เกิดใหม่ในนิยายยูริฯ แชงรักเมียพี่ (3)

ณ ห้องพักครู

Shogi

เห้ย นายท่านนน

Shogi

ภารกิจๆๆๆ

แชยอง

เฮืออกกกก

แชยอง

จริงด้วย

แชยองเบี่ยงหน้าหนีและพยายามแกะมือที่ล้วงในเสื้อของเธอ

ยิ่งแชยองพยายามแกะมือออก โมโมะก็ยิ่งรุกรานเธอมากขึ้นจนทำให้เธออ่อนเปลี้ยและไร้เรี่ยวแรงไปเรื่อยๆ

แชยอง

โชกี้

แชยอง

ทำไงดี

แชยอง

เค้าทำแบบนี้...

แชยอง

ฉันรู้สึกไม่ดีเลย...

Shogi

อย่าเคลิ้มมม

Shogi

ม่ายยย

Shogi

ไม่ได้นะ

Shogi

แย่แล้วนายท่าน

Shogi

มีคนกำลังมา

แชยอง

เอาวะ

แชยอง

ต้องใช้วิธีนี้แล้ว

แชยอง

อาจารย์คะ...

แชยอง

หนูได้ยินเสียงคนข้างนอก

โมโมะ

แล้วไงคะ

แชยอง

ไปต่อกันที่อื่นมั้ยคะ

แชยอง

แบบนี้หนูไม่สบายใจ

แชยองเคลื่อนหน้าไปกระซิบข้างหูโมโมะและแลบลิ้นเลียใบหูของเธอเบาๆ

Shogi

(กรี้ดดดด)

แชยอง

งั้นหนูไปรอที่ห้องน้ำนะคะ

โมโมะ

...

พูดจบ แชยองก็แกะมือของโมโมะออกได้อย่างง่ายดายและลุกเดินออกจากห้องพลางยัดเสื้อใส่ในกระโปรงอย่างลวกๆ

Shogi

จะไปรอห้องน้ำจริงเหรอ

แชยอง

เผ่นสิวะ รออะไร

แชยอง

พี่มินะรออยู่นะ

Shogi

ดีมากๆๆ

แต่เหมือนว่าโมโมะจะรู้ทันก็เลยสาวเท้าตรงไปคว้าข้อมือแชยองไว้อีกครั้ง

แชยอง

อาจารย์...

โมโมะ

คุณจะหนีใช่มั้ย

แชยอง

ปะ...เปล่านะคะ

มินะ

แชงแชง

แชยอง

พะ พี่มินะ

มินะ

ทำไมเสื้อหลุดลุ่ยแบบนั้น

แชยอง

เอ่อ คือว่า

มินะ

คุณฮิราอิ คุณคงเป็นอาจารย์ของแชงแชงสินะคะ

โมโมะ

ตายจริง บังเอิญจัง

โมโมะ

ไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็น"พี่สาว"ของคุณซน

มินะ

เรามีธุระ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอพาตัวแชยองกลับเลยนะคะ

มินะพูดพลางจับแขนอีกข้างของแชยองและดึงเข้ามาหาตัวเอง

แต่โมโมะก็ไม่ยอมปล่อยมือ ทำให้แชยองต้องยืนอยู่ระหว่างสงครามประสาทของสาวงาม

แชยอง

(ทำไมบรรยากาศแปลกๆ)

Shogi

(นายท่าน ดูไม่ออกเร้อออ)

Shogi

(จะตบกันมั้ยเนี่ยยย)

แชยอง

(อ๋อๆ โมโมะแฟนเก่าพี่ของแชยอง พี่มินะก็เลยไม่ชอบเหรอ นี่หึงฉันหรือเกลียดโมโมะอะ)

Shogi

(จะไปตรัสรู้มั้ยนายท่าน ระบบของเราอ่านความรู้สึกตัวละครอื่นไม่ได้)

Shogi

(มีแต่ค่าความรู้สึกดีที่เรามองเห็นได้)

แชยอง

(ค่าความรู้สึกดี? คืออะไร?)

Shogi

(ดูบนหัวของมินะกับโมโมะสิ เห็นแถบสีชมพูที่มีเปอร์เซ็นมั้ยนายท่าน)

แชยอง

(แต่นี่ไม่ใช่เกมจีบหนุ่ม ฉันแค่เอาใจพี่มินะก็พอเนอะ)

Shogi

(ใช่แว้ววว)

โมโมะ

ฉันยังไม่เสร็จธุระกับคุณซน...

