Love It You {แวมไพร์กายา}Fic
EP.7 ความฝัน
เอ่อล่า
ลูซิเฟอร์นายว่ามั้ย ว่าดวงจันทร์ในยามค่ำคืนนี้ช่างสวยมากเลย
ลูซิเฟอร์
แต่คนตรงหน้าของกระหม่อมสวยมากกว่าขอรับ
เอ่อล่า
เธอนี่ช่างน่ารักสะจริงเลย
เอ่อล่า
สมแล้วที่เป็นของฉัน
เอ่อล่า
อีกไม่นานก็คงถึงเวลาของฉันแล้วล่ะ
ลูซิเฟอร์
ถึงเวลาอะไรล่ะขอรับ
เอ่อล่า
ก็...ถึงเวลาที่ฉันจะได้กำจัดไอตระกูลเน่าๆนี่ไปให้พ้นทางยังไงล่ะ
เอ่อล่า
ใช่แล้วลูซิเฟอร์ แล้วนายรู้มั้ยว่าไอยัยเด็กผู้หญิงคนนั้นนะมันไม่ธรรมดาน้า
เอ่อล่า
ดูจากยัยเด็กนั้นนั้นสิน่าจะมีอะไรที่พิเศษมากเลยล่ะ
เอ่อล่า
ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเลยนะ
เอ่อล่า
แล้ววันนี้ฉันมีแผนอะไรสนุกให้เธอได้ทำลูซิเฟอร์
เอ่อล่า
ก็แผนไปหลักพาตัวยัยเด็กสาวนั้นมาให้ฉัน
โรสที่กำลังหลับใหล่ด้วยความงัวเงียเพราะวันนี้เธอดูรู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษ กว่าวันอื่นๆเพราะอะไรนะหรอ เพราะพวกเขาเอาแต่กัดคอ และดูดีเลือดเธอและยังว่าเธออีก
และด้วยความเหนื่อยของเธอจึงได้เข้าสู่นิทราไป
และก็ได้เข้าสู่ความฝันนั้นขึ้นมา
โรส แอดจิเลี่ย
ที่นี่เป็นที่ใหนกันอีกแล้วล่ะ
เฮ่ฮลิซ:ฮ่า...ฮ้า.. อย่าทำฉันแรงสิ ไอเจ้าหมาน้อย ฮ้า...ฮ้า... แกมันน่ารักที่สุดเลย
โรส แอดจิเลี่ย
นั้นมันเฮ่ฮลิซเองงั้นหรอ
โรส แอดจิเลี่ย
เขาดูน่ารักดีน้า
นี่!เฮ่ฮลิซ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ใครคน
สั่งสอนให้ลูกไปนอนเล่นกลิ้งเกลื่องกับหมาลุกขึ้นมาเดี่ยวนี้เลยนะ
เฮ่ฮลิซ:ก็ผมจะเล่นกับเจ้าหมาและนอนตรงนี้แม่อย่ามาขัดผมได้มั้ยล่ะ
ถึงยังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกเล่นกับมันเด็ดขาดลุกขึ้นมา
เฮ่ฮลิซ:ไม่คับแม่ยังไงผมก็ ไม่
หึ่ย! คิดจะดื้อด้านกับแม่นักใช่มั้ย ได้ ฟินลี่
เพคะคุณท่ามีอะไรให้บ่าวช่วยมั้ยคะ
ยึดไอเจ้าหมาตัวนั้นสะและเอามันไปฆ่าทิ้งสะ
เฮ่ฮลิซ:แม่...อย่าทำมันผมไม่เอาแบบนี้...อย่าทำมัน...ผมไม่เอา...เฮ่อ...ปล่อยมันไปเถอะแม่
ยังไงก็คงไม่ได้คิดอยากจะต่อปากต่อคำกับแม่ก็ต้องโดนลงโทษเช่นนี้ล่ะ
จำเอาไว้นะคนที่ทำผิดไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น!
