มิติใหม่
อ๋องหลินอัน:พระเอก
อ๋องหลินอัน:เป็นชายรูปงาน
นิสัย:เป็นคนฉลาดทันคนใช้ความเจ้าสำราญเปิดปังตัวตนที่แท้จริง
นาวา:นางเอก
นาวา:ที่ลืมตามาอยู่ในร่างหญิงสาวชาวจีนโบราณ
นิสัย:ร่าเริ่ง ไม่ยอมคนเกียดและกลัวความรักแบบชายหญิง
เสี่ยวอี๋จง
เสี่ยวอี๋จง:พี่ชายใหญ่ตระกลูเสี่ยว
นิสัย:รักความยุติธรรมรักความถูกต้อง
อ๋องหลินหว่าง
อ๋องหลินหว่าง:แอบชองเสี่ยววามาตั้งแต่เด็ก
นิสัย:เก็บอารมเก่งสุขขุนุ่มลึง
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
เสี่ยวหลู่:น้องสาวตางมารดาเสี่ยววา
นิสัย:ขี้อิฉาริษยาพี่สาวเป็นที่สุด
นาวาเธออยู่กับแม่สองคนพ่อของเธอทิ่งเธอและแม่ไปหาหญิงอื่นทำให้แม่ของเธอตรอมใจและล้มป่วยด้วยโรคร้ายทำให้แม่ของเธอมีเวลาอยู่กับเธอไม่มากแล้วเธอทำงานและดูแลแม่ที่ป่วย วันนึ่งขณะที่นาวาเก็บของอยู่หลังบ้านก็ได้ยินเสียง ดังโครมใหญ่
นาวารีบวิ่งเข้าไปดูเห็นแม่ล้มอยู่ข้างเตียง
เธอพยายามพยูงแม่ขึ้นเตียงอย่างทุลักทุเล
นาวา:นางเอก
เจ็บมากไหม!..จะมีแผลไหม!
นาวา:นางเอก
นาวาบอกให้แม่ระวัง
จะเอาอะไรให้บอกหนูไง!
แม่นางเอก
แม่เห็นนาวาทำคนเดียว
แม่แค่อยากช่วยลูกนะ..
นาวา:นางเอก
ไม่เป็นไรนะแม่นาวาเก่งนาวาทำได้
แม่ไม่ต้องห่วงน่ะ..
นาวา:นางเอก
แม่นอนพักก่อนดีกว่านะ
เดียวนาวาไปเก็บของให้เสร็จจะมานอนเป็นเพื่อนแม่นะ
สองอาทิตย์ต่อมา
อาการของแม่นาวาเริ่มหนักขึ้นนาวารับรู้ได้ว่าแม่กำลังจะจากเธอไปตลอดกาล
นาวา:นางเอก
แม่ๆใจเย็นน่ะแม่
นาวา:นางเอก
เดียวหนูจะแม่พาไปโรงพยาบาล
แม่นางเอก
ไม่ๆแม่รู้ๆตัวเองดี
แม่นางเอก
นาวาความรักคือโรคร้ายโรคที่เจ็บปวดและทรามานเป็นที่สุดจำไว้นะลูกอย่าได้รักใครเด็จขาด
แม่นางเอก
ลูกเห็นสิ่งที่แม่พบเจอใช้ไหม
นาวา:นางเอก
แม่ๆหนูรู้ๆแล้วค่ะ
นาวา:นางเอก
หนูรักแม่ๆ. ฮือ..ฮือ
แม่ของนาวาสิ้นใจอยู่ในอ้อมกอดของนาวา..แม่ของเธอเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หายเธอมาทันดูใจแม่คำสังเสียสุดท้ายนาวาใด้ยินจากปากแม่ของเธอทุกวันจนจำขึ้นใจ ความรักคือโรคร้าย...
พ่อกับแม่ของนาวารักกันมาก
มีเธอเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ อยู่มาวันนึ่งพ่อนอกใจแม่
ไปหาหญิงอื่นทำให้แม่ตรอมใจแม่ไม่สามารถเลิกรักพ่อได้ทำให้แม่คิดเสมอว่ามันคือโรคร้ายที่ทำให้แม่ป่วยทรมารแม่ไม่อยากให้นาวาเป็นเหมือนแม่จึงพร้ำบอกนาวา..จงอย่าได้รักใคร..
