ผมได้ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ รกรุงรังมีกองขยะมากมายในห้องของผม อ่าาาาาา เพราะอะไรถึงไม่เก็บนะหรอ ขี้เกียจนะ

ผมลุกขึ้นจากผ้าห่มที่ยับยู่หนี้ เดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

" งานก็ไม่มี ฉลาดแต่ไม่มีงาน ชิ!! " ผมบ่นพึมพำในห้องน้ำอยู่คนเดียวในนั้นพร้อมกับมีเสียงน้ำไหลไปด้วยเสียงในห้องของผมมันสะท้อนไปทั่วห้องเลยละ แต่ผมก็ไม่ค่อยชอบออกไปไหนอะนะอยู่แต่ในบ้าน

หลังจากที่ผมอาบเสร็จผมได้หยิบ ผ้าขนหนูสีขาวนุ่มนิ่มมาเช็ดตัวละนั่งลงบนที่นอนที่ยังไม่ได้จัด " ไม่มีข้าวกินอยู่ละเนี่ย!! " ผมยังไม่เลิกบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

ตี๊ด— ตี๊ด—ตี๊ด—

เสียงโทรศัพท์ผมได้ดังขึ้นมาจนน่ารำคาญหูจริงๆโอ้ยมันดังมากจนผมต้องไปรับสายนั้น

" ฮัลโหลแกมัวทำอะไรอยู่!รีบมาเดี๋ยวนี้แกนี้ชอบอู้งานจริงๆ แกนี้โง่จริงๆมาทำงานนี้ได้ไง ทำอะไรก็ไม่รู้จักได้เรื่องมีแต่เรื่องตอนนี้คนขาดแกต้องมา "

หลังเขาพูดจบก็วางสายทันที มันทำผมไม่ชอบเลยละแต่เพราะไอ้นี้คือหัวหน้าผมไง เหอะไม่รู้ซะแล้วผมเป็นใครแต่ช่างเถอะต้องรับไป

ผมได้เดินไปหยิบเสื้อมาใส่อย่างรวดเร็วและทิ้งขยะบนลงพื้นเพราะความขี้เกียจของตัวเอง

——สำนักงาน——

ผมเดินเข้าไปด้วยท่าทางนิ่งเฉยราวกับเป็นคนละคนในใจทันที ผมสบตาหัวหน้าหญิงที่กำลังจ้องผมอย่างกับว่าจะฆ่าผมยังไงไม่รู้

" แกมาสาย5นาที แกนี้มันไม่ได้เรื่องจริงๆ!! "

ผมเริ่มรำคาญเขาทุกๆวันต้องมาเจอหัวหน้าแบบนี้เบื่อจริงๆ ตาผมเริ่มพลางมัวและงีบหลับสักแปปนึง

.

.

.

ผมตื่นขึ้นมาก็พบกับหัวหน้าที่โมโหอย่างมาก สรุปแล้วเขาเรียกผมมาทำไมเนี่ย เบื่อจริงๆ-_- อยากจะนอนหลับต่อจริงๆง่วงนอน ต้องมาเพราะใครล่ะเนี่ย

หัวหน้ายืนเอกสารกองหนาปึกให้ผมแล้วเดินออกไปอย่างรีบร้อน " นี้จะไม่อธิบายงานรึไง " ผมพูดเบาๆ และหยิบเอกสารมาจ้องมองสักพัก

" อ่าาาา! งานแบบนี้อีกแล้วแถมดังซะด้วย " ผมพูดด้วยรอยยิ้มของคนที่มีอะไรแฝงอยู่ข้างใน

ผมเดินออกจากสำนักงาน มุ่งตรงไปยังจุดหมายนึง ผมได้ดูร่องรอยของเหตุการณ์ เมื่อผมได้เรียบเรียงในหัวของผมก็พอเข้าใจแล้วละ

นี้ไม่ใช่การฆาตกรรมธรรมดาๆ ผมแสยะยิ้มเล็กน้อย

" นี้คุณจ้องผมอีกนานไหม " ผมเอ่ยปากขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

" คุณไหวพริบดีนะครับ "

เขาออกมาจากเงามืดทันทีพร้อมตรงมาหาผม โอ้แม่เจ้าเขาหล่อมา-_-หน้าผมสู้เขาไม่ได้เลย แต่ไม่ยอมเว้ย!!

