เก้า อชิระ ไกรวิชญ์หนุ่มหล่อไทป์ลูกหมาตัวโต ผู้หญิงไม่จีบเพราะเอ็นดูเหมือนลูก เก้ามีมัมหมาเกือบทั้งคณะแล้ว ขนาดตอนไปคณะอื่นเก้าคิดว่าคงไปมีใครเรียกเขาว่า'หนูลูกอีก'

แต่เก้าคิดผิด ตอนเดินเอื่อยๆ ที่คณะวิศวะที่ผู้หญิงน้อยแสนน้อย

ผู้หญิงที่แทบหาไม่เจอในคณะก็เดินสวนมา พวกเธอโบกมือให้เก้าด้วยท่าทางเท่ๆ ด้วยความเป็นคนเฟรนลี่เก้าเลยส่งยิ้มน่ารักพร้อมโบกมือกลับ

เจ้าตัวคงไม่รู้เลยว่าคนที่เห็นกำลังจะตายเพราะรอยยิ้มนั้นอยู่แล้ว

"กรี๊ดดดมึง ลูกหมาส่งยิ้มให้มัมหมาแบบกูด้วย น่ารักจนใจเจ็บเบยย งื้อออ ทำไม่น่ารักงี้วะ"

ผู้หญิงที่เมื่อกี้โบกมือทักเก้าแบบเท่ๆ อยู่ๆกลับกรีดร้องออกมาด้วยสีหน้าฟิน พร้อมเอามือตบเพื่อนปักๆ เก้าคิดว่ามันคงเจ็บมาก เพราะเขายังได้ยินเสียงตีชัดเจนเลย

เพื่อนข้างๆไม่ได้แสดงหน้าเหยเกกับเสียงตีมหาศาล แต่กลับมีสีหน้าเพ้อๆเหมือนกัน ทำมือขย้ำอากาศ

'งื้อออ เก้างงไปหมดแล้วคุณฟริน'

"มึงง ยิ้มน่ารักมากเลย ดูดิยิ้มจนตาจะปิดอยู่แล้ว ดูแก้มป๋องๆที่ถูกดันเป็นก้อนกลมนั้นดิ โอ้ยใจเจ็บ อยากบีบแก้มจังเว้ยยย" อยากรู้จริงๆว่าแก้มกลมๆนั้น จะมีเสียงปิ๊บๆออกมาไหมถ้าบีบแรงๆ

"เมื่อกี้ยังยิ้มน่ารักอยู่เลย ตอนนี้ทำหน้าหมางงแล้ว ดูการเอียงคอน้อยๆนั้นดิ ลูกหมาน้อยของแม่" เก้าว่าเก้าควรรีบไปหาคุณฟรินได้แล้ว ควรไปให้เร็วที่สุดเลย

คิดเสร็จเก้าก็รีบวิ่งไปทันที แต่ด้วยความมารยาทดีติดตัว ผมเลยหันไปก้มหัวน้อยๆให้สองสาวเป็นการเอ่ยลา สับเท้ารีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

"ลูกแม่น่ารักจริงๆ"เพื่อนสาวข้างๆพยักหน้ารับ

"ลูกกูมารยาทดีที่สุดเลย"สองสาวคุณแม่ทิพย์ที่ตอนนี้ยังหาคุณพ่อให้คุณลูกไม่ได้ด้วยซ้ำ

"อยากไปขอถ่ายรูปด้วยจัง" สาวหมายเลขหนึ่งที่เมื่อกี้ตีเพื่อนปักๆพูด

"หยุด! มึงอยากโดนคุณกริฟฟินเล่นเหรอวะ" เจอคำเตือนของเพื่อนสาวหมายเลขสองเข้าไป หน้าฟินเมื่อกี้หายวับกลายเป็นหน้าหวาดๆแทน

"อ่าา ลืมไป"ตอบกลับเสียงแห้ง คนรักของลูกหมามันดุ มัมหมาไม่กล้าจริงๆ

ก็คุณกริฟฟินน่ากลัวน้อยที่ไหน เชื่อเถอะถ้ารู้ว่าพวกเธอไปยุ่งกับหนูเก้าขึ้นมาพวกเธอคงโดนเพ่งอีกยาว นึกสิ่งที่คุณเขาเคยทำกับคนที่วุ่ยวายลูกหมา แค่คิดขนก็ลุกพรึบอย่างพร้อมเพรียง

เก้าที่วิ่งไปหาคุณฟรินก็ถอนหายใจเบาๆ ผมไม่นึกว่าจะมีคนเป็นมัมหมาของผมที่คณะคุณฟรินด้วย

ปกติเจอแต่สายที่ดูเอ็นดูแปลกๆ แต่ผมนึกว่าคงคิดมากไปเอง ไม่เคยเจอเหตุการณ์ชัดเจนแบบนี้เลย ถ้าคณะบริหารที่เรียนอยู่ เก้าเจอจนชินแล้ว

"คุณฟริน!!"เก้าที่เห็นคนรักของเขานั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนที่โต๊ะประจำ ส่งเสียงเรียกเสียงดัง โบกมือหยอยๆส่งรอยยิ้มแสนน่าเอ็นดูไปให้คนรัก หูหางทิพย์สะบัดไปมาแรงๆเป็นพร๊อพประกอบส่วนตัว

คุณฟรินคนเย็นชาของคนอื่นส่งยิ้มบางๆไปให้คนรัก แววตาดุที่ปกติมองเหมือนจะฆ่ากันให้ตายอ่อนลงจนดูอ่อนโยน สิทธิพิเศษที่มีแค่เก้าเท่านั้นที่ได้รับ

เจคอปที่เห็นเพื่อนสนิทแสดงอาการคลั่งรักก็กรอกตาหน่ายๆ ก็รู้แหละว่าเพื่อนหลงเด็กมันสุด เขารู้ว่าเด็กมันน่ารัก แต่เจอมึงเวอร์ชั่นนี้ก็ขนลุกสัสๆเลย

เก้าเดินเร็วๆ เข้ามากอดคุณฟริน ออดอ้อนให้คุณฟรินลูบหัวเหมือนทุกครั้ง กริฟฟินลูบหัวเด็กขี้อ้อนด้วยความเอ็นดู 'คุณฟริน หรือ กริฟฟิน เอลฮาซาส' สุดที่รักของลูกหมาเก้า

"คุณอชิเหนื่อยไหม" เจคอปที่ดื่มน้ำอยู่แทบสำลัก

'แม่งเฮ้ยย ได้ยินสักพันรอบก็ไม่ชิน' ไอ้คนเย็นเย็นชาไม่สนหัวใคร เรียกแฟนว่าคุณอชิ! จะน่ารักตะมุตะมิกิ่งก้องแก้วเกินไปป่ะ

