หนุ่มพูดน้อยกับคุณแฟนขี้แกล้ง ป่วยหนัก

บ้านของลูก้า

–เบล–

//จอดรถ+ลงรถไปอุ้มอฝ.ลงรถ

-ลูก้า-

...//โดนอฝ.อุ้ม+สลบยังไม่ได้สติ

–เบล–

//เดินขึ้นห้องลูก้า+อุ้มอฝ.อยู่

ห้องนอนเล็กของลูก้า

–เบล–

//วางอฝ.ลงบนเตียง

–เบล–

(ในห้องเขามีกล่องยามั้ยนะ)//เดินหา

–เบล–

(เจอละ) //หยิบปลอดวัดไข้

–เบล–

ตัวยังร้อนอยู่มั้ยนะ //จับหน้าผากอฝ.

–เบล–

ร้อนกว่าเดิมอีกไข้เท่าไหร่เนี่ย...//วัดไข้อฝ.

ระหว่างรอเครื่องวัดไข้ร้องเบลได้เดินไปเอาน้ำกับผ้ามาเพื่อเช็ดตัวลูก้าและเอาเสื้อของลูก้าเพื่อมาเปลี่ยนให้ลูก้า

–เบล–

โอโห้.... 40.5 นี่นายไม่ช็อคตายได้ยังไงกันนะ //หยิบปลอดวัดไข้มาดู

–เบล–

//ถอดเสื้อของอฝ.ออกเพื่อเช็ดตัวให้

–เบล–

//เขินนิดๆ

-ลูก้า-

อื้อ.. //ละเมอ

–เบล–

อย่าพึ่งตื่นตอนนี้นะ~ //พูดเบาๆ+เช็ดตัวอฝ.

–เบล–

เอ๋...//เห็นแผลที่แขนของลูก้า

–เบล–

เห้อ... //ใส่เสื้อให้อฝ.+ทำแผลที่แขนอฝ.

–เบล–

ทำไมทำแบบนี้ละ...//เป็นห่วง

–เบล–

//เดินลงไปทำอาหารให้ลูก้า

-ลูก้า-

อะ..อย่า..อย่าไปนะ... //ละเมอจับมืออฝ.

–เบล–

หืม...//โดนอฝ.จับมือ

–เบล–

ผมไม่ไปไหนหรอก...//ลูบหัวอฝ.

–เบล–

ชั้นจะไม่ทิ้งเธออีกแล้ว...//จุ๊บหน้าผากอฝ.

-ลูก้า-

อืม..//ละเมอ

-ลูก้า-

//อันนี้หลับจริง

–เบล–

//เดินลงไปทำอาหารให้อฝ.

25นาทีผ่านไป

-ลูก้า-

!?!//สดุ้งตื่น+น้ำตาคลอเบ้า

–เบล–

//เดินเข้ามาพร้อมอาหาร+เห็นลูก้าร้องไห้

-ลูก้า-

//เห็นอฝ.

-ลูก้า-

😕//เช็ดน้ำตา+ซ่อนแขนตัวเอง

–เบล–

ไม่ต้องซ่อนชั้นเห็นหมดแล้ว //วางอาหารข้างๆเตียงอฝ.

-ลูก้า-

เห็นหมดเลยหรอครับ...//🙁

–เบล–

อืม..//นั่งตรงขอบเตียง

–เบล–

ทำไมทำแบบนั้นละ? //เสียบเรียบ

-ลูก้า-

แล้วทำไมผมต้องบอกละ?..//❄️

–เบล–

ทำไมนายจะต้องฝืนและทำร้ายตัวเอง..

-ลูก้า-

ผมไม่รู้...

-ลูก้า-

ผมแค่ไม่ชอบที่ตัวเองอ่อนแอ

-ลูก้า-

ผมไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าตัวเองอ่อนแอ...//นั่งกอดเข่า

-ลูก้า-

มัน...ดูน่าอายละมั้ง //น้ำตาไหล

-ลูก้า-

ผมไม่อยากอยู่คนเดียวเหมือนแต่ก่อนอีก...

-ลูก้า-

ผมไม่อยากโดนทิ้งแล้ว //🙁

-ลูก้า-

ผมถูกใครบางคนให้ความหวังและทิ้งผมไปโดยไม่ลา...

-ลูก้า-

ผมจำไม่ได้แล้วว่าเขาเป็นใคร //พยายามไม่ร้องไห้

-ลูก้า-

–เบล–

ร้องไห้ออกสิคนเก่ง~ ถ้ามันทำให้นายสบายใจ //กอดอฝ.