มินะ

แต่ธุระของฉันสำคัญกว่าแน่นอนค่ะ

มินะ

แชงแชง บอกอาจารย์ไปสิคะ

แชยอง

อาจารย์ หนูมีธุระสำคัญจริงๆ

แชยอง

ช่วยปล่อยแขนหนูได้มั้ยคะ

โมโมะ

ยังไงเราก็ได้เจอกันตลอดทั้งเทอม ไว้มาต่อจากเมื่อกี้อีกทีพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ

พูดจบโมโมะก็ปล่อยแขนแชยอง โค้งคำนับให้มินะและเดินเข้าห้องพักครูไป

มินะ

แชงแชง...

มินะ

ต่อจากเมื่อกี้หมายความว่าไง

แชยอง

อย่าเพิ่งถามเลยค่ะ

แชยอง

รีบพาหนูไปจากที่นี่ก่อน

พอได้ยินแบบนั้นมินะก็จับมือแชยองและพาเธอไปที่ลานจอดรถหน้าตึกเรียน

มินะ

บอกเพื่อนให้เอากระเป๋ามาให้ด้วยนะคะ

มินะ

วันนี้ไม่ต้องอยู่เรียนแล้ว

แชยอง

ทำไมคะ

มินะ

ยังจะถามอีก

มินะ

คิดว่าพี่ไม่รู้เหรอคะ

มินะ

ว่าเมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น

มินะพูดพลางดันให้แชยองยืนพิงประตูรถและโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหู

มินะ

แชงแชง...

มินะ

พี่เสียใจมากนะคะ

แชยอง

หนูไม่ได้ทำอะไรนะคะ

แชยอง

อาจารย์เค้า...

มินะ

พี่รู้ค่ะ

มินะ

ที่พี่เสียใจเพราะ...

มินะเคลื่อนมือที่รวบเอวของแชยองเข้าไปใต้กระโปรงนักศึกษาของเธอและลูบไล้ไปมาเบาๆ

แชยอง

อื้ออ....

มินะ

แชงแชงเกิดอารมณ์เพราะเค้าต่างหาก

ร่างสูงล้วงมือเข้าไปสัมผัสขาหนีบและแพนตี้ที่เปียกชื้นของร่างเล็ก จากนั้นก็ใช้ปลายนิ้วกดลงไปจนร่างเล็กครางออกมาไม่หยุด

แชยอง

พี่มินะ...ไม่ได้นะคะ

แชยอง

ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า...

มินะรู้ตั้งแต่ตอนที่อยู่หน้าห้องพักครูแล้ว สีหน้าของแชยองเหมือนตอนที่กำลังกลั้นอารมณ์ตอนถูกเธอใช้เท้าลูบไล้ขาแชยองเพื่อเล้าโลมใต้โต๊ะอาหาร

Shogi

(โอ๊ย ตายๆๆๆ)

Shogi

(นายท่านไม่รอดแน่วันนี้)

แชยอง

(โชกี้)

แชยอง

(ทำไมไม่เหมือนในนิยาย)

แชยอง

(ฉันเป็นรุกไม่ใช่เหรอ)

Shogi

(ก้อม่ายรู้สินะ)

มินะ

แชงแชง...

แชยอง

คะ...

มินะ

เค้าทำอะไรแชงแชงบ้างคะ

แชยอง

จะ...จับไปนั่งตักแล้วล้วงเสื้อ

แชยอง

ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นนะคะ

แชยอง

จริงๆนะคะ...อื้อออ

แชยอง

พี่มินะ...

มินะ

อยากแล้วเหรอคะ

มินะ

พี่แค่ลูบนิดหน่อยเอง

แชยอง

อย่าแกล้งสิคะ

แชยอง

อื้อออ

แชยองถูกมินะใช้ปลายนิ้วบดขยี้ส่วนบอบบางจนตัวสั่นสะท้าน มือที่จับไหล่มินะอยู่ก็จิกเสื้อของเธอจนยับ

แชยอง

ช่วย...พี่จะช่วยฉันใช่มั้ยคะ

มินะ

ค่ะ

มินะ

แต่ต้องลงโทษแชงแชงก่อนนะ

แชยอง

...หนูไม่ไหวแล้ว

แชยอง

จะลงโทษหรือทำอะไรก็รีบทำเถอะค่ะ

-To be continued-

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