รักต้องเชือด จุดที่ต่ำที่สุดในชีวิต

เขาคนนี้มีชื่อว่า เมธา

และตอนนี้เขากำลังตกงาน…

เมธา

หัวหน้าครับ….ผมขอโทษ

เมธา

เดี๋ยวผมกลับไปแก้งานให้

หัวหน้า

หยุดได้แล้วหล่ะ….

หัวหน้า

ฉันทนกับนายมามากพอแล้ว

หัวหน้า

เสียใจด้วย..

หัวหน้า

ฉันคงต้องเลิกจ้างนายจริงๆแล้ว

เมธา

เดี๋ยวครับ!

หัวหน้าได้เดินจากไป ไม่แม้จะฟังคำแก้ตัวของเขาด้วยซ้ำ

เมธา

อะไรกัน….

เมธา

ช่างเถอะ..เราเองก็กลับบ้านไปพักดีกว่า

เมธา

เราเองก็ทำดีสุดแล้ว…งานนี้คงไม่เหมาะกับเราจริงๆ

เมธา

ไว้หางานใหม่ก็ได้..

เมธาได้เดินกลับบ้านอย่างสิ้นหวัง

เขาล้มตัวนอนบนตัวเตียงของเขาทันที

สีหน้าหมดอารมณ์ตายอยาก แต่ก็ยังมีความหวังเล็กๆอยู่

เสียงแชทได้ดังขึ้นในโทรศัพท์ของเขา

“ติ๋ง!”

เมธาได้ยินเสียงแชทดังขึ้น

เขาได้รีบดูแชทที่ดังขึ้นมาทัน

…….

ณ แชท ที่รัก🍒💓

เชอรี่

เมธา…

เชอรี่

เราเลิกกันเถอะ..

เชอรี่

เราเจอคนที่ดีกว่านาย

เชอรี่

ขอโทษและขอบคุณสำหรับทุกอย่าง

เมธาช๊อคกับสิ่งที่เขาได้เห็น

ก่อนนั้นเขายังมีคนที่เขารักและพึ่งพาได้

แต่ในตอนนี้ไม่ใครอีกแล้ว

แม้แต่ครอบครัวเขาก็หนีเขาไป

ในหัวเขามันโล่งไปหมด

ตาของเขามันพร่ามัวไปหมด

ตาของเขาค่อยๆปิดลงและหลับในที่สุด

…..

“ตื่นขึ้นสิมนุษย์”

เขาได้ยินกระซิบขึ้นดังก้องในหัวของเขา

เขาเริ่มรู้สึกปวดหัวอย่างมาก

ตาของเขาหนักซะจนไม่อยากตื่นขึ้น

“ตื่นสิ! มนุษย์!”

เสียงกระซิบได้ดังขึ้นอีกครั้ง และดังมากขึ้น

เขารู้สึกรำคาญ จนรู้สึกตัว

แต่สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้

คือกลิ่นของควันไฟ และเสียงวอเต็มไปหมด

เขาตกใจมาก ตื่นพบว่าห้องของเขาเต็มไปด้วยไฟ

นักนับเพลิง

ทำใจดีๆนะครับ เจ้าหน้าที่กำลังไปช่วย

เมธา

อ่า…หัวฉัน..

เมธา

เวียนไปหมด

เขาพบว่าตัวเขาชาแทบขยับไม่ได้เลย

คงเป็นผลจากการสูดควันไฟเข้าไปเยอะ

ซักพักนึง ก็ได้มีนักดับเพลิงพังประตูเข้ามา

ร่างสูงใหญ่แบกตัวเขาออกจากตัวบ้านที่เต็มไปด้วยไฟ

นักนับเพลิง

อ่า..คุณนี่โชคชะมัดเลย เลยจากไฟไหม้อย่างหวุดหวิด

เมธา

(โชคดีงั้นหรอ..)