–เบล–

ชั้นขอโทษ...ฉันจะไม่ทิ้งเธออีกแล้ว //กอดอฝ.+ลูบหัวอฝ.

-ลูก้า-

ห๊า....คุณคือ //น้ำตาคลอเบ้า

–เบล–

^^ //ยิ้มอ่อน

-ลูก้า-

เบล... //น้ำตาไหลพราก

ความทรงจำเกี่ยวกับเบลและลูเซียทั้งหมดของลูก้าตอนเด็กกลับมาแล้ว

-ลูก้า-

ฮ-ฮืออ...คุณไปไหนมาห๊ะ?!!? //ทุบอกอฝ.

-ลูก้า-

ทะ..ทำไมถึง..ฮึก..ทิ้งผมแบบนี้ //ร้องไห้หนักมาก

–เบล–

ขอโทษนะที่ไปโดยไม่บอกตอนนั้น //กอดอฝ.

–เบล–

ชั้นจะไม่ทิ้งเธอแล้ว

-ลูก้า-

อื้อ..//กอดอฝ.ทั้งน้ำตา

-ลูก้า-

อย่าทิ้งผมอีกนะ...//มองอฝ.

–เบล–

อื้ม...พี่ไม่ทิ้งเธอแล้ว //😊

–เบล–

ร้องไห้ออกมาเถอะ มีอะไรทุกข์ใจอย่าเก็บไว้คนเดียวสิ~ //ลูบหัวอฝ.

-ลูก้า-

ฮือออ...ฮึ..พะพวกคุณ2คนทิ้งผม..//ร้องไห้

-ลูก้า-

ปล่อยให้ผมรอ

–เบล–

อื้อๆ ไม่ทำแล้ว~ มากินข้าวดีกว่านะ.. //ถือถ้วยอาหารที่วางไว้ข้างเตียงอฝ.

–เบล–

-ลูก้า-

อื้อ...//เช็ดน้ำตา

–เบล–

ผมป้อนนะ^^ //ยิ้มอ่อน

-ลูก้า-

อืม..

-ลูก้า-

แต่ผมไม่หิวอะ...//มองอฝ.

–เบล–

ไม่มีแต่...เธอไม่ชอบกินข้าวไงถึงได้ผอมแบบนี้ //ดุ

–เบล–

ตัวเธอเบามากนะรู้มั้ยครับเนี่ย //หยิกแก้มอฝ.

-ลูก้า-

อืม...//🙁

–เบล–

กินสัก2-3คำนะ~ //😊

เบลนั้งป้อนข้าวลูก้าจนหมด สุดท้ายลูก้าก็กินข้าวหมดเลย

–เบล–

นี่กินยาด้วยนะ~

-ลูก้า-

ไม่เอายา...

-ลูก้า-

ไม่ชอบ...มันขม

–เบล–

ถ้านายไม่กินยานายไม่หายนะ

-ลูก้า-

ไข้แค่นี้เองเดี๋ยวก็หาย...//😒

–เบล–

ไข้แค่นี้อะไรตั้ง 40.5 หะ // >:(

-ลูก้า-

ปกติดีนิ...

–เบล–

ปกติหรอ!! มันไม่ปกติแล้ว!! //ดุ

-ลูก้า-

แล้วมันทำไม?... //มองอฝ.

–เบล–

ก็ได้ๆ ไม่กินยาก็ได้ //เอายาวางไว้โต๊ะข้างๆเตียง

ในใจเบล

-ลูก้า-

มานอนกับผมได้มั้ย...//หน้าแดง

–เบล–

ไม่ได้หรอก เตียงเล็กแค่นี้ถ้าผมนอนกับเธอ เดี๋ยวจะอึดอัดเอา //😊

-ลูก้า-

งั้นนอนห้องใหญ่มั้ย...

–เบล–

ไม่ได้ๆ

-ลูก้า-

อืม...//🙂

–เบล–

อย่ายิ้มแบบนั้นสิ...//มองอฝ.

–เบล–

ก็ได้! ชั้นนอนกับนายก็ได้ //•́⁠ ⁠ ⁠‿⁠ ⁠,⁠•̀

-ลูก้า-

อืม..//กำลังจะลุกออกจากเตียง

–เบล–

ลุกเดินไหวมั้ย? //มองอฝ.