"ม่ายยย แค่เจอคุณฟรินก็หายเหนื่อยแล้ว" เก้าส่งยิ้มอ้อนๆไปให้ คุณฟรินลูบแก้มกลมๆนั้นเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยื่นขึ้น เก้ารีบลุกขึ้นตาม

เด็กดีมีมารยาทหันไปก้มหัวเป็นการลาเพื่อนของคนรักเบาๆ ก่อนจะรีบวิ่งไปหาคุณฟรินที่ยืนรออยู่ 

"เด็กมันมีมารยาทจริง"เฟยพูดขึ้นมาเบาๆ ทุกคนพยักหน้าตอบรับ

"ไม่รู้ไปได้กันยังไง"เจคอปพูดต่อเพื่อนทันที ผองเพื่อนที่เห็นด้วยก็พยักหน้าตอบ

"แล้วกูอยากถามจริงๆ ว่าทำไมถึงเรียกแทนตัวกันว่าคุณฟรินกับคุณอชิ!!?" เจคอปยังคงพูดระบายออกมาด้วยความไม่เข้าใจ  เพื่อนทุกคนที่เห็นด้วยสุดๆก็พยักหน้าตอบรับแรงๆ

"กับพวกกูล่ะเย็นชานัก กูเป็นเพื่อนซี้มาตั้งนาน ยังไปโดยไม่คิดลาสักคำ ถามก็ไม่ค่อยจะตอบ" 

"พอเป็นไอ้เด็กนั้นยิ้มให้ตลอด กูรู้ว่าเด็กมันน่ารักน่าเอ็นดู แต่กูก็เพื่อนมึงมานานไหมวะ แก้มกลมๆของเด็กนั้นให้กูบีบซักทีไม่ได้เหรอวะ"

เพื่อนทุกคนที่นั้งอยู่รอบโต๊ะกำลังจะพยักหน้ารับเห็นด้วย เงยหน้าหรี่ตาจับผิดคนพูดจาแปลกพิลึกออกมา

'กูว่าคำพูดมึงแปลกๆนะเพื่อนเจ' 

________________________________________

เหล่าเพื่อนๆ said: กูว่ามึงแปลกๆวะเพื่อนเจ  

เพื่อนเจโกรธเพื่อนฟรินเเหละ โกรธที่เพื่อนไม่ให้จับแก้มคุณแฟนสุดรัก🤣🤣

หมาเก้ากำลังทำตัวเป็นตุ๊กตาหน้ารถที่ดีโดยการไม่ชวนคุณฟรินคุย มัมบอกว่าพอขึ้นรถ หมาเก้าชอบชวนคุยจนมัมเสียสมาธิ

หมาเด็กที่พยายามเป็นเด็กดีของคุณฟรินเลยทำตามที่มัมบอก พูดให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ เป็นไปได้ไม่พูดเลยจะดีที่สุด

หมาเก้าตอนนั่งกับคุณมัมพยายามทำตัวน่ารักแบบนี้ไหม บอกเลยว่าไม่ เพราะหนูเก้าของคุณมัมชวนคุยไม่หยุดแม้แต่วินาทีเดียว

แต่เพราะเก้ารักคุณฟรินมาก เก้าเลยยอมไม่ชวนคุย คุณฟรินจะได้มีสมาธิขับรถไม่ปวดหัว คุณมัมชอบพูดบ่อยๆว่าฟังเก้าพูดล่ะพูดปวดหัวมาก

หมาเก้ารักคุณฟรินมากกว่าคุณมัมหลายเท่า เก้าเลยไม่พูดมากไงล่ะ

คุณมัมที่กำลังจิบชามองดูสวนดอกไม้ที่ลงแรงปลูกเองด้วยภาคความภูมิใจ อยู่ๆก็คิดถึงเด็กหมาขึ้นมาสัญญาณแบบนี้นี่มัน..'หมาเก้าหนูนินทามัมอยู่ใช่ไหม กลับมาจะตีให้เข็ดเลย'  

คุณฟรินของหมาเก้ามองคนรักของตัวเองทำหน้าขะมักเขม้นตั้งใจก็ลอบยิ้มบาง ทำไมจะไม่รู้ว่าลูกหมาคิดอะไรอยู่ ขึ้นรถมาที่ไรก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย

"คุณอชิอยากเป็นเด็กดีของผมเหรอ" ลูกหมาขนฟูที่คิดว่าตัวเองทำเนียนสะดุ้งหูตั้ง  หันเหวอๆของตัวเองไปหาคุณฟรินคนเก่ง ที่ไม่ว่าเก้าพยายามจะแอบทำอะไรก็โดนจับได้ตลอดเลย

"คุณฟรินรู้ได้อ่ะ" หมาเด็กถามด้วยเสียงไม่เข้าใจ กริฟฟินหัวเราะเบาในลำคอ เอ็นดูคนข้างๆที่กำลังทำหน้าหมางง

หนูเก้าคงคิดว่าตัวเองเนียนมาก แต่คุณฟรินของคุณอชิบอกได้เลยว่าไม่  หมาเก้าไม่เคยเนียน ทำหน้าตั้งอกตั้งใจขนาดนั้น มองจากที่ไกลๆยังรู้เลยว่าคิดอะไรอยู่ 

ไหนจะบางครั้งที่หลุดสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาเป็นระยะอีก  อั่ยหมาจะอ้อนร้องขอรางวัลจากผมเพราะคิดว่าตัวเองเป็นเด็กดีควรได้รางวัล

หมาเด็กชอบออดอ้อนขอรางวัลเด็กดีจากผมตลอดหลังตัวเองนั่งเงียบในรถได้

เอาอะไรมาไม่รู้ล่ะ....หมาโง่ 

"คิดว่าตัวเองเนียนเหรอครับคุณอชิ" คุณอชิที่ได้ยินก็พยักหน้าขึ้นลงหงึกหงัก ท่าทางดูมั่นใจมากว่าตัวเองไม่เคยหลุดอะไร 

"แบบนี้..ผมก็ขอรางวัลจากคุณฟรินไม่ได้แล้วจิ" หมาเด็กที่คิดเองเออเองเก่งหูลู่หางตก ท่าทางดูซึมลงจนน่าเอ็นดู รถหมาของคุณฟรินนอกจากเป็นหมาโง่แล้ว ยังเป็นลูกหมาตัวโตที่คิดไปเองเก่งอีก

"ทำไมคิดงั้นครับ" ฟรินถามคนน้องด้วยน้ำเสียงขำปนเอ็นดู เหล่ตามองคนคอตกหางตกท่าทางดูเศร้าจนอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ 