โรส แอดจิเลี่ย
นี่..เฮ่ฮลิซ
โรส แอดจิเลี่ย
นี่นะหรอ เฮ่ฮลิซสมัยเด็กๆนะไม่เหมื่อนกะตอนโตเลย
โรส แอดจิเลี่ย
ช่างแตกต่างกันมาก
โรส แอดจิเลี่ย
โห้ ดอกไม้ที่นี่ก็ดูสวยดีน้า
โรส แอดจิเลี่ย
นี่มันซู นี่
โรส แอดจิเลี่ย
นั่งอ่านหนังสืออยู่งั้นหรอ
ซู วันนี้ลูกทำคะแนนสอบได้ดีมากเลยนะ เก่งจริงๆ เลยนะลูกชายแม่เนีย
ดีนะลูกไม่เหมื่อนกะเฮ่ฮลิซนั้นเลยนะลูกไอนั้นแทบจะไม่เอาใหน มีแต่เล่นปัญญาอ่อนไปวันๆ และเจนนิเฟอร์ก็เป็นแค่นั่งลูกกำพร้า ที่ไม่มีใครเอา ก็ไม่รู้จะเก็บมันมาเลี้ยงทำไม ไม่ได้เรื่อง
โรส แอดจิเลี่ย
โห้...นี่มันเกิน
โรส แอดจิเลี่ย
ถึงขั่นมีการเปรียบเทียบกันเลยหรอเนี่ย
ซู แม่รักเรามากที่สุดเลยเราคือความหวังของแม่ แม่รักลูกมากนะ
จำเอาไว้ที่แม่สอนนะลูกคนอื่นอาด ล้าช้า ขี้เกียจ ขีัฃ้ขลาด เป็นสมบัติของคนด้อยค่า แต่คนที่ว่องไวรวดเร็ว กระฉับกระเฉง ตรงต่อเวลา คือสมบัติของคนพัฒนา
โรส แอดจิเลี่ย
เนี่ยนะหรอ ตอนพวกเขาสมัยเด็กไม่เหมื่อนกันเลยสักนิด
โรส แอดจิเลี่ย
ห่ะ...นั้นมันเจนนิเฟอร์นี่
โรส แอดจิเลี่ย
คงหลับอีกแล้วสินะ
นี่คือมีดนะลูกเก็บเอาไว้เพื่อยามจำเป็นนะลูกเพื่อมันจะปกป้องลูกได้
เมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกอยากไป จงใช้มีดนี่เนี่ยสะ
เจนนิเฟอร์:เดี่ยวก่อนคับท่านพ่อ ผมก็ขอให้ท่านพ่อมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคับ ขอบคุณสำหรับการให้คับ
เจนนิเฟอร์จำไว้นะลูก การอยู่คนเดียวมันไม่ได้แปลว่าโดดเดี่ยวนะลูก มันแปลว่าอิสระ
โรส แอดจิเลี่ย
นั้นพ่อหรอต่างจากแม่ของพวกเขาทั้งสามเลย
โรส แอดจิเลี่ย
ดูไม่ค่อยสมอารมณ์เลยนะ
โรส แอดจิเลี่ย
อยู่...ก็เจ็บ...หน้า...อก...ขึ้นมาดื้อๆสะงั้น
โรส แอดจิเลี่ย
แว่วตาเริ่มพร่ามั่ว เหมื่อนรู้สึก....
โรสที่ได้ฝันถึงเรื่องราวของ3หนุ่มก็ทำให้เธอได้รับรู้หลายๆอย่างเกี่ยวกับพวกพวกเขา
แล้วก่อนที่เธอจะสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจจากความฝันที่เธอฝันนั้น
โรส แอดจิเลี่ย
นี่มันอะไรกัน นี่ฉันตื่นแล้วหรอ
โรส แอดจิเลี่ย
ทำไมความฝันเหล่านั้นมันช่างดูเห็นใจจัง
โรส แอดจิเลี่ย
ถ้าฉันเป็นพวกเขา ฉันคงต้องรู้สึกแย่แน่
โรส แอดจิเลี่ย
แต่จะมาเห็นใจกันตอนนี้ก็ไม่ได้ หรอกตอนนี้เราติดอยู่ที่นี้
โรส แอดจิเลี่ย
เราต้องหาสักทางที่จะต้องออกไปให้ได้
โรส แอดจิเลี่ย
เราต้องหาได้สิ
โรส แอดจิเลี่ย
ถ้าฝื่นอยู่นี้ไปนานๆล่ะก็ได้กลายเป็นถุงเลือดเดินได้แน่ๆเลยโรส
โรส แอดจิเลี่ย
เอ่ะนั้นใครนะใส่เสื้อคลุมดำๆ
โรส แอดจิเลี่ย
เอ่อนั้นใครหรอคะ
โรสที่ได้เจอกับลูกซิเฟอร์ฯเขาร่างกายของเธอนั้นก็ยิ่งขึ้นมาอย่างกะหินก่อนที่ลูซิเฟอร์จะเดินเข้ามาใกล้ๆตัวเธอที่ละก้าวที่ละก้าว
ลูซิเฟอร์
โห้...ดูสวยจริงๆด้วยนะขอรับ
ลูซิเฟอร์
ผู้หญิงตัวหอมยังกะดอกไม้
ลูซิเฟอร์
นี่สินะเป็นเหตุที่ทำให้เจ้าพวกนั้นบ้าคลั่งกับเลือดของเธอสินะ
ลูซิเฟอร์
ไปกันเถอะขอรับผมจะพาไปห้องหนึ่ง ที่นั้นเธอจะต้องชอบแน่ๆ
Comments