-ลูก้า-

ไม่รู้สิ //พยายามยืนด้วยตัวเอง

-ลูก้า-

//ทรุดลงไปกับพื้น

–เบล–

ไหวมั้ย ไปหาหมอไม่ดีกว่าหรอ? //เป็นห่วง

-ลูก้า-

ว-เวียนหัว... //🙁

-ลูก้า-

เดี๋ยว..

-ลูก้า-

ไม่เอาไม่เอาหมอ..

–เบล–

รู้แล้วๆ

–เบล–

งั้นพี่อุ้มเรานะ

-ลูก้า-

แล้วแต่...

–เบล–

//อุ้มอฝ.

no no ไม่เก คิดซะว่ามันใส่เสื้อละกัน

-ลูก้า-

อืม...//โดนอุ้ม

–เบล–

//อุ้มอฝ.+เดินไปห้องนอนใหญ่ของลูก้า

-ลูก้า-

ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าห้องผมอยู่นี่คุณรู้ได้ไง? //มองอฝ.

–เบล–

แม่นายบอกชั้นไง //-_-

-ลูก้า-

อ๋อ..อืม..//ซบไหล่อฝ.

เดินถึงห้องแล้ว

ห้องนอนใหญ่

–เบล–

ลงได้แล้ว~//นั่งลงบนเตียง

-ลูก้า-

ไม่เอา...//กอดคออฝ.

–เบล–

ทำไมละ~ //ยังอุ้มอฝ.

-ลูก้า-

ไม่ลง...//กอดคอไม่ปล่อย

–เบล–

ลงได้แล้ว~ //มองอฝ.

-ลูก้า-

–เบล–

ทำไมหน้าแดงแบบนั้นละ...//ยังอุ้มอฝ.ไว้อยู่

-ลูก้า-

ม-ไม่รู้ //หน้าแดง

–เบล–

นายฮีทหรอ!?!!

-ลูก้า-

กะ-ก็บอกว่าไม่รู้ไง... //เสียงสั่น

–เบล–

ครั้งแรกหรอเนี่ย...//วางอฝ.ลงบนเตียง

-ลูก้า-

อื้ออ...//นอนขด

–เบล–

ตั้งสติรอพี่ตรงนี้...พี่จะไปเอายาแก้ฮีทให้เราเข้าใจมั้ย //จับตัวอฝ.

-ลูก้า-

อื้อ...//หายใจหอบ

–เบล–

//วิ่งไปเอายาแก้ฮีท

–เบล–

มาแล้วๆๆ

–เบล–

.... //หน้าแดง+มองอฝ.

-ลูก้า-

–เบล–

(ใจเย็นๆตัวเรา) //เดินเอายามาให้อฝ.

-ลูก้า-

ยะ...ยาเม็ดหรอ...//มองอฝ.

-ลูก้า-

ไม่เอายาเม็ดมันขม...//หันหน้าหนี

–เบล–

ไม่เอาก็ต้องเอาลูก้า...นายต้องกิน //นั่งข้างๆอฝ.

–เบล–

นายจะทนแบบนี้รึไง

–เบล–

กินซะ //😡

-ลูก้า-

ไม่เอา!! //ขัดขืน

–เบล–

เห้อ...//😟

–เบล–

ไม่มีวิธีอื่นแล้วสินะ //เอายาใส่ปากตัวเอง+จับกดอฝ.

–เบล–

อย่าเกลียดพี่นะครับ^^ //จูบอฝ.

-ลูก้า-

อ-!?!! //ตกใจ

อมก.

–เบล–

//จูบอฝ.+เอาลิ้นดันยาเข้าปากอฝ.

-ลูก้า-

อื้อ...//หน้าแดงแป๊ดเลย

–เบล–

//ถอนจูบ

–เบล–

ที่เหลือต้องรอยาออกฤทธิ์นะ...ทนหน่อยนะ //ยิ้มอ่อน

-ลูก้า-

อืม...//หน้าแดงไม่หาย

–เบล–

เราไหวมั้ย? ไม่ไหวบอกพี่ //ห่วง

–เบล–

พี่ไม่อยากให้เราฝืนมาก

-ลูก้า-

รู้แล้ว...//ตัวร้อน

-ลูก้า-

คุณจะติดไข้ผมมั้ย? //กังวล

–เบล–

ไม่ติดหรอกพี่แข็งแรงจะตาย^^

–เบล–

ตัวเองฮีทตอนเป็นไข้แท้ๆยังจะห่วงคนอื่นอีกหรอ? //ลูบหัวอฝ.