คุณฟรินเอือมไปขยี้หัวคนนั่งข้างๆ หมาเก้าคนหงอยหันหน้ามามองตื่นๆ คงตกใจกับท่าทางเอ็นดูที่มอบให้

"อ่ะ! คุณฟริน " เก้าส่งเสียงตกใจเพราะมือหนาแสนอบอุ่นที่ได้รับ

 " ก็คุณฟรินดูออกว่าผมพยายามเป็นเด็กดีเพื่อขอของรางวัล ถ้าคุณฟรินรู้ คุณฟรินก็จะไม่ให้รางวัลน้องนิ" หมาเด็กตกใจกับมือหนาที่เอือมมาขยี้ผม

ยกมือคุณฟรินที่เมื่อกี้ขยี้ผมจนยุ่ง ก่อนเปลี่ยนมาเป็นลูบเบาๆมาทาบแก้ม ลงสายตาออดอ้อนไปให้

คุณฟรินของหมาเก้าทนไม่ไหวจนหลุดยิ้มกว้างให้ ถ้าเพื่อนเจมาเห็นคนอ้าปากกว้างจนปลาโลมาว่ายเล่นได้แล้ว  กริฟฟินเอ็นดูเด็กคนนี้จริงๆ หมาเด็กคงกลัวมากจริง กลัวจนแทนตัวว่าน้องเลย ปกติเก้าจะแทนตัวว่าน้องตอนกลัวผมจะโกรธเท่านั้น

"คุณอชิครับ คิดไปถึงไหนแล้ว ไม่เห็นต้องทำตัวเป็นเด็กดีเลย ส่วนรางวัลแค่คุณขอผมให้ได้เสมอครับ"

ลูกหมาเบะปาก ท่าทางดีใจจนจนจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ 

"งื้ออ เก้ารักคุณฟรินที่สุด!!"หมาเด็กพูดพร้อมถูไถหน้ากับมือของคุณฟรินแรงๆ ตั้งแต่ได้มือมาครองก็ไม่ยอมคืนกลับเจ้าของเลย หวงของเหมือนหมาหวงกระดูกไม่มีผิด 

"เช่นกันครับรักคุณอชิเหมือนกัน" กริฟฟินหัวเราะในลำคอเบาๆเห็นดูคนที่เมื่อกี้กล้าหาญจะบอกรักผม พอผมบอกกลับดันเขินอายจนหน้าแดงตัวแดงไปหมด 

แถมพยายามเอามือของผมมาบังหน้าเห่อแดงของตัวเอง ทำเหมือนมันจะปิดได้มิด ดูแก้มกลมที่เหมือนอมซาลาเปาทั้งลูกเข้าไปสิ

เห็นหมดแล้วนะครับคุณอชิ ว่าแก้มป่องๆที่ปิดไม่มิดแต่งแต้มด้วยสีแดงระเรื่อ มือก็มือของผมที่ยึดเป็นของตัวเองเรียบร้อย และดูเหมือนตลอดทางจนถึงเพ้นท์เฮาส์ เจ้าของมืออย่างผมคงไม่ได้กลับ  

หมาเด็กที่ไม่ยอมเงยหน้ามอง แอบลอดมองผ่านระหว่างนิ้ว คงคิดว่าตัวเนียนมาก ไม่รู้เลยว่าคนขับรถพยายามไม่เอือมมือไปลูบหัวทุยๆขนาดไหน 

กริฟฟินคิดว่าตัวเองโชคดีจริงที่ยอมให้หมาน้อยเข้ามาในชีวิต เป็นเพราะเก้าคนเดียวก็ทำให้ผมยิ้มได้ขนาดนี้

 ไม่เคยมีใครทำให้ผมยิ้มและหัวเราะได้มากขนาดนี้ มีแค่เก้าจริงๆที่ทำได้

'ดีจริงๆที่ยอมให้เปิดทางให้น้องเข้ามา ดีจริงๆที่คุณอชิพยายามไม่หยุดแม้ว่าผมจะใจร้ายใส่'

'ขอบคุณตัวเองที่ไม่กำจัดน้องให้พ้นทางเพราะเห็นว่าน่ารำคาญ เพราะถ้าทำแบบนั้น กริฟฟินคงอยากฆ่าตัวเองให้ตาย' 

หมาเก้าที่รู้สึกว่าคนรักอารมณ์ไม่คงที่ส่งเสียงงืดๆในลำคอ ถูไถมือที่เกาะกุมไม่ปล่อย ออดอ้อนหวังให้คุณฟรินหยุดปล่อยบรรยากาศน่ากลัวออกมา 

เมื่อเห็นบรรยากาศขมุกขมัวจากหายอย่างรวดเร็วก็อมยิ้มอย่างภูมิใจ 'คุณฟรินอารมณ์เพราะผมเเหละ' 

'ดีจริงๆที่ตอนนั้นยอมปล่อยให้เข้ามา' กริฟฟินอยากขอบคุณตัวเองตอนนั้นจริงๆ ที่ยอมปล่อยให้ลูกหมาเข้ามาวิ่งในพื้นที่ส่วนตัวที่ไม่เคยยอมให้ใครเข้ามา

ที่ที่เต็มไปด้วยบรรยากาศสีดำ เมื่อเด็กคนนี้เข้ามา ท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นสดใสจนผมไม่ชิน แค่คิดว่าวันที่ท้องสดใสหายไป ถ้าวันมาถึง ผมคิดว่า ผมคงได้เป็นบ้าไปจริงๆ 

รถคันหรูแล่นเข้าลานจอดรถของเพ้าท์เฮ้าส์ใจกลางเมือง จนถึงตอนนี้กริฟฟินยังไม่ได้มือตัวเองกลับคืน "ถึงแล้วครับ" 

หมาเด็กยอมปล่อยมือแบบอ้อยอิ่งดูไม่เต็มใจเท่าไรนัก มองมือที่กลับคืนสู่เจ้าของตาละห้อย 

เปิดประตูรถลงมา เก้ารีบวิ่งอ้อมไปฝั่งคุณฟรินทันที เป้าที่วิ่งออกไปคือมือที่พึ่งส่งกลับ

เจ้าของมือที่พึ่งได้มือกลับมาก็โดนแย่งไปอีกแล้ว คนเย็นชาที่แทบไม่ค่อยยิ้มอย่างกริฟฟินวันนี้ยิ้มเยอะจนเริ่มเหนื่อยแล้ว

แต่ว่า เห็นท่าทางเเบบนั้น ใครเขาจะไม่ยิ้มกัน 

หมาหงอยเมื่อกี้หายวับไปแล้ว เมื่อได้สิ่งที่ต้องการมา หูหางกระดิกรัว ทำหน้าชื่นตาบาน มีความสุขจนดอกไม้บานเป็นพรอบประกอบรอบๆ 

