Love It You {แวมไพร์กายา}Fic
EP.4 รอยร้าวที่เจ็บปวด
โรส แอดจิเลี่ย
ฉันอยู่ใหนเนี่ย
โรส แอดจิเลี่ย
นี่มันห้องนอนหรอ
โรส แอดจิเลี่ย
แล้วมีการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันด้วย
โรส แอดจิเลี่ย
แทบไม่อยากจะเชื่อเลย
โรส แอดจิเลี่ย
ว่ามาอยู่ตรงนี้ได้ ก็เพราะ...
เฮ่อลิซ แอดโล่
อ่าวยัยเฉิ่ม
โรส แอดจิเลี่ย
นี่นายอีกแล้วหรอ
โรส แอดจิเลี่ย
มาในห้องฉันทำไม
เฮ่อลิซ แอดโล่
อ่ะนี่ชุดนักเรียน(โยนลงไปที่เตียง)
เฮ่อลิซ แอดโล่
รีบไปเปลี่ยนชุดสะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
เดี่ยวก็สาย
โรส แอดจิเลี่ย
เเต่เวลายามนี้เนี่ยนะให้ฉันไปโรงเรียน
เฮ่อลิซ แอดโล่
อย่าถามมากนะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
รีบไปเปลี่ยนสะเถอะ
โรส แอดจิเลี่ย
เปลี่ยนก็เปลี่ยนก็ได้
โรสได้ตรงไปห้องน้ำเพื่อไปเปลี่ยนชุดและในไม่นานเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จก็ได้ลงมาจากห้อง
และเมื่อลงมาจากบันใดสายตาหนุ่มทั้ง3คนก็จับจ้องมองมาที่เธอ
เฮ่อลิซ แอดโล่
ช้าจังยัยเฉิ่ม
เฮ่อลิซ แอดโล่
เดี่ยวก็ไปโรงเรียนสายกันพอดี
โรส แอดจิเลี่ย
ก็ฉันไม่ค่อยถนัดกับชุดที่ใส่นะ
โรส แอดจิเลี่ย
แล้วฉันไม่ค่อยไปโรงเรียนเวลาตอนกลางคืนอีกสะด้วย
โรส แอดจิเลี่ย
นายจะมาว่าฉันไม่ได้นะ
โรส แอดจิเลี่ย
หึ่ย.....อีตาบ้านิ
ซู แอดโล่
หยุดเถียงกันได้ล่ะ
ซู แอดโล่
เธอเองก็เหมือนกันทำตัวให้มันดีๆหน่อยอย่าทำเป็นเก่งมาก
โรสที่โดนซูว่าดุอย่างนั้นก็แอบไม่พอใจอยู่หรอกและเดินเข้าไปนั่งในรถอย่างไม่พอใจมากหนักก่อนที่รถจะแล่นออกจากคฤหาสน์ไป
ซู แอดโล่
อ่ะนี่ถึงที่เธอแล้ว
ซู แอดโล่
ห้องเธออยู่ห้องเดียวกันกับเฮ่ฮลิซนะ
ซู แอดโล่
เพราะงั้นเธอก็ตามเขาไปแล้วขึ้นเลย
โรส แอดจิเลี่ย
(พรึมพร่ำ)แล้วทำไมฉันต้องได้มาอยู่ห้องไอกับหมอนี้ด้วยนิ
โรส แอดจิเลี่ย
แต่ไม่เห็นจะเป็นไรนี่โรสทนๆไปก่อนเดี่ยวก็ชินเอง
คาบเช้าขึ้นมาโรสก็ได้เรียนภาษาญี่ปุ่นในห้องเรียนที่เรียนไปรู้สึกมันน่าเบื่อมากแทบอยากจะมุดดินหนีเลยล่ะ เรียนไปก็ไม่รู้ว่าครูเขาพูดอะไรก็ไม่รู้ จนเฮ่ฮลิซได้ชวนให้ออกไปหาอะไรทำด้วยกัน
เฮ่อลิซ แอดโล่
นี่ยัยเฉิ่ม
เฮ่อลิซ แอดโล่
ออกไปหาอะไรเล่นสนุกๆกันมั้ย
โรส แอดจิเลี่ย
คนอย่างฉันต้องไปกับนายด้วย
โรส แอดจิเลี่ย
ถ้านายอยากไปก็ไปเองสิฉันจะนั่งตรงนี้
เฮ่อลิซ แอดโล่
(ดึงแขนโรส)ยังไงก็ต้องไปเป็นเพื่อนฉัน ไอยัยเฉิ่ม
เฮ่อลิซ แอดโล่
อย่ามาคิดอะไรให้มันร่ำรี่รำไรเลยเถอะนะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
มาเล่นกับฉัน
เฮ่ฮลิซได้ชวนโรสไปเล่นที่บนด้านฟ้าเพราะว่าจะไปหานั่งตากลมสักหน่อยและไปดูดาวบนท้องฟ้าด้วย โรสที่โดนดึงไปก็ต้องยอมไปตามน้ำจนทั้งสองมาถึงด้านฟ้า
เฮ่อลิซ แอดโล่
นี่ยัยเฉิ่มดูดาวนั้นสิ
(ท้องฟ้ามีดาวระยิบระยับเต็มไปหมด)
โรส แอดจิเลี่ย
มันเป็นเวลาตอนกลางคืนที่สวยมากเลย
โรส แอดจิเลี่ย
นายชอบมาเล่นที่นี่หรอ
เฮ่อลิซ แอดโล่