ความรักคือโรคร้ายรักษาไม่ได้
มันเจ็บปวดมันทรมาร...
นาวาได้ยินเสียงคนร้องขอให้ช่วย...
เธอได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากศาลเจ้าเก่าๆที่เธอเดินผ่านประจำเพื่อไปทำงาน
ชายแปลกหน้า
ขอร้อง..ช่วยฉันที
นาวาเดินเข้าไปในศาลเจ้ามันเก่ามากมองไปรอบๆมีแต่ไม้พุพังยักใย่เต็มไปหมดเธอมองไปเห็นชายแปลกหน้ามองมาที่เธอด้วยสายตาร้องขอ..นาวารีบเดินเข้าไปเพื่อที่จะช่วยเหลือ
นาวา:นางเอก
คุณๆเป็นอะไรไหมค่ะ
ชายแปลกหน้า
ช่วยฉันๆเก็บมันๆ
นาวา:นางเอก
เก็บๆ..อะไรค่ะ
นาวา:นางเอก
ฉันจะไปเรียกคนมาช่วย
ชายแปลกหน้าห้ามนาวาพร้อมกับส่งกำไลหยกใส่ในมือนาวา
บอกให้นาวาเก็บไวให้ดีๆนาวารับคำพร้อมกับร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาที่ดูเหมือนว่าไม่มีใครมองเห็นพวกเธอเลยเธอรีบลุกออกไปร้องขอความช่วยเหลืออีกครั้งที่ถนนหน้าศาลเจ้าแต่พอหันกลับมาก็ไม่พบศาลเจ้าที่เธอเคยเห็นประจำกลับกายเป็นป่าหญ้ารกๆข้างๆตึกใหญ่เท่านั้นนาวายืนอึ่งอยู่พักใหญ่พอตั้งสติได้ในมือกำกำไลหยกแน่นรีบเดินกับบ้านทันที
นาวา:นางเอก
ผีหลอกใช่ไหม...
นาวา:นางเอก
แล้วกำไลล่ะ..
แล้วลุงคนนั้นล่ะ
นาวาสลัดความกลัวออกจากหัว
ตั้งคำถามกับตัวเองเรื่องกำไลหยกแทน..
นาวา:นางเอก
นี้มันอะไรกัน..
กำไลผี! รึเปล่านะ..
นาวา:นางเอก
ทำไมถึงให้เราเก็บไว้นะไม่รู้จักกันเลยด้วยแปลกคนจริง
นาวา:นางเอก
แต่สวยจังลองใส่ดูดีกว่า
พอนาวาใสกำไล..ก็เกิดแสงสว่างจนแสบตา นาวาหลับตาพร้อมกับเสียงร้องโวยวาย
นาวา:นางเอก
นี้มันอะไรกันนะ บ้าจริง
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู คุณหนู
ซูซู:สาวรับใช้
เป็นอะไรไปเจ้าคะ
นาวาลืมตามองไปที่เสียงเรียก
นาวา:นางเอก
ที่นี้ ที่ไหนกัน อะไรกันชุดอะไรเนี้ย
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูใจเย็นเจ้าค่ะ
นาวา:นางเอก
เธอเป็นใคร ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ไง
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูขอร้องละเจ้าคะ
ซูซู:สาวรับใช้
ฟังก่อนเจ้าคะ
นาวาตั้งสติหลับตาแล้วลืมตา
นาวา:นางเอก
ยัง ยัง ยังอยู่ที่เดิม
นาวา:นางเอก
ที่ไหน ที่นี้ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกันนะ
ซูซูจับมือนาวาพร้อมกับปลอบใจนาวา
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ไม่เป็นไรนะเจ้าคะแค่แต่งงานกับท่านอ๋องหลินอัน
ซูซูจะอยู่เคียงข้างคุณหนูเองเจ้าคะจะไปดูแลคุณหนูไม่ให้ใครทำร้ายคุณหนูแน่นอนเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
