#ตัวร้ายอย่างฉันไม่มีใครรักหรอก | LEK |
ตอนที่ 4 :ท่านมิเรเคิล
โนเอล |นนท์|
[ เดินลงมาจากโถงชั้น3 ]
โนเอล |นนท์|
นี่บ้านหรือนี่ฮโหว ทั้งเสียงเดินก้องกังวาล ทั้งโถงทางเดินก็ทั้งใหญ่ทั้งยาว บอกมาทีนี่บ้านหรือหอพักทั้งห้องก็เยอะจะหลงรึไม่ก็ไม่รู้ [ พึมพำ ]
โนเอลพึมพำระหว่างเดินหาห้องครัว แต่เเล้วเขาก็ไปชนกับเจ้าของบ้านเข้า
โนเอล |นนท์|
โอ๊ะ!!เจ็บอ่าฮืออออ [ ล้มตามเเรงชนและบนตามแรงอารมณ์ ]
โนเอล |นนท์|
ท-ท่านพี่เองรึน้องก็คิดว่าจะเป็นผู้อื่น
มิเอล
ยังกล้ามาเรียกข้าว่าท่านพี่อีกหรอ
โนเอล |นนท์|
ทำไมรึ ข้าเป็นน้องชายท่านนะ
มิเอล
ก็เเค่มีพ่อแม่คนเดียวกัน ข้าไม่อยากมีน้องชายเลวๆเเบบเจ้าหรอก แค่อยู่บ้านเดียวกันข้าก็สะอิสะเอียนเกินทนเเล้ว
โนเอล |นนท์|
มันขนาดนั้นเลยรึ
[ ยืนขึ้นเเต่ก้มหน้า ]
มิเอล
ข้าอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ใหนตอนอยู่ที่สถานศึกษา!
มิเอล
เจ้ามันก็ดีแต่สร้างปัญหาให้กับตระกูล!!
มิเอล
ตระกูลดยุคมิเรเคิลต้องตกต่ำเเละแปดเปื้อนก็เพราะเจ้า!!!
เจ้าของบ้านผู้พี่เริ่มสบถคำหยาบกระด้างมาที่น้องชายของตน
โนเอล |นนท์|
ท่านคงจะเกลียดข้าเเล้วจริงๆสินะ [ ค่อยๆเงยหน้าขึ้น ]
โนเอล |นนท์|
ท่าน " มิเรเคิล มิเอล " ตัวข้าเป็นเพียวเบี้ยตัวเล็กๆเหตุใดท่านจึงต้องสนใจ หากท่านพุดเช่นนี้ท่านคงไม่อยากจะมีน้องชายเเบบข้าตั้งเเต่แรกแล้วใช่มั้ย?
มิเอล
หากเจ้าไม่ทำร้าย"ลิก้า" ข้าคงไม่พูดแบบนี้กับเจ้า
โนเอล |นนท์|
{ โนเอลนายเคยทำร้ายลิก้ามั้ย? }
โนเอล
{ ชั้นไม่เคยแม้แต่จะพูดชื่อนั้นด้วยซ้ำ }
โนเอล |นนท์|
ถ้าท่านเห็นว่าฝ่ายลูกสาวบารอน อเคิลร่า นั้นถูกก็แล้วแต่ท่านข้าก็เป็นเพียงคนร่วมตระกูล "ไม่สำคัญ" เท่านาง หรอก
โนเอล |นนท์|
ข้าขอตัว [ เดินหันหลังกลับห้อง ]
เเกร๊บ !( อันนี้เสียงประตูที่ปิดไม่สนิทนะคะ คือเเบบอารมณ์เเบบคิดว่าล็อคเเล้วเเต่ประตูเสือกเเง้มเองนี่เเหละค่ะ )
โนเอล |นนท์|
โอ้ยยยยยย! ปวดหัวไม่พอยังปวดใหล่อีกกกกกก
โนเอล |นนท์|
เเต่ที่เจ็บกว่าก็คงเป็นตรงหัวใจเเหละ [ ยกมือกุมอก ]
โนเอล |นนท์|
ทำไมนะ ทำไมกัน โนเอลนายเป็นตัวร้ายนะ อีกไม่นานนายก็จะโดนจับขังคุกนายไม่ต้องสนหรอก
เด็กน้อยพูดพลางสะอื้นร้อง
โนเอล |นนท์|
ทำไมนะ ฮึก. ทำไมกัน ทำไมนายต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
โนเอล
นี่ นนท์ ฉันจะไม่อยู่เเล้วนะ
โนเอล |นนท์|
{ นายจะไปใหนหรอ }
โนเอล |นนท์|
{ ทำไมพูดอย่างนั้น }