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในเพ้นท์เฮาส์ ความโดดเด่นของทั้งคู่ ทำให้คนที่นั้งรออยู่ในรอบบี้สุดหรูมองตาค้าง คนที่รู้กิตติศัพท์ของคุณกริฟฟินพยายามไม่มองคนโดดเด่นทั้งสอง

แต่คนที่ไม่รู้อะไรเลยก็มองตาไม่กระพริบ ก่อนจะต้องหลบตาเป็นพันวันเพราะคนน่ากลัวหันมาจ้องตาเขม็ง เหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อให้ตาย 

กริฟฟินไม่ชอบให้คนจ้องตัวเอง ผมรำคาญสายตาที่มองมา แต่ตอนนี้มันหนักกว่านั้นไปอีก เพราะมีคนจ้องคนของผมด้วยสายตาเอ็นดูจนเหมือนอยากเข้าหา อยากสานสัมพันธ์ด้วย

  ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่หยุดแค่ส่งสายตาเตือน คงทำอะไรมากกว่านี้เพื่อให้คนอื่นหยุดมองมาสักที 

แต่พอหันไปเห็นหมาเด็กที่แกว่งมือผมไปมาหน้าตาดูมีความสุข เก้าที่เห็นกริฟฟินมองอยู่ ก็ส่งยิ้มสดใสไปให้ ความขุ่นมัวที่ปกติใครก็หยุดไม่อยู่หายวับเพราะยิ้มเดียว 

ลูกหมาที่โดนคนอื่นจ้องด้วยความเอ็นดูไม่รู้ตัวสักนิด เพราะตอนนี้หมาเด็กกำลังคิดแค่ว่าอยากถึงห้องเร็วๆจัง อยากกอดคุณฟรินสุดๆ ไม่รับรู้เหตุการณ์ที่เกิดแม้แต่น้อย

คนแสนโดดเด่นมั้งสองเดินเข้าลิฟต์ส่วนตัว กดชั้นบนสุด

ชั้นบนสุดของเพ้นท์เฮ้าส์ทั้งหมดเป็นของกริฟฟิน

เมื่อก่อนเจคอปเป็นคนไม่กี่คนที่มีสิทธิ์เข้าห้องผม ครั้งแรกตอนมันเห็นห้องผม มันพูดไว้ว่าห้องนี้มันกว้างห้องจนดูเงียบเหงาดีจริงๆ 

ผมสนใจไหม ก็ไม่ กริฟฟินไม่เคยสัมผัสถึงความเหงา ผมชินที่จะอยู่กับมัน

 ผมสามารถอยู่คนเดียวไม่ได้จำเป็นต้องมีเพื่อน ไม่เคยจำเป็น ไม่ต้องการมีใครคอยอยู่ข้างๆ 

แต่ตอนนี้ผมคงกลับเป็นแบบนั้นไม่ได้แล้ว เพราะแค่คิดว่าจะไม่มีลูกหมาที่กุมมืออยู่ข้างๆ

ไม่มีคนซุกซนที่แสนสดใสวิ่งวุ่นอยู่รอบตัว   พรมหนานุ่มที่ปกติหมาตัวโตแต่น่ารักของผมชอบเกลือกกลิ้งไปมา คิดว่าจะไม่ได้เห็นภาพนั้นอีก ก็ทรมาณจนแทบหายใจไม่ออก

กริฟฟินคนเย็นชาที่ไม่เคยแคร์ใคร ตอนนี้กลับรู้สึกหวาดกลัวเป็นครั้งแรก เมื่อคิดว่าคนข้างกายจะหายไป 

เปิดประตูเพ้นท์เฮ้าส์สุดโออ่าด้วยคีย์การ์ดสีดำทองเรียบหรู เปิดมาก็เจอข้างห้องกว้างที่ข้างในชองทั้งหมดอยู่ในโทนสีดำ แต่ก็มีของสีเบญดูอบอุ่นเข้ามาเสริมอยู่บ้าง คงไม่บอกก็รู้ว่าใครเป็นคนแทรกเข้ามา...หมาเก้า  

ห้องที่มีทุกอย่างเพียบพร้อมเป็นระเบียบเรียบร้อย  มีสามชั้นหนึ่งห้องนอนใหญ่ และสามห้องนอนรับเแขก ห้องหนึ่งห้องโดนจับจองโดยเจคอป 

หลังจากทานมือเย็นเสร็จ ทั้งคู่ใช้เวลาว่างนอนดูหนังนอนกัน หมาเด็กที่ตอนแรกนั้งบนโซฟาอยู่ดีๆ ไปๆมาๆก็ไหลไปนอนบนพรมหนานุ่มชั้นดี หมาเก่าชอบนั่งบนพรม มากกว่าจะเป็นโซฟานุ่มสั่งทำอย่างดี

ท้ายที่สุดคุณฟรินต้องรื้อพรมเก่าออกหมด ก่อนจะสั่งทำพรมใหม่ทั้งหมด เป็นเกรดดีที่สุดเพื่อลูกหมาโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนหมาเก้าของผมจะชอบนั่งบนพื้นพรมเป็นพิเศษ  

"คุณอชิไปอาบน้ำได้แล้วครับ" หมาเด็กจอมขี้เกียจทำหน้าอ้อนใส่ ไม่อยากอาบน้ำจะนอนทั้งแบบนี้เลย

แน่นอน คุณฟรินของหมาเก้าไม่ยอมแน่ๆ 

"คุณฟรินนน" เสียงยานๆอ้อนอีกครั้ง วางหน้าแหมะกับตักคุณฟรินเป็นการเรียกร้องว่าไม่อยากอาบน้ำ เงยจะส่งสายตาบ๊องแบ๊วหวังให้อีกคนจะใจอ่อนยอมตามใจ

เจอใบหน้านิ่งสนิทของคุณฟรินเข้าไป ไร้แววโอนอ่อนให้ หมาเก้าคนกลัวน้ำก็ยอมเดินเอื่อยๆไปเข้าของน้ำ ระหว่างเดินก็มีหันหลังมามองคุณฟรินพร้อมส่งสายตาตัดพ้อไปให้ หวังให้อีกคนใจดียอมปล่อยผ่านการอาบน้ำครั้งนี้ไป   

หนูเก้าที่โดนตามใจมาตลอดอดน้อยใจไม่ได้ ถึงรู้ว่าคุณทำเพื่อตัวเองก็เถอะ'แต่เก้าไปชอบน้ำอ่ะ หงิงง'

"ทำไมเป็นคนไม่ชอบน้ำได้ขนาดนี้นะ" ถ้าเป็นคนอื่นกริฟฟินคงส่งไปพร้อมน้ำตาแล้ว แต่เป็นหมาเด็กของเขา แค่จะว่าเเรงๆยังไม่กล้าทำเลย 