" คุณมาที่นี่ทำไมหรอครับ "

" ผมมาที่นี่เพียงเพราะได้ยินว่ามีการฆาตกรรมเกิดขึ้นผมเพียงแค่มาดูที่เกิดเหตุเท่านั้น "

" อย่างงั้นหรอครับ "

โอ้ไม่ สัมผัสผมสัมผัสได้ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดามีอะไรแอบซ่อนไว้แน่ๆ ต้องค่อยจับตามองดีไหมนะ

แต่จากที่อ่านข้อมูลมาแล้วลักษณะนิสัยฆ่าฆาตกรรมเป็นพวกแอบแฝงมีทักษะตอแหลสินะ.. เป็นไปได้ว่าชายคนนี้จะเป็นฆาตกรได้สูงเลยละ ลักษณะท่าทาง วาจา คล้ายฆาตกรมาก

ผมมองเขาหัวถึงปลายเท้า ผมสังเกตบางอย่างในตัวเขามุมปากเอียงขึ้นบนนิดๆเขากำลังแอบยิ้ม? มีพิรุจจริงๆ

เขายืนมือมาจับบนใบหน้าของผม อุ๋ย ขนลุกวะ

" คุณกำลังคิดว่าผมมีอะไรแอบซ่อนหรอ "

" ฮ่าๆๆ ผมไม่ใช่คนที่ค่อยจับผิดใครหรอกนะ คุณไม่ได้มีพิรุจอะไรนิเนอะ? ผมจะสงสัยได้ไงกัน "

" งั้นหรอครับ ผมจะเชื่อคุณละกัน..คุณ..มาคบกับผมไหม "

วอท!!?อะไรเนี่ยย ผมตกใจแลบไม่เปิดเผยให้เขาเห็นพึ่งเจอกันขอคบเลยเรอะอะไรวะเนี่ย แปลกคนจริงๆ แต่การผูกมิตรเนี่ยละอันตรายที่สุด เล่ยกับจิตใจสินะ

ผมเองก็เป็นคนแต่คนเบียวฉลาด5555 ใครๆต่างก็ละเอื้อมกับผมทั้งนั้นแหละ

—————————————จบ—————————————

มีเด็กชายที่วิ่งเล่นอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้าสีเขียวอ่อน เด็กคนนั่นได้จ้องมองมาที่แม่ของตนเอง

ฉึก...

เสียงอะไรสักอย่าง เมื่อเด็กคนนั่นได้จ้องมองไปที่ต้นเสียงก็พบกับสิ่งบางอย่างที่กระทบจิตใจของดขาอย่างรุนแรง

แม่ของเด็กน้อยคนนั่นได้เอามีดแทงพ่อเด็กน้อยคนนั้นเขาไม่เข้าใจทำไมแม่ของเขาต้องทำอย่างงั้น สมองเขามีบางอย่างไหลมาอย่างมากมายไม่สามารถหยุดคิดได้ สิ่งที่เกิดขึ้นนั่นเกิดจากอะไร?

แม่ของเขาก็ได้จ้องมองมาที่เขาและวิ่งตรงมาหาเขา น้ำตาของเด็กหนุ่มได้ไหลออกมาทีละหยด เด็กหนุ่มยังไม่เข้าใจเรื่องความรู้สึกมากนัก

เขาวิ่งออกไปด้วยความเร็วพร้อมพลางร้องไห้ไปด้วย เด็กคนนั่นก็สดุดก้อนหินล้มลงไป เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็พบเห็น

ใบหน้าที่สวยงามของแม่อาบไปด้วยน้ำตาที่ไหลหยดลงมาเรื่อยๆ อย่างหยุดไม่ได้ ผมทำอะไรผิด.. เด็กหนุ่มคิดวนซ้ำเรื่อยๆ

ตัดภาพไป

เด็กคนนั้นก็ได้ทำสีหน้าโศกเศร้าที่เห็นแม่ของตนอยู่ในคุกที่ว่างเปล่า เขามักไปเตรียมแม่ทุกๆครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรคุยกันเลย

" .... "

"...."