–เบล–

คงจะทรมาณสินะ...//จุ๊บหน้าผากอฝ.

-ลูก้า-

อือ...//ง่วง

–เบล–

นอนเถอะดึกมากแล้ว^^ //นอนข้างอฝ.

-ลูก้า-

ครับ..//กำลังจะหลับ

–เบล–

ฝันดีนะ~

-ลูก้า-

อืม //นอนกอดอฝ.+หลับไปชะ

–เบล–

น่ารักจัง...เรื่องตอนนี้เดี๋ยวก็คงลืม //ลูบหัวอฝ.

–เบล–

//หลับ

2.30 น.

-ลูก้า-

//สดุ้งตื่น

-ลูก้า-

(ทำไมยังไม่หายร้อนละ??) //หายใจหอบ+ตัวสั่น

-ลูก้า-

(ยาควรออกฤทธิ์ได้แล้วสิ...ร้อน) //หันไปมองอฝ.

-ลูก้า-

(ทำไมคุณดูห่วงผมจังเลยนะ..) //หน้าแดงนิดๆ

-ลูก้า-

เห้อ...//พยายามลุกและเดินไปที่ห้องน้ำ

ห้องน้ำ

-ลูก้า-

//เปิดน้ำ+ลงไปแช่น้ำ

20 นาทีผ่านไป

-ลูก้า-

(ทำไม..มันยังไม่หายร้อนละ)//ยังแช่น้ำอยู่

-ลูก้า-

(ต้องการ..จูบของเบล..) //เริ่มมองเห็นภาพเบลอๆ

-ลูก้า-

(มากกว่านี้..) //วูบ

–เบล–

//ตื่นเพราะได้ยินเสียงน้ำ

–เบล–

ลูก้า!?!! //หันไปตรงที่อฝ.นอนแต่ไม่เห็น

–เบล–

ลูก้า! //วิ่งเข้ามาดูในห้องน้ำ

-ลูก้า-

ค-คุณเบล...//มองอฝ.

สภาพลูก้าคือจะไหลจมลงในอ่างแล้ว

ลูก้าลงอ่างโดยไม่ได้ถอดเสื้อผ้า—

–เบล–

ทำไมทำแบบนี้ละ!?!! //อุ้มอฝ.ออกมาจากอ่าง

–เบล–

นายจะฆ่าตัวเองรึไงหะ!! //จับหน้าอฝ.

-ลูก้า-

ทำไม...ถึงต้องห่วงผมขนาดนี้ละ //มองอฝ.

สภาพทั้ง2คนตอนนี้ be like:

ไม่มีภาพดีๆเลยแหะ..

ก็คล้ายแหล่ะนะ

-ลูก้า-

ร้อน..

–เบล–

กลิ่นนี้มัน...ชากุหลาบ //ตกใจ

–เบล–

นายยังไม่หายฮีทหรอ!?!! //มองอฝ.ด้วยความตื่นตกใจ

-ลูก้า-

คิดว่าใช่...ผมไม่เคยเป็นมาก่อนนี้นา...//หน้าแดงมาก

–เบล–

อา..ยาใช้ไม่ได้ผลหรอ //กุมขมับ

-ลูก้า-

ช-ช่วยผมหน่อย...//น้ำตาคลอ

-ลูก้า-

มันทรมารมากที่ต้องทน...

–เบล–

(ฉันพึ่งนึกได้อะไรตอนนี้ว่ายาระงับฮีทใช้กับคนป่วยไม่ได้!?!!)

–เบล–

(ทำไงดีละ...) //มองอฝ.

-ลูก้า-

ช่วยผ-ผม...//🥵

-ลูก้า-

ผม..ต้องการจูบของคุณ...//จับหน้าอฝ.

-ลูก้า-

ได้โปรด...

–เบล–

ห๊า...นายเอาจริงหรอ? //มองอฝ.ด้วยความเป็นห่วง

-ลูก้า-

อื้อ...ได้โปรด //ร้องไห้+ซุกอกอฝ.

-ลูก้า-

คุณเอาจูบแรกผมไปแล้ว...

-ลูก้า-

จะกลัวอะไรอีก...

–เบล–

งั้นก็ได้... //โน้มตัวลงไปจูบอฝ.

-ลูก้า-

อื้อ...//จูบตอบ

–เบล–

//แลกลิ้นกับอฝ.