เมธา

(ฉันเพิ่งเสียที่อยู่ที่เดียวฉันไป รวมถึงเงินเก็บของฉัน)

เมธา

(ตอนนี้ฉันก็ไม่ต่างอะไรจากขอทานจริง)

นักนับเพลิง

เสียใจเรื่องบ้านด้วยนะครับ

นักนับเพลิง

ทางเราจะพาคุณส่งโรงพยาบาลรอญาติมารับนะครับ

เมธา

(ญาติหรอ… ฉันไม่มีด้วยซ้ำ)

ในตอนนี้ ร่างของเขาแทบจะไม่มีแรงจนแทบทรุดลงกับพื้น

เขาถูกพาขึ้นรถและส่งตัวเข้าโรงพยาบาล

…..

เมธา

….

เมธา

ปวดตัวไปหมด…

เมธา

ฉันอยู่โรงพยาบาลสินะ

นางพยาบาล

ขอโทษนะคะคนไข้

นางพยาบาล

มีญาติมารับรึป่าวคะ?

เมธา

(จิ..น่าหงุดหงิดจริงๆ เวลาคนถามเรื่องญาติเนี่ย)

เมธา

ไม่มีหรอก…

เมธา

(ส่วนค่าพยาบาลก็ไม่มีจะจ่ายอีก) //ลุกขึ้น

นางพยาบาล

คนไข้คะ! ตอนนี้คุณยังไม่หายดี

นางพยาบาล

ลุกขึ้นแบบนั้นไม่ได้นะคะ..

เมธา

อึก…(ขาแทบไม่มีแรง..)

นางพยาบาล

โปรดนอนอยู่เฉยๆดีกว่าค่ะ

เมธา

ทำไมฉันถึงโชคร้ายแบบนี้นะ

เมธาลุกขึ้นและรีบเดินออกจากเตียง โดยไม่สนคำพูดของนางพยาบาล

เขาเดินออกจากโรงพยาบาลพร้อมคราบน้ำตา

ตอนนี้เขาไม่สนคำพูดใดจากรอบข้างทั้งนั้น

เขามุ่งหน้าไปที่สะพาน

เมธา

…..

เมธา

ทำชีวิตถึงซวยอย่างงี้!!!

เมธา

เกิดใหญ่มาเป็นหอยทากยังดีกว่าอีก!!

เมธา

เงินที่มีอยู่ในบัญชีก็มีไม่พอใช้…

เมธา

เหนื่อย….

เมธา

พอเถอะชีวิตแบบนี้

เขาพูดจบก่อนดิ่งลงแม่น้ำ

เขาค่อยๆดิ่งจมลงลึกขึ้น

สมองของเขากำลังจะขาดอากาศหายใจ

นี่คือสิ่งที่เค้าต้องการ?

ร่างกายของเขาเย็นเฉียบ.. และกำลังจะตายลงช้าๆ..

เขาหลับตายอมรับความจริงที่เกิดขึ้น

ว่าเขานั้น “ตาย” แล้ว

….

เขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

ในห้องที่ขาวหรู และสะอาดสะอ้าน

เมธา

ที่นี่มัน…

เมธา

ใช่สวรรค์..รึป่าว?

อัคคี

ไม่อ่ะ….ห้องข้าเอง

อัคคี

ถ้าเป็นสวรรค์ยิ่งไม่ใช่เลย…

อัคคี

เรียกว่านรกก็ไม่เชิง

เมธา

ห๊ะ!!

เมธา

นายคือใคร!?

เมธา

ฉันยังไม่ตายหรอ!!?

เมธา

แต่ความรู้สึกเหมือนตายแล้วจริงๆนะ..

อัคคี

เจ้าคิดไม่ผิดหรอก…

อัคคี

เจ้า”ตาย”แล้ว

อัคคี

ข้าแค่ยื้อเวลาเฉยๆ

จบ บทที่1

เมธาตายแล้วจริงๆหรอ!?

แล้วที่ๆเขาอยู่คือที่ไหน?

เขาคนนั้นคือใคร?

ติดตามตอนต่อไป….

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