1 การฆาตกรรม

ผมได้ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ รกรุงรังมีกองขยะมากมายในห้องของผม อ่าาาาาา เพราะอะไรถึงไม่เก็บนะหรอ ขี้เกียจนะ

ผมลุกขึ้นจากผ้าห่มที่ยับยู่หนี้ เดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

" งานก็ไม่มี ฉลาดแต่ไม่มีงาน ชิ!! " ผมบ่นพึมพำในห้องน้ำอยู่คนเดียวในนั้นพร้อมกับมีเสียงน้ำไหลไปด้วยเสียงในห้องของผมมันสะท้อนไปทั่วห้องเลยละ แต่ผมก็ไม่ค่อยชอบออกไปไหนอะนะอยู่แต่ในบ้าน

หลังจากที่ผมอาบเสร็จผมได้หยิบ ผ้าขนหนูสีขาวนุ่มนิ่มมาเช็ดตัวละนั่งลงบนที่นอนที่ยังไม่ได้จัด " ไม่มีข้าวกินอยู่ละเนี่ย!! " ผมยังไม่เลิกบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

ตี๊ด— ตี๊ด—ตี๊ด—

เสียงโทรศัพท์ผมได้ดังขึ้นมาจนน่ารำคาญหูจริงๆโอ้ยมันดังมากจนผมต้องไปรับสายนั้น

" ฮัลโหลแกมัวทำอะไรอยู่!รีบมาเดี๋ยวนี้แกนี้ชอบอู้งานจริงๆ แกนี้โง่จริงๆมาทำงานนี้ได้ไง ทำอะไรก็ไม่รู้จักได้เรื่องมีแต่เรื่องตอนนี้คนขาดแกต้องมา "

หลังเขาพูดจบก็วางสายทันที มันทำผมไม่ชอบเลยละแต่เพราะไอ้นี้คือหัวหน้าผมไง เหอะไม่รู้ซะแล้วผมเป็นใครแต่ช่างเถอะต้องรับไป

ผมได้เดินไปหยิบเสื้อมาใส่อย่างรวดเร็วและทิ้งขยะบนลงพื้นเพราะความขี้เกียจของตัวเอง

——สำนักงาน——

ผมเดินเข้าไปด้วยท่าทางนิ่งเฉยราวกับเป็นคนละคนในใจทันที ผมสบตาหัวหน้าหญิงที่กำลังจ้องผมอย่างกับว่าจะฆ่าผมยังไงไม่รู้

" แกมาสาย5นาที แกนี้มันไม่ได้เรื่องจริงๆ!! "

ผมเริ่มรำคาญเขาทุกๆวันต้องมาเจอหัวหน้าแบบนี้เบื่อจริงๆ ตาผมเริ่มพลางมัวและงีบหลับสักแปปนึง

.

.

.

ผมตื่นขึ้นมาก็พบกับหัวหน้าที่โมโหอย่างมาก สรุปแล้วเขาเรียกผมมาทำไมเนี่ย เบื่อจริงๆ-_- อยากจะนอนหลับต่อจริงๆง่วงนอน ต้องมาเพราะใครล่ะเนี่ย

หัวหน้ายืนเอกสารกองหนาปึกให้ผมแล้วเดินออกไปอย่างรีบร้อน " นี้จะไม่อธิบายงานรึไง " ผมพูดเบาๆ และหยิบเอกสารมาจ้องมองสักพัก

" อ่าาาา! งานแบบนี้อีกแล้วแถมดังซะด้วย " ผมพูดด้วยรอยยิ้มของคนที่มีอะไรแฝงอยู่ข้างใน

ผมเดินออกจากสำนักงาน มุ่งตรงไปยังจุดหมายนึง ผมได้ดูร่องรอยของเหตุการณ์ เมื่อผมได้เรียบเรียงในหัวของผมก็พอเข้าใจแล้วละ

นี้ไม่ใช่การฆาตกรรมธรรมดาๆ ผมแสยะยิ้มเล็กน้อย

" นี้คุณจ้องผมอีกนานไหม " ผมเอ่ยปากขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

" คุณไหวพริบดีนะครับ "

เขาออกมาจากเงามืดทันทีพร้อมตรงมาหาผม โอ้แม่เจ้าเขาหล่อมา-_-หน้าผมสู้เขาไม่ได้เลย แต่ไม่ยอมเว้ย!!

" คุณมาที่นี่ทำไมหรอครับ "

" ผมมาที่นี่เพียงเพราะได้ยินว่ามีการฆาตกรรมเกิดขึ้นผมเพียงแค่มาดูที่เกิดเหตุเท่านั้น "

" อย่างงั้นหรอครับ "

โอ้ไม่ สัมผัสผมสัมผัสได้ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดามีอะไรแอบซ่อนไว้แน่ๆ ต้องค่อยจับตามองดีไหมนะ

แต่จากที่อ่านข้อมูลมาแล้วลักษณะนิสัยฆ่าฆาตกรรมเป็นพวกแอบแฝงมีทักษะตอแหลสินะ.. เป็นไปได้ว่าชายคนนี้จะเป็นฆาตกรได้สูงเลยละ ลักษณะท่าทาง วาจา คล้ายฆาตกรมาก

ผมมองเขาหัวถึงปลายเท้า ผมสังเกตบางอย่างในตัวเขามุมปากเอียงขึ้นบนนิดๆเขากำลังแอบยิ้ม? มีพิรุจจริงๆ

เขายืนมือมาจับบนใบหน้าของผม อุ๋ย ขนลุกวะ

" คุณกำลังคิดว่าผมมีอะไรแอบซ่อนหรอ "

" ฮ่าๆๆ ผมไม่ใช่คนที่ค่อยจับผิดใครหรอกนะ คุณไม่ได้มีพิรุจอะไรนิเนอะ? ผมจะสงสัยได้ไงกัน "

" งั้นหรอครับ ผมจะเชื่อคุณละกัน..คุณ..มาคบกับผมไหม "

วอท!!?อะไรเนี่ยย ผมตกใจแลบไม่เปิดเผยให้เขาเห็นพึ่งเจอกันขอคบเลยเรอะอะไรวะเนี่ย แปลกคนจริงๆ แต่การผูกมิตรเนี่ยละอันตรายที่สุด เล่ยกับจิตใจสินะ

ผมเองก็เป็นคนแต่คนเบียวฉลาด5555 ใครๆต่างก็ละเอื้อมกับผมทั้งนั้นแหละ

—————————————จบ—————————————

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***