ข้าคือเทพแห่งสงครามและความตาย
ตอนที่ 1 พบกันครั้งแรก
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
//หลับอยู่
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
(เสียงอะไรกัน)//เดินไปดู
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//สลบ+แผลเต็มตัว
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
ใครกัน
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
เหตุใดจึงได้บาดเจ็บถึงเพียงนี้กัน
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
ชั่งเถอะ ข้าต้องช่วยเขาก่อน
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
//แบกหวังอี้ไป
หวังอี้(ตอนเด็ก)
อึก..//ฟื้น
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
//เข้ามาพอดี
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
เอ๊ะ เจ้าฟื้นแล้วรึ
หวังอี้(ตอนเด็ก)
เจ้าเป็นใคร//ระแวง
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
(เขาคงจะระแวงข้าสินะ)//คิดในใจ
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
เจ้าไม่ต้องห่วงข้าไม่ทำร้ายเจ้าหรอก
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//มองถ้วยในมืออาหยาง
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
อ๊ะ นี้น่ะเหรอข้าทำโจ๊กมาให้เจ้าหน่ะ
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
//นั่งข้างๆตียง
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//พยายามจะลุก
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
เอ๊ะ เจ้าอย่าลุกขึ้นเช่นนั้นสิ
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
เจ้ายังบาดเจ็บอยู่นะ
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//นั่งลงเหมือนเดิม
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
อ๋อ ข้าลืมแนะนำตัว
ข้ามีนามว่า หยางซืออี้
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
เรียกข้าว่าหยางหยางก็ได้
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
แล้วเจ้ามีนามว่าอะไรรึ
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
ถ้าเช่นนั้นหากเจ้าไม่พูดข้าก็จะไม่ถาม
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
แผลเจ้าเริ่มดีขึ้นแล้ว
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
งั้นข้าขอตัวก่อน
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
//กำลังเดินออกไป
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
หืม//หันกลับมา
หวังอี้(ตอนเด็ก)
นามของข้าคือ หวังอี้
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
หวังอี้งั้นรึ ชื่อเจ้าเพราะมากเลยข้าชอบ
หวังอี้(ตอนเด็ก)
อ..อืม(น่ารัก)
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
หากไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัว
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
อ๋อแล้วก็เจ้าอย่าลืมพักผ่อนด้วยหล่ะ
หยางซืออี้(ตอนเด็ก)
//เดินไปไกลแล้ว
หวังอี้(ตอนเด็ก)
เห้อ~(เหตุใดข้าจึงรู้สึกเช่นนี้)
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//มองถ้วยโจ๊ก
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//หยิบมากิน
หวังอี้(ตอนเด็ก)
//พักผ่อน
หลินผิงจือ(แอด)
เราเป็นมือใหม่หันแต่งเกิดข้อผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ
Comments