หมาเด็กออกจากห้องน้ำกอดอกตัวสั่นระริก กริฟฟินเหมือนเห็นหมาที่ปกติขนฟู แต่ตอนนี้ขนลู่ลงเพราะเปียกน้ำเลย

"ทำไมไม่เปิดเครื่องทำน้ำอุ่นคุณอชิ" คุณฟรินถามหมาเด็กที่ไม่ชอบอากาศหนาว ไม่ถูกกับของเย็นๆแต่ก็ไม่ยอมเปิดเครื่องทำน้ำอุ่น 

"ผมอยากออกจากห้องน้ำเร็วๆอ่ะ" คนตัวสั่นระริกไม่หยุดพูดเหตุผลออกมา ลูกหมาไม่ชอบห้องน้ำ ทำไงก็ได้ให้ได้ออกจากห้องน้ำเร็วๆเก้ายอมหมด 

"ดื้อ" คุณอชิของหมาเก้าดุด้วยน้ำเสียงไม่จริงจัง คนโดนดุก็ไม่สำนึกสักนิด พอได้ยินคุณฟรินดุหูหางก็สั่นฟั่บๆยิ้มร่าออกมาจนออร่าความสุขลอยฟุ้ง

"แฮ่ะๆๆ" คนที่ไม่สำนึกก็หัวเราะออกมา คนดุแต่ปาก ใจไม่ไปด้วยส่งยิ้มบางพร้อมแววตาเอ็นดูให้ 

ลูบแก้มป่องสีขึ้นสีระเรือเพราะความเย็นจากน้ำ แก้มของหมาเก้าไม่ว่าจะเจออากศอะไรก็จะเเดงตลอด

แค่วิ่งนิดหน่อยแก้มก็แดงไปหมด คนที่เห็นเลยอดเอ็นดูไม่ได้ แถมนิสัยก็น่ารักน่าหยิกไม่แปลกที่ทุกคนจะเอ็นดูเหมือนลูก แต่ตอนนี้หมามันมีเจ้าของแล้ว คนไม่ใช่ก็ควรถอยไป 

คุณฟรินลูบแก้มจนพอใจ ผละตัวไปเข้าห้องน้ำ  ลูกมามองคนที่ผละตัวไปตาละห้อย ท่าทางดูอยากอ้อนอีกคนต่อ

กริฟฟินออกมาจากห้องน้ำ เห็นลูกหมาขนปุยผล็อตหลับไปแล้ว "คุณอชิทำไมไม่ไปนอนที่เตียงดีๆ มานอนบนพื้นพรมแบบนี้ทำไม" 

กริฟฟินบ่นเสียงแผ่วไม่จริงจัง

ตอนแรกกริฟฟินตั้งใจจะอุ้มลูกหมาที่หลับไปแล้วไปที่เตียง แต่ไปๆมาๆก็คิดว่าการนอนกอดบนพื้นพรมก็ไม่แย่เท่าไร 

ไอ้เด็กที่สัมผัสไออุ่นคุ้นเคยหันมากอดแน่น นอนน้ำลายยืดซบอกผม หมาเก้าที่ได้อ้อมกอดที่คุ้นเคยก็ยิ้มแผล่ออกมา

"คุณฟรินน"เสียงละเมอของคนท่องโลกฝันหวานไปแล้ว

กริฟฟินมองลูกหมาที่ยิ้มน่ารักออกมาด้วยความเอ็นดู ความรักที่มีล้นทะลักจนไม่รู้ว่าทำยังไงถึงระบายหมด เลยงับที่แก้มกลมขบเม้นเบาๆสลับหอมแก้ม ลูกหมาบ้าจี้ก็หัวเราะคิกคักแต่ไม่ยอมตื่น "ขี้เซาจริง" 

คืนนี้เตียงคิงไซต์ราคาแพงระยับที่สั่งทำพิเศษตามความชอบของลูกหมาบางตัวก็ถูกทิ้งร้างอย่างโดดเดียว เอาชนะไม่ได้แม้พื้นพรม 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  

คุณมัม said: มัมเลี้ยงด้วยเพ็ดดีกรีตั้งหลายปีทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ห่ะลูกหมาเก้า  เดี๋ยวจะให้คุณฟรินตีเลย

คุณฟรินของอั่ยหมา said :ครับ /ตอบรับคุณมัม ก่อนจะเดินไปหาหมาเด็กที่นอนเล่นอยู่ ตีหัวเบาๆ เบาจนเหมือนสกิด /

...หม๋าเก้าของคุณฟรินคนเท่ said: งื้ออ รักคุณฟรินจัง /ลูกหมาที่นึกว่าคุณฟรินมาลูบหัวเล่น เอามือคุณฟรินมาทาบแก้มก่อนจะถูไถไปมาอย่างออดอ้อน/...

...คุณมัม said: ....................มัมจะฟ้องคุณเเด๊ด!!! ...

.

.

คุณมัมจะไม่ทนค่ะ คุณมัมจะฟ้องคุณเเด๊ด ทั้งหมาเก้าและคุณฟรินเลย! มัมโกรธมากนะ ส่วนคุณแด๊ดคนชิวที่ฟังคุณมัมโวยวายโมโหคุณลูก หัวเราะทุกประโยคที่คุณมัมพูดด้วยความอารมณ์ดี

คุณมัม saidอีกรอบ: คุณแด๊ดไม่ได้เรื่องเลย!!!

คุณแด๊ด said: /หัวเราะ/

คุณมัม said:............

ลูกหมากระพริบตาถี่ ตื่นขึ้นมาด้วยอาการเมาขี้ตาเล็กน้อย พอเริ่มจับโฟกัสได้ก็เห็นแพงอกแน่นของคุณฟริน แทนที่จะผละตัวออก พอเห็นว่าซบอกใครก็รีบมุดเข้าซุกซบ 

"ตื่นได้แล้วครับคุณอชิ วันนี้มีเรียนเช้า" วันนี้ไอ้ลูกหมาของคุณฟรินมีเรียนสิบโมง  ผมปลูกเด็กขี้เซาแปดโมงก็ไม่รู้ว่าจะไปทันไหม 

สุดท้ายกว่าจะบังคับหมากลัวน้ำก็ใช้เวลาไปหลายนาที ปกติไม่ชอบอยู่แล้วพอพึ่งตื่นก็ยิ่งยากกว่าเดิม 

วันนี้หมาเก้าดื้อกว่าปกติดุยังไงก็ยังไม่ยอมไปง่ายๆ ปกติกริฟฟินดุนิดหน่อยก็หูลู่หางตกเดินไปแล้ว วันนี้หมาเก้างอแงกว่าปกติเยอะเลย