-ลูก้า-

อื้อ~ //ครางในลำคอ/ไม่รู้ตัว/

-ลูก้า-

(หอมจัง..sandalwoodหรอ..) //กอดคออฝ.

sandalwood= ไม้แก่นจันทน์

–เบล–

พอรึยัง? //ถอนจูบ

-ลูก้า-

อืม..//มองอฝ.

-ลูก้า-

อบอุ่น..//ยิ้มอ่อน

–เบล–

อืม^^ รีบเปลี่ยนชุดดีกว่าชุดนายเปียกมาก //อุ้มอฝ.ขึ้น

–เบล–

ปล่อยไว้นานอาจเป็นไข้หนักกว่าเดิม //อุ้มอฝ.+เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

-ลูก้า-

อือ...//โดนอุ้ม

เบลหาเสื้อผ้าให้ลูก้าเปลี่ยนพอเลือกชุดได้ก็เปลี่ยนให้ลูก้า

แน่นอนว่าต้องเขินกันเป็นธรรมดา

เบลจับลูก้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ

ชุดที่ลูก้าใส่เป็นเสื้อกันหนาวแขนยาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ

–เบล–

เสร็จแล้ว...ทีนี้ก็นอนได้แล้วนะ //ยิ้มอ่อน

-ลูก้า-

คุณไม่เปลี่ยนหรอ?..เสื้อคุณก็เปียกนะ //มองอฝ.

–เบล–

อ๋อ...มันเปียกไม่มากไม่เป็นไรหรอก //อุ้มอฝ.

ถ้าอุ้มแบบ

เอิ่ม

นั่นแหละ

–เบล–

//อุ้มอฝ.+เดินมาที่เตียง

–เบล–

นี่ก็ตี3แล้วนอนพักผ่อนดีกว่างนะ //วางอฝ.ลงบนเตียง

-ลูก้า-

อืม...//นอนมุดผ้าห่ม

–เบล–

ไข้ยังสูงอยู่แหะ...คงต้องลารร.แล้ว //เอามือจับหน้าผากอฝ.

-ลูก้า-

ไม่อยากลาเลย...//มองอฝ.

–เบล–

ก่อนที่จะห่วงการเรียนห่วงตัวเองดีกว่านะลูก้า...//นอนข้างๆ+ลูบหัวอฝ.

–เบล–

นายจะไปเรียนในสภาพป่วยหนักแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ~

–เบล–

อย่าฝืนสิ~ //จุ๊บหน้าผากอฝ.

-ลูก้า-

ก็ได้...//นอนกอดอฝ.

–เบล–

นอนพักดีกว่า...เดี๋ยวอาการนายจะทรุดเอานะ^^//เอ็นดู

-ลูก้า-

อือ...//หลับเร็วมาก

–เบล–

พี่นะรักเราที่สุดเลย...

–เบล–

เรื่องตอนนี้เดี๋ยวก็คงลืมสินะ...

–เบล–

//หลับ

ตัด

แอด-คริส

มายก๊อด

แอด-คริส

ผมแต่งไปแล้วผมก็เสียวไป

แอด-คริส

แบบ

แอด-คริส

เชี่ย..ลูกกูน่าสงสารจัง

แอด-คริส

มันจะเส้กตูดลูกกูมั้ย

แอด-คริส

อะไรแบบนั้น

แอด-คริส

เนื้อเรื่องส่วนนี้ทุกคนน่าจะไม่รู้

แอด-คริส

แม่ของเบลและลูก้าเป็นเพื่อนกัน

แอด-คริส

ทำให้ตอนเด็กๆเบล ลูเซีย และลูก้ารู้จักกันมาก่อน

แอด-คริส

เดี๋ยวจะสงสัยกันทำไม มาเจนต้าพี่สาวของเบลกับลูเซียไม่รู้จักลูก้า

แอด-คริส

ก็ตอนนั้นมาเจนต้าอายุ14และได้ทุนไปเรียนต่างประเทศ

แอด-คริส

เลยไม่รู้จักลูก้า

แอด-คริส

ส่วนลูเซียก็จำลูก้าได้แค่ไม่อยากทักสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะคิดว่าลูก้าจำไม่ได้

