็เพื่อนมึงมานานไหมวะ แก้มกลมๆของเด็กนั้นให้กูบีบซักทีไม่ได้เหรอวะ"

เพื่อนทุกคนที่นั้งอยู่รอบโต๊ะกำลังจะพยักหน้ารับเห็นด้วย เงยหน้าหรี่ตาจับผิดคนพูดจาแปลกพิลึกออกมา

'กูว่าคำพูดมึงแปลกๆนะเพื่อนเจ' 

________________________________________

เหล่าเพื่อนๆ said: กูว่ามึงแปลกๆวะเพื่อนเจ  

เพื่อนเจโกรธเพื่อนฟรินเเหละ โกรธที่เพื่อนไม่ให้จับแก้มคุณแฟนสุดรัก🤣🤣

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***