แต่งงาน ใครฉันเหรอ
นาวามองหากระจก..ถามหากระจกกับซููซู
นาวา:นางเอก
กระจก ฉันขอกระจกหน่อยสิ
นาวาส่องกระจกพบเป็นหญิงสาวอายุราวๆ16ปีหน้าตาสวยงานปากนิดจมูกหน่อย (คิดในใจว่านี้มันอะไรกันฉันย้อนอดีดมาประเทศไหนกันน่ะชุดจีนโบราณนี้อีกเหมือนในหนังจีนที่ฉันชอบดูเลยนะเนี้ย คงต้องถามจากซูซูคนนี้แล้วละ)
ซูซู:สาวรับใช้
ซูซู เจ้าคะคุณหนู
นาวา:นางเอก
ซูซู คือ ฉัน ๆ ข้า ๆสิข้าเป็นใครเหรอ
ซูซู:สาวรับใช้
อะไรกันคะคุณหนูจำตัวเองไม่ได้เลยรึเจ้าค่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
แค่ตกน้ำเองนะเจ้าคะ
หลับไปสองวันเอง ลืมจริงรึเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ข้า ข้า รู้สึกเหมือนจำอะไรไม่ได้เลยเจ้าช่วยบอกข้าหน่อยนะ
ข้าคือใคร ที่นี่ที่ไหน...ฮิฮิ๋
ซูซูยิ้มถอนหายใจ แบบโล่งอกเริ่มเล่าเรื่องราวให้นาวาฟัง
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูชื่อ เสี่ยววา เป็นลูกสาวคนโตของท่านเสนาบดีกรรมการคลังเจ้าคะ มีน้องสาวต่างมาดาชื่อเสี่ยวหลู่มีพี่ชายชื่อเสี่ยวอี๋จงเจ้าค่ะ
นาวา:นางเอก
มีพี่ มีน้องด้วย
ซูซู:สาวรับใช้
มีสิเจ้าคะ แต่
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนูเสี่ยวหลู่ชอบทำให้คุณของบ่าวโดนดุตลอดเลยเจ้าคะจำได้บ้างไหมเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
ข้า จำอะไรไม่ได้เลยซูซูก็ช่วยบอกข้าหน่อยล่ะกันนะ
ซูซู:สาวรับใช้
ได้สิเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
งั้น งั้น ต่อๆเลย เล่าสิ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณชายเสี่ยวอี๋จงรักคุณหนูมากเจ้าคะดูแลคุณหนูของบ่าวตลอดจนคุณหนูเสี่ยวหลู่ไม่พอใจหาเหตุให้คุณหนูโดนนายท่านดุอยู่บ่อยๆ
แต่คุณหนูก็ไม่เคยว่าร้ายน้องสาวเลยยอมรับโทษไม่บ่นสักคำอ่อแล้วก็ที่สำคัญคุณหนูได้ถูกพระราชทานงานแต่งจากฮ่องเต้ นะเจ้าคะ
นาวา:นางเอก
แต่งเหรอ กับๆใคร กัน
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ก็ท่านอ๋องหลินอันไงเจ้าค่ะ องค์ชายสามไงเจ้าค่ะ
นาวาได้แต่ตีเนียนทำอะไรไม่ได้ต้องตามน้ำไปก่อน
นาวา:นางเอก
อ๋อ องค์ชายสามนี้เอง ลูกฮ่องเต้สิน่าา
นาวา:นางเอก
แล้วแต่งวันไหน เหรอ พอดีข้านึกไม่ออกนะ
ซูซู:สาวรับใช้
อ๋อ อีกเจ็ดวันเจ้าคะ
นาวาทำท่าจะเป็นลมซูซูก็รีบรับตัวทั้งๆที่นั้งยุบนเตียงยังไม่ได้ลุกแนะนำให้นาวาไปอาบน้ำล้างหน้าจะได้มาทานข้าว
นาวาคิดในใจทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากจะหาวิธีอยู่ที่นี้ให้ปลอดภัยและหาทางกับบ้าน