แอด-คริส

ก็ลูก้าจำไม่ได้จริงๆนั้นแหล่ะ

แอด-คริส

เบลชอบลูก้าตั้งแต่เด็กเลย

แอด-คริส

ถ้าตอนนั้นก็

แอด-คริส

ลูก้ากับลูเซีย10ปี ส่วนเบล13ปี และมาเจนต้า14ปี

แอด-คริส

ตระกูลของเบลชื่อ ซินเทีย

แอด-คริส

ส่วนตระกูลของลูก้าคือ วิกเตอร์รี่

แอด-คริส

เป็นตระกูลใหญ่ทั้งคู่

แอด-คริส

แต่ว่าตระกูลลูก้าเขาชอบอยู่บ้านหลังเล็ก

แอด-คริส

ไม่ชอบหลังใหญ่

แอด-คริส

บ้านหลังใหญ่พวกเขามีนะแค่นานๆทีไป

แอด-คริส

บ้านหลังใหญ่ส่วนมากพี่คนโตสุดจะชอบไปอยู่

แอด-คริส

ไม่ก็ครอบครัวของคุณพ่อกับคุณแม่อยู่

แอด-คริส

มีใหญ่กว่านั้น

แอด-คริส

แต่เอาแค่นี้

แอด-คริส

ส่วนที่ลูก้าจำลูเซียกับเบลไม่ได้เพราะ

แอด-คริส

เบลกับลูเซียย้ายบ้านโดยไม่ได้บอกและลาลูก้า

แอด-คริส

ทำให้ลูก้าซึมเศร้าหนักมากจนทำร้ายตัวเองตลอดถึงปัจจุบัน

แอด-คริส

แน่นอนว่าลูก้าฝืนตัวเองบ่อย

แอด-คริส

พอทำร้ายตัวเองบ่อยๆความจำเกี่ยวกับลูเซียและเบลก็เริ่มหายไปจนจำไม่ได้จำได้เพียงความอบอุ่นที่พวกเขาทิ้งเอาไว้

แอด-คริส

แม้ครอบครัวจะดีแต่สภาพจิตใจของเขาแย่มาก

แอด-คริส

ตอนเด็กๆ ลูก้ากับเบลนิสัยสลับกันเลยครับ

แอด-คริส

เบลจะเป็นคนพูดน้อย ส่วนลูก้าจะค่อนข้างร่าเริง

แอด-คริส

ส่วนลูเซียก็ขี้เล่น

แอด-คริส

เบลชอบลูก้ามากๆจนอยากจะหมั้นเลย

แอด-คริส

แต่เขากลัวลูก้าไม่ชอบเลยไม่ได้บอก

แอด-คริส

น่าจะรู้ๆกันแล้วเนาะว่าเบลกับลูเซียเป็นอัลฟ่า

แอด-คริส

และลูก้าเป็นโอเมก้า

แอด-คริส

แน่นอนครับ

แอด-คริส

ลูเซียกับลูก้าอายุห่างกัน1ปี

แอด-คริส

แต่ว่าเขาอยู่ม.3

แอด-คริส

ลูเซีย15 ลูก้า14

แอด-คริส

ลูก้าเรียนก่อนเกณฑ์

แอด-คริส

ความสัมพันธ์ทั้ง3ก็แบบ

แอด-คริส

เบลชอบลูก้าแต่ลูก้าไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบเบลมั้ย

แอด-คริส

อารมณ์แบบคนที่ไม่รู้ตัวเองแหล่ะ

แอด-คริส

เพราะน้องไม่เคยมีความรักมาก่อน

แอด-คริส

ทำให้ลูก้ายังสับสนอยู่

แอด-คริส

ส่วนลูก้ากับลูเซียก็

แอด-คริส

ลูเซียมองลูก้าเป็นน้องชาย และลูก้าก็มองลูเซียเป็นพี่ชาย

และลูเซียก็เชียร์ให้เบลกับลูก้าได้กันด้วย555

แอด-คริส

แสบจริงๆ

แอด-คริส

ตอนหน้าผมจะแนะนำตัวลูเซียให้

แอด-คริส

พอดีลืม

แอด-คริส

ผมรู้ว่าผมแต่งนิยายมันดูแปลก

แอด-คริส

แต่ผมไม่สนนี่สิ

แอด-คริส

ผมแต่งตามใจและความรู้สึกตัวเอง

แอด-คริส

แต่ต้องไปแล้ว

แอด-คริส

-thanks for reading Take care yourself and have a good day - my reader -ขอบคุณที่อ่าน ดูแลตัวเองและขอให้เป็นวันที่ดี - ผู้อ่านที่รัก

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