 ลูกหมายอมเดินไปห้องน้ำหน้าหงอย ถึงจะเข้าไปอาบแปบเดียวเหมือนวิ่งผ่านน้ำ แต่ก็ใช้เวลานานอยู่ดี ก็กว่าลูกหมาจะยอมเข้าห้องน้ำก็ใช้เวลาไปนานโข

วันนี้กริฟฟินไม่ได้ทำอาหารให้ลูกหมา ตัดสินใจว่าจะซื้ออาหารร้านประจำเวลาที่สาย 

หมาเก้าออกจากบ้านเป็นเวลา9:55นาที  สายแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก  บวกลบเวลารถติดกว่าลูกหมาจะไปถึง อาจารย์คงเข้าคลาสสอนไปไกลแล้ว

คิดว่าคุณฟรินยอมปล่อยให้หมาเด็กต้องหิวท้องกิ่ว เพราะกลัวว่าจะเสียเวลามากกว่านี้ไหม บอกเลยว่าไม่!  กริฟฟินไม่มีทางยอมให้หมาเก้าอดข้าวเช้า

ลูกหมาจะสายก็ไม่เป็นไร แต่คนของคุณฟรินต้องกินดีอยู่ดี ถ้าอาจารย์ดุก็มาบอก เดียวกริฟฟินจะจัดการให้เอง!

รถหรูสัญชาติยุโรปสีดำที่มีไม่กี่คันในโลกขับเข้าคณะบริหาร คนรอบๆจ้องตาไม่กระพริบเพราะรู้ดีว่าเจ้าของรถคันงามคือใคร  ถ้าเข้ามาคณะบริหารแบบนี้ก็แปลว่ามาส่งแฟนเด็กน่าเอ็นดู 

คนที่เป็นประตูรถลงมาคือที่ทั้งมหาลัยเอ็นดูเหมือนลูกที่คลอดมาเองกับมือ หมาเก้าที่สายไปเยอะแล้ว ยังคงฉีกยิ้มสดใสให้คนไปทั่ว ความน่ารักน่าเอ็นดูกระแทกทุกคนเข้าอย่างจัง ทุกคนที่เห็นเผยสีหน้าเอ็นดูอย่างพร้อมเพรียง

คุณฟรินคนขี้หวงเห็นแบบนั้นขมวดคิ้วไม่พอใจ เหมือนรังสีอำมหิตจะรุนแรงมากจนทุกคนสัมผัสได้ ทั้งทีไม่เห็นตัวคนทำ คนรอบข้างเหมือนสัญชาตญานเอาชีวิตรอดทำงาน รีบหลบตาจากคนที่ปล่อยออร่านุ่มฟู แต่กลับมีเจ้าของน่ากลัวมาก 

ลูกหมาเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ หน้าต่างรถเลื่อนเปิดเพราะรู้ดีว่าเก้าต้องการอะไร

หน้าต่างรถเลือนเปิดเหมาะสม หมาเก้ารีบเอือมหน้าไปหอมแก้มคุณฟริน ก่อนจะรีบวิ่งหนีไปพร้อมแก้มขึ้นสีระเรื่อ 

"รักนะครับคุณฟริน" ถึงจะเขินขนาดไหนก็ไม่ลืมหันมาบอกรัก 

กริฟฟินไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าจะเขินขนาดนี้ทำไม ทั้งที่ทำแบบนี้ทุกวัน 'แต่แบบนี้ก็น่ารักดี'

"ตั้งใจเรียนคุณอชิ" กริฟฟินรีบตะโกนกลับ ก่อนที่หมาเด็กขี้เขินจะวิ่งไปไกลกว่านี้ 

คนรอบๆที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ฝั่งหนึ่งทำหน้าฟินพร้อมกรี๊ดออกมาเบาๆ ฟินมากจนน้ำลายแทบหก

ส่วนอีกฝั่งทำสีหน้าอิจฉาปนเพ้อสลับไปมารวดเร็วจนน่าปวดหัว คือมัมมีดอกทองสองจิตสองใจ ใจครึ่งหนึ่งก็ลูก ใจครึ่งหนึ่งก็ผัว ไม่รู้จะวางหนูเก้าไว้สถานะอะไรดี จะชอบก็ชอบ จะอิจฉาก็อิจฉาความรู้สึกปนจนมั่วไปหมด 

และอีกฝั่งก็ทำสีหน้าเจ็บปวดชัดเจนเพราะหลงแฟนคนอื่น คนสองคนที่ทำให้คนหลายสิบคนเกิดอาการต่างกันอย่างชัดเจนจนน่าหัวเราะ

คนที่พึ่งเดินเข้ามาก็มองคนทั้งสามฝั่งงงๆ ได้แต่คิดในใจว่าเรียนหนักจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง 

 ไม่ทันเห็นรถสีดำคันสวยที่ทำให้ปรากฎการณ์ประหลาดขึ้น กำลังขับออกจากคณะบริหารช้าๆ 

หมาเก้าคนสายที่สายมากแล้วก็ยังเดินเอื่อยๆ ไม่ได้รีบร้อนแม้แต่น้อย หันมองอาหารเช้าในมือเป็นระยะก่อนจะยิ้มนุ่มฟูออกมา สดใสเริงร่าจนไม่เหมือนคนกำลังสาย 

เปิดประตูเข้าคลาสเรียน เก้าอี้ถูกจับจองจนเกือบเต็มทุกที่นั่ง สายตาหลายร้อยหันมาจ้องคนมาสายที่ยังฉีกยิ้มกว้างสดใสส่งกลับไปให้ ดูไร้กังวลจนน่าปวดหัว

"นายอชิระ ไกรวิชญ์หยุดยิ้มและไปนั่งที่" หมาเด็กที่ถูกอาจารย์ดุยังส่งยิ้มกว้างให้ไม่หยุด ถึงจะเจอสายตาเขม็งของอาจารย์ก็ยังส่งยิ้มกว้างไปให้ หน้ายังดูแดงระเรื่อเพราะความเขินไม่หาย 

หมาเก้ากวาดตาหาเพื่อนๆ เจอทั้งสามคนนั่งโบกมือรัวๆสีหน้าเหมือนอยากจับคนมาตีใจจะขาด

พูดไร้เสียงว่าหยุดยิ้มแล้วไสหัวมานั่ง หมาเก้าที่เห็นท่าทางของเพื่อนก็หัวเราะน้อยๆ เมินสีหน้าอยากฆ่าคนให้ตายของเพื่อน และสีหน้าดุๆของอาจารย์ 