" แกมีอะไรจะพูดกับฉันเจ้าลูกคนโง่ "

" ไม่..ไม่มีครับ "

เด็กคนนั่นต้องดูแลตัวเอง ไปเรื่อยๆเขาจมดิ่งกับความทุกข์ทุกวัน เขาไม่เคยแม้แต่จะมีความสุขหลังวันนั้นเลยเขาถูกเพื่อนร่วมห้องล้อและกลั่นแกล้ง ครูก็เพียงแค่มอง

ร่างกายของเด็กคนนั้นบอบช้ำทุกวัน แม้ร่างกายเขาจะบาดเจ็บแค่ไหน ก็ไม่สามารถสู้หัวใจของเขามีปิดกลั้นทุกอย่างไม่ได้แล้ว

" โปรดอ้อนวอนต่อพระเจ้า ได้โปรดพากระผมออกไปจากโลกแห่งนี้ที.. "

เสียงในหัวของเด็กคนนี้มีคำนี้วนในหัวไม้รู้จักจบสิ้น เด็กคนนั่นก็คือ

ลาสชื่อของเด็กหนุ่มคนนั้นเกิดมาในตระกูลชั้นกลางเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไร มีเพียงตำแหน่งที่สูงกว่าคนปกตินิดๆแต่นี้มันยุคไหนแล้วเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก

เด็กคนนั่นยังคงเดินในเส้นทางเดิมของตนเอง ต่อไป

ผมมองเพื่อนรวมชั้นของผมที่เล่นกันอย่างสนุกสนานกันในห้องเรียน ใจผมก็อยากจะไปรวมด้วย แต่ก็จะถูกกลั่นแกล้งและใช้งานเหมือนคนใช้

ถ้าอยากมีเพื่อนก็ต้องยอมละนะ ทำไงได้ละแม่ก็ติดคุกพ่อก็ถูกฆ่าโดยแม่ ผมก็ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง หาทำงานเลี้ยงตัวเองไปวันๆ สามารถพูดอีกอย่างได้เลยว่าผม จน

" อ่า.. " มันเหนื่อยที่ต้องทำนะ แต่ผมจะทำไงได้ละเลือกเกิดไม่ได้นิ ถ้าเลือกได้ก็อยากจะเป็นแค่ผู้เฝ้ามองทุกคนจากที่ห่างไกลออกไปนับล้านปีแสง

โอ้ ผมโตขึ้นเรื่อยๆครูอาจารย์ก็บอกว่าผมโง่ ไม่เหมาะกับการเรียน พละก็เกรดแย่ ผมควรทำยังไงละ ผมเองก็อยากจะทำอาชีพนึง ที่ดีมากๆ แต่ก็ไม่ได้

การศึกษามันแย่นิ?จะเข้ายังไงละ โอกาสหรอมันไม่ได้มีทุกคนอยู่แล้ว แล้วผมควรทำยังไงละ แต่ก็มีหญิงตนนึงมาช่วยผมไว้ในเหตุการณ์นั่น

" ฉันคือหัวหน้านักสืบ รีอา เรียกฉันว่าหัวหน้าซะ "

แม้ว่าเธอจะเป็นคนพูดจารุนแรงหรือไม่ดี ผมก็รักเธอในสถานะที่ค่อยดูแลผมเสมอ แต่ใครจะไปรู้ละว่าโลกจะเกิดเหตุบางอย่าง ทำให้ผม ได้ตะลึงจนอ้าปากค้าง

—————————————จบ—————————————

ผมที่กำลังทำงานอยู่ในสำนักงาน คิดถึงวันวานที่ผมเป็นเด็กไป โอ้คิดถึงจริงๆ

" กึก กึก กึก !!!!! "

เสียงสั่นสะเทือนทั่วเมือง เสียงอะไรกันเป็นเสียงเหมือนแผ่นดินไหว ผมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เมื่อผมออกไปดูข้างนอก

" โลกเกิดอะไรขึ้น.. " ทุกคนต่างโหวกเหวกโวยวายกันใหญ่หลังเหตุการณ์สั่นสะเทือนครั้งใหญ่ขึ้น

อยู่ๆก็มีหน้าจอปรากฏบนข้าวหน้าตัวผม แปลกประหลาดมากนี่มันอะไรกัน... ผมมองหน้าจอตรงนั่นมันมีข้อมูลของผมเต็มไปหมดแม้แต่เรื่องที่ผมไม่เคยบอกใคร

" ค่าพลังสกิน " ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย

ผมเห็นงี้ก็รู้ทันทีว่าโลกเกิดอะไรขึ้นที่นี่กำลังจะล้มสลายนั่นเอง มีพวกเทพผู้ยิ่งใหญ่หลากหลายแห่งมาเล่นสนุกกับพวกผมสินะ เขาทำไปก็เพื่อความสนุกทั้งนั้นแหละ

ผมเองก็ไม่รู้เกี่ยวกับตัวเองเช่นกันทำไมถึงได้ เข้าใจได้เร็วและสามารถเห็นอนาคตล่วงหน้าได้ มันเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว ผมไม่เคยปริปากบอกใครสักคน

