ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน เข้าป่า1

ต่อ

ยามเหม่า (06:00-06:59)

เสียงนกร้องยามเช้าปลุกหลองหลงให้ตื่นปกติในชาติที่แล้วนางมักจะตื่นเวลานี้มาออกกำลังกายเสมอแต่ร่างนี่ของนางชั่งผอมบางอะไรอย่างนี้

นางค่อยๆลุกออกจากผ้าห่มที่สีซีดทั่งยังมีรอยปะอีกมากมายอย่างช้าๆกลัวจะทำให้เด็กน้อยที่นอนข้างๆตื่น

ซูหลิงหลง

อากาศยามเช้านี้หนาวเสียจริง

ซูหลิงหลง

ออกกำลังกายสักหน่อยดีกว่าร่ายกายนี้อ่อนเเอทั้งยังขาดสารอสหารเเบบนี้จะมีเเรงที่ไหนไปหาเงินเล้า

ซูหลิงหลง

เฮ้อทำได้ไม่กีเซ็ตก็หมดเเรงเเล้วไปทำอาหารเช้าให้ถานเอ้อดีกว่า

ก๊อกแกร่ง กลิ่นหอมๆลอยออกมาจากห้องครัว

ซูถานเอ้อ

หอมจัง ท่านพี่ทำอะไรกันถึงหอมเพียงนี้

ซูหลิงหลง

วันนี้คงทำได้เเค่โจ็กข้าวฟ่างกับพัดผักป่าที่เจ้าของร่างคนเก่าไปเก็บจนตกร้ำตกท่า

ซูหลิงหลง

เเค่นี่ก่อนละกันในครัวไม่มีอะไรเลยแค่นี้ก็ทานไปก่อนละกัน

ซูถานเอ้อ

ท่านพี่ท่านทำอะไรรึขอรับเหตุใดจึงหอมนัก

ซูหลิงหลง

ตื่นเเล้วหรือมาๆกินข้าว

ซูถานเอ้อ

ว่าวท่านพี่โจ็กที่ท่านมำวันนี้ดูน่ากินมากเลยขรับพักผักป่าก็เช่นกัน

ซูหลิงหลง

ก้อเเหละนางเป็นถึงนักชิมเเละเป็นเชฟในภัตตาคารระดับสิบดาวเชียวนะท่าของเเค่นี้ทำไม่น่สกินละก็ขายหน้าเเย่

ซูหลิงหลง

จริงรึที่ผ่านมาพี่ทำไม่น่ากินหรืออย่างไร

ซูถานเอ้อ

เปล่าๆขอรับท่านพี่ดดค่วันนี้มัยดูแปลกไป

ซูหลิงหลง

ออ ท่าอย่างนั้นเจ้าก็กินเสียเถอะเดียวจะเย็นชืดเอา

ซูถานเอ้อ

ขอรับท่านพี่

ทั้งสองก้มหน้สก้มตากินโจ็กและพัดผักจนเกลี้ยงชามอย่างรวดเร็ว

ซูถานเอ้อ

อร่อยมากเลยท่านพี่ข้าแทบกัดลิ้นเลยเชียว

ซูหลิงหลง

จริงรึต่อไปพี่จะทำของอร่อยให้เจ้ากินอีกมาก

ซูถานเอ้อ

จริงรึขอรับ เข้ายิ่มจนตายี

ซูหลิงหลง

จริงสิจ่ะเดียวเราลองขึ้นเขาไปเสี่ยงโชคกันว่าจะมีอะไรพอจะเอามาทำของอร่อยๆให้ถานเอ้อของเรากอนบ้าง

ซูถานเอ้อ

ข้าจะเอาถ่วยไปล้างท่านรอข้าปะเดียว

ซูหลิงหลง

ได้พี่จะเก็บเสบียงรอเจ้า

ซูหลิงหลง

นางมองหาตะกล้าสานกับขวานเเละมีดเล่มเล็กๆมาเตรียมไว้

ทั้งสองสะพายตะกล้าสานคนละใจเดินออกจากบ้านมุ่งหน้าเดินไปทางเชิงเข้าทันทีเนื่องจากบ้านของนางอยู่ท้ายหมู่บ้านจึงอยู่ไม่ไกลจากภูเข้ามากนัก

ส่วนมากชาวบ้านจะหาของป่าเเละฝืนบริเวณเชิงเขาด้านล่างไม่เข้าไปลึกถึงด้านในเนื่องจากเป็นป่ารกทุบและมีคนเคยหายเข้าไปต่อมาจึงไม่มีคนขึ้นไปอีกเลย

ซูหลิงหลง

นางมีความทรงจำของเจ้าของร่างคนก่อนจึงพอจะรู้ทางอยู่บ้างตึงเดินนำร้องช้ายเข้าไปในป่า

ซูถานเอ้อ

ท่านพี่สันนี้เราจะหาอะไรหรือขอรับ

ซูหลิงหลง

พี่ก็ยังไม่รู้เราลองเดินดูไปเรื่อยๆเถิด

ซูหลิงหลง

นางเดินมาเรื่อยไปหาภายนอกนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากเนื่องจากชาวบ้านเข้ามาตัดฝืนเเล้วล่าสัตว์จึงไม่ค่อยจะทีอะไรเหลือแล้ว

ซูหลิงหลง

นางมองไปรอบๆพลางเดินเข้าไปในป่าเรื่อยๆ

ซูถานเอ้อ

ท่านพี่เราอย่าเข้าไปลึกมากจะดีกว่าข้างในอันตรายมากมายช้าวย้านไม่เข้าไปกัน

ซูหลิงหลง

ดีสิเพื่อมีของดีอยู่ข้างในก็ได้

นางในชาติที่เเล้วเเม่คนจะชอบทำอาหารแต่ก็ยังสนใจในเรื่องออกกำลังกายเเละเล่นเทควันโดเป็นงานอดิเรกทำให้ร่างกายเ้ข็งเเรงไม่อ้วนเวลาทานอาหารมากๆอตรายรึหนางไม่กลัวกลัวจะไม่ได้กินของร่อยสะมากกว่า

ซูหลิงหลง

ไม่ต้องกังวลไปพี่พาเจ้าเข้าไปอีกนิดรึท่าเจ้ากลัวก็รอพี่อยู่ที่นี่

ซูถานเอ้อ

ได้อย่างไรข้าเป็นผุชายคนเดียวในบ้านจะปล่อยให้ท่านไปคนเดียวได้อย่างไร

ซูหลิงหลง

ท่าเช่นนั้นเจ้าไปกับพี่

ซูถานเอ้อ

ได้ๆข้าไปกับท่าน

ซูถานเอ้อ

เค้าไม่เคนเห็นเเววตาที่เเน่วแน่ขนาดนี้ของพี่สาวมาก่อนเลย

ซูถานเอ้อ

ไม่อีกซักนิดนะขอรับไม่มากก็ว่านั้น