ผมขอตายดีกว่าถ้าจะทรมานเเบบนี้
บ็อนเท็น
ซันสุ
มาเเล้วครับ/เดินไปตรงโต๊ะอาหาร/
มอจจิ
ทำไมอู้มมาเเบบนั้นซันสุ
ซันสุ
ให้ทำไงได้หล่ะถ้าปล่อยให้เดินก็คงวิ่งหนีกันพอดี
ทาเคโอมิ
เห๋ หน้าตาน่ารักดีนิ
ฟูยุกิ
มองเหมือนไม่เคยเห็นคนอย่างนั้นเเหละ(พูดในใจ)
รินโด
น่ารำคาญเสียงดังชิบหาย/เดินมานั่ง/
ซันสุ
รินโดนายชอบทำบรรยากาศเสียหมด
ฟูยุกิ
เเม้งเอ้ยพลาดจนได้ต้องหาวิธีหนีเเล้วสิ(พูดในใจ)
มอจจิ
อีกไม่นานไมค์กี้ก็ลงมาเเล้ว
คาคุโจ
พวกนายก็นั่งลงได้เเล้ว
ผ่านไปสักพักไม่นานไมค์กี้ก็ได้เดินเข้ามา
ฟูยุกิ
(พวกเชี้ยนี่กูอยากจะฆ่าพวกมึงจริง)
คาคุโจ
นายสงบสติอารมณ์ก่อน
ไมค์กี้
/เดินมานั่งข้างๆฟูยุกิ/
ฟูยุกิ
หน้าผมมีอะไรติดอยู่งั้นหรอครับ
ทาเคโอมิ
ซากิยังไม่ตื่นอีกหรอ
มอจจิ
นอนกินบ้านกินเมืองจริง
รัน
เธอเเค่ต้องการพักผ่อนให้เพียงพอ
ทาเคโอมิ
หึ ปกป้องกันเข้าไป
คาคุโจ
กินข้าวได้เเล้วมั้งฟูยุกิน่าจะหิวเเล้ว
รินโด
นั้นสิอย่ารอยายนั้นเลยเสียเวลา
รินโด
ยายนั้นมารยาทก็ไม่มีเเถมยังร่านอีก
ฟูยุกิ
(กูต้องมานั่งฟังอะไรวะเนี้ยปวดหมอง)
ฟูยุกิ
/ทำสีหน้าเหนื่อยใจ/
ไมค์กี้
/เห็นสีหน้าของฟูยุกิ/
มอจจิ
กินข้าวเถอะเดี๋ยวเย็นเเล้วไม่อร่อย
ซากิ(ชะนี)
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ทุกๆคน
ซากิ(ชะนี)
เอ๋นั้นใครหรอคะ/ชี้มาทางฟูยูกิ/
รินโด
ไม่ต้องมาพูดมากรีบนั่งได้เเล้ว
ซากิ(ชะนี)
ฮึกไม่เห็นต้องว่ากันขนาดนี้เลยนะคะ
ซันสุ
พูดเเรงเกินไปเเล้วนะ
มอจจิ
เอาหล่ะไปเลิกทะเลาะกันเเล้ว
คาคุโจ
นายกินอะไรหน่อยสิ/ตักเนื้อให้/
ไมค์กี้
ฟูยุกิกินอะไรหน่อยเถอะเดี๋ยวไม่มีเเรง
ซันสุ
ดื้อจังเลยนะเเมวน้อย
ฟูยุกิ
นายก็อย่าเเกล้งทำมาเป็นหวังดี
รินโด
พอได้เเล้วน่านายควรกินข้าวได้เเล้
ทาเคโอมิ
นั้นถ้าไม่กินจะเอาเเรงมาจากไหน
คาคุโจ
มาเดี๋ยวฉันป้อนคุณเเจมือมันเกะกะใช่มั้ยหล่ะ
คาคุโจ
/ป้อนข้าวให้ฟูยุกิ/
ฟูยุกิ
ก็บอกว่าไม่หิวยังไงหล่ะ/ปัดช้อนออก/
Comments