เดินช้าๆไปที่นั่งข้างเพื่อน เก้าอี้ถูกจับจ้องให้ด้วยการวางกระเป๋าไว้ เก้ายิ้มหวานให้สามสหาย หญิงคนเดียวในกลุ่มเห็นแบบนั้นกรอกตาใส่

ยกกระเป๋าขึ้นก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง หยิบสมุดจดและปากกาออกมา

เก้าชอบจดในกระดาษมากกว่าไอแพด เพราะรู้สึกว่ามันรู้สึกดีมากกว่าเวลาได้เขียนอะไรลงบนกระดาษ

 ผมเป็นคนโชคดีที่ลายมือพอใช้ได้ จดแล้วพออ่านออก  ไม่ดูเหมือนอักขระโบราณที่จดแล้วต้องมานั่งแปลอีกที

เหล่าผองเพื่อนจอมใส่ใจ เห็นหมาเด็กข้างตัวเตรียมตัวเสร็จรีบเปิดปากถามถึงสาเหตุการมาสายทันที 

"ไอ้หมาทำไมสาย" เจนนี่หญิงเดียวในกลุ่ม สาวสวยสุดเปรี้ยวพร้อมจะจิกหัวผู้ชายทุกคนยกเว้นเก้า เพราะเอ็นดูมากมายจนทำไม่ลง

พอหมาเด็กมันมีเจ้าของโหด เธอยิ่งไม่กล้าทำอะไรมันเข้าไปใหญ่ เพราะเจนนี่สุดสวยคนนี้นี่แหละ ที่จะซวยแทนถ้าไปทำอะไรมันเข้า 

"ใช่! ทำไมคุณกริฟฟินปล่อยมึงสาย" อาหยางสายเสือกคนที่สองรองมาจากเจนนี่ถามต่อ มันคงแปลกใจที่คุณยอมปล่อยให้ผมมาสาย อาหยางเป็นหนุ่มหน้าตี๋ท่าทางดูเจ้าชู้แพรวพราวไม่น้อย 

ออกัสหมีเฉื่อยของกลุ่มพยักหน้าเห็นด้วย ปกติกัสไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไร แต่คงแปลกใจปนห่วงๆที่เห็นผมสาย

ตั้งแต่คบกับคุณฟรินมา เก้าไม่เคยมาสายอีกเลย คุณฟรินจัดการทุกอย่างเป็นระเบียบที่สุดเพื่อให้เก้าไม่สาย

"วันนี้ผมดื้อไม่ยอมเข้าห้องน้ำ" เพื่อนทั้งสามคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจ มีสองคนที่แสดงสีหน้าชัดเจนว่าเหนื่อยใจมาก ส่วนกัสแค่แสดงสีเบื่อแบบหมีๆ ถึงจะเบื่อหน่ายแต่ก็เฉื่อยชาอยู่ดี 

หมาเก้าเห็นสีหน้าแบบนั้นของกัสก็หัวเราะออกมา เจนนี่อยากจะหันไปเคาะหัวว่าหัวเราะทำไม แต่ก็ทำไม่ลงอยู่ดี

ทำไมถึงเกิดมาน่าเอ็นดูขนาดนี้วะ เกิดมาให้น่ารักน้อยกว่านี้หน่อยกูจะได้กล้าประทุษร้ายมึง  ไอ้หมาแก้มกลมจอมน่าเอ็นดู!

"วันหลังรับโทรศัพท์ด้วย"คุณแม่สุดเปรี้ยวสั่ง เธอโทรจนสายจะไหม้ก็ไม่ยอมรับสาย ถ้าเป็นคนอื่นจะตีให้หัวโนเลย 

"ครับ" หมาเด็กรับคำด้วยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่สดใสจนใจเจ็บ

เจนนี่ได้ยินเสียงกรี๊ดจากผู้หญิงแว่วๆ ร่วมถึงเสียงจากผู้ชายอีกหน่อย ความน่ารักของเก้าเข้าถึงทุกเพศไม่ว่าจะชายหรือหญิงจริงๆ

เพื่อนทั้งสามคนมองหมาเด็กด้วยสายตาเอ็นดู เก้าเป็นผู้ชายตัวโตที่น่ารักมากจริงๆ เหมือนหมาสีขาวขนฟู พร้อมแก้มกลมย้วยๆน่าหยิก

น้องน้อยที่คนในกลุ่มล้วนตามใจ พอได้แฟน แฟนก็สปอยไม่น้อยกว่าเพื่อน ไม่สิมากกว่าเพื่อนซะอีก ใครก็รู้ว่าคุณกริฟฟินคนน่ากลัวมีรอยยิ้มให้แค่เก้า อชิระเท่านั้น 

ถึงสองหน่อเพื่อนซี้จะคิ้วกระตุกหน่อยๆ ตอนเห็นเพื่อนชายหมาเด็กจอมคลั่งรัก เปิดรูปแฟนดูระหว่างเรียนเหมือนเป็นกำลังใจสำคัญ สี่สหายเพื่อนซี้ คนมีแฟนแค่คนเดียวในกลุ่มคือหมาเก้า ส่วนคนอื่นไร้วี่แวว 

การร่วมแก๊งของทั้งสี่สหาย คนแรกคือหมาเด็กเป็นที่เอ็นดูของทุกคน มีมัมมีเกือบทั้งหหาลัย เก้า อชิระ หมาเด็ก 

หญิงหนึ่งเดียวของกลุ่ม เปี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟัน สาวสวยจอมห้าว พร้อมตีกับทุกเพศทุกวัย โดยเฉพาะคนที่กล้ามายุ่งกับเพื่อนเธอ เจนนี่ เปรี้ยวเหมือนมะนาว

ชายหนุ่มคนต่อมาของกลุ่ม หนุ่มหน้าตี๋จอมเจ้าชู้ที่เห็นสาวสวยเป็นไม่ได้ อาหยาง หญ้าเจ้าชู้ 

ชายคนสุดท้ายของกลุ่ม จอมเฉื่อยชาของกลุ่ม หมีขาวตัวโตที่ชอบทำหน้าไร้ชีวิตชีวา เหมือนคนที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง ออกัส หมี 

ร่วมเดอะแก๊งสี่สหายเป็น หมาเด็ก มะนาว หญ้าเจ้าชู้ หมีเป็นกลุ่มที่ดูเฮฮาหรรษาดี เหมือนเป็นการรวมกลุ่มของคนหน้าตาดีปีสองคณะบริหารเข้าด้วยกัน  ถึงแต่ละคนจะแปลกๆไปหน่อยแต่หนังหน้าดีทุกคน