ผมที่ไปดูข้อมูลตนเองบนหน้าจอขึ้นตรงหน้าผม

สกินของผม ไม่มีอะไรเลย-_-อะไรเนี่ย!!! ผมกากงั้นเรอะแต่ดูๆไปก็เหมือนเกมนั่นแหละ ถ้ามีเกมก็ต้องมีผู้ดูแลนิ

ไม่นานก็มีแสงปรากฏบนฟ้า แสบตาจริงๆ ผมเอามือมาบังตาปิดแสงสว่างนั่น เมื่อแสงดับลง ก็เจอกับตัวขนปุกปุยน่ารัก ลอยอยู่บนฟ้า น่ารักจริงๆ

น่าจับเล่น!! ลักษณะของตัวชนปุกปุยนั้น

มีหูที่ยาวเหมือนกระต่าย มีตัวกลมดิ๊ก สีขาวมีโบว์ติดอยู่ตรงหูสีฟ้า ตากลมโต หางเหมือนจิ้งจอกเลยละแค่เป็นสีขาว เจ้านั่นตะโกนมาว่า

" ข้าคือผู้ดูแลที่นี่ พวกเจ้าต้องเล่นเกมแห่งนี้ต่อไปเรื่อยๆให้เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ได้สนุกสนานกัน!! "

นี่มันอะไรกันเนี่ยผมละไม่อยากเชื่อสายตาอีกรอบจริงๆเจ้าตัวกลมดิ๊กนั่นพูดได้ เอ๊ะ ก็ไม่แปลกโลกนี้กลายเป็นโลกแฟนตาซีไปแล้วนิ

ฮ่า แล้วจะทำยังไงให้แข็งแกร่งขึ้นกัน อยู่ๆ ก็มีสกินเด้งขึ้นมา

สกินพิเศษ : หยั่งรู้อนาคตล่วงหน้า—คลังข้อมูล

โอ้สกินแรร่มั้งเนี่ย!!!เดิมทีก็มีอยู่แล้วแถมได้มาอีกสุดยอดจริงๆใช้ควบคู่กันคงสุดยอด แต่คลังข้อมูลคืออะไรกันรู้ข้อมูลของคนอื่นๆงั้นหรอ โกงเหมือนกันนะเนี่ย

ผมเปิดใช้คลังข้อมูล

—[ยืนยันการใช้]—

ผมเปิดสกินพิเศษทันที ที่นี่กลายเป็นโลกแฟนซีจริงๆ เหล่าผู้ยิ่งใหญ่คือพวกในคล้ายกับเทพ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่

ส่วนใหญ่เขาจะเรียกกันว่า ผู้ยิ่งใหญ่ กันนะ

——โปรดเลือกผู้ชมVIPของคุณ——

1 : ผู้ยิ่งใหญ่ลูกแก้วไฟเพลิงมังกร

2 : ผู้ยิ่งใหญ่นักศาตร์แห่งการกัดขัง

3 : ผู้ยิ่งใหญ่ดุจดั่งเทพในนิยาย

4 : ผู้ยิ่งใหญ่นักสรรค์สร้างลึกลับ

———————————————————

ผมลองใช้สกินของผมหยั่งรู้อนาคตแต่กับไม่พบ เลเวลผมต่ำเกินไปสินะ ชื่อแต่ละคนก็ดูดีนิ หึ ทำไมผมต้องเลือกละผมไม่ได้ต้องการผู้ชมVIPสักหน่อย

มีไปก็เปล่าประโยชน์ไม่เลือกดีกว่าเยอะ ไร้สาระจริงๆ

—[ข้ามการเลือก]—

อ่า ผมว่าพวกเขาโกรธผมแน่ๆแหละที่ไม่กดเลือกพวกเขาสนใจในตัวผมนิ สนใจต่อไปซะสิการเลือกก็เหมือนการตัดออกทำไมไม่เลือกทั้งหมดให้มันจบๆ55555

อ่า ทำไงดีละผมสัมผัสได้พวกเขาโกรธผมแน่ๆ แต่ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของนิ ออกไปดีกว่าเยอะมายืนตรงนี้นานละ ไม่มีเควสรึไง

เป็นโลกแฟนซีซะเปล่าจริงๆให้ทำอะไรอิสระงี้

ผมเองก็อยากจะสนุกสนานกับการใช้ชีวิตมั้งนิ แต่คนอื่นก็มักจะหาว่าผมโง่ที่คิดแบบนี่ ยังไงก็เปลี่ยนไม่ได้อยู่แล้วนิ