โนเอล
เพราะด้วยวิญญาณของฉันที่มันก็อ่อนเเอ
โนเอล
ตอนนี้ฉันน่ะอยู่คุยกับนายไม่ได้เเล้วนะ
โนเอล
ฉันจะต้องไปเกิดใหม่เเล้วพ่อเเม่ฉันมารับฉันเเล้วฉันต้องไปเเล้วหล่ะ
โนเอล
ต่อเเต่นี้ไปนี่คือร่างของนาย นายจะทำอะไรจะเดินเรื่องยังไงก็ขอให้โชคดี
โนเอล
เเข็งใจไว้นะชั้นเชื่อว่านายทำได้
คำสั่งเสียสุดท้ายของวิญญาณเเรกที่อยู่ในร่างก่อนสลายไป
โนเอล |นนท์|
โนเอลจากไปแล้ว
โนเอล |นนท์|
ขอให้หลับฝันดีนะโนเอล
หนุ่มน้อยยังพูดอำลาท่ามกลางความเงียบพลางทำท่าจะร้องให้ด้วยความเจ็บปวดจากทั้งกายเเละใจ
โนเอล |นนท์|
สุดท่ายเเล้ว ฮึก เรามันก็เเค่ ฮึก คนที่ทำอะไรก็ผิดอยู่ดี ฮืออ
โนเอล |นนท์|
พ่อแม่ที่รักก็หายไป พี่ชายที่เคยใจดีเเละเป็นคนปกป้องเราเหมือฮีโร่ กลับเป็นคนทำร้ายชั้นเองนี่มันอะไรกัน พระเจ้าจะใจร้ายเกินไปเเล้วนะ ฮึก
โนเอล |นนท์|
ทำไมนะ ทำไม ฮึก ยิ้มสิ โนเอล ยิ้มเร็ว ฮึก ยิ้ม~ ฮึก ยิ้มเข้าไว้ซักวันมันจะดีขึ้นไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งหล่ะนะ
มิเอล
{ นี่ข้าพูดเเรงเกินไปรึ ทำไมข้าถึงพูดอย่างนั้นกัน เเต่เข้าทำร้าย ลิก้านะ เเต่เห็นแบบเเล้วมันบีบหัวใจยังไงก็ไม่รู้ เเล้วข้ามาแอบฟังทำไม }
โนเอล |นนท์|
[ ร้องให้เหนื่อยเเล้วหลับ ]
ร่างเล็กที่ไม่เล็กมากนอนส่วนท่อนศีรษะถึงคอก่ายบนขอบเตียงส่วนลำตัวเเละขาปล่อยทอดลงมาตามเเรงโน้มถ่วง
มิเอล
{ ทำเงียบเเล้วหล่ะ }
มิเอล
{ เข้าไปดูดีมั้ยนะ }
มิเอล
{ รู้สึกผิดแปลกๆเเฮะ }
การกระทำเร็วกว่าความคิดร่างใหญ่กว่าเดินจ้ำอ้าวเข้าไปหวังจะเช็ค
เเต่สิ่งที่เห็นคือร่างเล็กหลับปุ๋ยคราบน้ำตาอาบเเก้มข้างซ้ายตาบวมเจ๋อแกมเเดงเห็นได้ชัดว่าร้องให้หนัก
มิเอล
ชั้นพูดแรงขาดนั้นเลยหรอ
ยังไม่ทันได้คิดคำพูดจากใจก็พรั่งพรูออกมาทำยังกะว่าตัวเองไม่ได้ด่าเขาซะงั้น
มิเอล
ยังไงซะนอนเเบบนี้เดี๋ยวเจ็บคอเอา ย้ายขึ้นไปนอนบนเตียงคงไม่เสียหาย
ชายผู้เป็นพี่ใช้สองมือประคองส่วนคอเเละส่วนหัวเข่า
ไม่ต้องเดาอุ้มท่าเจ้าหญิงจ้า
มิเอล
ตัวเบาจัง กินเเต่ขนมสินะ
มิเอล
ต้องบังคับกินข้าวซะเเล้วสิ
เสียงงัวเงียรองออกมาเพราะความเจ็บ
ทุกคนเข้าใจป่ะเเบบพออุ้มท่าเจ้าหญิงเเล้วเเขนคนอุ้มจะไปโดนใหล่ใช่ป่ะ มันไปโดนเเผลน้องพอดีน้องเลยงัวเงียร้อง
มิเอล
เดี๋ยวนะทนเจ็บนิดนึง
ร่างสูงวางสิ่งที่อุ้มอยู่ลงบนเตียงอย่างเบามือ
มิเอล
เเค่ล้มนิดเดียวก็ช้ำเเล้วชั้นคิดได้ยังไงนะว่าน่ายไปตบตีกับลิก้า
Comments
T
โง่ จบิง
2023-07-03
1