ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน
ลูกผู้ชาย
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ๆท่านตื่นมากอนข้าวเถิดข้าต้มโจ๊กเสร็จแล้ว
ซูหลิงหลง
เสร็จแล้วรึเจ้าทำโจ๊กอะไรให้พี่สาวกินเล่า
ซูถานเอ้อ
โจ๊กข้าวฟ่างไงบ้านของเรามีเเค่นี้
ซูหลิงหลง
ออ จริงสินางจำได้ว่าที่บ้านมีข้าวฟ่างเหลือประมาณหนึ่งชั่งกับข้าวสารนิดหน่อยในถัง
ซูหลิงหลง
อืมฝีมือของเจ้าพแใช้ได้เลย
ซูถานเอ้อ
ข้าก็ทำตามที่ท่านพี่เคยพาทำแย่างไรเล่า
ซูถานเอ้อ
ข้านกินแล้วขอรับ
ซูถานเอ้อ
นี่ก็ดึกแล้วท่านพี่กินเสร็จก็ล่างหน้าเข้านอนเถิดพึ่งจะหายป่วยไม่ควรนอนดึก
ซูถานเอ้อ
อะไร?ที่ว่ารับทราบรึขอรับท่านพี่เหตุใดจึงกล่าววาจาพิกล
ซูถานเอ้อ
มันหมายความว่าอย่างไรรึขอรับ
เด็กชายกล่าวพลางทำสีหน้างงกับสิ่งที่พี่สาวตนกล่าว
ซูหลิงหลง
ก็คือข้ารู้เเล้วอย่างไรเล่า
ซูถานเอ้อ
ออ เป็นเช่นนั้นเอง
ซูถานเอ้อ
วันนี้ท่านพี่นอนที่เตียงเถอะข้าจะปูผ้านอนด้านล่างเอง
ซูหลิงหลง
ไม่ๆนอนด้วนกันนี่แหละเตียงตั้งกว้าง
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ยังไม่หายดีจะได้นอนสบายๆข้สีเป็นลูกผู้ชายนอนอย่างไรก็ได้
ซูหลิงหลง
นอนด้วนกันเถิดที่บ้านของเราไม่ได้มีผ้าห่มมากมายจนาดนั้น
ซูถานเอ้อ
ข้าไม่ห่มก็ได้ท่านพี่ห่มดถิด
ซูหลิงหลง
เด็กน้อยคนนี้นิสัยดีจริงๆพูดง่ายไม่ดื้อ
เจ้าของร้งเก่ารักน้องชายคนนี้มากเพราะเลือกันเเค่สองคนเเล้ว
นางจะต้องดีกับเข้าให้มากๆ
ซูหลิงหลง
เอาเเหละๆเจ้ามานอนกับพี่เถิดนอนเบียดกันจะได้อุ่นๆ
ซูถานเอ้อ
ก็ได้เค้ากลาวพลางปีนขึ้นเตียงเตาที่เริ่มจะเย็นเเล้ว
ซูถานเอ้อ
เตียงของเราเริ่มเย็นแล้วฝืนก็หมดแล้วเราคงต้องนอนใกล้ๆกอดกันเเล้ว
ซูหลิงหลง
กอดก็กอดสิมาๆนอนกันเถอะพรุ่งนี้เราจะขึ้นเขากัน
Comments