หมาเก้าที่ตอนแรกยังสดในปล่อยออร่าสว่างเจิดจ้าออกมา ผ่านมาราวๆชั่วโมงก็ปล่อยออร่าหมาหงอยออกมาแทน แนบหน้ากับโต๊ะหมดอารมณ์ตั้งใจเรียน 

"หมาเก้าเป็นอะไร"ยังคงเป็นเจนนี่คุณแม่ของกลุ่มที่ถามอย่างเป็นห่วง

"คิดถึงคุณฟริน"พูดจบก็เงยหน้าหงอยๆมามอง เจนนี่ได้ยินเหตผลอดหมั่นไส้ไม่ได้  แต่พอเจอสายตาหมาถูกทิ้งเข้าไปนานๆก็เริ่มรู้สึกสงสารขึ้นมา

ถึงจะเป็นความหงอยที่มาจากการห่างแฟนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เถอะ แต่น้องน้อยเศร้าก็อดสงสารไม่ได้อยู่ดี ก็โอ๋มันจนเป็นนิสัยไปแล้ว 

ขนาดอาหยางยังเอือมมือมาลูบหัวทุยอย่างปลอบโยนเลย กัสเองยืนลูกอมน้ำผึ้งให้ของโปรดให้

 ของหวานคือของโปรดของออกัสที่มันไม่ยอมแบ่งให้ใคร แถมยังพกติดตัวตลอดเวลาไม่เคยขาด ดูแค่นี้ก็รู้ว่าโดนโอ๋ขนาดไหน 

หมาคลั่งรักเงยหน้าขี้นมาจากโต๊ะทำปากจู๋ เเกะลูกอมรสน้ำผึ้งเข้าปาก ก่อนจะฟุบหน้าลงโต๊ะต่อ  

"ไอ้หมาหงอยเฮ้ยย" ฟังจากเสียงก็รู้ว่าอาหยางหมั่นเขี้ยวจนอยากบีบแก้มป่องๆให้ช้ำ แต่ถ้าแก้มมันช้ำสักนิด อาอยางคงช้ำในตายแทน เพราะคุณกริฟฟินตามมากระทืบข้อหาทำแก้มลูกหมาช้ำ  

"ทักไปหาคุณกริฟฟินไหม" เสียงเอื่อยของออกัสดังออกมา สองเพื่อนซี้สายเสือกหันไปทำหน้าชื่นชมในความฉลาดของเพื่อน 

ออกัสอยากกรอกตาใส่ในงี่เง่าของเพื่อนทั้งสอง แต่เขาขี้เกียจเกินจะกรอกตา 

"คุณฟรินเข้าบริษัทอ่ะ ไม่อยากกวน" เสียงหงอยขั้นสุดตอบกลับมา เพื่อนทั้งสามเริ่มเลิกลั่กเล็กน้อยที่เห็นทางแก้อาการหงอยไม่ได้ผล 

สุดท้ายมะนาวเปรี้ยวเจ้าเดิมคนเดิมยื่นมือลูบหัวปลอบลูกหมาจอมหงอย "ไม่นานก็เลิกแล้ว รออีกนิดไอ้หมาเก้า" 

คลาสของอาจารย์ปล่อยเลทไปสามสิบนาที ลูกหมาของกลุ่มก็แทบจะกลายเป็นต้นไม้ใกล้เฉาตาย 

จารย์เดินออกจากคลาส หมาเก้าก็แทบจะบินออกจากห้อง สองหน่อที่เก็บของไม่เสร็จกรอกตามองเบื่อ ได้แฟนล่ะทิ้งเพื่อนเก่ง 

เก้ารีบวิ่งออกจากตึกตั้งใจจะโบกแท็กซี่ไปบริษัทของคุณฟริน หมาเก้าคิดว่าคุณฟรินคงทำงานไม่เสร็จ

พอออกมาจากตึกก็เห็นรถหรูสีดำเงาที่มีคนขับคนเดียวในมหาลัย พร้อมคุณฟรินที่ยื่นพิงรถ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่พับแขนขึ้น กางเกงสแล็คสีดำเห็นกล้ามเนื้อสวยงามชัดเจน 

รอยสักต้นคอสักเป็นพญาราชสีห์คำราม ส่วนแขนซ้ายสักลายงูอ้าปากพร้อมฉกเหยื่อ ความหล่อเหลาที่มาพร้อมอันตราย เสน่ห์เหลือล้นจนทำให้ทุกคนอ่อนระทวย 

หมาเด็กที่เห็นความเท่ของคนรักหน้าแดงไปหมด ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งเก้าก็ไม่ชินจริงๆกับความฮอตเกินต้านนี้ 

หมาเก้าระริกระรี้พอเห็นเจ้าของมารอ รีบวิ่งเข้าสวมกอดคุณฟรินทันที ถูไถหน้ากับไหลกว้างของคุณฟรินอย่างออดอ้อน การแสดงความรักชัดเจนต่อที่สาธารณะของทั้งสองคน ทำใครหลายๆคนอิจฉาตาร้อน

"กลับกันเถอะคุณอชิ" หมาเก้าจอมคลั่งรักพยักหน้าหงึกหงัก หัวเราะเบาๆจักจี้กับลมร้อนข้างหู ก็คุณฟรินเล่ยกระซิบข้างหูเลย

รถสีดำคันงามเคลื่อนออก พร้อมสายตาว่างเปล่าของคนสามคน '''ไอ้หมาไม่รักดี''' มะนาว หญ้าเจ้าชู้ เว้นหมีง่วงที่คอกคำด่าไม่ท้นไว้คนหนึ่ง

เพื่อนสามคนที่ถูกถอดทิ้งอย่างไม่ใยดี  

"ทำไมคุณฟรินมารับได้ครับ" หมาเก้าอดสงสัยไม่ได้ ทำไมคุณฟรินเข้าบริษิทแปบเดียว

"แค่ไปตรวจอะไรนิดหน่อยครับ" หมาเด็กพยักหน้าตอบเป็นอันเข้าใจ ยังคงพยายามนั่งเงียบเป็นเด็กดีต่อ 

กลับมาถึงคอนโดทั้งสองนอนดูหนังหนึ่งเรื่อง ประมาณสามทุ่มทานข้าวพร้อมกัน กันจะสลับกันไปอาบน้ำ มีคนอิดออดพยายามไม่ไปจนโดนดุ ถึงยอมไปด้วยท่าทางคอตก ดูหนังอีกเรื่องก่อนจะเข้านอน 

วันนี้เตียงคิงไชส์ได้ทำหน้าที่ของตนเอง ไม่ต้องผ่ายแพ้แก่พรมนุ่มๆที่เจ้าของคนน้องดูจะชอบซะเหลือเกิน

----------------------------------------------------------

มายเฟรนด์ said: ..........ไอ้หมาลืมเพื่อน!!