สนุกให้เต็มที่ก็พอผมก้าวเดินออกไปจากตรงที่ผมยืนแสยะยิ้มระหว่างเดิน ผู้คนต่างมองผมด้วยสายตาแปลกประหลาดก็ไม่แปลกแหละ

สถานการณ์แบบนี่ใครมันมายิ้มออกวะ แต่เหมือนจะมีแค่ผมเนี่ยละที่ยิ้มออกมาได้

ติ๊ง เสียงข้อความดังขึ้นบนหน้าจอของผม

———————(เควส)———————

บทที่ 1 บทเริ่มต้น

เลเวลที่สามารถเข้าได้ : Lv.1-10

เควส : กำจัดมังกรน้ำในทะเลสาบ

ระดับความอันตราย : C

สิ่งที่ได้รับ : สกิน จับเท็จ

ค่าพลังงาน : +100

การโจมตีรุนแรง : +20

——————————————————

ใครทำก็แปลกแล้วไหม!!!นี่มันพึ่งเริ่มต้นนะเห้ยแถมสกินแบบนี้ไม่มีใครสนใจหรอกมันไร้ค่า แถมอันตรายอีก แต่พวกเขาคงไม่รู้สินะสถานการณ์แบบนี้การเหลี่ยมมีเยอะแยะ

555555แน่นอนผมจะเข้าร่วมมันแหละ ตอนนี้มันจำเป็นนี่เนอะเวลผมก็สามารถเข้าได้ ถึงจะเวล1ก็เถอะ-_-

เสี่ยงๆหน่อยละกัน " ขอยืนยันละกันนะ "

—[ยืนยันเข้าร่วม]—

ใครจะมาโง่ทำแบบผมนะ ฮ่ะ!!

" ผมวาปมาที่ทะเล? " เอาจริงก็ไม่แปลกอะเควสจัดการมังกรทะเลนิเนอะಠ⁠ᴥ⁠ಠต้องมาทะเลสิ

ดูข้อมูลตัวเองหน่อยละกัน

—————ข้อมูลของคุณ—————

ชื่อ: ฟาลาส Lv.1

อายุ : 25

เพศ : ชาย

ค่าพลังงาน : 300/300

ค่าโจมตี : 10/10

สกินพิเศษ : หยั่งรู้อนาคตล่วงหน้าLv.1 — คลังข้อมูลLv.1

สกิน : —ไม่มี—

ทักษะการต่อสู้ : —ไม่มี—

จิตสัมผัสระดับ : B

พันธมิตร : —ไม่มี—

ความสามารถพิเศษ : ทักษะการวิเคราะห์Lv.2—วางแผนLv.1

สติปัญญา : ???

——————————————————

โอ้ ผมนี่มันกากจริงๆพึ่งเริ่มเกมนิเนอะมีแค่นี้ก็ดีละ สติปัญญาทำไมไม่ระบุนะน่าสงสัยจริงๆ..ผมวัดไม่ได้รึไง

ไปฟาร์มเวลดีกว่าเยอะ!!! โห้วววว ผมคิดหาวิธีจับเจ้าตัวนั่นโดยไม่ใช้พลังโจมตีทั้งหมด แต่จะทำไงได้ละระดับCเลยนะเว้ย

ใช้ทักษะคลังข้อมูลดีไหมนะ แต่ใช้บ่อยเหมือนกันนะเนี่ย ลองฝึกหยั่งรู้อนาคตหน่อยละกัน

—[ยืนยันการใช้ ]—

อ่า อย่างงี้นี่เองอีก5นาทีจะมีคนโยนเนื้อยักษ์เพื่อล่อมันขึ้น " หว้าเสียดายจริงๆ ที่พวกเขาโดยมันกินเข้าไป "

เมื่อยขาจริงๆผมไปหาเก้าอี้มานั่งรอเจ้าคนพวกนั่นรอ

อีกนาที5 งีบหลับสักแปปก็คงดีล่ะมั้ง

.

.

.

!!!ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงน้ำตู้ม ดังลั่นขึ้นมานะสิมีเสียงร้องขอความช่วยเหลืออยู่ด้วยแหะ

จะช่วยดีไหมนะ ทำตัวเป็นคนดีเช้าไปช่วยดีกว่า(⁠☉⁠｡⁠☉⁠)⁠!เฮ้ พวกเขาดูมีของมีเงินกันนะ ใช้จังหวะนี้ไปจัดการละรีดเงินพวกเขากันดีกว่าเยอะแถม พวกเขาก็ดูโอเคนะ ไปใช้แรงงานคนดีกว่า

—————————————จบ—————————————