จะต้องริ่มเรียนรู้จักที่นี้ก่อน
หลังจากทานอาหารเสร็จนาวาขอให้ซูซูไปนำหนังสือมาให้เธอสักสองสามเล่มเพื่อศึกษาเกี่ยวกับมารยาของที่นี้(ในวังของคนจีนนะ)เพราะนาวาไม่ใช่คนจีน
แต่เคยดูหนังจีนมาบาง
นาวา:นางเอก
คิดในใจ (แย่จริงไม่มีความทรงจำจากร่างของคุณหนูนี่เลยแต่แปลกดีจังเราพูดภาษาของเมืองนี้ได้อ่านเขียนได้สะงั่น เกินอะไรขึ้นกับเรานะรึเป็นเพราะกำไลหยกนี่กันนะเป็นตัวกลางรึทำหน้าที่เป็นวุ้นแปลภาษาเหมือนในการ์ตูนกันนะช่างเถอะหาความรู้ไว้ก่อนจะได้รับมือได้ ซูซูบอกว่าท่านพ่อของยัยคุณหนูนี่ไม่อยู่บ้านหลายวันต้องรีบเตรียมตัวก่อนจะเจอกัน)
ซูซู:สาวรับใช้
น้ำชาเจ้าค่ะ
ซูซู:สาวรับใช้
คุณหนู ของบ่าวจะได้แต่งงานแล้วดีใจจริงๆเจ้าคะ
ซูซู:สาวรับใช้
เอ๋ คุณหนู คุณหนู แอบชอบองค์สามมาตังแต่เด็กๆนิจ้าคะ อย่าบอกน่ะว่าเรื่องนี้ก็ ลืมนะ เจ้าคะ
นาวา:นางเอก
555 นั้นสิ นั้นสิตั้งแต่เด็ก
เลยเหรอเนี้ยจะลืมได้ไง
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพี่ ท่านพี่
ซูซู:สาวรับใช้
เสียงคุณหนูเสี่ยวหลู่เจ้าคะ
ข้าจะไปดูนะเจ้าคะ
เสี่ยวหลู่เดินตามซูซูเข้ามาในห้องเสี่ยววา
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพี่ข้ามาเยี่ยมท่านอยู่ๆท่านก็ตกน้ำตกทาข้าตกใจหมด
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ข้าเป็นหวงท่านพี่เลยมาเยี่ยม
ข้าเอาน้ำแกงร้อนๆมาให้
นาวามองหน้าเสี่ยวหลู่ตาค้าง
เธอทั้งสวยงามเรียบร้อย
นาวารู้สึกทำตัวไม่ถูกรีบบอกปัดเพื่อเร่งเวลา
ให้เสี่ยวหลู่กับไปโดยเร็ว
นาวา:นางเอก
อ๋อ ขอใจ ขอใจมาก
นาวา:นางเอก
เรา เอ้ย ข้าเหนื่อยมากอยากพัก ซูซู ส่งคูณหนูที
เสี่ยวหลู่ไม่เคยเห็นเสี่ยววาปฎิเสธนาง นางรู้สึกได้ว่าสายตาของพี่สาวเปลี่ยนไปทั่งที่แต่ก่อนทั่งรักและเอ็นดูนางบอกอะไรท่านพี่ก็เชื่อทำในสิ่งที่นางพูดไปเสียทุกอย่าง
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
งั้น งั่นข้าขอตัวละท่านพี่
จินจิน:สาวรับใช้
คุณหนู ข้าว่ามันแปลกไป
นะเจ้าคะคุณหนูเสี่ยววาไม่เคยไล่ท่านด้วยซ้ำมีแต่จะเรียกหา
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ข้าก็คิดเช่นนั้น!
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
ท่านพี่ไม่เรียกหาข้าแถมยังไล่ข้ารึนางรู้อะไรมา
เสี่ยวหลู่:นางร้าย
จินจิน เจ้าไปสืบข่าวที
ข้าอยากรู้นัก ท่านพี่โง่ๆของข้ารู้อะไรมาบาง
จินจิน:สาวรับใช้
เจ้าคะ บ่าวจะไปหาข่าวเดียวนี้
Comments