ก็ไม่ถือว่าชอบมากหรอก ก็หนิดหน่อยอ่ะนะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
แล้วเธอชอบดูดาวมากเลยหรอ
โรส แอดจิเลี่ย
ชอบมากๆเลยล่ะ
โรส แอดจิเลี่ย
ที่บ้านฉันนะพ่อแม่จะซื้อห่อดูดาวมาให้ฉัน
โรส แอดจิเลี่ย
ฉันนะชอบดูมาตั้งแต่เด็กเลยล่ะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะมีแว่วชอบอะไรขนาดนี้
โรสที่นั่งดูดาวไปมาอยู่เฮ่ฮลิซก็ขยับเข้ามาใกล้ๆนั่งข้างกับโรสจนโรสรู้สึกได้ถึงลมหายใจจากคนข้างเขาแล้วก่อนที่เขาจะเอาหัวซุมลงไปที่คอจนทำให้โรสนั้รขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
เฮ่อลิซ แอดโล่
หื่ม~กลิ่นตัวเธอหอมมากเลยน้า
โรส แอดจิเลี่ย
นายหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
(จับแขน)เธออยู่นิ่งๆเถอะนะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
ยัยเฉิ่มเอย
เฮ่อลิซ แอดโล่
ก็กลิ่นตัวเธอเล่นเอาสะหอมหวานขนาดนี้
เฮ่อลิซ แอดโล่
ฉันขอก็แล้วกัน
และในไม่นานเฮ่ฮลิซก็ได้บรรจงฝั่งเขี้ยวคมลงไปในบนซอกคอขาว และได้ดูดดื่มอย่างอร่อยหน่ำใจเมื่อดูดไปดูดมาก็ทำให้เข้าอึ่งอย่างมากว่าไม่คิดว่า เลือดของผู้หญิงคนนี้จะหวานและหอมได้ขนาดนี้
มันทำให้เขารู้สึกมีกำลัง และอยากดูดดื่มแบบนี้ไม่ยอมให้ปล่อยไปใหน
โรส แอดจิเลี่ย
หื่อ~นี่นายนะ
โรส แอดจิเลี่ย
หยุด..ได้..สัก..ที่เถอะ!(ผลักออกไป)
โรส แอดจิเลี่ย
ฉันเจ็บนะอีตาบ้านี่
เฮ่อลิซ แอดโล่
ถ้าเธอเจ็บก็อย่าดิ้นสิ
เฮ่อลิซ แอดโล่
เลือดเธอนะทั้งหวานทั้งหอมอร่อยมาก
เฮ่อลิซ แอดโล่
ไม่เคยมีเลือดใครหอมหวานได้เท่าเธอขนาดนี้มาก่อน
เฮ่อลิซ แอดโล่
และรู้มั้ยว่าฉันอยากจะชิ้มอีกมันยังไม่ถึงหน่ำใจเลย
โรส แอดจิเลี่ย
นายหยุดเถอะนะเฮ่ฮลิซ(กระชากมือออก)
โรส แอดจิเลี่ย
ฉันไม่เล่นกับนายแล้ว
เฮ่อลิซ แอดโล่
(ดึงแขน)ฉันจะไม่ปล่อยไปใหนเด็ดขาด
โรส แอดจิเลี่ย
ยังไงส่ะนายมันก็ไม่ใช่นาย นายมันหื่นและบ้าและโรคจิตอีก
โรส แอดจิเลี่ย
ไอเจ้าปีศาจ!
เฮ่อลิซ แอดโล่
เธอคิดว่าเธอเป็นใครกันห่ะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
ไอยัยเฉิ่ม!ฟังฉันไว้ให้ดีนะ
เฮ่อลิซ แอดโล่
เธอนะมันแค่อีลูกหนี้อย่าคิดมาตีฝีปากกับฉัน
โรส แอดจิเลี่ย
แล้วทำไมฉันถึงจะคิดไม่ได้ล่ะก็นี่คือสิทธิ์ของฉัน
เฮ่อลิซ แอดโล่
สิทธิ์อะไรของเธอเธอถือสิทธิ์อะไรกันล่ะไอยัยเฉิ่ม
เฮ่อลิซ แอดโล่
แล้วเธอคิดดีแล้วหรอที่ทั้งพ่อทั้งแม่เธอโคตรทั้งตระกูลเธอส่งมาให้เธออยู่กับปีศาจอย่างฉันคิดดีแล้วหรอ
เฮ่อลิซ แอดโล่
เธอลองคิดเอาเองบ้างสิ
เฮ่อลิซ แอดโล่
เมื่อมาอยู่ที่นี้แล้วก็อย่ามาคิดลองดีกับฉัน
เฮ่อลิซ แอดโล่
คนอย่างเธอสักวันก็ต้องเป็นอาหารไม่งั้น
เฮ่อลิซ แอดโล่
ก็ต้องเป็น ทาสบำเรอไปใหนสักวัน
โรส แอดจิเลี่ย
หยุดพูดได้แล้ว
โรส แอดจิเลี่ย
ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ
โรส แอดจิเลี่ย
ฉันจะไป(วิ่งออกไปจากที่นี่)
รอยร้าวที่ว่าเจ็บปวดเนี่ยก็คงจะเป็นความจริงมากกว่ามั่ง
ใหนสักวันเธอก็ต้องเป็นของฉัน
Comments